Syntax

This dissertation studies the left edge of the clause in Dùálá, a Bantu language spoken in the littoral region of Cameroon. The study is driven within the theoretical framework of the Minimalist Program, a theory initiated and developed by Noam Chomsky (1993, 1995, 1998, 1999 and 2001) and subsequent works. The main objective of this research is to offer a detailed account of the structural maps of the left edge of the clause in the language. The study takes into consideration the structures of interrogatives, focus constructions, topicalization and relative clauses. The study of interrogatives reveals that Dùálá is an optional wh-in situ language where wh operators are interpreted either in their canonical positions or in preposed positions. In the first case, wh-operators are not analyzed as echo questions, but as genuine questions that require true answers. Such constructions exhibit move α at LF and obey the Wh-criterion. In the second case, wh-operators are displaced from their canonical positions in overt syntax. This movement of the wh operator is dictated by the need to satisfy the morphological requirements of the F feature on F0. Yes/No questions are obtained in the language through the intonation and can co-occur with the focus particle ndé. Dùálá also appeals to indirect questions by the use of the lexical complementizer ŋgá “whether”. Alternative questions are derived by the use of the conjunct ŋgá “or” that appears between two phrases or clauses. In the language, the particle (nɔ́) that occurs when an element crosses over the verb has been analyzed differently from previous studies. It is argued here that the particle is neither a marker of evidentiality nor an affixal resumption. The particle occurs as the result of the non valuation of the [uOp] features on T. The particle is therefore base-generated in T where it forms a complex head with the verb. The study of constraints reveals that NP and IP are bounding nodes and that wh-movement obeys subjacency. However, Dùálá is a null subject language and therefore immune to the Comp-trace filter. Focalization is morphologically marked in the language by the focus particle ndé.  The discourse-related features occur leftwards where it marks identificational focus or rightwards where it marks new information. The language has a low focus within the vicinity of the verb. The topicalization of arguments shows that the language makes use of Hanging Topic Left Dislocation (HTLD) where the topicalized element is directly merged into Spec-TopP. On the contrary, the topicalization of adjuncts is obtained by the displacement of the topicalized element into Spec-TopP. Relativization is realized by the use of a phonetically realized relative operators. In Dùálá, relative clauses are instantiations of wh-movement. The Matching Analysis is therefore the more reliable approach in the study of relative clauses. The split-CP hypothesis by Rizzi (1997, 2001, 2004b) perfectly accommodates the Dùálá data. Briefly, the study reveals the following configuration for the left edge of the clause in the language:
(1) Force ... Mod ...Int ... Top ... Rel/Foc ...  or 
(2)     Force...Int...Top ... Rel/Foc ...Mod ...

Analytical Solutions to Chapter 12 of Lambdin's Introduction to Sahidic Coptic. The solutions to the exercises were made according to the theory of the corresponding chapters and to the theory of A Coptic Grammar by Bentley Layton, 2000, Harrassowitz Verlag.

It is a truth universally acknowledged that the subjunctive in modern English is on its deathbed. It has been described variously as “a vestigial survival” (Strang 1968), “a rather feeble and restricted device” (Foster 1976:220), “a literary trick” (Jespersen 1962: 294) and even “probably simply a conspiracy” (Coffey 2000). Most grammar books published before 1975 concur: the subjunctive will soon no longer be. And yet, as early as the 1950s linguists had begun to highlight some curious goings-on in American English. Barber (1964: 133) notes “a surprising reversion” during and after World War II to older subjunctive forms and by the 1970s many studies were being carried out into subjunctive usage in American and British English, most indicating that the subjunctive was not so moribund as previously thought (e.g. Johansson 1979, Haegeman 1986). Interesting divergences were found to exist in its use in the two varieties. It would not be until Peters’ work in 1998 that the status of the subjunctive in Australian English would be examined in detail. This study offered clear evidence of the subjunctive in this variety also, but revealed that Australian usage differs from that of both American and British English. This thesis explores the status of the subjunctive in all its manifestations in contemporary Australian English. The scrutinising of data retrieved from the Australian component of the International Corpus of English allowed for quantitative analyses of subjunctive usage as well as a detailed investigation into the forms this usage takes. The study is intended to be both diachronic and synchronic; corpus data is both compared with previous findings on the use of subjunctive in Australian English and collated with data from parallel corpora representing usage in other World Englishes (namely British, American and New Zealand English). By examining not only cases where the subjunctive is employed, but also cases where an alternative structure is attested, this study aims to elucidate the factors influential in speakers choosing the subjunctive.

Comments section on YouTube is one of the most characteristic features of the platform. In fact, users share reactions of all nature in this section, and there is even space for conflicts among commentators. When conflicts emerge, comments allow comprehending the relationship between video-bloggers and their audience by means of linguistic supportive resources such as compliments. Complimenting enhances the value of the video-blogger and of the community as well. Thus, this case study examines explicit and implicit compliments produced by YouTube commentators on a specific video. It focuses on the analysis of the different syntactic formulae which are commonly utilised in a conflict. As a result, the study demonstrates the strategic use of formulae in compliments to show support. Also, it explains the variability of the functions of compliments according to the formulae and topic.

Universal Grammar is the System of Principles, conditions and rules which are elements or properties of all human languages. All human beings share part of their knowledge of languages. U G is their common possession regardless of which is each one's mother tongue. Even if somebody speaks English or Japanese he has to use Verb phrases, Noun phrases, know how to use the phonetic properties, know the syntax of the words, even if he does not realise it he uses his/her U G. A person's language is U G plus the particular settings of parameters, plus lexicon of available words. The Grammar is the logic behind each language and by claiming that a U G exists, Noam Chomsky is drawing attention to the same problem that so worried Einstein, Morowitz, Wigner et al. Namely, that the human mind appears to have access to a non-personal and therefore universal reality (Cruse,). As Albert says the child starts with Universal Grammar as an innate endowment, already there, with all its parametrized options, and has only to hear how the options need to be set in his particular language to attain full grammar of that language (Albert 4). It is found that the mistakes that the children make are never against Universal Grammar.

This study aims at providing a possible model for linguistic representation, whose structure is able to describe the effects on sign’s indeterminacy (vagueness, ambiguities) and the dynamic nature of the system. In order to display the different ways of conceiving a linguistic system, various versions of the idea of "giving an order to the structures", that build up a theory, is taken into account: the Cartesian theory of generative grammar, the non-Euclidean one of hypertext networks, the complexity in genetic epistemology and in Jean Piaget’s cognitive development theory, and finally the theory of linguistic change by the language biologist Eric Lenneberg.

Scopo di questo studio è il tentativo di ipotizzare un modello di rappresentazione linguistica, la cui struttura sia capace di descrivere gli effetti dell'indeterminatezza del segno (vaghezza, ambiguità) e la dinamicità del sistema. Per mostrare differenti possibilità di concepire astrattamente un sistema linguistico, si considerano versioni diverse del concetto di “ordine delle strutture”: il sistema cartesiano nella grammatica generativa, la geometria non euclidea nelle reti ipertestuali, la (teoria della )complessità nella teoria dello sviluppo psicogenetico di Jean Piaget e nella teoria del mutamento del biolinguista Eric Lenneberg.

Colloquial Arabic of Egypt provides a step-by-step course in spoken Egyptian Arabic -the most widely understood dialect in the Arab world. Combining a user-friendly approach with a thorough treatment of the language, it equips learners with the essential skills needed to communicate confidently and effectively in Egyptian Arabic in a broad range of situations. No prior knowledge of the language is required.

In the context of language processing, the N280 is an anterior negative event-related potential pro¢le associated with the lexical categorization of grammatical function words versus content words. Subsequent studies suggested that this e¡ect was related to word statistics including length and frequency in the lexicon.The current research tests the hypothesis that the N280 e¡ect is related to an index of grammatical complexity. We recorded event-related potentials during a sentence reading task. Comparing content versus function words revealed the classic N280. Within function words, we compared the relative pronouns 'qui' and 'que' (which are identical for length and frequency) that in French indicate a subsequent simple (subject^subject) and complex (subject^object) relative clause, respectively. A left anterior N280 e¡ect was observed only for 'que', supporting our hypothesis that the N280 re£ects grammatical complexity that can be confounded with lexical category and statistical properties. NeuroReport16:1435^1438

Negation is one of the main elements characterizing the human language. From the semantic point of view, negation is a one-place operator reversing the truth-value conditions of the sentence in which it occurs (Bernini&Ramat 1996; Horn&Kato 2000; Speranza&Horn 2012). A sentence like “Luca is not smart” is true if and only if the correspondent affirmative sentence “Luca is smart” is false, and vice versa.
However, this logical mechanism underling negation is not always employed. Consider, for example, the sentence “He is richer nor you’ll ever be “(Yoon 2012). In this case negation does not reverse the truth- value conditions of the sentence giving an example of what it is called expletive negation (cfr. Jespersen 1917; Horn 1989).
Many semantic, pragmatic and syntactic hypotheses have been advanced to explain expletive negation (cfr. Yoon 2011; Makri 2013 among others) but it still remains puzzling. Two questions, particularly, need to be faced: (i) what are the contexts where negation receives an expletive interpretation? (ii) Is expletive negation a phenomenon grammatically distinct from the standard negation or are they different instances of the same phenomenon?
The main scope of this book is to face these questions through the discussion of a previously unnoticed case of Italian expletive negation: the “Surprise Negation Sentences” (Snegs). Consider, for example, the following sentence:

(1) Ieri, non è scesa dal treno Maria ?!
      (Yesterday Sneg be.3rdsing.pres. got off-the train Maria)
      “Yesterday, Maria got off the train!”

Snegs are limited to a specific context in which a speaker is struck by an unexpected fact (in the previous case, the fact that Maria got off the train) and show a marked intonation blending acoustic features of questions and exclamatives (hence the ?! diacritics). Their distribution sets them apart from any other case of expletive negation clauses. More specifically, Snegs do not allow polarity-sensitive elements usually associated with the negation (ex. strong and weak NPIs); they interact with the left periphery allowing only topicalized structures and rejecting the focalized ones; they are often accompanied by the emphatic particle E and by the Ethical Dative; they cannot be embedded under any kind of predicate; etc.
To account for all these apparently distinct phenomena in a unified way. I will propose a syntactic representation of Snegs which combines some crucial assumptions of the cartographic project (Rizzi 1997- 2004; Cinque 2002-2006; Belletti 2004; Cinque&Rizzi 2010) and of the minimalist program (Chomsky 1995- 2001-2008). More specifically, I will propose that the same Italian negative marker non can receive both the standard and the expletive interpretations depending on its syntactic derivation: when it is merged above the TP during the vP-phase, it reverses the truth-value conditions of the sentence (cfr. Belletti 1990; Zanuttini 1996-1997; Frascarelli 2000); when it is merged in the CP domain when the vP-phase is already closed, it gives the expletive interpretation showed in Snegs. In this way the expletive reading of negation is just a reflex of the syntactic context in which the negative marker non is merged suggesting, among others, that standard and expletive negation are different instance of a unique grammatical phenomenon.
Besides the syntactic characterization of Snegs, I also investigate their on-line processing. Starting from the basic observation that expletive negative sentences are affirmative in meaning, I wondered whether the elaboration of Snegs is more similar to the one of affirmative sentences rather than to the one of negative sentences. To investigate this idea, I built a psycho-linguistic experiment adopting the eye tracker methodology in a picture-word paradigm (cfr. Orenes, Beltrán&Santamaría 2014). My prediction was that Snegs reproduces the pattern of affirmative sentence requiring less time and only one mental representation to be elaborated (cfr. Carpenter&Just 1975; Carpenter et al. 1999; Kaup, Lüdtke&Zwaan 2006; Kaup et al. 2007). I will show that both the predictions are correct.

The article focuses on the analysis of object clauses that contain Slovenian verbs reči ‘to say’, misliti ‘to think’, videti ‘to see’, and slišati ‘to hear’ in the function of matrix predicates. It tackles the question of the relationship between the matrix and subordinate clauses, while trying to establish to what extent the particular choice of mood, tense, or aspect in the complement clause can influence the meaning of the matrix predicate as well as the general informational value of the sentence.

In this paper we will attempt to classify Lindenmayer systems based on properties of sets of rules and the kind of strings those rules generate. This classification will be referred to as a ‘parametrization’ of the L-space: the L-space is the phase space in which all possible L-developments are represented.

This presentation examines non-standard syntactic structures in Wisconsin Standard High German (WSHG). Drawn from Professor Lester W. J. 'Smoky' Seifert's corpus of recorded German speech (1948)(1949), six speakers identified as speaking 'High German' and employing a standard-like four case nominal morphology nevertheless exhibited non-standard structures, including prenominal periphrastic possessive constructions (PPPs) in place of canonical (genitive) possessives in both main and subordinate clauses; and the use of resumptive subject pronouns. Both such constructions employ a similar external argument structure, the left dislocation of which is a departure from the Standard German verb-second (V2) surface word order. Assuming that syntactic structures are the parts of grammar least easily transferred between languages (van Coetsem 1988), we conclude that these non-standard syntactic structures are most likely a substrate imposition from non-standard varieties into Standard German, rather than a structure incorporated into standard speech. By extension, such analysis supports a bidialectal diglossia in 1940's Wisconsin, in which non-standard European varieties of German were acquired naturally in the home, while Standard German was acquired primarily through social institutionsnotably churches and schools.

Les notions de « topique » et de « cadre » sont de celles dont l'appréhension ne va pas de soi. Leur maniement est en effet complexe, du fait qu'elles se prêtent à de nombreuses définitions et relèvent possiblement de différents niveaux d'analyse, la phrase ou le texte. Précisons d'emblée que la perspective adoptée ici sera prioritairement phrastique, ce qui n'en suppose pas moins la prise en compte du contexte textuel, en particulier subséquent. Le but de cet article n'est pas d'entamer une nouvelle discussion autour de ces notions prises individuellement, mais d'envisager le rapport qu'elles entretiennent entre elles (ce qui suppose certes de circonscrire au préalable les domaines retenus). L'idée défendue est que, au-delà des affinités que présentent les deux notions, il est à la fois nécessaire de les distinguer et de les envisager dans la continuité l'une de l'autre. C'est en effet bien à un continuum que l'on a affaire, aux extrémités duquel se situent respectivement les notions de « topique » et de « cadre », et au milieu duquel apparaît une zone de partiel recouvrement entre les deux notions. Nous commencerons par préciser l'angle selon lequel seront abordées les notions de topique et de cadre, tout en envisageant les relations qu'elles entretiennent et le type de continuité dans lequel elles s'inscrivent. C'est dans ce contexte que nous examinerons des exemples du type de (1) et (2) : 1) Quant à Paul, il n'a toujours pas dit s'il venait ce soir 2) Les enfants, tu tires un trait sur plein de choses, mais tu regrettes pas. Nous nous concentrerons ensuite sur les compléments spatio-temporels, en envisageant tout d'abord les énoncés du type : 3) La nuit, tous les chats sont gris, avant de considérer, plus longuement, ceux du type : 4) Sur le Pont d'Avignon, on y danse, on y danse… 5) A Paris, j'y vais demain, que nous tenterons, à partir d'une étude sur corpus, d'interpréter à différents niveaux, en particulier pragmatico-discursif. 1. TOPIQUE ET CADRE : UN CONTINUUM ? 1.1. Délimitation des notions de topique et de cadre 1.1.1. La notion de topique Les définitions de la notion de topique 2 sont nombreuses 3 : nous nous contenterons de rappeler celles qui se situent dans une perspective informationnelle, en retenant celle(s) dont

Policies are increasingly used to manage large-scale distributed system. They usually adopt ECA rules that can 't express system i state transitions, enable policy servers to perform jlexible actions or cooperate eflciently. In this paper; a logic-based policy definition language LPDL is proposed. We define LPDL'S syntax, execution model and its semantic that provides a formal framework for policy-based network management. LPDL is proved to have Petri Net i expressive power and Turing Machine b computing power. Administrator can use LPDL to describe system b analysis and decision functions or encapsulate them into physical codes jlexibly based on actual need. Finally, a Cooperative Network Management Framework ( C N W ) , its protoqpe and application are presented to show that LPDL can meet the requirements of network management j. dynamic growth.

Research on Hebrew and other languages points to a stereotype-based view of gender identities as reflected in language. Some stereotypes related to use of the language and gender reveal that women are more conservative than men and use a more standard version of language. One of the stereotypical claims, which is not always borne out by empirical research, relates to the use of normative and prestigious forms versus nonstandard and vernacular ones. The present article focuses on Be my knife (1998), a novel written by the highly acclaimed Israeli author, David Grossman. The book is a classic example of the perpetuation of gender stereotypes, where the author makes clear a distinction between the linguistic features of the novel's main characters, a man and a woman. Not only are the characters themselves portrayed stereotypically, but the linguistic features the author attributes them are determined by gender. While the woman uses prestigious, standard and precise language, both in morpho-phonemic terms and in terms of syntax and discourse, the man generally uses a nonstandard vernacular. This reflects the prejudices Israeli society holds with respect to gender; language and literature are merely the means to emphasize this.

Le frasi eccettuative sono frasi subordinate che introducono una restrizione sulla validità del contenuto espresso nella reggente. Si veda il seguente esempio:

(1) Un cartello all’entrata offre il benvenuto a chi può arrivar qui solo per sbaglio, a meno che non conosca già, per suoi imperscrutabili motivi, questo remoto angolo di pianura («La Repubblica» 29 agosto 2009)

Vanno distinte dalle frasi esclusive, che introducono un’esclusione rispetto alla reggente, sottolineando il mancato verificarsi di una circostanza, nonché dalle limitative, che esprimono una circostanza entro la quale il contenuto della reggente è da considerarsi valido.

This paper analyses the two general mechanisms of passivization in German,  namely auxiliary + participle and auxiliary + infinitive. "Passive voice" is a cover term for grammatical mechanisms that prevent the projection of the would-be subject argument of a verb onto the syntactic structure of a clause. The subject is the argument which, in a nominative-accusative case system, in a finite clause, is marked by nominative case. In so-called ergative case systems, the very same morpho-syntactic case-relation – marking the syntactic subject – is called "absolutive". In each system, this is the case which is assigned under agreement in languages with subject-verb agreement. In each system, there is a case-dependency relation: The dependent case – accusative and ergative, respectively, is assigned only when accusative/absolutive assignment has been deployed. Consequently, the passive of transitive verbs involves  a case switch from the direct object case to the subject case.
Cross-linguistically, two blocking mechanisms for the would-be subject argument are frequently attested, a morphological and a syntactic one. The morphological mechanism is verb affixation, such as Latin "-ur". The other mechanism is syntactical. Here, passive is the result of combining a non-finite verb form that blocks the subject argument with an auxiliary that does not deblock. Every present-day Indo-European language employs this mechanism.
In German, passive is the result of combining a participle form ('past participle') or an infinitivals form ('zu'+infinitive) with an 'unaccusative' auxiliary: werden (become), sein (be). If the very same verb forms are combined with an auxiliary whose (empty) argument format matches the format of a transitive verb, the blocking effect is neutralized.
In Germanic languages, there is a productive alternation between 'have'+ participle, which is the active construction, and 'be'/'become' + participle as a passive construction. This pattern is paralleled in the combination of an infinitival form plus haben (have) /werden (become) in German (and in other languages, too, as for instance in Italian).

Research into similarities between music and language processing is currently experiencing a strong renewed interest. Recent methodological advances have led to neuroimaging studies presenting striking similarities between neural patterns associated with the processing of music and language-notably, in the study of participants' responses to elements that are incongruous with their musical or linguistic context. Responding to a call for greater systematicity by leading researchers in the field of music and language psychology, this article describes the creation, selection, and validation of a set of auditory stimuli in which both congruence and resolution were manipulated in equivalent ways across harmony, rhythm, semantics, and syntax. Three conditions were created by changing the contexts preceding and following musical and linguistic incongruities originally used for effect by authors and composers: Stimuli in the incongruous-resolved condition reproduced the original incongruity and resolution into the same context; stimuli in the incongruous-unresolved condition reproduced the incongruity but continued postincongruity with a new context dictated by the incongruity; and stimuli in the congruous condition presented the same element of interest, but the entire context was adapted to match it so that it was no longer incongruous. The manipulations described in this article rendered unrecognizable the original incongruities from which the stimuli were adapted, while maintaining ecological validity. The norming procedure and validation study resulted in a significant increase in perceived oddity from congruous to incongruous-resolved and from incongruousresolved to incongruous-unresolved in all four components of music and language, making this set of stimuli a theoretically grounded and empirically validated resource for this growing area of research.

Dans ce cours nous allons recueillir et organiser des données d’une langue peu décrite (probablement une langue autochtone) et nous allons utiliser ces données pour préparer des résumés descriptifs de la langue, formuler et tester des hypothèses concernant des phénomènes particuliers dans cette langue, et finalement développer des analyses de ces phénomènes.

Ce cours va inclure la discussion des données, l’élicitation en classe auprès d’un locuteur natif de la langue ciblée, ainsi que les rencontres en petits groupes avec ce locuteur, hors de la salle de classe. Nous allons aussi enregistrer et transcrire une histoire pour obtenir un échantillon du discours connecté. Cette histoire devrait aussi nous présenter plusieurs énigmes grammaticales que nous allons examiner plus profondément dans les séances d’élicitation.

GLOW 40, March 15 th 2017 1 The abbreviations and conventions used in this paper are the following. x>y = portmanteaux morpheme where x is the agent and y is the patient, x.y = fused element where multiple features (other than only person) are expressed in one morpheme, 1 = first person, 2= second person, 3 = third person, 12 = first person inclusive, 13 = first person exclusive (excluding addressee), π = person, # = number, abs = absolutive, acc = accusative, ap = antipassive, appl = applicative, asp/ a = aspect, caus = causative, dat = dative ea = external argument, erg = ergative, f = feminine, hab = habitual, ia = internal argument, imm.pst = immediate past imperf = imperfective, inv = inverse, loc = locative, m = mood, masc = masculine, neg = negation, npast = non past, nom = nominative, obj/O = object, pfv = perfective, pl = plural, pres = present tense, pst = past tense, sg = singular, sub/S = subject, t = tense, tv = theme vowel, v = verb 2 Language families and languages: Algonquian: Maniwaki (Oxford 2015); Carib:

На примере сочинительных конструкций русского языка демонстрируются основные понятия и возможности анализа синтаксической структуры в терминах синтаксических групп по А. В. Гладкому. Показывается, что в рамках исходной редакции аппарата, успешно справляющейся со случаями сочинения функционально однородных членов, невозможно адекватно описать сочинительные конструкции с лексико-семантической однородностью. Для исправления этого недостатка предлагается внести ряд изменений в формальное определение системы синтаксических групп (ССГ) и в процедуру построения ССГ.

This paper examines the complex interplay between phrasal prosody, syntax, and meaning in English and Spanish, and explores its implication for second language acquisition (SLA). We present L2 data from L1 Spanish/L2 English learners which indicate that moving from syntax to prosody to encode the thetic/categorical distinction is far more challenging than moving from syntax to prosody to align the focused constituent with Nuclear Stress. On the other hand, L2 data from L1 English/L2 Spanish learners indicate that moving from prosody to syntax to encode the thetic/categorical distinction is far less challenging than moving from prosody to syntax to align the focused constituent with Nuclear Stress. We offer a grammatical account of this seemingly contradictory situation, in support of the view that second language learners acquire a grammatical system rather than isolated patterns.

மனித மொழியை உள்ளுறை செய்யும் ஒழுங்குமுறைகள் அல்லது கொள்கைகளை ஆயும் அறிவியல் அடிப்படையிலான ஆய்வு மொழியியலாகும். மொழியியல் அறிவியலின் பொது நெறிமுறை (கட்டுப்பட்ட உற்றுநோக்கல், கருதுகோள் உருவாக்கல், பொதுமையாக்கம், அனுமானித்தல், கூடுதல் உற்றுநோக்கலால் பரிசோதனை செய்தல் மற்றும் உறுதி செய்தல், கருதுகோளை மாற்றுதல் அல்லது தள்ளுதல்) ஆகும். மொழியியலுக்கு இரண்டு முதன்மையான குறிக்கோள்கள் இருக்கின்றன: மொழியின் இயல்பை ஆய்ந்து மொழிக் கோட்பாட்டை நிறுவுதல் மற்றும் நிறுவப்பட்ட கோட்பாட்டைப் பயன்படுத்தி மொழியை விளக்குதல். மொழியியலார் மொழியின் எல்லா நோக்கிலும் மொழியை ஆயும் நபராவார். பல மொழிகள் அறிந்தவர் பன்மொழி அறிந்தவராவார் (polyglot). ஒரு மொழியியலார் பன்மொழி அறிந்தவராக இருக்கத் தேவையில்லை மற்றும் பன்மொழி அறிந்தவர் மொழியியலாராக இருக்கத் தேவையில்லை.
மொழி கருத்துப்பரிமாற்றத்திற்கும் வெளிப்பாட்டிற்கும் வேண்டி மனிதனால் பயன்படுத்தப்படும் உச்சரிக்கப்பட்ட ஒலிகளின் இடுகுறித்தன்மையான ஒழுங்குமுறையாகும். மொழிக்கு ஒலிகள், சொற்கள், வாக்கியங்கள் மற்றும் பொருண்மை என்பன இருக்கின்றது. மனித மொழியின் ஒலிகளையும் சொற்களையும் வாக்கியங்களையும் பொண்மைகளையும் விளக்க மொழியை சில வேறுபட்ட ஆனால் ஊடாட்டம் செய்யும் ஆய்வு நிலைகளாக நிறுவுவது பயனுள்ளதாக அமையும். மொழியியலார் ஒலியனியல், உருபனியல், சொல்லியல், தொடரியல், பொருண்மையியல் என்ற ஆய்வு நிலைகளை நிறுவியுள்ளனர்: 1. பேச்சொலிகளை ஒலித்தல், கடத்தல் மற்றும் பெறுதல் என்பனவற்றை ஆய்வது ஒலியியலாகும். 2. பேச்சொலிகளின் அலகுகளை அசைகளாகவும் பிற பெரிய அலகுகளாகவும் ஒழுங்குபடுத்துவதை ஆய்வது ஒலியனியலாகும். ஒரு மொழியின் ஒலியனியல் அம்மொழியில் நிகழும் ஒலிகளின் ஒழுங்குமுறைகள் மற்றும் அமைப்பொழுங்குகள் இவற்றின் வர்ணனையாகும். எவ்வாறு ஒலிகள் எல்லாம் ஒருங்கிணைந்து ஒலியன்களாகக் கருதப்படுகின்றன, ஒலியன்கள் எவ்வாறான வரிசைக் கிரமத்தில் வந்து உருபன்களாகவோ சொற்களாகவோ உருவாக்கம் பெறுகின்றன என்பதை ஒலியனியல் விவரிக்கின்றது. 3. சொற்களை ஆய்வது உருபனியலாகும். எவ்வகையிலான ஒலியனியல் தெடர்ச்சிகள் உருபுகளாக உருப்படுத்தம் பெறுகின்றன, உருபுகள் எவ்வாறு உருபன்களாக் குழுமப் படுகின்றன, உருபன்கள் எவ்வரிசை கிரமத்தில் வந்து சொற்களை உருவாக்குகின்றன என்பதை எல்லாம் உருபனியல் விவரிக்கின்றது. 4. எவ்வாறு சொற்கள் எல்லாம் இணைந்து தொடர்களாகவும் பெருந்தொடர்களாகவும் வாக்கியங்களாகவும் உருவாக்கம் பெறுகின்றன என்பதை தொடரியல் விவரிக்கின்றது. 5. பொருண்மையியல் எல்லா நோக்கிலும் பொருண்மையை ஆய்வதைக் குறிக்கோளாகக் கொண்டுள்ளது. எவ்வாறு உருபன்களின் பொருள்கள் இணைந்து சொற்களின் பொருள்கள் பெறப்படுகின்றன, சொற்களின் பொருள் எல்லாம் இணைந்து தொடர்களின் பொருள் கிடைக்கின்றது, தொடர்களின் பொருள் எல்லாம் இணைந்து வாக்கியங்களின் பொருள் கிடைக்கின்றது என்பதைப் பொருண்மையியல் விவரிக்கின்றது. 6. எழுத்தியல் பேச்சை எழுத்தாக உருப்படுத்தம் செய்வதில் உள்ள எல்லா மரபுகளையும் ஆய்கின்றது. 7. சொல்லியல் (lexicology) சொல் அலகுகள் மற்றும் அவற்றின் சோ;துவருகை உறவுகளை ஆய்கின்றது. இலக்கணம் என்ற சொல் உருபனியலையும் தொடரியலையும் குறிப்பிட சிலவேளைகளில் பயன்படுத்தப்படுகின்றது சில மொழியியலார் மொழியின் மொத்தத்தையும் குறிப்பிட இதைப் பயன்படுத்துவர்.
அமைப்புமொழியியல் கோட்பாடு அமைப்பு மொழியியல் கோட்பாடுகளைப் பின்வருமாறு பட்டியலிடலாம். 1. மொழி சமுதாயப் பழக்கவழக்கம். மொழியியலின் ஆதாரப்பொருள் (subject matter) வழக்கங்களின் மற்றும் அமைப்பொழுங்குகளின் மொத்தக் குழுமத்தைப் பற்றி படிப்பதாகும். 2. அறிவியல் கண்டுபிடிப்புச் செயல்முறை (discovery procedure) எதிர்பார்க்கிற தேவைக்கு எற்ப ஆய்வும் விளக்கமும் அமையவேண்டும். 3. மொழி அதன் ஒழுங்குமுறைகளாலும் (systems) உள்ஒழுங்குமுறைகளாலும் (subsystems) விளக்கப்படவேண்டும். உலகப்பொது இலக்கணமில்லை. 4. மொழி கருத்துப் பரிமாற்றத்திற்காக ஒரு கூட்டம் மனித இனம் பயன்படுத்;துக்கிற உச்சரிக்கப்படுகின்ற ஒலிகளின் இடுகுறி (arbitrary) ஒழுங்குமுறை. 5. இயற்கையால் உரைக்கப்பட்டது என்ற பொருளில் ‘இயற்கை மொழி’ இல்லை. அப்படி என்றால் எல்லோரும் ஒரே மொழியைப் பேசவேண்டும். ஒவ்வொரு மொழியின் இயல்பும் வடிவும் அதன் சமுதாயத் தேவைகளுக்கு ஏற்ப பழக்கப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. பின்வருவன அமைப்புமொழியியலாரால் கூறப்பட்ட சில பொதுவான கூற்றுளாகும்: அ. ஒவ்வொரு மொழியும் அதைப் பயன்படுத்துபவருக்கு போதுமானதாக இருக்கின்றது. ஆ. ஒவ்வொரு மொழியும் பயன்படுத்துகின்ற சமூகத்திற்கும் நல்லதாய் உள்ளது. இ. எந்த மொழியும் பிற மொழியைவிட அழகானதல்ல. 6. மொழியைப்பற்றிய கூற்றுகளும் விளக்கங்களும் புறவாயமான (objective) சொற்களால் கூறப்பட வேண்டும். மனவழிசார் வெற்றுச்சொற்கள் இல்லாமால் வடிவங்களும் வடிவம்சார் உபாயங்களும் மட்டும்தான் கருத்தில் கொள்ளப்படவேண்டும். 7. அமைப்புகளும் பொருண்மையை அடையாளங்காட்டும். ஆனால் அமைப்பைக் கண்டுபிடிப்பதற்கு பொருள் பயன்படாது. பொருண்மை விளக்கப்படவேண்டும் ஆனால் பொருள் ஆய்வில் கருவியாயகப் பயன்டுத்தப்படக்கூடாது. அமைப்புகள் ஒன்றா வேறுபட்டவையா என்று அறியப் பொருண்மையைப் பயன்படுத்தலாம். 8. அங்குமிங்குமாய்த் தெரிந்தெடுக்கப்பட்ட கூற்றுகளின் தொகுதிதான் விரிதரவு (corpus) பொதுமையாக்கம் செய்வதற்காக விரிதரவு மாதிரியாகப் பயன்படுத்தப்படவேண்டும். மொழியை ஆய்வதற்காகப் பயிற்சி பெற்றவர்தான் மொழியியலார். விவரணை செய்யும் மொழியைப் பேசுபவராக அவர் இருக்கத்தேவையில்லை. மொழி பேசும் தகவலாளியின் உதவியால் அவர் தொpயாத மொழியை ஆய இயலும். 9. மொழியின் ஆய்வு மிகச்சிறிய அலகான ஒலியனில் (தகவலாளி மொழியியலாருக்குத் தெரியாத மொழியைப் பேசுகையில் கூடுதல் வெளிபடையாகத் தெரிகிற அலகு) தொடங்கி மிகப்பெரிய அலகான வாக்கியம் வரைச் செய்யப்படும். 10. வேற்றுநிலை மற்றும் துணைநிலைக் கொள்கைகள் புளூம்பீடலடியன் மொழியியலில் மிக முக்கியமானவை. வேற்றுநிலை வருகையின் போது பொருண்மையில் மாறுபாடு இருக்கும். துணைநிலை வருகையின் (complementary distribution)  போது ஒரு அலகின் உறுப்பினர்கள் எதிர்பார்கிறபடி மாற்றொலியன்கள் (allophones), மாற்றுருபுகள் (allomorphs) என்பனபோல வினியோகிக்கப்பட்டிருக்கும். அமைப்பு மொழியியல் (structural linguistics) மொழியலகுகளை இரண்டுவகையிலான உறவுகளால் தொடர்புபடுத்தி ஆய்வு செய்கின்றது. முதலாவது, மொழியலகுகள் ஒன்றை ஒன்று தொடர்ந்து தொடர்ந்து வருவதால் பெறப்படும் உறவு. இதுவே தொடர் முறை உறவு அல்லது உறுப்பமைவு உறவு (syntagmatic relation) என்று குறிப்பிடப்படும். மற்றொன்று, ஓர் உறுப்புக்குப் பதிலாக அதே இடத்தில் வரும் அலகுகளுக்கிடையே உள்ள உறவு. இது அடுக்கு முறை உறவு (paradigmatic relation) எனப்படும். இவ்வாறு மொழி அலகுகள் தொடர்ந்து வந்தும் ஒன்றை ஒன்று பதிலீடு செய்தும் இரு விதமான உறவுகளை வெளிப்படுத்தி அவற்றின் வருகை அமைப்பை ஒரு அமைப்பொழுங்காக அமைத்துக்கொள்கின்றன. எந்த மொழியலகையும் மேற்சொன்ன கிடக்கை நிலை உறவாலும் செங்குத்து நிலை உறவாலும் நிர்ணயிக்கலாம்.