Modern Sanat

Araştırmada kadın bedeni ve kadın figürüne ilişkin sanat ve görsel kültür alanından örnekleme alınan eserler üzerinden karşılaştırmalı bir analiz gerçekleştirilmektedir. Bu kapsamda kadın bedeninin değişen estetik yapısı olduğu kadar bu yapıya yüklenen ya da bu yapı üzerinden şekillenen gerçeklik yaklaşımları incelenerek farklı kültürlerin beğeni yargılarının da açığa çıkarılması hedeflenmektedir. Kültürel çeşitlenmenin yanında farklı tarihsel koşulların kadın bedeni üzerindeki etkileri sanatın antik, modern, postmodern üçgeninde ve felsefenin etkisinde ilişkisel analiz edilmektedir. Bu kapsamda bereketi sembolize eden Anadolu’nun en önemli tanrıça heykellerinden Kybele araştırmanın başlangıç örneklemini oluştururken, modern öncesi dönemin kırılgan beden algısını temsil eden örnekler ile araştırma sürdürülmekte, devamında modernist düşüncenin yeniden-üretilebilirlik, hareket, nesnel ve öznel zaman ile gerçekçi ve geometrik biçimlendirme anlayışları realizm, idealizm ve soyut sanat eğilimleri çerçevesinde üretilen eserlerle ilişkilendirilmektedir. Tarihsel olarak postmodernizm ise meta-estetik ve kültürel çoğulculuğun, popüler kültür ve eleştirel düşüncenin kadın bedenini değiştirip dönüştürdüğü ve yeni bir kimlik kazandırdığı bir paradigma olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu koşullar altında varlığını sürdüren sanatın biçimsel ve söylem dili günümüz teknoloji toplumlarının sanal beden algısına ve interaktif gerçekliğine kadar dayandırılmaktadır.
Bütün bu sürekliliğin tanımlanması adına arka planda özelde sanatın, genelde kültür politikalarının, teknoloji ile ilişkili bilimsel gelişmenin ve tarihsel koşulların sonucunda ortaya çıkan toplumsal ilişkilerin de felsefenin etkisinde analiz edilmesi ve kadın bedeninin genel olarak bu sistemler içerisindeki konumu ve özel olarak sanat alanındaki değişiminin tanımlanması araştırmanın temel amacını oluşturmaktadır. Bu doğrultuda yaşamın kaynağını temsil eden kadının farklı sanat eğilimleri ve dönemler kapsamında değişen görünümünün analiz edilmesi ile teknolojinin figüratif gerçeklik üzerinde değer kaybının aksine birey olarak kadının değişmeyen gücünün vurgulanması ve bu etkinin kültür alanına hangi koşullar altında ve hangi görüntü gerçekliği ile yansıtıldığının ortaya çıkarılması hedeflenmektedir.
In the research, a comparative analysis is carried out on the works taken from the field of art and visual culture related to the female body and female figure. In this context, it is aimed to reveal the taste judgments of different cultures by examining the changing aesthetic structure of the female body as well as the approaches to reality that are attributed to this structure or shaped through this structure. In addition to cultural diversification, the effects of different historical conditions on the female body are analyzed relationally in the ancient, modern, postmodern triangle of art and under the influence of philosophy. In this context, Kybele, one of the most important goddess statues of Anatolia, which symbolizes fertility, constitutes the initial sample of the research, while the research continues with examples representing the fragile body perception of the pre-modern period, and then the modernist thought's understanding of reproducibility, movement, objective and subjective time, and realistic and geometrical shaping. It is associated with works produced within the framework of realism, idealism and abstract art tendencies. Historically, postmodernism emerges as a paradigm in which meta-aesthetics and cultural pluralism, popular culture and critical thinking change and transform the female body and give it a new identity. The formal and discourse language of art, which survives under these conditions, is based on the virtual body perception and interactive reality of today's technology societies.
In order to define all this continuity, the analysis of the social relations that emerged as a result of art in particular, cultural policies in general, scientific development related to technology and historical conditions under the influence of philosophy, and defining the position of the female body in these systems in general and its change in the field of art in particular, are the mainstays of the research. constitutes its purpose. In this direction, it is aimed to analyze the changing appearance of women, who represent the source of life, within the scope of different art trends and periods, to emphasize the unchanging power of women as individuals, contrary to the devaluation of technology on figurative reality, and to reveal under which conditions and with which image reality this effect is reflected in the cultural field.

Bu yazının amacı 20. Yüzyılın ilk yarısında Almanya’da değişen iktidarların savaşa karşı yaklaşımları ve bunun toplum üzerindeki etkisi üzerinden yola çıkarak savaşa karşı eleştirel tutumun Alman resim sanatına yansımasını incelemektir. Almanya 20. yüzyılın ilk yarısında üç farklı rejim değişikliğine uğramıştır. Bu kapsamda 20. Yüzyılın ilk yarısında sanatta savaş eleştirisini incelemek için öncelikle bu üç dönem; İmparatorluk Dönemi, Weimar Cumhuriyeti ve Nazi Almanyası ayrı ayrı ele alınarak dönemin genel atmosferi ve dönemin iktidarın savaşa karşı tutumları üzerinde durulacaktır. Bununla birlikte bu dönemlerin genel sanat ortamına bakılarak genelin genel sanat ortamı hakkında bilgi sahibi olunacaktır.
Bununla birlikte Alman resim sanatında savaş sonrası dönemde ortaya çıkan ve 1920’li yıllarda yaygınlık kazanarak pek çok sanatçı tarafından işlenen bir konu olan savaş eleştirişi bu konuda çalışmış sanatçıların eserlerinden örneklerle birlikte inceleme altına alınacaktır. Sonuç olarak 20. Yüzyılın ilk yarısında Almanya’da değişen iktidarların ve dönemin toplumunun savaşa karşı yaklaşımları genel olarak ele alarak 20. yüzyılın ilk yarısında Alman resim sanatında savaşın eleştirilmesi üzerine bilgi sahibi olunmuş olacaktır.

ÖZET Bu çalışmada, günümüz sanat algısını oluşturan postmodern sanat ve öncesinde modern sanat, ana unsurları ile incelenmiş, bulgular hat sanatı ile karşılaştırılmıştır. 20. yüzyılın başlarında sanat dünyası, modern sanat ile yeni arayışlar dönemini başlatmıştır. Ne var ki hem yöntem hem de bulgular, tepkileri beraberinde getirmiştir. Artan tepki ve karşıt söylemler postmodern sanat adıyla yeni bir algı ve yöntem doğurmuştur. Tüm bu arayışlar pek çok sanat akımını oluşturmuş, fakat anlamsızlık ve krizle de sonuçlanmıştır. İncelediğimiz bu süreçte hat sanatının, modern sanat ve postmodern sanat algısı ile paralellikleri-ayrım noktaları saptanmaya çalışılmıştır. ABSTRACT In this study, we have scrutinized postmodern art's and modern art's fundamental elements which creates the perception of contemporary art , findings have been compared with the art of calligraphy. At the beginning of the twentieth century art world has launch the period of the new tendencies by means of modern art.However, both using methodology and findings have brought with it reaction.As a result of increasing reactions and opposite discourse, new perception and methodology have come out called postmodern art.All these concerns have created many artisitc movements but all of which resulted in meaninglessness and crisis. We have examined in the course of this process ,calligraphy has been compared with modern and postmodern art ; what the differences modern-postmodern art between caligraphy or what the similarities modern-postmodern art to caligraphy are.

Toplumsal yapı, tarihsel koşullar, sosyo-ekonomik değerler ve bilimsel gelişmelerin etkisinde kültür alanında da tarih boyunca farklı kesişim noktalarında paradigma kaymaları yaşanmış, bu değişim farklı dinamiklerin ve farklı alanların etkileşimli doğasını temsil etmekle birlikte onlardan hem etkilenmiş hem de onları etkilemiştir. Bu doğrultuda sanat alanında da önemli değişim ve ilerlemeler yaşanmış, ancak her bir dönem ve düşünce biçimleri eskinin biçimlendirme anlayışlarını yeniden yorumlayarak yaşadığı dönemin kültürel değerleri ve farklı koşulları ile bir araya getirmiş, yeni bir sistematik düşünce yaratarak kendi yeni gerçekliğini yaratmıştır. Bu süreci ve eskinin yeni (düşünme biçimleri, ifade yöntemleri, yansıtma şekilleri) içinde değişen ve aynı kalan gerçekliğini anlamak ve anlamlandırmak adına Duchamp’ın örnekleme alınan çalışması olan Merdivenden İnen Çıplak resminin postmodern kültür ortamında değişen farklı yorumları ve etkileşim biçimleri incelenmekte ve bu doğrultuda geçmiş-gelecek diyalektiğinin tanımlanması amaçlanmaktadır. Araştırmanın örneklemini sanat alanında modernist düşüncenin bir ürünü olan modernizmin ve modern sanatın kapsamına dahil edilebilen, ancak gerçekliğe ve dış dünyaya bakışı ile bilindik kavram ve eylemleri sorgulayarak yeni bir görme biçiminin ortaya çıkmasında önemli adımlar atan Marcel Duchamp oluşturmaktadır. Bununla birlikte postmodern kültürün bir ürünü olarak araştırmaya dahil edilen diğer etkileşimli örnekler incelenerek hem Duchamp’ın modernizmin de ötesine taşan yönünü tanımlanmakta hem de kendisinden sonraki paradigma dönemini nasıl ve hangi yönde etkilediği analiz edilmektedir.
Under the influence of social structure, historical conditions, socio-economic values and scientific developments, there have been paradigm shifts in the field of culture at different intersections throughout history, and this change represents the interactive nature of different dynamics and different fields and has both been influenced and influenced by them. In this direction, important changes and advances have been experienced in the field of art, however, each period and thought styles have reinterpreted the shaping understanding of the old and brought them together with the cultural values and different conditions of the period, created a new systematic thought and created its own new reality. In order to understand and make sense of this process and the reality that changes and remains the same in the new (ways of thinking, expression methods, ways of reflection) of the old, the different interpretations and forms of interaction of Duchamp's sampled work, Naked Descending the Staircase, in the postmodern cultural environment are analyzed and -Defining the future dialectic is aimed. The sample of the study is Marcel Duchamp, who can be included in the scope of modernism and modern art, which are a product of modernist thought in the field of art but took important steps in the emergence of a new way of seeing by questioning familiar concepts and actions with his view of reality and the outside world. However, by examining other interactive examples included in the research as a product of postmodern culture, both defining Duchamp's direction beyond modernism and analyzing how and in which direction he affected the paradigm period after him.

THE ART HISTORIOGRAPHY IN TURKEY (1970-2010)

The idea of the modern nation-state was developed in the 1920s within the political and social context of the newly founded of the Republic of Turkey. This change affected every part of the society resulting in a nationalist perspective to be adopted not only by politics and technocrats but also within sciences and humanities such as the history of art. Since the late 19th century Westernisation policies had long been employed in the country, which, in the history of art manifested itself with a Eurocentric worldview and adhered to the notion of 'progress'. However, since the 1970s, the ways in which the past, art and identities have been perceived widely changed in Turkey.
This book critically examines over 200 art historical narratives from the period of 1970-2010 in order to address the issues and novelties they present while re-constructing the art historical past. Their ideology and sources, discourse, historical model and timeline, language and terminology are the elements and forms that constitute the main points of analysis for these texts. The study employs the method of historical discourse analysis and theoretical perspectives including postcolonialism, feminism and orientalism. These critical tools lead the book to predominantly evaluate the influence of single Eurocentric art historical model and its affiliated discourse over these narratives, their discursive reproduction of the 'other' and the ways in which the notion of 'progress' guide their view of art and the past.

--------------------------------
Türkiye’de sanat tarihi yazımı Cumhuriyet’in modern ulus-devlet anlayışıyla şekillenir ve milliyetçilik ideolojisi çerçevesine kurgulanır. Avrupa-merkezci yaklaşımın ortaya çıkışıyla beraber sanat tarihi yazımı Batıcı bakış açısından etkilenir ve 1970’lerden sonra tamamen dönüşmeye başlar. Ceren Özpınar, bu kitabında Türkiye’deki sanat tarihi yazımının dönüşümünü ele alıyor.

Sanat tarihinin kurgulanma biçimlerini, dönemlere ayrılma özelliklerini ve bu alandaki kimliklerin temsiliyetini inceleyen Özpınarİ siyaset bilimi, feminizm ve post-kolonyalizm gibi kuramlardan destek alıyor. 1970 ile 2010 arasındaki sanat tarihi metinlerini söylem, zamansallık, dönemler, tarihsel anlatı modelleri, ulusal ve etnik kimlik, toplumsal cinsiyet, dil ve terminoloji gibi kavramlar ışığında yorumlayan Özpınar, sanat tarihi yazımı hakkında okurlarına eleştirel bir metin sunuyor.

Öz
Araştırmanın amacı, paradigma olgusunun bilim felsefesi kapsamında değerlendirilmesinin ardından bilimsel ilerlemenin paradigmatik boyutlarının ve paradigmalar kapsamında gerçekleşen olağan bilimsel etkinliklerin sanat alanına yansımalarını modellendirmek, söz konusu modellendirmeyi ise kültürel kimliğin değişen görüntü özellikleri ile ilişkisel analiz etmektir. Bu doğrultuda öncelikli olarak tarihsel süreklilik içerisinde bilimsel gelişmenin kırılma noktaları ve patlama anları incelenerek bu dönüm noktaları paradigmatik model ile ilişkilendirilmektedir. Ardından söz konusu modelin tanımlanmasında bilimsel gelişmenin çoklu referans sistemleri ve farklı ilkesel yaklaşımlar dayanak noktası alınarak sanat alanında değişen paradigmalar üzerine yeni bir yaklaşım geliştirilmektedir. Araştırma kapsamında zaman, mekan, hareket, ışık, ses gibi dinamiklerin geçmiş ve gelecek diyalektiğinde değişen görüntü nitelikleri analiz edilerek, yapısal olarak olduğu kadar düşünsel olarak da kültürel kimliğin değişen estetik söylemi modern-postmodern ikileminde (örnekleminde) incelenmektedir. İncelemeler sonucunda, bilimsel gelişmenin sanatçı tarafından doğrudan farkındalığı olmasa da bilim tarihinde yaşanan dönüm noktalarında sanatın da değişim sürecine girdiği, ortak kavram ve imgelerle ilerlese de yeni bir dünyanın tasvirine dönüştüğü, eski kültür formları (modernist biçimlendirme anlayışları) yeniden yorumlanırken, yeni kültür formlarının da (postmodern estetik söylem, yeni medya sanatı vd.) değişen dünyanın yeni estetik dili olarak ortaya çıktığı görülmektedir.
Abstract
The aim of the study is to model the paradigmatic dimensions of scientific progress and the reflections of the usual scientific activities in the field of art after the evaluation of the paradigm phenomenon within the scope of the philosophy of science and to model the modeling with relational analysis of the changing image characteristics of cultural identity. In this direction, the breakpoints of the scientific development and the moments of the explosion are examined in the historical continuity and these turning points are associated with the paradigmatic model. Next, a new approach is developed on the changing paradigms in the field of art by taking the basis of multiple reference systems of scientific development and different principals in the definition of this model. Within the scope of the research, the changing aesthetic discourse of cultural identity as well as structurally is examined in the modern - postmodern dilemma (sampling) of the dynamics such as time, space, movement, light, sound and the changing image qualities in the dialectic of past and future. As a result of the investigations, although the scientific development is not directly aware of the artist, it has been transformed into a depiction of a new world, even though art has entered the process of change at the turning points in the history of science; postmodern aesthetic discourse, new media art, etc.) appears as the new aesthetic language of the changing world.

Modern sanatın II. Dünya Savaşı sonrası gelişimi sürecinde, söylemsel bir nitelik kazanan sanatın nesneleri üretmeye ihtiyacı kalmadığı ifade edilmiş ve dilin optik düzenlemenin yerine geçtiği ileri sürülerek fikirlere odaklanıldığı gözlemlenmiştir. 1950’lerin sonunda Fransız sanatçılar Yves Klein ve Armand Fernandez’in deneysel girişimleri ile başlayan; 1960’larda Joseph Kosuth, Art & Language Grubu (Terry Atkinson, David Bainbridge, Michael Baldwin, Harold Hurrell vd.) gibi çevrelerce dilin bir malzeme olarak kullanılmasıyla gelişen ve Sol LeWitt’in “kavramsal sanatta, düşünce ya da kavram işin en önemli kısmıdır. Bir sanatçının sanatın kavramsal biçimini kullanması demek, bütün plan ve kararların daha en baştan alınması ve uygulamanın ise sadece bir ayrıntı olması demektir’ ifadesiyle teorik çerçevesi özetlenen kavramsal sanat düşünsel etkinliklere odaklanan bir akımdır. Egemen yaklaşıma karşı yeni bir sanat üretmek ve varolan sanat düşüncesine karşı yeni bir tutum geliştirmek amacında olan kavramsal sanat, politik, felsefi ve kültürel iklimi sorgulamayı hedeflemiştir. 1970’lerin başından itibaren Türkiye’de de karşılık bulmaya başlayan kavramsal sanat Füsun Onur, Altan Gürman, İsmail Saray, Şükrü Aysan, Serhat Kiraz, Ahmet Öktem, Avni Yamaner gibi öncüleriyle sanat üzerine düşünme fikrini coğrafyamıza taşımıştır. Çalışmada 1960’lardan 1980’lere uzanan yelpazede Türkiye’deki düşün hayatı ile kavramsal sanatın gelişimi üzerine karşılaştırmalı bir analiz yapılmış ve benzerlikler ile farklılıklar çeşitli başlıklar çerçevesinde ortaya çıkarılmıştır. Kavramsal sanatın beslendiği ve reddettiği düşüncelerin tartışılması sanatın görselliğinin ötesindeki koşulları anlamamızı kolaylaştıracaktır.

Özet: Sanat tarihinde zamanın duygu, düşünce ve yaklaşım biçimlerini en iyi şekilde yakalayabileceğimiz etkinliklerin başlıcası sergilerdir. Sergilerdeki etkinliklerin, sanatçılar açısından başlıca nedeni sanat dünyasında iyi bir yer edinme kaygısıdır ve bu durum sergi salonunun sanat çevresini belirleyen bir mekân olma amacıyla paralellik gösterir. İzleyici için amaç ise bazen sosyal bir aktivite bazen popüler sanat dünyasına dahil olma arzusu bazen de sanata olan ilgi olabilmektedir. Bu bağlamda sergiler, sanatçı, yapıt, mekân, izleyici arasında bir köprü görevi görür. Bu sergiler ilk aşamada sanatçıya kendisini ve yapıtlarını en iyi şekilde tanıtma fırsatı sağlarken sergi salonuna, gerçekleştirilen etkinlikte sergilenen eserleri iyi bir şekilde mekâna uyarlama ve kamusal sanat alanını belirleme işlevini görme şansı tanır. İzleyiciye ise bir etkinliğe dahil olmaktan dolayı memnuniyet, yeni bakış açıları kazanma ve sanat çevresine dahil olarak kendisini geliştirme fırsatı sağlar. İstanbul, ülkemizin kültür sanat etkinliklerinin görünür olduğu en önemli kenttir. 2017 yılı yaz döneminde gerçekleştirilen sergiler arasında bazıları etki alanlarıyla aynı kentte gerçekleştirilen diğer sergilerden ayrışmıştır. Bu sergilerden üçü uluslararası karma, diğer ikisi de kişisel sergilerdir. Uluslararası karma sergiler İstanbul Modern'de gerçekleştirilen 15. İstanbul Bienali, onikincisi düzenlenen Contemporary İstanbul ve Arter Sanat Galerisi'nde gerçekleştirilen ‘Görme Biçimleri’ adlı sergilerdir. Kişisel sergiler ise ‘Genco Gülan: Antik Gelecek’ ile İstanbul Modern’de gerçekleştirilen Roger Ballen ‘Retrospektif’ adlı sergilerdir.
Bu makale sergilerin gerçekleşme sürecini sanatçı-yapıt-mekân-izleyici
bağlamında çeşitlendirerek, sanatçıları, yapıtlarını ve sanat mekanlarını eleştirel
yaklaşımlarla daha güçlü bir şekilde kamusal alana taşımayı amaçlamaktadır.
Böylece bu etkinliklerin farklı kesimlere ulaşmasını sağlayacak olan tartışma
zemini genişleyebilecektir.

Assessments About Artist, Composition, Place And Audience On
Contemporary Exhibitions Showed İn İstanbul.

Citation/©: Oral, Bülent (2018). Assessments About Artist, Composition, Place And
Audience On Contemporary Exhibitions Showed İn İstanbul, Hitit University
Journal of Social Sciences Institute, Symposium of AAHA, Special Issue, Year 11,
Volume 2, October, 2018, ss. 991-1018
Abstract: In art history, exhibitions are the top activities to catch that era’s emotion, idea
and approaches. These activities are of many kind and one of the most important
reasons to these activities is artists’ anxiety of having a place in art world. From
the perspective of artists, the main reason of the activities in exhibitions is artist’s
worry to have a reputable place in art world. Therefore, exhibition saloon is parallel
with being determinent while choosing the art society.
The purpose for the audience is sometimes a social activity, sometimes the desire
to be a part of popular art world or sometimes the interest in art. For this matter,
exhibitions are somehow a bridge between artist-place-audience. These
exhibitions are providing the best opportunity to the artist to represent herself the
best at first stage. Whilst this happening, it also gives the chance to determine the
public sphere and adoptation of exhibition products to place they are being
exhibited. On the other hand, audience finds the chance to participate an activity
and have the pleasure of it whilst having new perceptions and finding ways to
develop herself/himself.
İstanbul is the most important city where culture-art activities are visible. Some if
the exhibitions are seperated from others that are also shiwed in the same city
according to their affect areas. They are differentiated. Three of these exhibitions
are mixed, other two are personal exhibitions. International mixed exhibitions are
15. Istanbul Bineal and 12. Contemporary Istanbul and ‘ways to see’ exhibitions
in Arter Art Gallery. Personal exhibitions are ‘Genco Gulan and Antic Future’ and
‘Roger Ballen: Retrospective’ in Istanbul Modern.
This report diversifies the realizatıon process of exhibitions in accordance with
artist-place-audience. It also aims to carry critical discussions about artists, their
works and art places to public sphere in a stronger way. Thus, these activities will
help discussion ground to reach different groups.
Keywords: Contemporary Art, Exhibition, Artwork, Venue, Audience

Mehmet Güleryüz'ün maddi desteği ve hakemliğinde düzenlenen Güzel Sanatlar Liseleri öğrenci eskiz defteri yarışması projesinin hikayesini anlatan yerel gazete yazısıdır.

It is a hometown newspaper article that tells the story of the Fine Arts High Schools student sketchbook competition project, organized under the financial support and refereeing of Mehmet Güleryüz. The paper is in Turkish, if any person(s) may interest, please contact me.

Mimarlığın bir sanat olduğu, veya en azından sanatla ilgili bir tarafı olduğu varsayılır. Bu varsayımda sanat, aynı mimarlık gibi, hiç değişmeyen bir kavram olarak kabul edilir. Halbuki mimarlığın sanatla ilgisinin ne olduğu, hangi sanata daha yakın olduğu hususunda hiçbir zaman fikir birliğine varılabilmiş değildir. Mimarlığın sanatsal tarafı, gizemli bir meseledir. Dahası,  sanatın ne olduğu, mimarlığın ne olduğundan daha da karmaşık bir konudur. Her hâlükârda, sanat ve mimarlık arasındaki fark her zaman çok belirgin olmuştur. Ancak 19. Yüzyılın sonundan itibaren önemli bir değişim gerçekleşmiş ve sanat ve mimarlık tarihte hiç olmadığı kadar “aynı şey”e dönüşmeyi ifade etmeye başlamışlardır. Bu dönüşüm 20. yüzyılın ilk yarısında Avrupa’da mimarlığın sanatın estetiğini benimsemesiyle alâkalıyken, ikinci yarısında ise Amerika’da sanatın mimarlığın işi gibi görülen mekânsal ve strüktürel kurguları benimsemesiyle alâkalıdır. Bu ikinci gelişme mimarlığa sanatsal etki olarak geri yansımış ve ona “zahitçe” denebilecek bir derinlik kazandırma eğiliminde olmuştur. Lâkin mimarlık pratiğinin neo-liberalizmin şekillendirdiği bir dünyanın şartlarına uyum sağlamasıyla, bu tür sanatsal etkiler çağımızın “ikonik” yapıları için aslında sahip olmadıkları anlamın simülasyonunu gerçekleştirmenin bir aracı hâline gelmiştir.

Bu araştırmanın amacı, yirminci yüzyıl Rus sanatının oluşumunu şekillendiren etkin bir akım olan İlkelciliğin özelliklerini belirlemektir. Akımın edebiyatta, resimde ve müzikte yarattığı tarz ve okulların incelenmesi araştırma kapsamında yer alır. Girişin ardından ikinci bölüm, İlkelciliğin Batı Avrupa sanatında etkin olan modern akımlar üzerindeki etkilerini belirlemeye ayrılmıştır. Araştırma, akımın Afrika ve Avustralya kabile sanatı esinine bağlı olarak Paris’te doğup diğer şehirlere yayıldığını; Rusya’da ise karşıt şekilde ulusal değerlerden beslendiğini göstermiştir. Bu nedenle Rusya’da İlkelci eğilimler, ulusalcı sanat hareketleri bağlamında incelenmiştir. Üçüncü bölüm, edebiyat, resim ve müzikte etkin olan İlkelci eğimlerin özelliklerine, esin kaynaklarına ve sanatçıların üsluplarına yönelik incelemeyi ve eser örneklerini içerir.



The aim of this research is to determining the features of Primitivism which is an effective movement that shaped the formation of the twentieth century Russian art. The examination of styles and schools that the movement created in literature, painting and music, takes part in the scope of the research. After the Introduction, the second chapter is devoted to determining the effects of Primitivism on the modern movements which are effective in the Western European art. Research indicates that the movement arose in Paris with the influence of Africa and Australia tribal art and spread to other countries, but on the contrary; the movement is developed by national values in Russia. Therefore the Primitivist tendencies in Russia are examined in the context of Nationalist movements. The third chapter includes the examination to features and sources of inspiration of the Primitivist tendencies which are effective in literature, painting and music and styles of the artists and the examples of the works.

Precision/personalized medicine is a hot topic in health care. Often presented with the motto “the right drug, for the right patient, at the right dose, and the right time”, precision medicine is a theory for rational therapeutics as well as practice to individualize health interventions (e.g., drugs, food, vaccines, medical devices, exercise programs) using biomarkers. Yet, an alien visitor to planet Earth reading the contemporary textbooks on diagnostics might think precision medicine requires only two biomolecules omnipresent in the literature: nucleic acids (e.g., DNA) and proteins, known as the first and second alphabet of biology, respectively. However, the precision/personalized medicine community has tended to underappreciate the third alphabet of life, the “sugar code” (i.e., the information stored in glycans, glycoproteins and glycolipids). This paper brings together experts in precision/personalized medicine science, pharmacoglycomics, emerging technology governance, cult...

İnsanın neyi, ne zaman ve nasıl yaptığı kimi zaman somut maddi kanıtlar kimi zaman
mitler kimi zaman dini metin ya da söylemler kimi zaman da her üç yaklaşımı da kapsayacak
perspektifle irdelenir. Günümüze değin yapılan araştırmalar çerçevesinde insan eliyle biçim
kazanan ilk somut nesnelere Paleolitik Çağ’da (M.Ö. 2.000.000-10.000) rastlanmaktadır.
İnsanların Geç Paleolitik Dönem’den (M.Ö. 60.000-10.000) başlayarak mağara duvarlarına,
kaya yüzeylerine ve bedenlerine gerçekleştirdikleri betimlemeler (dövme sanatı) resim sanatının
ortaya çıkan ilk biçimleridir.
İnsan, yaşamını kolaylaştırmak için devamlı bir arayış içinde olmuştur. Bu arayış insanı
geliştirmiş ve böylece gerçekleşen gelişim sürekli bir değişimi beslemiştir. Bu gelişim biçim, yazı
ve içerik ilişkisinde de görülür.
Bu çalışmada resim sanatı çerçevesinde biçim, yazı ve içerik arasındaki ilişki tanımlanarak
irdelenmiş, geçirdikleri evreler belli başlı örnekler üzerinden incelenmiş, imge ve içerik
bağlamında örnekler üzerinden değerlendirmeler yapılmış böylece modern sanat içerisinde
gösterdikleri gelişme, edindikleri yer ve kazandıkları boyut ortaya konmuştur.
Anahtar Sözcükler: Biçim, Yazı, Resim, İçerik, İmge, Modern Sanat, Çağdaş Sanat, Sanat Tarihi.
: What people do, why, and when are scrutunized by myths, by evidences and by religious
dicourse and sometimes by the perspectives that covers all of these means. In frames of studies
conducted until our era, first concrete objects shaped by human hand appears during Paleolithic Era
(B.C. 2.000.000-10.000). Starting from Late Paleolithic Period, (B.C. 60.000-10.000) human portrait on
cave walls, rock surfaces and body art (tattoo) are the first examples of paint art.
Human seeks tools to find a way to make his life easier since his existence. His search developed
human and that development lead to change. This development can be seen in relation between
writing and concept as well.
In this study, form, writing and concept of paint art are analyzed and defined. Their developmental
process are studied through some of the main examples of art and their conceptual and image related
evaluations are also conducted. Thus, their development in art alongwith their status are also examined.
Keywords: Form, Writing, Paint, Content, Imagery, Modern Art, Conceptual Art, History of Art.

Sanat; sanatçının dış dünya ile arasına bir sınır olarak koyduğu mekânda olmasına rağmen, dış dünyadan bağımsız bir halde şekillenebilir mi? Sanatın ait olduğu bir mekân var mıdır? Sanatçının kendisi, sanat eseri için bir mekân olabilir mi? İzole bir hayat, ortaya çıkan esere nasıl yansır?

Araştırmada Sanayi Devrimi ile birlikte ortaya çıkan bir olgu olan sanayileşme süreci, buna paralel gelişen kentleşme ve toplumsal değişimin sosyal, ekonomik, politik etkilerinin yanı sıra kültürel yapı üzerindeki itici gücü ve bu etkinin sanatı hangi boyutta etkilediği incelenmektedir. Kentleşme ve sanayileşme süreçlerinin sanat alanına yansımalarına bakıldığında modern ve postmodern sanat kapsamında değişimin konu bağlamında ve biçimsel kurguda olmak üzere iki ana başlıkta gerçekleştiği görülür. Bunlardan ilki modernizm sürecinde fütüristlerle başlayan mekanizmi sanatın içine dahil etme şeklinde görünürlük kazanırken, ikincisi çoğunlukla postmodern kültürel yapı ve çağdaş sanat kapsamında gelişen göstergelerle ilgilidir. Bu göstergeler anlamı ve kavramı doğrudan izleyiciye sunmak yerine belirli ortak kalıplar dahilinde metafor olarak kullanır ve ironik bir yaklaşımla söz konusu olguların bireysel-ve dolayısıyla psikolojik-olumsuzluklarına, sonuçlarından doğan toplumsal yansımalarına, ekonomik açmazlarına,-bireysel ve toplumsal-yabancılaşma, yalnızlaşma, soyutlaşma gibi etkilerine farklı üslup özellikleri ve bireysel bakış açısından gönderme yapar. Bu kapsamda öncelikle bu değişimi hazırlayan etkenler olarak sanayileşme, kentleşme, makineleşme ve son olarak dijitalleşme süreçleri incelenmekte, ardından kronolojik olarak kültür alanında ve özelde sanatla ilişkili değişimin boyutları ve kapsamı örnekleme alınan eserler üzerinden analiz edilmektedir.

18. yüzyıldan itibaren Avrupa’da benlik ve kimlik kazanmada merkezi konuma yerleşen beden; moda, kozmetik, spor gibi modern tüketim araçlarıyla üzerinde her türlü değişimin yapılabildiği ve sanat/medya aracılığıyla sergilenebildiği “plastik yapılar” hâline gelmiştir. İnsanın bedeni sayesinde başkalarından ayrıldığı modern anlayışın ülkemiz sınırları içindeki hikâyesi resim sanatı üzerinden okunduğunda toplumsal cinsiyet inşalarına dair ilginç ipuçlarına ulaşmak mümkün olur.

Özet Askeri bir terim olan avangard, öncü birlik anlamına gelmektedir. 19. yüzyıl başında sanat literatürüne giren bu kavram, başlangıcından 1940'lara değin sanatın politik olan yanını vurgulamak için kullanılır. 1940'lardan sonra ise öncülüğünü bir sanat eleştirmeni olan Clement Greenberg'in yaptığı bir girişim ile kavramdan sanatın siyasal anlamı çıkarılır. Çalışmamızda 1940 'a kadar avangard kavramının kullanımı değerlendirilmiştir. Anahtar kelimeler: avangard, Marksizm, modernizm, Clement Greenberg, 20. yüzyıl sanatı Abstract Avangard whiclı is a millitaıy word, called initiator force. At tlıe beginiııg o f the 19tlı century, this word had got iııto art and it is using to emphasize the political side o f the art until 1940s. After 1940s, Clement Greenberg wlıo is an art critic, was cancelled the political side o f this word. This research ineludes the evalııation process o f avangard concept until 1940s.

Araştırmanın amacı; tek bir konstrüksiyonun (kule formunun) paradigma değişimleri sonucunda geçirdiği başkalaşım sürecinin, feodalist, kapitalist ve enformasyonalist paradigmalar arasındaki görünümünü felsefenin etkisinde ortaya koymaktır. Bu kapsamda Pieter Bruegel, Vladimir Tatlin, Nam June Paik ve Cecil Balmond vd. dijitalleşme sürecinde değişen estetik bilincin örneklendirildiği ana figürlerdir. Bu sanatçıların çalışmaları üzerinden paradigma değişimlerinin izi sürülerek gerek sanat tarihinde, gerek toplumsal yapıda, gerekse felsefede değişimin nedenleri ve temel dinamikleri incelenmektedir. Ele alınan formun sanat tarihinde yansımaları antik-modern-postmodern (dijitalleşme) üçgeninde incelenirken, değişimi hem tetikleyen hem de temel nedenlerinden olan toplumsal düzenin feodalizm-kapitalizm-enformasyonalizm üçgeni ile düşünsel temelin totalist, modernist ve mobilist (postmodern) yapısı karşılıklı olarak analiz edilmektedir. İlk olarak Bruegel'in betimlediği kule resmi, insanların cennete ulaşma girişimlerini resimleyen bir simge haline gelmiştir. Bununla birlikte totalist düşüncenin temelinde yatan ütopik evren düşüncesi de nesnel gerçekliği tek bir elde, kökleri Platon'a uzanan (idealar dünyası) ideal dünya tasarımında bulur. Ancak 21. yüzyılın akışkan gerçekliği; -kule formu varlığını sürdürse de- tepe noktasının sürekli değiştiği ve dijital bilinçten doğan kaygan zemin olgusu ile karakterizedir. Nietzsche, Deleuze ve Foucault bu akışkan gerçekliğin felsefe alanında temsilcileridir. Bu kapsamda ortaya konulan çalışmalar da biçimsel olarak sarmal formda ve içerik olarak akışkan bir gerçeklik deneyimindedir. Yeni paradigmada bilgi (teknoloji tabanlı bilgi/enformasyon), ortaya çıktığı (piyasaya sunulduğu) andan itibaren eski konumuna taşınır ve varoluşsal benlik sürekli olarak kendini yenilemek durumunda kalır.
Purpose of the research to reveal the appearance between capitalist and informationalist paradigms under the influence of philosophy of the metamorphosis process of a single construction (tower form) because of paradigm changes. In this context, Pieter Bruegel, Vladimir Tatlin, Nam June Paik and Cecil Balmond et al. are the main figures exemplifying the changing aesthetic consciousness in the digitalization process. By tracing the paradigm changes through the works of these artists, the reasons and fundamental dynamics of change in art history, social structure and philosophy are examined. While the reflections of the form in art history are examined in the triangle of ancient-modern-postmodern (digitization), the feudalism- capitalism- informationalism triangle of the social order, which both triggers the change and is one of the main reasons, and the totalist, modernist and mobilist (postmodern) structure of the intellectual base are analyzed mutually. A series of tower paintings, first described by Bruegel, have become an icon illustrating people's attempts to reach heaven. On the other hand, the idea of the utopian universe, which underlies the totalist thought, finds objective reality in a single hand, in the design of the ideal world that has its roots in Plato (the world of ideas). But the fluid reality of the 21st century; It is characterized by the slippery floor phenomenon, in which the peak point constantly changes and arises from digital consciousness, even though the tower form survives. Nietzsche, Deleuze and Foucault are the philosophical representatives of this fluid reality. Studies put forward in this context are also in spiral form formally and in a fluid experience of reality in terms of content. In the new paradigm, knowledge (technology-based knowledge/ information) moves to its former position from the moment of its emergence (market), and the existential self must constantly renew itself.

Sanatın, "görünen dünyanın yansıması", "maddi yaratım süreci ile bu sürece eklemlenen estetik beceri"; "işin/üretimin gösterilip paylaşıldığı hatta yer yer ve zaman zaman eğitsel kanallar kullanılarak da aktarıldığı eylemler bütünü" ya da "bilinmezliğin somutlaştırıldığı, özgül değerler ve göstergeler sistemi" olarak tanımlanması, olgunun/pratiğin anlam felsefesi düzleminde yeniden kavranmasını ve tartışılmasını zorunlu kılmaktadır.

Bu yazıda arkeolojideki popüler konulardan olan "Ana Tanrıça"nın, Avrupa'da sanat eserleri aracılığıyla nasıl kurgulandığı ve inşa edildiği incelenmiş; binlerce yıl öncesinin kadın temsillerinin modern dünyada sürekli yeni biçimlerle anlamlandırıldığı vurgulanmıştır.

Hiyeroglif duygusal bir yazı sistemidir. Doğanın insana hissettirdiklerinden doğmuştur. Ex nihilodur yani yoktan var olmuştur. Mısırlıdır; yaratıcıları Mısır'a özgü hayvanlardan, bitkilerden esinlenir, sazları, kuşları, böcekleri harflere, hecelere dönüştürür. Onlara kutsal olana dair tüm korkularını, yaşama dair tüm arzularını yükler. Ağızdan çıkan her sesin doğada yaşayan bir varlıkla, onun bir uzvuyla, bir görünümüyle karşılanması belki de doğayla insan arasındaki en köklü, en şiirsel bağı kurar.

Precision/personalized medicine is a hot topic in health care. Often presented with the motto ''the right drug, for the right patient, at the right dose, and the right time,'' precision medicine is a theory for rational therapeutics as well as practice to individualize health interventions (e.g., drugs, food, vaccines, medical devices, and exercise programs) using biomarkers. Yet, an alien visitor to planet Earth reading the contemporary textbooks on diagnostics might think precision medicine requires only two biomolecules omnipresent in the literature: nucleic acids (e.g., DNA) and proteins, known as the first and second alphabet of biology, respectively. However, the precision/personalized medicine community has tended to underappreciate the third alphabet of life, the ''sugar code'' (i.e., the information stored in glycans, glycoproteins, and glycolipids). This article brings together experts in precision/personalized medicine science, pharmacoglycomics, emerging technology governance, cultural studies, contemporary art, and responsible innovation to critically comment on the sociomateriality of the three alphabets of life together. First, the current transformation of targeted therapies with personalized glycomedicine and glycan biomarkers is examined. Next, we discuss the reasons as to why unraveling of the sugar code might have lagged behind the DNA and protein codes. While social scientists have historically noted the importance of constructivism (e.g., how people interpret technology and build their values, hopes, and expectations into emerging technologies), life scientists relied on the material properties of technologies in explaining why some innovations emerge rapidly and are more popular than others. The concept of sociomateriality integrates these two explanations by highlighting the inherent entanglement of the social and the material contributions to knowledge and what is presented to us as reality from everyday laboratory life. Hence, we present a hypothesis based on a sociomaterial conceptual lens: because materiality and synthesis of

Precision/personalized medicine is a hot topic in health care. Often presented with the motto ''the right drug, for the right patient, at the right dose, and the right time,'' precision medicine is a theory for rational therapeutics as well as practice to individualize health interventions (e.g., drugs, food, vaccines, medical devices, and exercise programs) using biomarkers. Yet, an alien visitor to planet Earth reading the contemporary textbooks on diagnostics might think precision medicine requires only two biomolecules omnipresent in the literature: nucleic acids (e.g., DNA) and proteins, known as the first and second alphabet of biology, respectively. However, the precision/personalized medicine community has tended to underappreciate the third alphabet of life, the ''sugar code'' (i.e., the information stored in glycans, glycoproteins, and glycolipids). This article brings together experts in precision/personalized medicine science, pharmacoglycomics, emerging technology governance, cultural studies, contemporary art, and responsible innovation to critically comment on the sociomateriality of the three alphabets of life together. First, the current transformation of targeted therapies with personalized glycomedicine and glycan biomarkers is examined. Next, we discuss the reasons as to why unraveling of the sugar code might have lagged behind the DNA and protein codes. While social scientists have historically noted the importance of constructivism (e.g., how people interpret technology and build their values, hopes, and expectations into emerging technologies), life scientists relied on the material properties of technologies in explaining why some innovations emerge rapidly and are more popular than others. The concept of sociomateriality integrates these two explanations by highlighting the inherent entanglement of the social and the material contributions to knowledge and what is presented to us as reality from everyday laboratory life. Hence, we present a hypothesis based on a sociomaterial conceptual lens: because materiality and synthesis of