Ottoman Commercial History

In the classical period, the Ottoman State established its political, economic and social presence through its own institutions. However, defeats in the military arena in the 19th century brought the quest for innovation. Innovations initiated in the military arena and have been expanded into every area of the empire and the empire entered into a westernization process.
In the context of westernization process, the Ottoman State passed from the eyalet system to the vilayet system. This system, the first example of which we have seen with the province of Tuna, was realized with the admission of the 1864 Provincial Regulation. Investments were made during the period examined in the whole of the Tuna province where Midhat Pasha was brought to the office of government, and social, economic and institutional reforms were made. Midhat Pasha's managerial capacities were influential at the basis of the innovation movement, and the innovations in the Tuna province set an example for other Ottoman regions.
“Tuna Vilayet Gazetesi” became the official newspaper of the Tuna Province and served the readers of the Ottoman newspapers reflecting the general and external world. The news of the 19th century in the context of transformation in the Ottoman economy reflects mainly agricultural, commercial and social change. Commercialization of agricultural land from private ownership in agriculture; The establishment of companies from the abolishment of the commercial area system; In the social area, trainings on the construction of railways are found in many traces. The findings obtained from the newspaper were used to examine the transformation of the Ottoman State in the westernization process.

This article examines the body of takrirs ¬– written representations – from the British ambassadors in Istanbul to the Ottoman government in the mid- and late eighteenth century, aiming to place these diplomatic representations within the wider Ottoman petitionary framework, and to illustrate the role of the ambassador in providing consular functions. It discusses the form and linguistic style of these documents, before analysing the two main types of cases found. The first concerns the freedom of movement and freedom from harassment requested by British travellers on land and at sea, in accordance with the rules of the Capitulations and custom. The second group of cases dealt with more complex legal disputes between British merchants and Ottoman subjects and officials involving the Capitulations and other sorts of legal practices. Examining these documents permits a view of the practice of diplomacy, and demonstrates how text and custom combined through the fluid interpretation of the Capitulations in order to regulate the rights and freedoms of British merchants through the Ottoman petitionary system.

Bu makale, 18. yüzyılın ortalarında ve sonlarında İngiliz elçisi tarafından Osmanlı hükümetine sunulan takrirleri, bunları Osmanlı dilekçe sistemi çerçevesinde incelemek ve elçinin konsolosluk görevlerine ışık tutmak amacıyla inceleyecektir. Bu belgelerin şekil ve dili değerlendirildikten sonra, iki tip vaka analiz edilecektir. İlk gruptaki vakalar kapitülasyonlar ve diplomatik gelenekler uyarınca İngiliz tüccarlar ve seyyahlar tarafından talep edilen karada ve denizde seyahat özgürlüğü ve mal güvenliğini konu almaktadır. İkinci grup ise kapitülasyonlar ile diğer hukuki uygulamalara konu olan  ve İngiliz ve Osmanlı tabileri arasında gerçekleşen daha karmaşık davaları içermektedir. Bu belgelerin incelenmesi diplomasinin uygulamasını görmemize imkan sağlamanın yanısıra, metin ve geleneğin, kapitulasyonların esnek bir yorumu üzerinden İngiliz tüccarlarının hak ve özgürlüklerini Osmanlı dilekçe sistemi üzerinden nasıl düzenlendiğini göstermektedir.

Çalışma, Osmanlı İmparatorluğu’nda 1800-1900 arası dönemde dâhili gümrük vergileri için yapılan istisnaları ele almaktadır. Baltalimanı Antlaşması ile yerli üretici yabancı üretici karşısında rekabet etmekte dezavantajlı bir konumla karşı karşıya kalmıştır. Normalde gümrük vergileri yerli üreticiyi korumak için yükseltilebilmektedir. Ancak, antlaşmalar sebebiyle bu mümkün olmadığı için yerli üreticilere bazı istisnalar sağlanmıştır. Literatürde bu istisnaların haricî olanlarına değinilmiş, ancak dâhili olanları ile ilgili bir çalışma yapılmamıştır. Bu çalışmanın amacı, literatürdeki bu eksikliği gidermektir. T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü’nden elde edilen belgeler yoluyla konu örneklendirilmeye çalışılmıştır. Bu belgelerden elde edilen bilgilere göre, istisnalar farklı alanlardaki ürünleri kapsamış, istisnalar ile yerli sanayi, ticaret ve ziraat korunmaya çalışılmış ve bu vesileyle halkın ihtiyaçlarının daha iyi karşılanabileceği ümit edilmiştir.

Abstract: During the Tanzimat period new types of judicial institutions – the commercial courts are founded in the Ottoman Empire. While on their legal status there are some literiture, the functioning and practice of the provincial courts is an underresearched problem in historiography. Using various kinds of documents issued by the court itself, as well the official Ottoman statistics and regional journals the paper examines the everyday work of the Vidin commercial court in the late 1860s – early 1870s. More specifically it clarifies the profile of commercial and judicial cases that the court dealt with (debt collection, bankruptcy, contract registration, surety and/or guarantee registration etc.), the court’s relationships with the provincial and central government authorities, the relationships with the other commercial courts, as well as the personnel’s turnover.

L’objectif que cette étude s'est donné est de retracer dans quelle mesure, pour une ville provinciale comme Alep, les réformes du droit commercial durant l’ère du Tanzimat ont mis du temps avant de pouvoir vraiment s’accomplir. Elle tâche ainsi d'identifier à quels principaux problèmes les commerçants – ottomans et non ottomans – étaient confrontés dans les années menant à l’introduction du premier tribunal de commerce ottoman dans les années 1850, comment l’établissement
d’un tel tribunal était perçu et quel fut le succès de cette institution à
ses débuts. L'attention n'est pas fixée sur le plan théorique des lois et
codes adoptés, mais avant tout sur la pratique du commerce, sur la mise en oeuvre des réformes et sur la façon dont les changements ont été vécus par les commerçants eux-mêmes.