Filology

The main idea of this article is to consider internet platforms as a special form of studying foreign language. This article presents the internet platforms as different modes of education and include numerous creative teaching methodology and techniques.

Grekçe Gramer ve Syntaks isimli ders kitabı Zafer TAŞLIKLIOĞLU tarafından 1968 yılında yazılmış ve İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Matbaası tarafından bastırılmıştır. Kitabın orijinali artık var olmadığından Marmara Üniversitesi Kütüphanesindeki kopyasından PDF hazırlanmıştır.

Surat incung merupakan salah satu aksara yang ada di Indonesia. Surat incung digunakan oleh masyarakat Suku Kerinci dalam menulis naskah-naskah kuno baik pada media tanduk, kulit kayu, daluang, tulang, dan bambu. Aksara ini merupakan bagian dari surat ulu yang digunakan oleh beberapa etnis di Sumatera bagian Selatan. Hasil penelitian ini menunjukkan bahwa naskah surat incung tidak hanya berisi silsilah atau riwayat nenek moyang suatu kelompok masyarakat Kerinci (tembo) dan prosa ratapan, tetapi juga berisi mantra-mantra. Terdapat sekitar 9 naskah surat incung berisi mantra-mantra yang diketahui hingga kini. Mantra-mantra dalam naskah surat incung berupa mantra pujian terhadap arwah leluhur, mantra untuk pelindung atau pakaian diri serta mantra untuk upacara atau ritual seperti untuk ritual penanaman padi. Selain itu, mantra-mantra dalam surat incung dipengaruhi oleh unsur Animisme, Hindu-Budha dan Islam. Kata Kunci: Mantra, Surat Incung, Kerinci PENDAHULUAN Surat incung atau yang lebih dikenal dengan sebutan aksara incung merupakan salah satu aksara di Indonesia yang digunakan oleh suku Kerinci yang mendiami Dataran Tinggi Jambi, provinsi Jambi. Aksara ini merupakan cabang dari surat ulu yang banyak digunakan di Sumatera Bagian Selatan (Kozok, 2006). Kozok (2006: 52) melakukan pengelompokan terhadap surat ulu menjadi tiga sub-kelompok yaitu (1) surat incung yang digunakan di wilayah Kerinci, (2) surat rencong di Bengkulu dan Sumatera Selatan termasuk Komering,

A patriarchal society has very clear and rigid norms. Its frame does not allow one to move out of it, and a mode of behaviour which attempts any change is severely punished. This kind of society has strict written and unwritten rules, and it seems that the second kind are more harmful and painful for the individual than the first. In 19th century, European society was strongly patriarchal, and a phenomenon which confirms this is the fact that many female writers published their works under a male pseudonym. A patriarchal system attempts to prevent women from any artistic and scientific form and expression, as they are labelled as less intellectually able or talented, but by choosing a male pseudonym they found a way to reach their goal. An author writes about what he knows, what surrounds him and/or what he notices, feels and thinks. Considering that a patriarchal society system is highly defined, female and male points of view, their angles of reflection and aims are obviously diff...

Bilindiği gibi tarih kavramı iki ana unsurdan oluşmaktadır; mekân ve zaman. Tez çalışmamız ile Hitit Dönemi'ndeki Lukka, Pedašša ve Walma Ülkelerinde gerçekleşmiş olan olayların, mekân kurgusunu gözler önüne sermek amaçlanmıştır. Güneybatı Anadolu'da (Lukka) ve İç Batı Anadolu'da (Walma, Pedašša) Hitit tarihi açısından eksikliği hissedilen lokalizasyon çalışmalarının yapılması ve bu lokalizasyonlara dayanarak tarihi ve tarihi coğrafya çalışmalarının sağlam temellere oturtulması gerekmektedir. Çalışmamız sayesinde, sadece Anadolu'nun söz konusu coğrafyası değil, dönem içerisinde bu ülkeler ile bağlantılı olan diğer ülkeler ve bölgeler hakkında bilgi edinmek mümkün olmaktadır. Diğer yandan Anadolu dışındaki kaynaklar da konumuza dâhil edilerek olaylar kapsamlı bir şekilde değerlendirilmiştir. Çalışmamızda Lukka, Pedašša ve Walma Ülkelerinin lokalizasyonları ve büyük ölçüde bu ülkeler içerisinde yer alan kentlerin lokalizasyonları ile birlikte, ülkelerin sosyal ve politik yapıları hakkında sonuçlar elde edilmiştir.

Речевой этикет -одна из главных частей культуры, нравственности человека. Известный исследователь речевого этикета Н.И.Формановская дает такое определение: «Под речевым этикетом понимаются регулирующие правила речевого поведения, система национальноспецифичных, стереотипных, устойчивых формул общения, принятых и предписанных обществом для установления контакта собеседников, поддержания и прерывания контакта в избранной тональности».

Etimología de Jaén es un comunicado por el cual el gramático Enrique Cabrejas nos informa que Jaén, aunque se desconociera anteriormente, toma su nombre a partir de su ganado y siempre ha sido desde tiempos remotos Jaén, mucho pueda sorprender, pues Jaén es como llamaban nuestros antepasados ibéricos a la lana e incluso también a las ovejas.

Sostiene Cabrejas que no es que los distintos topónimos que se han propuesto a lo largo del tiempo, incluso de parte de sus distintos colonos, no estuvieran motivados porque probablemente cada cual los propuso según su idioma y en su momento histórico, pero ninguno de ellos es Jaén; porque este topónimo significa LA LANA.
DOI: 10.13140/RG.2.2.32102.22086

Jacob Grimm es conocido por haber recopilado, junto a su hermano, una colección de fábulas reunidas bajo el nombre de Cuentos para la infancia y el hogar, que muchos recuerdan con gratitud. El texto que presentamos, Sobre el origen de la lengua, es una conferencia célebre muy citada hasta ahora, verdadero manifiesto de las ciencias modernas del lenguaje, pero que nunca había sido traducida al español. De aquí el interés de Juan Ennis, quien tradujo el texto del español, y de Daniel Link y Diego Bentivegna, que dirigen la colección “Pequeña biblioteca de teoría” editada por la Universidad Nacional de Tres de Febrero y que incluyeron la conferencia de Grimm junto a textos como los Escritos sobre el lenguaje de Antonio Gramsci o Imágenes de América Latina, de Raúl Antelo. La edición de la conocida conferencia, dictada en la Academia Prusiana de las Ciencias el 9 de enero de 1851, cuenta además con un erudito conjunto de notas y comentarios del traductor, Juan Antonio Ennis

SANDÍA. Origen etimológico fijado por Enrique Cabrejas, es una comunicación por la cual el etimólogo determina que el nombre singular de género femenino en lengua española SANDÍA, es un sintagma ibérico que significa: ROJA DEL TIEMPO. Con este estudio nos transmite una epistemología que ha estado inédita durante miles de años. Esta novedosa teoría del conocimiento tiene un razonamiento que puede sustentar empíricamente en un origen etimológico que se encuentra en un ACRÓNIMO IBÉRICO. Es una locución para esta fruta dada por nuestros antepasados y que ha permanecido desde hace miles de años preexistente en el léxico español. Es el resultado de aglutinar dos participaciones en una frase con sujeto y predicado: el sustantivo ibérico ZAN que significa ROJA más el adverbio ibérico DIA que significa DURANTE, o que también quiere decir POR, EN MEDIO DE, TIEMPO o TEMPORADA.

Buku ini merupakan salah satu hasil penelitian dan akan berupaya mereaktulaisasikan fenomena budaya, hubungannya dengan tradisi serta agama yang berkembang di Aceh beberapa abab yang lalu dan melihat melalui konteks kekinian, yang dikaji melalui teks Wirid dan Azimat.

MARIPOSA. Origen etimológico fijado por Enrique Cabrejas, es un comunicado por el cual el etimólogo expone aplicando su Teoría de los Acrónimos Ibéricos que la denominación dada a este insecto en lengua española es el fruto de un antiquísimo acrónimo ibérico y que su significado es el de PASAJERA, FUGAZ o MARCHITA. Una locución dada por nuestros antepasados ibéricos y que ha permanecido desde hace miles de años preexistente en el léxico español.

İnsanlık tarihi kadar eski olan fal geleneği, kişinin geleceğini öğrenme merakı ile ilgilidir. Tarihin en eski dönemlerinden beri var olan fal ve falcılık, zaman içerisindeki ilerleyişini çok çeşitli ve renkli biçimlerde devam ettirmiştir. Her dönem ve her millette kendine has bir fal yorumu içerisinde geleceği, şansı ve talihi öğrenme teknikleri oluşturulmuştur. Yıldız falı, el falı, kum falı, kemik falı, bağırsak falı gibi örnekler bunlar arasında en çok bilinenleridir. Türkler de hem İslamiyet'ten önce hem de İslamiyet'ten sonra fal ile ilgilenmişlerdir. İslamiyet'in falı yasaklayan yapısı içerinde geliştirilen ve çok rağbet gören Kuran ve kitap falları, bu dönemde gerek halk gerekse padişah düzeyinde en önemli fal bakma araçlarından biri olarak görülmüştür.
Fâl-ı Türkî-i Manzûm, Türk dili tarihi içinde önemli bir yeri olan Eski Anadolu Türkçesi döneminde yazılmıştır. Oğuzcaya dayalı olarak gelişen bu dönemde, özellikle Beylikler devrinde beylerin yazar ve şairleri Türkçe yazmaya sevk etmesiyle hem Türkçe yazılan eserlerin sayısı artmış hem de Oğuzca yazı dili olma yolunda önemli adımlar atmıştır. Bu Türkçe eserlerin başında da sanat amacı gütmeden halk için yazılan fallar gelmektedir. Bu makalede Fâl-ı Türkî-i Manzûm'un nüsha, şekil ve içerik özellikleri hakkında bilgi verildikten sonra, dil özellikleri ve söz varlığı üzerinde durulacaktır.

Los ACRÓNIMOS IBÉRICOS fueron la lengua “vernácula” ibérica, y constituyen los actuales morfemas y lexemas del léxico del antiguo y actual idioma español, no obstante desde la llegada de la romanización a la península fueron escritos con letras de patrón latino.

Roca. Origen etimológico fijado por Enrique Cabrejas, es un comunicado amparado por la Teoría de los Acrónimos Ibéricos; metodología empleada por el arriba citado autor y para sus numerosos hallazgos tras descifrar la escritura ibérica el 21 de Abril de 2012, y por la cual concluye que, la palabra española Roca, se trata de un acrónimo ibérico y que literalmente su significado es el de “FRAGMENTO DURO”.

El origen del apellido LÓPEZ es un extracto del libro Karuo el secreto ibero, por el cual Enrique Cabrejas o Enric Cabrejas nos relata de modo llano su experiencia personal con lo extraordinario de un descubrimiento. El 21 de Abril de 2012 consiguió lo que parecía imposible: Descifrar la escritura ibérica. El hallazgo más relevante de la cultura universal en nuestro país de los últimos tiempos, sin lugar a dudas. Un hito en la historia de la escritura sin precedentes. Desde este mismo instante la obra Karuo de Enrique Cabrejas lo convierte en un referente destacado a nivel mundial en historia y lingüística. Los innumerables datos, explicaciones, pruebas y significados que nos reporta nunca conocidos antes, son una referencia obligada para todos aquellos que quieran comprender la historia, la lengua antigua e incluso también la moderna de nuestro país o para quienes en el futuro deseen estudiarla e investigarla en profundidad, más si cabe desde el mundo académico.

Dante Isella nel 1987 conia e sancisce in maniera autorevole l’espressione ‘filologia d’autore’ in Le carte mescolate. Esperienze di filologia d’autore (Padova, Liviana). In questo volume Isella ripercorre le tappe fondamentali della storia della disciplina (dapprima definita ‘critica degli scartafacci’ da Contini e poi ‘fenomenologia dell’originale’ da Avalle) a partire dalla polemica che vede protagonisti Gianfranco Contini, Giuseppe De Robertis e Benedetto Croce, per poi soffermarsi sull’analisi della posizione continiana rispetto all’estetica crociana da un lato e alla critica stilistica di Leo Spitzer dall’altro.

“This book, written with the non-Italian reader in mind, addresses a central problem in textual criticism, and one that it is currently fashionable to regard as insoluble, namely, how to reconstruct a text of the past so that it is as close as possible to the lost original, starting from a number of copies more or less full of mistakes.
The idea of writing this book – which I left to age, as one does with wine and cured meats – first occurred to me in 2006-2007, when I had the privilege of being a visiting professor at the Hebrew University of Jerusalem. As the students felt the need to explain to me: ‘Nobody had ever talked to us about these things.’ For decades, very few, if any, Biblical, Germanic and Slavonic philologists, or French Romanists, or German editors of Anglo-American or Medieval Latin texts, have been talking about many of the things this book is about” (from the author’s preface).

“My first essay on editorial methodology concerned the number of branches in family trees, and my latest concerned editing with the aid of computer programmes. On these topics and many another, Paolo Trovato’s combative and richly instructive book leaves me far behind, and it is a privilege to have the opportunity of commending it” (from M.D. Reeve’s foreword).


Table of contents

Foreword, by Michael D. Reeve

Preface
Acknowledgements
How to use this book
General bibliography

Introduction
1. Philology or textual criticism
2. We are all philologists
3. Why do we need textual criticism?
4. Who’s afraid of philology?

Part 1. Theories
1. “Lachmann’s method”
2. Bédier’s schism
3. A more in-depth look at some essential concepts
4. Highs and lows of computer-assisted stemmatics
5. The criticism of linguistic features in multiple-witness traditions
6. The ineluctability of critical judgment (choice out of variants, conjecture)

Part 2. Practical applications
7. A simple tradition. The Tractatus de locis et statu sancte terre jerosolimitane
8. A tradition of average difficulty. Jean Renart’s Lai de l’ombre
9. A very complicated tradition. Dante’s Commedia
Conclusion

General index

List of passages discussed

The Author
Paolo Trovato is a scholarly editor and book historian in the field of medieval and Renaissance Italian literature. Professor of the history of the Italian language at the University of Ferrara since 1994, he was a Fellow at the Harvard Center for Italian Renaissance Studies (VIT) and at the Newberry Library, Chicago, as well as visiting professor in Aix-en-Provence and at the Hebrew University of Jerusalem.
Among his books: Dante in Petrarca. Per un inventario dei dantismi nei “Rerum vulgarium fragmenta” (Olschki 1979); Con ogni diligenza corretto. La stampa e le revisoni editoriali dei testi letterari italiani, 1470-1570 (il Mulino 1991; repr. UnifePress 2009); Storia della lingua italiana. Il primo Cinquecento (il Mulino, 1994; repr. libreriauniversitaria.it 2012); Il testo della Vita Nuova e altra filologia dantesca (Salerno ed.  2000) and the editions of Machiavell’s Discorso intorno alla nostra lingua (Antenore 1982) and Aretino’s Cortigiana (Salerno ed. 2009).
Since 2002 he has been leading a small team on a critical edition of Dante's Commedia.

Este livro pretende oferecer uma porta de entrada para os estudos filológicos da língua portuguesa. A filologia é uma das áreas mais antigas ligadas aos estudos da linguagem. Inicialmente, ela consistia no estudo de textos antigos, para fins de estabelecimento, interpretação e edição, mas na Idade Moderna os filólogos passaram a assumir também a tarefa de descrever e explicar o desenvolvimento histórico das línguas com base nos textos antigos. Na virada para o século XX, a filologia foi o terreno em que floresceu a linguística moderna. Hoje, os estudos filológicos compartilham o mesmo espaço que agora também é ocupado pela linguística histórica, pelos estudos variacionistas e pelos estudos de gramaticalização, embora cada abordagem difira em métodos, concepções e, eventualmente, objetos. Resumindo, isso quer dizer que, ao convidarmos você a embarcar nesta incursão pelos estudos filológicos lusófonos, em outras palavras, nós estamos convidando você a conhecer a história da língua portuguesa.Talvez você esteja se perguntando: por que devo estudar a história da língua portuguesa? Esta é uma pergunta extremamente importante, que pode ter diferentes respostas, e é por isso que o primeiro capítulo deste caderno é dedicado a respondê-la. Você terá a oportunidade de conhecer algumas dessas possíveis respostas, mas a resposta assumida neste material caminha na seguinte direção: se não conhecermos a história da nossa língua, não teremos condições de compreender uma série de aspectos que distinguem o português do Brasil; consequentemente, não teremos esclarecimento suficiente para ensinar essa língua no contexto escolar brasileiro e, provavelmente, vamos reproduzir estereótipos, preconceitos e prescrições equivocadas aos nossos alunos.Essa será a tônica assumida em todo o material: este Caderno de Estudos visa a informá-lo sobre a história da língua que usamos hoje, para que você possa ensiná-la com a consciência de que ela é algo vivo e dinâmico, que está em constante mudança ao longo do tempo.

Pendahuluan Sudah berabad abad ilmu pengetahuan mengalami banyak perubahan dan perkembangan. Perkembangan zaman yang sangat pesat membuat penguna media semakin meningkat. Sudah berabad abad pula bangsa indonesia ini memeluk agama Islam. Suatu agama yang mempunyai peradaban yang sangat luar biasa. Peradaban yang diwariskan salah satunya yaitu berupa manuscript (teks kuno) yang berisi tentang teks keislaman yang sangat berharga. Dengan kemajuan zaman ini banyak manuscript yang terlupakan. Sulitnya mencari referensi juga menjadi salah satu terhambatnya mendalami teks kuno atau manuscript. 1 Untuk menindak lanjuti hal ini diperlukan referensi yang memadai dan perlu adanya pendekatan filologi Latar Belakang Indonesia merupakan negara yang mempunyai banyak pulau, bahasa dan beraneka ragam seni dan budaya. Salah satu produk keberagaman di indonesia adalah naskah kuno atau biasa disebut dengan manuscript. Banyak diantara oran orang terdahulu membuat teks teks untuk kepentingan umum. Mulai dari kalangan atas dan kalangan bawah. Dengan adanya naskah kuno ini, sejarah sejarah peradaban dapat di ketahuinya dan dapat terungkap. 2 Maka dari itu khazanah peninggalan berupa naskah kuno begitu sangat penting dalam kajian keilmuan peradaban, baik peradaban islam atau selainnya. Ribuan naskah yang telah dibuat oleh orang orang sangatlah disayangkan jika tidak ada yang menkajinya. Naskah kuno ini bisa dijadikan sumber untuk kajian dalam mempelajari kebudayaan yang bersangkutan. Hal ini, karena suatu kaum dapat dilihat dari karya yang dibuatnya. Di nusantara sendiri, masih sangat banyak. Hal ini di buktikan dengan banyaknya keanekaragaman aspek kehidupan. Misalnya masalah sosial, agama, ekonomi, budaya, politik, bahasa dan sastra. Apabila dilihat dari masalah tersebut isinya mengacu pada sifat-sifat historis, didaktis, relegius dan belletri. 3
Filologi merupakan suatu kajian yang bertugas menelaah dan menkaji suatu teks teks terdahulu. Cabang ilmu ini memang belum begitu familiar di kalangan masyarakat. Karya karya tulisan jaman dahulu banyak yang terabaikan akibat dari kurangnya pengetahuan di kalangan masyarakat, khususnya masyarakat islam. Oleh karena itu, perlu pengetahuan mendalam tentang kajian filologi supaya dapat menjadi awal untuk menkaji karya karya kuno dengan lebih maksimal

Öz Benzetme ve aktarmalar heyecanın doğurduğu birinci derecedeki çağrışımlara karşılık gelen anlam sanatlarıdır. Bilinci harekete geçiren dış uyarıcılar kişide olumlu veya olumsuz bazı etkiler bırakır. Bu etkilerle şekillenen bilinç, kişinin içinde bulunduğu ruh hâline göre birtakım his ve fikirler çağrıştırır. Bu heyecan hâliyle şekillenen ruh hâlini başkalarında da uyandırabilmek amacıyla kişi kimi zaman zihninde benzetme ve aktarmalara başvurur. Dolayısıyla aynı doğal ve sosyal şartlar altında yaşayan insanların çağrışımları arasında ayniyet olmasa da bir yakınlık hasıl olur. Benzetme ve aktarmalar yoluyla sağlanan bu yakınlık her insan gibi sanatçıların da fikir ve his âlemine ışık tuttuğu gibi okuyucunun ve dinleyicinin tasavvur ve tahayyül gücünü zenginleştirir. Bilindiği üzere Divan şiiri geleneği söz ve anlam sanatlarının en üst düzeyde kullanıldığı şiir geleneğidir. Divan şiirinde bütün müşahhas ve mücerret unsurlar oldukça zengin bir estetik sistem içerisinde mantıkî benzetmeler ve güçlü tasvirlerle tarif edilmiştir. Şiir sanatındaki ustalığıyla Divan şiiri geleneği içerisinde kendisinden en çok söz ettiren şairlerinden birisi şüphesiz Bâkî'dir. Çalışmada ünlü dilbilimci Doğan AKSAN'ın benzetme ve aktarmalarla ilgili ortaya koyduğu görüşlerden yararlanılarak Bâkî Divanı'ndaki bütün gazeller incelenmiş, şairin duygu ve düşünce dünyasına, gazellerdeki estetik sisteme benzetme ve aktarmalar yoluyla ışık tutulması amaçlanmıştır. Abstract Metaphors and quotations are the semantic arts that correspond with the first-degree connotations resulting from the excitement. The outer stimulus that awake the senses have some positive or negative effects on a person. Shaped by these effects, the senses recall some feelings and conceptions in accordance with the emotional state of the person. The person some time appeals to the metaphors and quotations in his mind in order to arouse that emotional state shaped by these feelings of excitement in others.Thus, the connotations of the people living in the same natural and social environment are similar, not alike though. The similarity that is provided through metaphors and quotations lights the way to the perception and the feeling world of the artists as it does on those of every person. It also enriches the conception and imagination of the readers and audience. As is known, Ottoman poetry tradition is the poetry tradition in which the best rhetoric and semantic arts are used. In Ottoman poetry, all concrete and abstract elements are described within a considerably rich aesthetics system through logical metahpors and strong depictions. Baki, a mastery in poetry, is definitely one of the most well-known Ottoman poetry tradition poets. In this study, all of Baki's ghazals are studied by largely making use of a well-known linguist Doğan AKSAN's ideas about metaphors and quotations and it's aimed to light the way to the feelings,conceptions of the poet and to the aesthetics system in ghazals through metaphors and quotations. Giriş Her edebî sanatın ismini bilmek veya herhangi bir ifadedeki edebî sanatı bulmak ancak bir ruhî ve dimağî faaliyetin etiketini okumak cinsinden gayesiz ve faydasız bir bilgidir. Etiket bizi o ruhî ve dimağî faaliyete götürür. Ondan sonra edebî sanatın rolü başlar. Bu etiketler bir istatistik konusu olduğu takdirde herhangi bir sanatkârın iç âlemini görmemizde bize ışık tutar.

La comprensión de los mitos requiere algo más que la mera racionalización. En realidad el mito constituye todo un desafío al pensamiento que debe desvincularse de toda historicidad concreta, de todo planteamiento estrictamente materialista, debe poder
discurrir por los corredores oscuros y ocultos de su propia esencia cognitiva y de la intuición, para abordar el conocimiento que rememoran los mitos, debe ser capaz de ir más allá del simple pensamiento discursivo del conocimiento sensorial, dicho de otro modo, debe
bienquistarse con la capacidad aprehensiva del pensamiento de lo inteligible que predispone el
mito para poder ser comprendido.
De tal modo, el mito comparte la melopea de las Musas, pues, la manera de recibirlo y
aprehenderlo es completamente sugestivo, y como la poesía y la música, debe apreciarse y percibirse como experiencia estética, conocer el mito implica imbuirse en la belleza de su
misterio, dejar que nos cante al oído la «historia» de la que formamos parte y que nosotros
hemos olvidado...
El presente trabajo intenta dar a conocer las claves de la mitología, es decir, introduce al lector, especializado o no, en todas aquellas connotaciones circunscritas al mito, como son: la concepción
misma del mito, sus funciones y tipologías, las principales corrientes especulativas que lo han analizado en el transcurso de la historia, sus orígenes, sus temáticas, la relación con la literatura, la filosofía, la religión, la ciencia, la sociedad… ¿y cómo no? Aborda individualmente las principales figuras míticas griegas desde las primordiales entidades cosmogónicas y titánicas hasta las divinidades olímpicas, asimismo, algunos semidioses y héroes que conforman una parte importante de la mitología griega, todo ello, contrastado desde los diversos  enfoques heurísticos y mitologías del mundo, lo que hace de
la obra una extraordinaria fuente de investigación y de consulta.

Pembahasan karya-karya ulama terdahulu khususnya yang berada di Kalimantan Barat sebagai salah satu kekayaan khazanah keilmuan nusantara yang tidak ternilai harganya, perlu dikaji dan diteliti. Salah satunya adalah Kitab Nasihat Zaman karya Syarif Salih Aidrus alIdrus. Syarif Salih Aidrus al-Idrus adalah seorang ulama sekaligus raja kedelapan di Kerajaan Kubu. Kerajaan Kubu didirikan oleh Syarif Idrus bin Abdurrahman al-Aydrus yang meliputi wilayah Kubu Raya Kalimantan Barat. Syarif Salih Aidrus al-Idrus menulis Kitab Nasihat Zaman pada tahun 1356 H. Metode pelaksanaan penelitian ini adalah penelitian kepustakaan (library research), dengan pendekatan multidisipliner atau interdisipliner, seperti di antaranya pendekatan ilmu tafsir karena dalam pembahasannya banyak menggunakan ayatayat Alquran, pendekatan sosiologis, pendekatan historis, pendekatan filosofis, hukum fiqh, ilmu hadis dan pendekatan lainnya yang terkait dengan kajian ini. Sedangkan metode pengumpulan data yang digunakan yaitu dengan cara mengklasifikasi sumber-sumber pokok dan menelaah sebagai literatur utama (primer), seperti kitab Nasihat Zaman. Dan teknik yang digunakan dalam kajian ini adalah metode kualitatif. Hasil penelitian ini menunjukkan bahwa Kitab Nasihat Zaman ditulis dengan menggunakan aksara Arab Melayu. Kitab ditulis secara naratif sebagaimana layaknya teks-teks kitab pada umumnya dengan merujuk pada ayat-ayat Alquran dan hadis Nabi serta tulisan-tulisan ulama pada masa sebelum dan sezamannya. Kitab ini terdiri dari 24 halaman, 5 pasal dan diawali dengan mukaddimah. Pasal 1. Kewajiban manusia mengenal Baik-Jahat, Halal-Haram dan Tuhan-Hamba. Pasal 2 meliputi: kebaikan bagi manusia yaitu: ingat dan takut, rajin mengerjakan agama dengan hati yang lurus, rajin mencari nafkah. Pasal 3, Nasehat untuk anak. Pasal 4 takut dan pasal 5 berani. Namun peneliti lebih menitikberatkan kajian pasal 1 mengenai kewajiban manusia mengenal Baik-Jahat, Halal-Haram dan Tuhan.
Kata kunci: Nasehat, Analisis Kitab, Syarif Salih Aidrus al-Idrus

El tema principal de esta tesis es el análisis lingüístico de la lengua matlatzinca registrada en el vocabulario matlatzinca de 1557, atribuido a fray Andrés de Castro. Específicamente realizó un análisis filológico y describó las características fonológicas generales y la morfología flexiva de las clases de palabra nominal y verbal.

MANZANA. Origen etimológico fijado por Enrique Cabrejas es una comunicación a través de la cual el etimólogo explica esta palabra desde su Teoría de los Acrónimos Ibéricos y sostiene que se trata de un sintagma preexistente en el léxico español desde hace miles de años y efecto de la unión de dos raíces léxicas en una frase cuyo significado resultante es el de: “PRESENTE”. Y es porque el término en cuestión se compone de dos lexemas, unidades mínimas dotadas de significación y articuladas en un antiquísimo acrónimo. Para ser más explícitos, en lengua ibérica "manzana" literalmente significa “OFRENDA ROJA”. El nombre de esta fruta significa DAR u OFRECER UN CUMPLIDO, UNA DÁDIVA, UNA DONACIÓN, UNA FINEZA, UN OBSEQUIO, UNA OFRENDA, UN REGALO.

ZORRO. Origen etimológico fijado por Enrique Cabrejas, es un comunicado que explica las razones y la procedencia del nombre en idioma español de Zorro, aplicando la novedosa Teoría de los Acrónimos Ibéricos diseñada por este investigador del lenguaje.

Alam Melayu seperti tamadun lama lain di serata dunia menyimpan khazanah manuskrip yang sangat bernilai dan wajar dikaji menggunakan metodologinya yang tersendiri. Tetapi kedatangan Belanda ke Nusantara pada tahun 1596 dan beberapa kuasa kolonial lain selepasnya telah mempopularkan sudut pandang Barat dan pendekatan mereka dalam kajian filologi Melayu. Hal ini kemudiannya telah mendorong penerusan dan kajian lanjutan oleh orang Melayu dan masyarakat tempatan dengan menggunakan metodologi yang diperkenalkan mereka. Namun Manuskrip Melayu dalam beberapa aspek tertentu tidak bercirikan manuskrip-manuskri lain di belahan dunia yang lain. Tidak seperti Manuskrip Latin atau Arab, Manuskrip Melayu merupakan dokumen bertulis yang jauh lebih 'muda' sehingga sebilangannya telah dihasilkan setelah mesin cetak diperkenalkan. Begitu juga ia dalam beberapa keadaan tidak hanya menggunakan bahasa rumpun Melayu, malah menggunakan bahasa asing seperti bahasa Arab bagi menyampaikan masejnya. Sehubungan itu, pengkaji melihat bahawa sesetengah naskhah cetakan (manuskrip yang telah dicetak) adalah sama nilainya dengan manuskrip asli menyebabkan ia wajar diberi perhatian dalam aspek pemulihara dan pemeliharaan. Begitu juga manuskrip berskrip Arab yang ditulis oleh orang Melayu seharusnya dikumpul, dikatalog dan dikaji agar khazanah bangsa Melayu ini tidak terus hilang ditelan arus kemodenan.

The 2004 Indian Ocean earthquake is an undersea megathrust earthquake that occurred, with an epicentre off the west coast of Aceh, Sumatra, Indonesia. The quake itself is known by the scientific community as the Sumatra-Andaman earthquake, which are invariably associated with megathrust events in subduction zones, have seismic moments that can account for a significant fraction of the global earthquake moment across century-scale time periods. The sudden vertical rise of the seabed by several metres during the earthquake displaced massive volumes of water, resulting in a tsunami that struck the coasts of the Indian Ocean. Especially in the Aceh, at 2004 earthquake and tsunami is the deadliest in recorded history. Prior to 2004, the deadliest recorded tsunami in the Bengkulu and Simeulu-Aceh Ocean was in November 1833 (Rajab 1249 H) and in Mentawai-Padang was in 1797 (1211 H). In the Ta’bir Gempa manuscripts wrote the effect of earthquakes focus on the potential of local wisdom to improve disaster risk reduction policies and early warning systems.

Yüzyılların birikimiyle şekillenen belirli bir sanat anlayışı içerisinde kesin kuralları çerçevelenmiş, aşinası olmayanlarca kapalı bir kutu olarak addedilen klasik Türk şiiri beyitleri, toplum hayatıyla ilgili pek çok malumatı da ihtiva etmektedir. Bu malumatlar âdet ve gelenekler, inanışlar, ticarî ve askerî hayat, günlük hayatta kullanılan kimi eşyalar, doğa sahneleri, tasavvufî gelenek gibi akla gelebilecek her türlü unsur ile ilgili olabilmektedir. Beyitlerdeki sosyal hayat unsurlarının tespitinde kimi zaman elimizdeki sözlükler yetersiz kalabilmektedir. Beyitlerde geçen günlük hayat veya sosyal yaşama dair kimi kavramların anlaşılması için sözlükler dışında başka kaynaklara müracaat etmek gerekmektedir. Bu kaynaklar arasında klasik Türk edebiyatı araştırmaları çerçevesinde yapılan metin şerhi, metin tahlili çalışmaları, beyitlerdeki kavram ve terimlerin açıklamalarını da içermesi bakımından oldukça önemlidir. Son yıllarda klasik Türk şiirinin toplum hayatıyla ilgisi üzerine hazırlanmış çalışmalarda da sosyal hayata ilişkin kavram, terim ve tabirler üzerine bilgiler verilmektedir. Çalışmamızda da toplum hayatının çeşitli alanlarına dair detay niteliğindeki kavram ve terimler geniş bir yelpazede seçilen beyitler çerçevesinde açıklanmıştır. Klasik Türk edebiyatı şairlerinin çevrelerini ne kadar iyi gözlemledikleri; duygu, düşünce ve hayallerini ifade ederken, söz hünerlerini sergilerken yaptıkları gözlemlerden ne derece istifade ettiklerinin gösterilmesi amaçlanmıştır.

Fin dall'alto Medioevo lo sguscio delle spade, il solco che traversa longitudinalmente il centro delle lame, fu usato per incidere iscrizioni. Le due linee parallele che lo formano sono uno spazio che si presta a ospitare un testo razionalmente ordinato. Si tratta di uno spazio grafico naturale, poiché i margini degli sgusci fungono da specchio di scrittura, determinando l'altezza delle lettere. Tale altezza può essere disomogenea nel momento in cui l'iscrizione percorra la lama per buona parte della sua lunghezza, e quindi essere più ridotta in prossimità del debole e maggiore verso il forte. Le lame più antiche (IX-XI secolo) sono larghe e pesanti, con sgusci quasi della stessa ampiezza dal forte al debole, permettendo scritture di modulo molto grande e omogeneo, in prevalenza capitale. Dal tardo XII secolo, nonostante gli sgusci si facciano sempre più ridotti, la pratica di scrivere sulle lame sembra aumentare di importanza. Per gran parte ciò è dovuto dall'uso della scrittura gotica, con le lettere che tendono all'uniformità, alla regolarità e al ritmo dei segni, con la riduzione dell'altezza delle aste superiori, la quasi soppressione delle inferiori e l'immedesimazione dei trattini complementari nel corpo delle aste stesse. In questo modo gli spazi, anche angusti ma regolari, degli sgusci ospitano scritture dal forte valore estetico, come dimostrano tre lame, una datata al 1300 circa, conservata a Zurigo 1 , nel cui sguscio sono incise le iniziali, non ancora decifrate 2 , nesd dai tratti particolarmente morbidi e rotondi; l'altra forgiata tra il 1320 e il 1340, che riporta all'interno dello sguscio, tra raffinate decorazioni incise a bulino, le iniziali, anch'esse ancora da decifrare, idRi in una elaborata gotica monumentale, con tratti spessi raddoppiati a imitazione dell'incisione epigrafica, ma dall'esecuzione 1 Zurigo, Schweizerisches Landesmuseum, inv. IN6982. 2 Rudolf Wegeli, « Inschriften auf Mittelalterliche Schwetklingen », Zeitschrift für historische Waffenkunde, 3 (1903), p. 177-183.

Bosna Hersek gerek coğrafî konumu gerekse sahip olduğu özel alfabe ve kültürel alt yapıyla hem Osmanlı’nın fethinden önce hem de sonrasında Balkanlar içinde özel bir öneme sahiptir. Fatih Sultan Mehmet'in 1463 yılında Bosna-Hersek'i fethinden itibaren Türk–İslam kimliğiyle tanışan Bosna, aynı zamanda Boşnakların severek ve isteyerek Türkçeye yönelmelerine vesile olur. Hasan Kâfi’nin Usûlü’l – hikem fi nizâmi’l-âlem, Mollâ Mustafa Başeski’nin  Rûz-nâme, Salih Sıdkî’nin Tarih-i Bosna adlı eserleri bu bağlamda önemli eserlerdir. Bosna Hersek’te  yetişen 128 Divân şâîrinden söz edilir. Behar, Bosna, Bosnjak, Bosnjak Kalender, Djulistan, El-Hidaye, Gajret, Gajret Kalender, Hikmet, Misbah, Jenji Misbah, Mearif, Nada, Narodna Uzdanica, Neretva, Nova Behar, Rehber, Takvim ve Vatan gazeteleri başta olmak üzere çok sayıda süreli yayın Bosna’nın kültürel anlamda aktif olduğunun göstergesidir. Yayınlanan bu gazetelerin en önemlilerinden biri Vatan gazetesidir. 1878’de Berlin’de imzalanan Yeşilköy/Ayestefanos Antlaşması’yla Avusturya–Macaristan İmparatorluğu Bosna – Hersek’i işgal hakkı elde etse de Boşnak halkın direnişiyle karşılaşır. Biraz da halkın sempatisini kazanmak amacıyla Mehmed Hulusi’nin başyazarlığında Vatan gazetesinin yayınlanmasına destek verilir. Sosyal ve siyasi haberler yanında Türkçe şiirler ve tarih düşürmeler de bu gazetede yayınlanır. Bu çalışmada 12 Eylül 1884 ile 2 Nisan 1897 yılları arasında Vatan gazetesinde yayınlanan şiirler, yapı ve içerik bakımından incelenecektir.
Anahtar Kelimeler: Bosna Hersek, Süreli Yayınlar, Vatan gazetesi, Şiir, Türk Dili.
Abstract:
Bosnia Herzegovina had a special importance for Balkans both before and after it was conquered by Ottomans with its geographical location, special alphabet and cultural structure. Since Mehmet the Conqueror's conquest of Bosnia-Herzegovina in 1463, Bosnia has met Turkish-Islam identity which consequently led Bosnian people to steer towards Turkish language willingly.  Hasan Kâfi’s Usûlü’l – hikem fi nizâmi’l-âlem, Mollâ Mustafa Başeski’s Rûz-nâme, Salih Sıdkî’s Tarih-i Bosna are important works in this scope. 128 Divân poets are reported to be raised in Bosnia Herzegovina. A good number of periodicals, particularly Behar, Bosna, Bosnjak, Bosnjak Kalender, Djulistan, El-Hidaye, Gajret, Gajret Kalender, Hikmet, Misbah, Jenji Misbah, Mearif, Nada, Narodna Uzdanica, Neretva, Nova Behar, Rehber, Takvim and Vatan newspapers are the indicator that Bosnia was active in cultural sense. One of the most important of these newspapers is Vatan. Although Austria-Hungary Empire occupied Bosnia Herzegovina upon Yeşilköy / San Stefano Agreement signed in Berlin in 1878, Bosnian people stood against this occupation. The publication of the newspaper Vatan was supported with the leader writer Mehmed Hulusi in order to attract the sympathy of people in a sense. Turkish poems and abjad calculations were published in this newspaper along with social and political news.
This paper aims to analyze poems published in Vatan newspaper between 12 October 1884 and 2 April 1897 in terms of structure and content.
Key Words: Bosnia Herzegovina, Periodicals, Vatan newspaper, Poem, Turkish Language.

AMAPOLA. Origen etimológico fijado por Enrique Cabrejas, es una comunicación por la cual este gramático nos expone la taxonomía del nombre singular de género femenino en lengua española AMAPOLA, y del cual su hallazgo ha determinado que se trata de un insospechado sintagma ibérico que significa: ABUNDANTE. Literalmente en lengua ibérica: MUCHA JUNTA. Nos transmite una epistemología que ha estado inédita durante miles de años. Y esta novedosa teoría del conocimiento tiene un razonamiento que puede ser sustentado empíricamente. Su origen etimológico se encuentra en un ACRÓNIMO IBÉRICO. Una locución para las flores amapolas dada por nuestros antepasados ibéricos y que ha permanecido desde hace miles de años preexistente en el léxico español.