Graphic Arts

Junior Certificate Technical Graphics was introduced in Ireland in 1991 and aimed to develop innovative problem solving aptitudes and knowledge of plane and descriptive geometry (NCCA 1991). Despite the philosophy of breadth and balance (NCCA 2004) associated with educational outcomes in the Junior Certificate curriculum, many subjects, Technical Graphics included, employ a summative assessment strategy . The summative measurement model portrays a limited view of student learning (Lin and Dwyer 2006, Williams 2011) and has been found to exert significant influence on teaching and learning throughout the course of study . This research study aims to evaluate the types of approach to assessment of two different year groups at different stages of the Junior Cycle. The core hypothesis being investigated is whether there is a more sophisticated approach to the assessment evident among the older year groups. In order to achieve this aim a visual protocol similar to and Lane et al. ( ) was employed to capture the approach in solving a prescribed graphical task among first and second year students in the Technical Graphics classroom. Findings indicate that the use of a traditional summative approach to assessment has significant limitations within the subject of Technical Graphics. There are also notable trends occurring in students' approach to the assessment, which seem to rely on a low level of graphical knowledge and problem solving skills. The findings confirm that the older year group adopted a more efficient approach to the assessment but displayed unsophisticated approaches to the application of graphical principles. Some limitations of the summative measurement model are supported by the results of this paper.

In 1990s Hanoi, Vietnam, many contemporary artists navigated the written form as crucial to the logic of the pictorial field. These included Vũ Dân Tân (1946-2009), Trương Tân (b. 1963), and Nguyễn Văn Cường (b. 1973), among others. I examine these artistic experiments as integral to what many have hailed as the emergence of contemporary art in Vietnam, linked to the early effects of globalization and the impetus to freely engage with questions of selfhood following over forty years of a socialist realist mandate. However, I also suggest the significance of site to these practices, in particular the postsocialist graphic regime of the urban environment, with its traces of historical inscriptions, influx of commercial signage, and ubiquitous public propaganda posters that continue to coat the surfaces of cities today. The artworks discussed in this essay drove new understandings of art, particularly in the use of line and text to situate artistic expression as part of but also apart from the urban surfaces and graphic materials on and in which such unorthodox actions were enacted. As such, the (calli)graphic regime marked a radical shift in perceptions of what could be art in 1990s Vietnam.

La Publicidad, las artes e industrias gráficas y los procedimientos innovadores que ambos ámbitos utilizan se pusieron al unísono a finales del siglo XIX coincidiendo con la revolución estética y técnica. Estética y técnica que representaron por un lado los cambios tecnológicos y por el otro los cambios estéticos de esa época. El "Museu de Disseny de Barcelona" presenta la exposición "El Boom de la publicidad" que permite hacer un recorrido por la publicidad de productos anunciados en escaparates, mostradores, en paredes o en cualquier otro lugar y soportes entre los años 1890 y 1950. Más de 250 obras de artistas gráficos representan una buena muestra de los alardes estéticos y técnicos con que la publicidad y las artes e industrias gráficas permitían a los anunciantes reclamar la atención de los públicos de la época.

O artigo aborda o projeto de extensão “Gravura na Rede”, realizado pelo curso de Artes Visuais da Universidade Federal da Paraíba (UFPB), como uma proposta interdisciplinar que articula ensino, pesquisa e extensão para democratizar o acesso à prática artística da gravura. Baseado em metodologias híbridas, o projeto promove oficinas e atividades que ressignificam técnicas tradicionais de gravura ao integrar processos contemporâneos e digitais, consolidando-se como um espaço de experimentação artística e transformação social. Os resultados revelam a potencialidade da gravura como uma linguagem relacional e crítica, capaz de gerar impacto tanto na formação acadêmica quanto nas comunidades atendidas, evidenciando a relevância da extensão universitária no fortalecimento do vínculo entre a universidade e a sociedade.

Medrano Bigas, Pau (2016). "D'Els Quatre Gats a les quatre rodes: Les complicitats d'en Ramon Casas en la promoció de l'automobilisme a Catalunya" Article publicat dins de l'obra Ramon Casas. La vida moderna; catàleg de l'exposició homònima. Barcelona: Museu del Modernisme de Barcelona/Gothsland Art i Cultura.

Due to the condition of the original material, there are unavoidable flaws in this reproduction. We have made every effort possible to provide you with the best copy available. If you are dissatisfied with this product and find it unusable, please contact Document Services as soon as possible. Thank you.

In the 19th century, the field of cartography grew exponentially when photomechanical printing became a stabilised procedure for the graphic arts industry. With the introduction of photomechanical processes, in the early developments of chromolithography, maps not only became a widespread product in Europe and the United States but they were also refined and became increasingly visually complex. The interaction between scientists and printmakers also changed. As photomechanical processes allowed cartographers to autonomously transfer, reduce or enlarge maps, scientists and military personnel took over the task of translating images onto the wood or copper plates - a job traditionally assigned to a skilled engraver (Cook, 2002) This has also shifted the authorship of printmaking literature to scientists and military personnel, such as captains or colonels (Twyman, 1990). Early printing techniques - such as woodcut or intaglio - are practised today within a very specific setting for p...

A imprensa da Universidade do Recife demonstra, por meio de seu acervo, ter sido berço de diversos escritores renomados da literatura pernambucana, e foi também a casa de artistas gráficos reconhecidos pelos seus trabalhos. A pesquisa tem como objetivo evidenciar a atuação do artista gráfico Wilton de Souza na IUR. A partir de uma pesquisa em acervo onde funciona a Editora UFPE e por meio de uma entrevista com o artista, oferece uma contribuição para o cenário editorial pernambucano e, assim, preserva a memória da produção acadêmica e cultural da Universidade.

21. yüzyıl teknolojileriyle birlikte bilgisayar, ışık, ses, akıllı tekstiller, internet, iletişim, dijital birçok unsur moda tasarımcılarının ve markalarının işlerinde tek başına ya da birlikte yer alarak, tasarımcıya ve markalara yeni ve özgün ürün ortaya koymanın yolunu açmıştır. Günümüzde QR kod, sergi, müze alanları, yer ve mekân bilgilendirmeleri, giysi tasarımları gibi birçok alanda kullanılmaktadır. Tasarım üzerine konumlandırılan QR kod birçok duyu organına hitap edebilecek şekilde bilgilendirme sunulabilmektedir. Çalışmada, 21. yüzyıl teknolojilerini moda tasarım ürünlerinde kullanan tasarımcı ve markaların işleri, bilgilendirme tasarımı ve QR kod uygulamaları incelenmiş, teknoloji transfer giysi uygulaması olarak tişört üzerine "Covid 19" temalı hareketli bilgilendirme tasarımı gerçekleştirilmiştir. Nitel araştırma deseni ve deneysel yöntemden yararlanılan çalışmanın "Covid 19" temasında sosyal farkındalık oluşturarak, genç tasarımcılara ve disiplinler arası ar-ge çalışmalarına inovasyonlara dayalı yeni bakış açıları geliştirmeleri yönünde farkındalık kazandıracağı düşünülmektedir.

The largest Hispanic celebration in the U.S., El Día de los Muertos has both Spanish and Indigenous American roots. Largely unknown in the US prior to the 1970s, it was adopted by Mexican American artists as an emblematic symbol of the Chicano Movement. It is now part of the educational curricula of many U.S. schools and universities and is one of the most popular annual exhibits in art galleries and museums. Receiving prominent media coverage because of its colorful rituals, the celebration in its new socio-political context honors the growing demographic of Latinos in the U.S. and encourages moral reflection on issues of political importance. Many Day of the Dead activities honor popular Latino icons (i.e. artist Frida Kahlo, labor union organizer César Chávez, salsa star Celia Cruz) and a significant number draw attention to sociopolitical causes of death affecting the Latino community (i.e. gang violence, war, labor exploitation). Through public altars, art installations, street processions and vigils commemorating the dead, participants contest the privatization of sadness and frustration experienced by sectors of U.S. society disproportionately affected by an unnecessary loss of life. At the same time, the celebration is a unique medium for teaching about Latino identities and histories. Based on ethnographic observation of more than 100 Day of the Dead events in the United States over a 10 year period, as well as interviews with 78 Chicano artists and other participants, this paper will discuss the emergence of the celebration in the US and the changes in meaning that have occurred as the festivities have migrated to new geographical and socio-political contexts. Keywords: Day of the Dead, Chicano Movement, Chicano art, Arte Chicano, Latinos in the United States, culture and politics, altar-making, ofrendas, invented traditions, imagined communities, cultural reappropriation. La fiesta hispánica más grande de los Estados Unidos, El Día de los Muertos tiene raíces indígenas y españolas. Básicamente desconocida en los EEUU hasta la década de los años setenta, la fiesta fue adoptada por artistas México-Americanos como un símbolo emblemático del movimiento chicano. Ahora forma parte del currículum educacional de muchas escuelas y universidades norteamericanas y es una de las exposiciones más populares en museos y galerías de arte. La celebración recibe amplia cobertura de los medios de comunicación dado a sus rituales coloridos y exóticos. La celebración en su nuevo contexto político y social hace honor a la creciente presencia latina en los EEUU y alienta la reflexión moral sobre cuestiones de importancia política. Muchas actividades del Día de los Muertos están dedicadas a iconos populares latinos (como por ejemplo Frida Kahlo, el sindicalista César Chávez, la cantante de salsa Celia Cruz) como también a recalcar causas de muerte y sufrimiento que afectan a la comunidad Latina (violencia de las pandillas, la guerra, explotación laboral). A través de la construcción de altares públicos, instalaciones artísticas, marchas, y vigilias honrando a los difuntos, los participantes enfrentan la privatización de la tristeza y la frustración experimentada por los sectores de la sociedad americana afectada desproporcionalmente por la muerte innecesaria. Al mismo tiempo, la celebración es un medio único para enseñar sobre la historia e identidad latina. Basado en la observación etnográfica de más de 100 eventos de Día de los Muertos en los EEUU a través de una década, como también entrevistas a 78 artistas chicanos y otros participantes, esta monografía discute la llegada de la celebración a los EEUU y los cambios de significado que han ocurrido al cambiar las festividades su geografía y contexto socio político. Palabras clave: El Día de los Muertos, El Movimiento Chicano, arte chicano, Latinos en los EEUU, cultura y política, creación del altar, ofrendas, tradiciones inventadas, comunidades imaginarias, reapropiación cultural.

The contribution investigates the fate of the sculptures made in the late 17th century by sculptor Giacomo Piazzetta for the library of the Dominican convent of Santi Giovanni e Paolo in Venice. In addition to tracing, on the basis of bibliography and other documents, their vicissitudes between the end of the 18th century and the 19th century, between Venice and London, where they were exhibited as works by Andrea Brustolon, the author has identified the collection where Piazzetta's large wooden sculptures ended up, also discovering that they were unfortunately destroyed in a fire in the early 20th century.

Questo saggio ricostruisce le vicende della raccolta illustrata 'Il Porto Sepolto' di Giuseppe Ungaretti (1923), approfondendo l’opera xilografica di Francesco Gamba. Formatosi a Glasgow e stabilitosi a La Spezia, Gamba viene individuato da Ettore Serra, amico-‘editore’ di Ungaretti, come l’artista ideale tra quelli circolanti intorno al gruppo de ‘L’Eroica’ per rilanciare l’arte del libro in Italia. La sua capacità di mediare tra la tradizione illustrativa anglofona e le sperimentazioni espressioniste di artisti come Emilio Mantelli e Lorenzo Viani lo rende adatto all’importante committenza, per la quale affina il proprio stile verso la magniloquenza richiesta. Il progetto editoriale si colloca in un momento delicato della politica italiana, oltre il quale simili ambizioni non troveranno più spazio. Gamba, poeta-incisore incline all’illustrazione della vita quotidiana e distante dalla politica di regime, rimarrà un artista isolato.

Nella singolarità monumentale del Palazzo Contarini del Bovolo e davanti al magnifico Paradiso di Jacopo Tintoretto saranno esposte opere di artisti della collezione universitaria V:Ar.Co (Vanvitelli per l'Arte Contemporanea) presso il Dipartimento di Lettere e Beni Culturali (DiLBeC) a Santa Maria Capua Vetere: un Doppio Dialogo, appunto, tra originali espressioni moderne e passate. Ludovico Bomben (Pordenone, 1982) e Amedeo Sanzone (Napoli, 1968) troveranno un punto di contatto e di confronto nella ricerca della politezza delle forme grazie agli speciali materiali che ne contraddistinguono la produzione: a ognuno sarà riservato uno spazio di rappresentazione che andrà a unirsi di fronte al cielo del Paradiso. Il dialogo al Bovolo sarà dunque innescato dalle opere donate a V:Ar.Co accanto a nuovi lavori site-specific: la natura preparatoria della grande tela tintorettesca permetterà l'incontro tra diversi quanto affini sentire. Il progetto espositivo proseguirà con la seconda coppia artistica, Olimpia Biasi e Antonello Tagliafierro protagonisti del secondo Doppio Dialogo dal 6 giugno al 31 agosto 2025: a loro sarà chiesto di proporre e ridiscutere le loro parallele riflessioni sulla Natura e sulle sue ferite sempre più evidenti e lacerate. In prossimità del finissage del primo appuntamento, venerdì 30 maggio 2025, sarà presentato al Bovolo un unico catalogo (MyMonkey Edizioni, Bologna) per entrambe le rassegne, strumento scientifico e memoria del progetto.

Kisiye ozel giysi tasarimi, tuketicinin giysiden kaynaklanan ihtiyac ve isteklerini en yuksek duzeyde karsilamayi amaclar. Bu nedenden dolayi da tuketiciler tarafindan oncelikli olarak tercih edilir. Gunumuzde internet teknolojilerinin kisiye ozel giysi tasariminda kullanilmasiyla cevrim ici kisiye ozel giysi tasarimi ortaya cikmistir. Bu calismada, giysiyi tasarlayan tuketicinin kendisidir. Fakat genellikle tuketicilerin giysi tasarlayabilecek bilgi birikimine sahip olmadigindan tasarim sureci kendisine sunulan secenekler kullanilarak gerceklestirilmektedir. Yani tasarim sinirli sekilde gerceklestirilmekte olan cevrimici kitlesel bireysellestirilmis giysi tasarimidir. Calismaya tuketicinin giysiyi tasarlayabilmesi icin web sitesinde bulunmasi gereken secenekleri belirleyerek baslanmistir. Daha sonra bu seceneklerin hem tuketicilere hem de uretici isletme icin en anlasilir sekle getirilmesi surecine gecilmistir. Bu amacla da bir moda tasarimcisi, uc giyim uretim uzmani, bir grafik t...

Sürdürülebilirlik, çok eski yıllara dayanan bir kavram olsa da günlük hayatımızda yer alması oldukça yakın bir geçmişe dayanmaktadır. Sürdürülebilirliğin en önemli çıkış noktası, gelecek nesillere daha yaşanabilir bir küresel miras bırakmaktır. Sürdürülebilirlik, sosyolojik ve toplumsal farkındalığının artması ile günümüzün en önemli konusu haline gelmektedir. Çevre sorunlarının giderek gün yüzüne çıkması, sürdürülebilir çözümlemelerin geliştirilmesi ihtiyacını doğurmuştur. Doğal kaynakların ve ekolojik sistemin bozulmasıyla; çevre felaketi, su kıtlığı, hava kirliliği, çölleşme, toprak kirliliği ve iklim değişikliği gibi birçok problem derinleşerek, insan yaşamını olumsuz şekilde etkilemektedir. Tekstil ve moda sektörü, hızlı moda anlayışı ile doğal kaynakları tüketmektedir. Seri üretime dayalı moda anlayışı, tüketici tarafından olumlu bir durum kabul edilse de doğal yaşama bırakmış olduğu olumsuz etkileri oldukça fazladır. Üretici firmaların, hızlı üretim sürecinde kullandığı doğal kaynaklar, ekolojik ve sosyolojik çevreyi olumsuz yönde etkilese de dünyaca ünlü markalar, sürdürülebilirlik ilkeleri oluşturmakta, hazırladıkları kampanyalar ile farkındalık yaratmaktadır. Bir marka olarak Nike, sürdürülebilirlik hedefinde; çevre dostu malzeme kullanımı, geri dönüştürülmüş ürünler, çok yönlü kullanım seçenekleri ve uzun ömürlü ürün üretimi ile bu konuda dikkat çekmektedir. Kampanya illüstrasyonları, minimalist ve yaratıcı dil birliği ile çevreyi korumanın ve geri dönüşümün önemini, çizgiler ve renkler yolu ile yansıtmaktadır. Pop art ve Retro tasarımları ile dinamik, etkileyici ve ilham verici düşünce tarzını, hedef kitleye iletmektedir. Nike’ın kampanyada kullanmış olduğu; ambalaj tasarımları, web görselleri, afişleri, reklam görselleri ve dikkat çeken illüstrasyonları ile grafik tasarım öğelerinden destek alarak, çevreye duyarlı mesajlar iletmekte ve sürdürülebilirlik bilinci oluşumuna büyük katkı sunmaktadır.

Pneumonia adalah penyakit infeksi akut yang mengenai parenkim paru, distal dari bronkiolus terminalis yang mencakup bronkiolus respiratorius dan alveoli, serta menimbulkan konsolidasi jaringan paru dan gangguan pertukaran gas setempat. Upaya untk mencegah kejadian pneumonia adalah vaksinasi. Untuk bisa meningkatkan akses masyarakat untuk layanan vaksinasi maka diperlukan media edukasi berupa poster. Tujuan penelitian ini adalah membandingkan efektivitas intervensi media poster pada pasien di Rumah Sakit. Media informasi kesehatan vaksin pneumonia pada penelitian ini menggunakan poster yang mempunyai jenis poster berupa propaganda dan poster jenis teaser. Dari hasil kuisioner yang dibagikan ke pada para pasien terhadap 2 jenis poster dengan isi yang sama, ternyata pasien lebih ingin tertarik dan mencari informasi lebih lenjut terhadap poster tipe teaser dibandingkan dengan tipe jenis propaganda. Untuk meningkatkan akses terhadap vaksin, maka poster bisa digunakan sebagai media inform...

В с т у п . У цьому дослідженні простежимо вплив голландського
художника Рембрандта ван Рейна на формування художньої картини
світу Т. Шевченка.
М е т о д и . Завдяки порівняльно-історичному методу знайдено
підтвердження в епістолярній спадщині та замальовках про вплив
голландського художника на формування художнього смаку Шевченка
та запозичення певних художніх прийомів.
Р е з у л ь т а т и . Під час навчання в Академії мистецтв Т. Шевченко
інтуїтивно обирає собі вчителя – Рембрандта ван Рейна. У нього він
наслідує передачу світла і тіні, вибирає схожі сюжети, а найбільше
вчиться у голландського художника мистецтва створення офортів.
Ми знаходимо подібність у ескізах дерев та будинків, намальованих
обома художниками, де будинок є продовженням природного простору.
В и с н о в к и . У цьому дослідженні на прикладі епістолярної та
образотворчої спадщини Т. Шевченка та малюнків і офортів
Рембрандта виявлено спільні риси в художній картині світу обох
творців, що виявляються у концептуальній схожості замальовок,
автопортретів, сюжетів тощо. Дослідження показує важливість
голландського художника у становленні Шевченка як художника та
поета, виявляє значимість образотворчого мистецтва, яке стало для
Шевченка провідником у світ літератури. Т. Шевченко переносить
відомі йому методи художнього мистецтва в літературу, вводить в
українське образотворче мистецтво нові соціальні теми, подібно до
Рембрандта. Образотворче мистецтво підготувало народного поета
до майстерного володіння словом і вираження своїх переживань та
думок словесними засобами. Шевченко захоплювався Рембрандтом із
часів навчання в Академії, використовував його творчі прийоми
і вправлявся у граверстві за його офортами. Цей вплив поширюється
і на його подальшу літературну творчість. Поезія Шевченка
156
характеризується рембрандтівським звучанням. Рембрандта і Шевченка
об'єднує також повага до простих людей, на яких нетипово для свого
часу художники звертають увагу і зображують у своїх творах. Існує
також спільність в автопортретах, які художники створюють на
різних етапах свого життя.

The word Philately refers to the collection of stamps, originally derived from the Greek words filo (like) and ateleia (exemption, tax exemption). Stamp collecting could be described as a passion, even more so, love, located somewhere on the borderline between art and science. In Hungary, stamps have been used for 170 years to postage. Looking back at this period, it can be seen that the events of religious life and the cultural heritage of Christianity have always been able to put a theme on the table of stamp designers. Political forces in power in some ages hindered, at other times, helped in this process. The author is not only a theologian but also a stamp collector for 40 years, so his choice of topic was obvious. By itemizing each item, it shows the presence of the sacred need of the society using postal services. The illustrations and graphic solutions of the stamps have developed a lot, they have changed a lot in the last decades. Changing consumer demands, changes in public tastes, and the compulsion of political systems have resulted in the complete replacement of symbols, coats of arms, and inscriptions from time to time. In this ever-moving environment, sacred symbols and religious content had to find their place.

Book review of ¡Printing the Revolution!: The Rise and Impact of Chicano Graphics, 1965 to Now, Ed. E. Carmen Ramos (Washington D.C.: Smithsonian American Art Museum and Princeton University Press, 2020) in Print Quarterly XLI, no. 3(September 2024), p. 359-364

This article argues that interior/architectural design education favours a dominance of final presentation over the design process in the studio environment, particularly in the evaluation of a project. It suggests that the appeal of design juries for pleasant drawings, which may shift the emphasis from the project itself to its representation, may be recognized as a discursive habit with limited contribution for educational concerns. The theoretical stance argues that the interest for graphical presentation has primarily remained within a formalist aesthetic agenda and has rarely been conceptualized beyond this convention. With this in mind a series of questions is developed in order to reform the relationship between graphical presentation and the design education process.

Hızla gelişen sanayileşme, dengesiz nüfus artışı, doğal kaynakların bilinçsiz tüketimi, çevre kirliliği ve küresel ısınmanın etkisinin ciddi boyutlarda hissedilmesi gibi olumsuzluklar, üzerinde yaşadığımız yerküreye önemli oranda zararlar vermektedir. Kirlettikten sonra temizlemenin, kirletmeden önce alınacak tedbirlerden daha zor olduğunun farkına varan insanoğlu, çevreye karşı olan hassasiyetini çeşitli tepkiler ve yaptırımlar aracılığıyla ortaya koyma çabası içerisine girmiş, çevre hakkında koruyucu tedbirler almış ve çevre ile ilgili yeni kavramların ortaya çıkmasını sağlamıştır. "Etik Moda" kavramı da geride bıraktığımız yirmi yıl içerisinde çevre hakkında bilinçli ve belirli bir sorumluluğa sahip bireyler tarafından ortaya konulan ve uygulanmaya çalışılan bir kavram olarak göze çarpmaktadır. Tekstil ve moda endüstrisi kapsamında "Etik Moda" kavramı içerisinde; ekolojik ürün, çalışma koşulları, adil ticaret ve sürdürülebilir ürün gibi başlıklar bulunmaktadır. Özellikle İngiltere'nin önderliğinde diğer Avrupa ülkeleri ve Amerika Birleşik Devletleri'nde ortaya çıkan ve gelişen kavram doğrultusunda, birçok tekstil ve moda tasarımcısının, kumaş ve giysi koleksiyonlarından, konuya ilişkin fuarlardan ve çeşitli üniversitelerin müfredatlarında yer alan derslerin varlığından söz etmek mümkündür. Çalışmada; "Etik Moda" kavramının tarihsel gelişim süreci, kavram altında hangi başlıkların yer aldığı, "Etik Moda" kavramına yönelik tasarımları ile tanınmış moda tasarımcılarına ait giysi koleksiyonları incelenerek, "Etik Moda" kavramının irdelenmesi amaçlanmıştır.

geographies. I want to recognize and thank my chair, Howard Lay, whose knowledge, patience, and friendship were instrumental to this endeavor. Similarly, Patricia Simons has been a constant champion and friend. Without the encouragement and confidence offered by both, this project could not exist. Howard read the text-several times over-and many of the arguments in the following pages were stimulated and/or clarified during our numerous conversations, in person and over the telephone. Careful looking at art and thoughtful analysis of texts define this project, and while my mentors are in no way responsible for its imperfections, Howard, Pat, and Maria Gough sharpened my skills as a viewer and as a reader. In many ways, this dissertation is an amalgamation of their analytical lenses and methodologies. I would also like to acknowledge the tremendous enthusiasm of my other committee members, Michele Hannoosh and Susan Siegfried. With Howard and Pat, their insightful comments and advice at my defense nuanced the theoretical approaches of my project and broadened its reach. Moreover, my committee's thoughtful conversation made for real revelations about my personal investment in the material and my own intuited knowledge about art, dance, and the desire for meaning. At early stages I benefited from the generous financial support of the History of Art department and the Center for the Education of Women at the University of Michigan. Over the course of several summers and semesters, research in Paris and elsewhere was underwritten by fellowships from the Rackham Graduate School and the History of Art department. The iv University of South Florida's department of Art and Art History provided long-term support and inspiration for me to persevere in a crucial phase of doubt. And finally, the department of Art and Art History at Colgate University assisted in bringing the dissertation to a successful close. I am grateful for the resources and the assistance of staff and graduate students at various research institutions. At the Fine Arts Library at the University of Michigan, I must thank Deirdre Spencer and Myrtle Hudson for assisting me with everything from tracking down hardto-find sources to helping me navigate bureaucratic policies. Many details concerning the formal analysis of specific paintings were nourished by notes in files at museums, or by close analysis of Degas's notebooks. In this regard, I want to acknowledge the many accommodating archivists and librarians at the institutions that house the objects at the core of this dissertation: the National

Postal history of Alberta post offices in the Suffield Block, southeastern Alberta, including Adonis, Bingville, Bowmanton, Box Springs, Brutus, Deerdale, Echodale, Eva, Hilda, Hoskin, Many Island, Peerless, Rapid Narrows, Rolly Point, Roseglen, Schuler, Social Plains, Tarves, Tide Lake, Tripola, Vale, and Waddington.

Novice designers produced a sequence of sketches while inventing a logo for a novel brand of soft drink. The sketches were scored for the presence of specific objects, their local features and global composition. Self-assessment scores for each sketch and art critics' scores for the end products were collected. It was investigated whether the design evolves in an essentially random fashion or according to an overall heuristic. The results indicated a macrostructure in the evolution of the design, characterized by two stages. For the majority of participants, the first stage is marked by the introduction and modification of novel objects and their local and global aspects; the second stage is characterized by changes in their global composition. The minority that showed the better designs has a different strategy, in which most global changes were made in the beginning. Although participants did not consciously apply these strategies, their self-assessment scores reflect the stages of the process.

This essay considers Christina Fernandez’s 1999 photographic series Untitled Multiple Exposures, exploring the artist’s engagement with Mexican modernist photography and its reinterpretation through her own Chicana identity. By way of re-photography and double exposure, the works juxtapose self-portraits with historical images of Indigenous women by photographers such as Manuel Álvarez Bravo. This act of visual dialogue interrogates issues of gender, race, and cultural inheritance, highlighting the tension between proximity and distance, empathy and alienation. The essay positions Untitled Multiple Exposures as a profound meditation on the complexities of cultural memory, artistic agency, and the politics of seeing.

Bu çalışmada, askeri kamuflajın savaş meydanlarında oluşturduğu göz aldatmacasının ötesinde, bir sanat formuna nasıl dönüştüğü ve savaş sonrası dönemde sanat pratiklerinde nasıl kavramsal bir ifade biçimi haline geldiği incelenmiştir. Askeri kamuflaj, başlangıçta askeri personeli ve ekipmanı korumak için görsel bir taktik olarak geliştirilmiştir. Sanatçılar, dünya savaşları sırasında, nesnelerin çevre ile uyum sağlayarak yanılsama oluşturabilmesi için renk ve desen bilgilerini kullanmış ve gelişiminde önemli bir rol oynamıştır. Kamuflajın modern sanat akımları ile olan etkileşimi de militarizm ve kültürel dinamikler arasındaki ilişkisini pekiştirmiştir. 1960’lardan itibaren sanatta gizleme, yanılsama ve illüzyon etkilerinden yararlanılan bir ifade biçimine dönüşmüştür. Çalışmada, askeri kamuflaj kullanılarak üretilen güncel sanat eserleri araştırılmıştır. Bu kapsamda, askeri kamuflajın ilişkilendirildiği kavramlar sorgulanmış, eserlerin bağlamı ve içerdiği mesajlar betimsel analiz yöntemi ile çözümlenmeye çalışılmıştır. Ele alınan eserlerde, savaşın görünen yüzü olarak bilinen askeri kamuflajın savaşın görünmeyen yüzüne ait acıyı, güç ve şiddet unsurlarını, travma ve kayıpları yansıtan sembolik bir unsur olduğu sonucuna varılmıştır.

El presente ensayo relata la residencia "Kardografía Kosta", llevada a cabo en Berna, Suiza, durante el mes de agosto de 2024.
Situada en la pequeña localidad suiza de Evilard, dos pares de paredes blancas delimitan el cubo blanco de la Kleine Galerie. Inserta en un edificio de cuatro plantas, que alberga el atelier "El sueño del pibe", la galería de Kardo Kosta se presta como un caparazón cambiante para diferentes propuestas reflexivas de artistas e investigadores del arte.

Genio maggiore di questo dopo il Pordenone non diede il Friuli. Fu ingegnoso e nuovo ne' partiti delle grand' istorie, fiero nel disegno, felice nel colorito specialmente delle carnagioni, espressivo in ogni varietà di affetti; il tutto entro i limiti di un bravo naturalista; ammanierato però assai volte per affrettarsi. 1 Con queste parole Guarienti descrive Antonio Carneo riconoscendogli un significativo merito artistico, quando lo "aggiunge" all'ultima edizione dell'Abecedario del Lanzi. È indubbiamente un chiaro riconoscimento, sebbene tardivo, un giudizio veramente onorifico giacché il paragone avviene con uno dei più significativi artisti del tardo Rinascimento, sicuramente il più importante della Patria del Friuli. Ancor più benevolo il Fiocco quando scrive: Ecco trionfarvi, per la sapienza cromatica e la fantasia, un friulano, capostipite di tutta una famiglia paesana, che vedremo, con il Bombelli per il ritratto, e con Nicola Grassi per gli altri rami della pittura, parte viva dell'arte pre-settecento e settecento del Friuli patrio e del Veneto. Questi fu Antonio Carneo […]. 2

Ponomarenko Maryna.
MYKOLA HLUSHСHENKO’S «SELF-PORTRAIT» OF 1923: IN THE MIRROR OF THE RENAISSANCE

This article is a study of Mykola Hlushchenko’s self-portrait, created in 1923, during the artist’s «Berlin» period (1919–1924). The purpose of the article is to analyze the peculiarities of the artistic, stylistic and figurative structure of the work in the context of the traditions of portrait painting of the Northern Renaissance, the Italian Renaissance and the art of Germany in the 1920s. An analysis of the literature on the topic has shown that among Ukrainian art studies, a lot of research is devoted to the work of Mykola Hlushchenko. The main attention of scholars is focused on the works of the French period and paintings of the master’s mature work; most studies examine his landscape compositions, highlight the influence of Impressionism and Fauvism on the artist’s creative tastes and style. In the latest publications, books by B. Pinchevska and K. Lebedieva, the chronology of events is clarified and the facts of the artist’s biography are summarized; attention is focused on his intelligence activities. It is this aspect that has recently led to an increase in interest in the artist’s personality and has led to controversial statements about the relative artistic value of his works. A thorough art historical analysis of Glushchenko’s Self-Portrait will significantly complement the existing research on the «Berlin period», which was the basis for further defining the artist’s creative guidelines. An additional theoretical basis was provided by works on art history by Ukrainian and foreign scholars, which reveal the peculiarities of Renaissance portrait painting: the iconography of male  portraits, the symbolism of the depicted attributes. On the basis of typology of visual material (male portraits of the Renaissance) and comparative studies, the article conducts an iconographic and iconological analysis, which made it possible to identify the peculiarities of the plastic and figurative structure of Glushchenko’s Self-Portrait. The article analyses the compositional and tonal-coloristic structure of Mykola Hlushchenko’s self-portrait. Particular attention is paid to the study of the figurative structure in view of the role and semantic meanings of the depicted attributes: a signet ring, a thistle. The influence of Otto Dix on Glushchenko’s work is revealed, and the connections between the early self-portraits of both artists and the traditional iconography of Northern Renaissance portraiture are established. It has been found that Mykola Hlushchenko’s self-portrait (1923) is an allusion to Albrecht Dürer’s work «Self-Portrait with Thistle» (1493).
Key words: self-portrait, Mykola Hlushchenko, Albrecht Dürer, Otto Dix, Northern Renaissance, Italian Renaissance, ring, flower.

Review of: Clifford S. Ackley and Katharine Harper, Holland on Paper in the Age of Art Nouveau, Boston (MFA Publications) 2014. 
Also discussing starting and ending points of the ‘New Art’ movement; moral principles underlying the practice of various graphic disciplines; amount of graphic artists involved in the movement; canon formation and ‘afterlife’.

A fines de 2018 y principios de 2019 visitamos al artista Luis Pazos con el objetivo de investigar la composición de su archivo personal y sus estrategias de conservación y activación. Nos enfocamos, articularmente, en las fotografías de sus primeros años de actividad ya que en este corpus documental vemos manifestada la perspectiva estética del artista sobre las relaciones entre arte y vida así como las tensiones entre lo íntimo y lo público, la obra y el registro, que dejan ver el carácter heterogéneo y anárquico del acervo, conceptos que resultan transversales a la noción de archivo personal.

Bemooste Mauern, ein Tor und ein Tempel auf dem Gipfel eines Berges, Globus, Kugel, spie lende Kinder und ein Greis, rote und gelbe Gewänder in einer in geheimnisvolles Dunkel getauchten Landschaft, eine unüberblickbare Anzahl von Figuren, Männern und Frauen, die miteinander interagieren -aus der Düsternis der grossen Leinwand treten uns Eindrücke in verwirrender Vielfalt entgegen. Die Berner Kebes-Tafel, ein mit Massen von 161 × 308 cm sehr grosses Gemälde des Berner Malers und Universalisten Joseph Plepp (1595-1642), ent faltet in zahlreichen Szenen ein ganzes philo sophisches Programm (Abb. 1). Dargestellt ist der Lebensweg des Menschen: Mit den eigenen Begierden, Gelüsten und Einbildungen und mit der Willkür des Schicksals konfrontiert, wird er von zahlreichen Lastern bedrängt und kann nur über den Weg der wahren Bildung und mit der Hilfe von Tugenden zur Glück seligkeit gelangen. Das komplexe Bild ist eine Variante -die erfolg reichste -der vielen Visualisierungen eines Textes aus dem 1. Jahrhundert n. Chr., der die sogenannte Bildtafel des Kebes (Κέβητος Πίναξ / Tabula Cebetis) überliefert. Die Ekphrasis be schreibt ein «fremdartiges Gemälde mit eigen artigen Szenen» in einem ChronosHeiligtum. 1 Zwei Wanderer, die eines Tages das Heiligtum

ABSTRACTThis article is the result of a study on the creation of installation art based on local wisdom with the source of the idea of creating the Loro Blonyo statue. Loro blonyo is a pair of wooden statues consisting of a statue of a woman accompanied by a man wearing a traditional Javanese wedding dress in a basahan style in a sitting position. Broadly speaking, the meaning of the Loro Blonyo statue for the Javanese community is the unity of a couple as a reflection of the harmony and unity of Javanese thoughts. The meaning of the loro blonyo statue is then analyzed, elaborated, and reinterpreted.The research method used is Dharsono's Artistik Creation (2016), namely: research with an ethical approach and research with an emic approach, exploration, experimentation, and formation. The results of the research were concluded and became the basis for the concept of installation art with the visual form of local culture as a strengthening of cultural identity. Keywords: installat...

Graphic arts are considered among the arts in which the technical factor is an essential one in terms of both structure and aesthetics. This type of art has an impact on the human creative thought and artistic innovation, since its distinguished artistic printing techniques produce distinctive aesthetic values which are characterized by a high degree of visual excitement that in turn affects intellectual excitement. The magic of the techniques of this art is considered a new factor that distinguishes it from other artistic creative methods.This research aims at studying digital art techniques and their role in contemporary graphic arts, particularly digital printmaking as well as its multiple outcomes. Furthermore, the aesthetics of the indicative structure of digital graphic arts, its extent of association with the traditional printmaking techniques, in addition to the connection of digital techniques with the social environment in terms of the expressive aspects and the paradox of...

Günümüz dünyasında, moda ve tasarım disiplinleri, teknolojik yenilikler ve kültürel değişimlerle birlikte sürekli bir evrim içindedir. Bu değişimler, özellikle posthümanizm teorisi altında, yeni bir boyut kazanmaktadır. Posthümanizm, insan merkezli dünya görüşlerinin ötesine geçerek teknoloji, biyoloji ve çevre arasındaki sınırları bulanıklaştıran bir çerçeve sunar. Temelde, insan olmayan varlıkların da ahlaki ve etik değerlere sahip olduğunu kabul ederek, insan-merkezli olmayan bir perspektife vurgu yapar. Bu yaklaşım geleneksel insan/nesne, doğa/kültür ikiliklerini sorgular ve daha kapsayıcı, bütünlüklü bir dünya görüşü önerir. Posthümanizm ve modanın buluştuğu nok- tada giysilerin, geleneksel rollerin ötesine geçerek nasıl bedenin bir uzantısı ve çevreleri arasında bir aracı hâline gelebildiği görülmektedir. Bu durum bize modayı sadece giysi olarak değil, giysilerin hem bedenin hem de çevrenin ihtiyaçlarına yanıt verdiği birer aracı olarak ele alabileceğimizi göstermektedir. Modaya dair posthümanistik bir bakış açısı kendimizi fiziksel ve sosyal ekosistemlerimizle karmaşık ilişkimiz içerisinde yeniden düşünmeye davet etmektedir. Posthümanistik bir yaklaşımla moda; teknoloji ve estetiğin çevresel bir duyarlılıkla bir araya geldiği bir gelecek sunmaktadır. Bu bölümde moda ve posthümanizm ilişkisi giyilebilir teknolojileri, bilgisayar destekli tasarımı, metaverse ve dijital insan gibi yeni kavramları ve genişletilmiş gerçekliği de içeren ileri teknolojiler bağlamında güncel örneklerle ele alınmaktadır. Aynı zamanda çevre etiği ile uyumlu, sürdürülebilir tasarım uygulamalarının ne olabileceğine dair geleneksel anlayışın ötesine uzanan yenilikçi malzemelerle yapılan uygulamalar örneklenmektedir. Bu doğrultuda bedenlerimiz, giydiğimiz giysiler ve içinde yaşadığımız dünya arasındaki karmaşık ilişkilere moda penceresinden bakabilmek ve modanın fiziksel ve dijital alemlerle olan etkileşimlerini yeniden şekillendirme potansiyelini göstermek amaçlanmaktadır.

es un ejemplo de museo de colección privada, creada por el mismo artista. Su intención fue erigir en Barcelona un espacio de arte contemporáneo en la zona del Montjuïc. Su apertura se produjo el 10 de junio de 1975, exponiendo una amplia selección de sus pinturas, esculturas y obras gráficas. La creación la Fundación Joan Miró de Barcelona 1 nace de la necesidad del artista por garantizar la supervivencia y la conservación de sus obras. Es una entidad privada regida por un patronato constituido por representantes del mundo artístico y empresarial catalán, de la Generalitat de Cataluña, el Ayuntamiento de Barcelona y el Ministerio de Cultura. Actualmente (2019), la presidencia es otorgada a Sara Puig Alsina, mientras que la directriz se encuentra a cargo de Marko Daniel (Fundació Joan Miró, 2019). En el siguiente trabajo, se realizará un estudio a través de la figura de Joan Miró para ver cómo ha cambiado el concepto de museo a lo largo de la etapa contemporánea, donde veremos la introducción de diferentes elementos

Graveur, homme de lettres, critique et théoricien de l'art, mais également entrepreneur, biographe, journaliste et traducteur, Nicolas Ponce (1746-1831) est une personnalité singulière qui cultive à la fois les arts et les lettres. Tout au long de sa vie, il cherche à multiplier les affiliations dans les cercles académiques artistiques, littéraires, scientifiques, ou vers d'autres cercles de sociabilité comme la franc-maçonnerie. Il est membre, correspondant ou associé de trente-neuf académies, loges et sociétés savantes dont vingt deux situées en province et trois annexées à la France, à savoir Saint-Domingue, Anvers et Parme. Il traverse également la Révolution française et poursuit sa carrière au sein des institutions du XIX e siècle. Chevalier de la Légion d'honneur en 1819 sous Louis XVIII , il devient membre correspondant de l'Académie des beaux-arts de l'Institut en 1827, sous Charles X, à l'âge de 81 ans. Peu d'artistes ont développé un réseau aussi étendu, et le tableau proposé en annexe témoigne de la dynamique de ses échanges avec les académies, de l'Ancien Régime à la Restauration. S'il se constitue un cercle de relations très large à Paris, en province et au-delà, et ce sur une longue période, notre propos ici est de mettre l'accent sur les liens qu'il construit et nourrit avec les académies artistiques en province jusqu'à la Révolution française, afin de mieux comprendre le levier qu'elles représentent pour lui dans sa carrière. À ce titre, se dessine le rôle des académies comme espaces de commerce possible, et non pas uniquement comme des espaces de pédagogie et d'échanges intellectuels et artistiques.

Bu araştırma, ticari tabelalarının gelişimi üzerine bir inceleme sunmaktadır. Araştırmada tabelaların, kent estetiği ve tüketim kültürüne etkileri, bu etkilerin görsel ve kültürel boyutlarını grafik tasarım bağlamında ele alınmıştır. Ayrıca reklam tabelalarının tarihsel süreçteki değişimine de değinilmektedir. Tabelaların işlevleri hakkında bilgi verilirken, özellikle ticari ve yönlendirme tabelalarının kent estetiği üzerindeki etkilerine değinilmiştir. Tabelaların, kentlerin kimliğinin ve kültürel yapılarının şekillendirmesindeki rolüne odaklanırken, estetik ve görsel bütünlük gibi unsurlara da değinmektedir.

Zamanla değişen tabelalar için dünya ve Türkiye’den örneklere de yer verilerek konu sınırlandırılmış, Kütahya Belediyesi'nin düzenlediği tabela tasarım yarışması örneği üzerinden, kent estetiğinin geliştirilmesi ve kültürel değerlerin yansıtılması amacıyla yapılan uygulamalar grafik tasarım bağlamında göstergebilimsel olarak ele alınmıştır.

Çalışmanın sonuç kısmında yapılan değerlendirmeler ışığında Belediyelerin rolü ve bilinçlendirme çalışmalarının önemi vurgulanarak, kent estetiğinin ve görsel çevrenin geliştirilmesi için yapılması gerekenler üzerinde durulmaktadır.

The Bodleian Library, Oxford has an important collection of eight blockbooks printed in the fifteenth century. These volumes have been described as 'of exceptional importance for our early understanding of early woodcut printing and its function'. Blockbooks have an unusual codicological structure, where both the text and pictures were printed from wood blocks on one side of the paper only, then bound in codex form. Their unusual structure has posed particular problems for bookbinders, ancient and modern, and this paper will explore the repair and rebinding history of this collection. The individual volumes that comprise this collection entered the library in the seventeenth, eighteenth and nineteenth centuries from a range of private and institutional owners. Although none of these volumes now retain their original fifteenth-century bindings, glimpses of their original structure have been preserved and these have been noted and described since around 1700. Subsequent repair...