Dictatorship of the proletariat

This paper examines the relevance of Lenin's theoretical work State and Revolution  for the revolutionary practice on the eave of the October Revolution of 1917 in Russia, 150 years after the birth of this most influential Marxist  of the XXth century and inspiration of potential revolutionaries in the XXIth century.
The basic method used in this paper is the analysis of the main aspects of the Lenin's State and Revolution’s content and placement of this analysis within the context of the historically specific social and economic circumstances of the time in which it was written in summer and autumn of 1917.
The main finding of this paper is that the relevance of Lenin's State and Revolution  for the revolutionary practice of the October Revolution rests in the fact that in this work Lenin clarified both to himself and to his comrades the revolutionary program of smashing the exploiting and oppressing bourgeois state and how to invent and organize the new communal social form of withering away state, without a standing army, police or bureaucracy, in which all literate citizens could take part in the administration of the common social problems. The dictatorships of the proletariat of the Paris Commune type which Lenin advocates in State and Revolution,  plaid its role of a strategic theoretic orienting program for the revolutionary praxis during the 1917  revolution in Russia, up until Krondstat mutiny of Red Army sailors and repression of the uprising by the Bolsheviks attending at the time the 1921 Communist party congress, characterizing the rebels as affiliates of the middle class that succumbed to the anti-communist propaganda.

Определяется социальная цена реформ при реализации в СССР диктатуры пролетариата для общества в целом и для разных социальных групп. Создается теоретическая модель, позволяющая провести оценку эффективности реформ и определить адекватность социальной цены реформ. Подвергается критике теория активистского типа политической культуры. На основании марксистского подхода и теории групп интересов делается вывод, что при реализации диктатуры пролетариата в СССР жертва демократией была оправдана, устранение эксплуатации было во многом достигнуто несмотря на усиление эксплуатации крестьянства в отдельные исторические периоды, человеческие жертвы являются неизбежными, с точки зрения логики поступательного исторического развития. В качестве возможного альтернативного развития без человеческих жертв предлагаются сценарии социал-демократической парадигмы и гандизма. Создается модель оценки адекватности социальной цены реформ с выделением таких понятий, как "группа интересов-инициатор реформ, протагонист", "группа интересов, против которой реформы направлены, антагонист", "цель реформ с точки зрения протагониста", "критерии достижения цели", "цена, которую платит антагонист", "цена, которую платит протагонист".

The social price of reforms is determined when the dictatorship of the proletariat is implemented in the USSR for society as a whole and for different social groups. A theoretical model is being created to assess the effectiveness of reforms and determine the adequacy of the social price of reforms. The theory of the activist type of political culture is criticized. On the basis of the Marxist approach and the theory of interest groups, it is concluded that in the implementation of the dictatorship of the proletariat in the USSR, the sacrifice by democracy was justified, the elimination of the exploitation was largely achieved despite the strengthening of the exploitation of the peasanty in certain historical periods, human casualties are inevitable from the point of view of the logic of progressive historical development. As a possible alternative development without human sacrifice, scenarios of the social democratic paradigm and Gandism are proposed. A model is being created to assess the adequacy of the social price of reforms, highlighting such concepts as "a group of interests initiating reforms, a protagonist", "a group of interests against which reforms are directed, an antagonist", "the goal of reforms from the point of view of a protagonist", "criteria for achieving the goal", "the price that the antagonist pays", "the price that the protagonist pays".

Jelen fejezetben a tartomány településállományának főbb sajátosságait, formálódásának történelmi és jelenkori hatótényezőit tekintjük át, részben országos és magyarországi összevetésben. Ezután kitérünk a globális urbanizációs folyamatok helyi megjelenésére, elsősorban a városokban megfigyelhető jelenségeire, illetve a falvak településföldrajzi jellegzetességeire, a falufejlődés és-fejlesztés irányaira.

Resumen. Los llamados a huir del capitalismo, a "cambiar el mundo sin tomar el poder" y construir inmediatamente un afuera de las relaciones de dominación intrínsecas al primero han capturado de forma efectiva el imaginario político de los movimientos sociales en las últimas décadas. Este artículo pretende criticar lo que llamaré la "ideología de la huida", presentándola como un ejemplo de falsa alternativa al capitalismo. Me centraré para ello en el análisis crítico de John Holloway y Raúl Zibechi como exponentes teóricos de la misma, y en las llamadas "Escuelas alternativas" como una de sus expresiones prácticas, para después exponer cómo El Capital de Marx contiene una crítica de esta clase de proyectos. Se argumentará, primero, que sus defensores yerran al tratar de ubicar las potencias revolucionarias en un elemento externo al capitalismo, pues este acaba revelándose como una ficción ideológica. Posteriormente se demostrará que los intentos de buscar o construir un "más allá" de las relaciones de producción capitalistas son tan viejos como el propio capitalismo, y que la necesidad de su fracaso viene dictada por la misma naturaleza de este último, para acabar argumentando que la concepción marxiana de la política revolucionaria contiene una alternativa real a la ideología de la huida en todas sus versiones.

El mercado no es propio del capitalismo, los intercambios entre ofertantes y demandantes existen mucho antes de que este sistema económico se asentara. Sin embargo, el capitalismo ha requerido ampliar y expandir el mercado a escala global para consolidar su proceso de acumulación, sin que ello implique la desaparición del estado, pues en realidad, según sean sus necesidades, el capitalismo péndula entre mercado y estado. Actualmente, este último se encuentra dominado por una elite financiera que logra imponer su política y que ha provocado una las depresiones más profundas de las últimas décadas que ahora padecemos millones de seres humanos del planeta.

El mercado no es propio del capitalismo, los intercambios entre ofertantes y demandantes existen mucho antes de que este sistema económico se asentara. Sin embargo, el capitalismo ha requerido ampliar y expandir el mercado a escala global para consolidar su proceso de acumulación, sin que ello implique la desaparición del estado, pues en realidad, según sean sus necesidades, el capitalismo péndula entre mercado y estado. Actualmente, este último se encuentra dominado por una elite financiera que logra imponer su política y que ha provocado una las depresiones más profundas de las últimas décadas que ahora padecemos millones de seres humanos del planeta.

A partir de uma revisão teórica da noção de escala e de uma recuperação do debate socialista no século XIX a respeito de nacionalismo e internacionalismo, o artigo pretende lançar um novo olhar sobre a discussão contemporânea acerca da escala pertinente da ação política e do planejamento. Rejeitando a possibilidade de que qualquer estratégia efetivamente transformadora se inscreva numa única e privilegiada escala – local, regional, nacional ou global –, a conclusão sugere que o poder, mais do que nunca, não está nem no local nem no regional, nem no nacional nem no global… mas na capacidade de articular escalas, de analisar e intervir de modo transescalar. Palavras-chave: escala; planejamento; ação política. : Drawing from a theoretical review of the notion of scale and an historical approach of the socialist debate on nationalism and internationalism in the 19th century, this article intends to shed light on the contemporary debate about the scale of political agency and planning. D...

Marx's distinction between socialism and communism is the subject of this study. Even though socialism and communism terms existed before Marx, they are generally remembered with Marx. From his perspective, socialism and communism was comprehensively handled and compared in the paper. Since it is essential to talk about it while discussing the distinction between socialism and communism, the dictatorship of the proletariat that is a political transition period is also explained in this study. Communism has two phases. The first or lower phase of communism is called as socialism that is the phase between capitalism and communism. The second or higher phase of communism is the perfect stage. There is no inequality or injustice in this stage. Communist society is classless society where products are delivered according to individuals needs. Implications were discussed in the work. Without three of the all sources, only Marx's own works were used during the examination of socialism and communism.

The aim of this paper is to offer a new conceptual framework within which to study Marxism and, a fortiori, its Leninist interpretation. We retrace in the works of Karl Marx (1818-1883) two paradigms elaborated consecutively: anthropo-metaphysical paradigm, understood as both in continuity and in rupture with German classical philosophy, and economico-historical paradigm, which conveys the theory of historical materialism. We demonstrate how economico-historical paradigm consolidates itself on the basis of anthropo-metaphysical paradigm in order that the latter yield scientific systematicity. To grasp the foundations of Leninism, we restrain our investigation to three key notions from which to evaluate Lenin's original contribution to the writings of Marx: (1) the alliance of the proletariat and the peasantry, (2) the vanguard role of the party, and (3) the dictatorship of the proletariat and political violence. We note that the Leninist interpretation of each of these notions rests on a certain amount of concepts or positions present in the Marxist corpus. From this ascertainment, our task is to establish from which paradigmatic framework Leninism has established itself as a doctrine.

Na primeira parte da década de 1860, o interesse jornalístico e escolar de Marx na diplomacia e na política internacional o levaram a voltar sua atenção para dois importantes eventos históricos. O primeiro foi o estouro da guerra civil americana, quando sete estados escravocratas declararam sua secessão dos EUA. O segundo foi o levante do povo polonês contra a ocupação pela Rússia. A análise de Marx desses eventos históricos também influenciou seu compromisso político através da Associação Internacional dos Trabalhadores. Este artigo examina como os estudos de Marx sobre a guerra civil nos EUA e a luta por independência da Polônia foram relevantes tanto para seu desenvolvimento teórico quanto para seu engajamento político. Através dessas investigações Marx compreendeu dinâmicas matizadas em funcionamento, permitindo a ele sugerir intervenções internacionalistas funcionais para as organizações da classe trabalhadora.

imagen que llegamos a tener de un último Althusser totalmente distinto del Althusser "teoricista" de los años 1960-66? G. M. Goshgarian: No olvidemos que el último Althusser es también el autor de la autobiografía de 1985, El porvenir es largo 4 , que, autorizada por el único heredero de Althusser, su sobrino François Boddaert, apareció como primer texto del programa de publicación de las obras póstumas en 1992, seguido de un fragmento autobiográfico escrito en 1976, Los hechos 5. Es de esperar que, dada la proliferación de reediciones en Francia y en el extranjero, El porvenir haya dominado la recepción de Althusser hasta el día de hoy. Es cierto que ese libro y el "caso Althusser" han dominado las primeras recepciones póstumas en Francia. Y la recepción mórbida y generalmente estúpida del "caso" no ha evitado la elaboración filosófica, al contrario. Así, alguien, cuyo nombre no mencionaré por caridad, ha podido publicar un libro sobre Althusser en 1999 en el cual ha probado en detalle, en veinte páginas, utilizando protocolos de lectura cuyos resultados demuestran incontestablemente su valor analítico e incluso predictivo, que el

The new social movements pose a direct challenge to Marxist theories on what should be their most secure terrain-their ability to identify the main lines of social division and conflict and to explain the broad contours of historical change in the advanced capitalist world. Many writers have seen French regulation theory as promising a reinvigorated Marxism that avoids the pitfalls of functionalism, teleology, false totalization, and class reductionism while simultaneously offering a convincing analysis of phenomena such as the new social movements. Yet German analyses of the new social movements as responses to the contradictions and crises of the Fordist mode of regulation reveal not only the strengths but also the limits of the regulation perspective. In contrast to the abstract presentations of their own perspective, regulation theorists tend to interpret social formations and historical change in terms of all-encompassing totalities. The regulation approach can remain relevant for understanding conflict and change in contemporary capitalist societies only by relinquishing such totalizing ambitions. More generally, Marxism can only remain viable if it allows its central conceptual mechanisms to coexist with a range of heterogeneous theoretical mechanisms, that is, if it acknowledges the difference between the levels of theory (abstract) and of explanation (concrete). My argument is presented in four parts. The first sketches the specific problems posed by the new social movements for traditional Marxist theory. The second section discusses the major attempts to analyze the new social movements in terms of revised versions of traditional Marxism. The most convincing of these approaches, regulation theory, is discussed in the third part. Here I focus on the work of Joachim Hirsch and Roland Roth, especially their book, Das neue Gesicht des Kapitalismus (1986), which presents an interpretation of the development of the new social movements in West Germany between the 1960s and the 1980s. In section four, I sketch an alternative interpretation of the German new social movements, suggesting that they I am grateful to Julia Adams, Julia Hell, Doug McAdam, Moishe Postone, members of the CSST seminar at the University of Michigan, and an anonymous reviewer for comments on an earlier version of this paper.

L’objectif de ce mémoire consiste à proposer un nouveau cadre de référence conceptuel pour aborder le marxisme et, a fortiori, son interprétation léniniste. Nous retraçons dans l’œuvre de Karl Marx (1818-1883) deux paradigmes élaborés successivement : le paradigme anthropo-métaphysique, compris à la fois en tant que continuité et rupture avec la philosophie classique allemande, et le paradigme économico-historique, qui supporte la théorie du matérialisme historique. Nous démontrons que le paradigme économico-historique s’est consolidé sur la base du paradigme anthropo-métaphysique de manière à lui conférer une systématicité scientifique. Pour saisir les fondements du léninisme, nous décidons de circonscrire notre investigation à trois notions clefs à partir desquelles il sera possible d’évaluer l’apport original de Lénine comparativement aux écrits de Marx: (1) l’alliance du prolétariat et de la paysannerie, (2) le rôle d’avant-garde du parti et (3) la dictature du prolétariat et la...

Date limite d'envoi des propositions d'article : 15 avril 2022 Présentation de la revue Terrains/Théories est une revue pluridisciplinaire de sciences sociales à comité de lecture articulant la conceptualisation et la recherche empirique. Elle vise à constituer un carrefour entre sociologie, anthropologie et philosophie. Elle part du principe que la philosophie politique-au sens large-doit aujourd'hui dépasser une approche purement conceptuelle du politique en se rapprochant des sciences sociales, tandis qu'il devient de plus en plus important pour ces dernières d'expliciter les choix théoriques qui peuvent orienter les pratiques de recherche et les enquêtes de terrain. Plus d'informations ici : https://teth.revues.org/ Présentation du numéro Philosophe, sociologue et théoricien politique, Nicos Poulantzas (1936-1979) a été l'un des plus importants penseurs de l'État, du pouvoir et des classes sociales de la seconde moitié du XXe siècle. Son oeuvre s'est développée dans le cadre d'un marxisme hétérodoxe, en dialogue avec des penseurs tels que Sartre, Gramsci, Althusser ou Foucault. Résultat d'une trajectoire théorique et biographique originale, la théorie sociale et politique de Poulantzas s'est distinguée par son approche transdisciplinaire, en explorant des questions au point de croisement entre traditions, méthodes d'enquête et concepts hétérogènes. Plus de quarante ans se sont écoulés depuis sa mort, les événements historiques et les évolutions socio-politiques mettant parfois ses conceptions à l'épreuve, mais renforçant aussi son actualité. Nous souhaitons revenir sur ce que son oeuvre, mal connue aujourd'hui en France, peut nous apporter pour penser notre situation sociale et politique. (I) La vie et l'oeuvre de Nicos Poulantzas Nicos Poulantzas naît en 1936 à Athènes, dans une famille de classe moyenne aisée. Il obtient son baccalauréat en 1953 après une scolarité franco-grecque au Lycée

Presentation at International Conference "Soviet Union: An Alternative of the Past, or a Strategic Project for the Future?", National Library of Russia, Plekhanov House, Association for Marxist Social Sciences, Rosa Luxemburg Foundation, 12-13/11/2021

After the Treaty of Trianon, numerous railway lines in Western Hungary were cut in half by the new borders, or divided into several sections. In the years following the First World War, the quality of rail travel in this area was far below the standard of the pre-war period. Those wishing to travel could only be provided with low-quality rail transport and service during this period with few services, crowded and unheated wagons, frequent changes in timetables, and ever increasing fares. For many travel had become almost unaffordable, which was made more difficult by border crossings (passport and customs checks). At the same time, it can be considered a positive factor that the West-Transdanubian region had become accessible by international high-speed trains to Vienna, Graz, Prague, Brno, Bratislava, Rijeka, and Zagreb. Hungary's loss of territory, and the reduced rail traffic had a very negative impact on the region's trade, supply and many other areas.

Fidel Castro developed an idea of democracy as a legitimate alternative to american democracy. at the dawn of the Cuban revolution Castro was careful enough to avoid marxist concepts in his speeches, but after the bay of Pigs invasion in 1961 Castro embraced socialism as the ideology of the revolution. then the concept of dictatorship of the proletariat became the core of Castro's idea of democracy. In this context, the opposition between democracy and dictatorship disappeared. the dictatorship of the proletariat became working class democracy. thus, according to Castro, the political participation of Cuban masses in the revolutionary process gave the Cuban project an inescapable democratic character. In 1976 the revolutionary government reinforced the socialist character of the Cuban state through the promulgation of a new constitution. through this constitution the Cuban state embraced formal elections. Paradoxically, after embracing formal elections in 1976, the revolution lost popular power from below and actually became less democratic.

Kivonat: A tanulmány be kívánja mutatni, hogy az első világháború utáni politikai változások hogyan hatottak az új osztrák-magyar határ menti térségre, annak vasúthálózatára, főleg a régió legnagyobb vasúti csomópontjára, Szombathelyre, valamint a lakosság mindennapjaira. A tanulmány annyiban újszerű, hogy a szóban forgó vasútvonalak történetével foglalkozó szakirodalmak inkább az építéstörténetekre koncentrálnak, s csak kevésbé érintik a vizsgált időszakot és szempontokat. Az első világháború után meghúzott új határok több nyugat-magyarországi vasútvonalat kettévágtak, felszabdaltak vagy megcsonkítottak. A vizsgált térségben esetenként olyan abszurd helyzetek álltak elő, mint például két magyar várost, Kőszeget és Sopront vagy Kőszeget és Csepreget összekötő vasútvonalak-az osztrák vasúthálózathoz való kapcsolódás nélkül-Ausztriához kerültek, vagy a Sopron-Kismarton(Eisenstadt)-Pozsony(Bratislava) vaspálya feldarabolása, amelyen három ország osztozott. A határváltozások által leginkább érintett vasúttársaságok a Déli Vasút, a GYSEV, a MÁV és még néhány HÉV volt. Az államvasutaknak Szombathelyen üzletvezetősége működött. Az Ausztriához való területcsatolás elleni tiltakozásul tört ki a nyugat-magyarországi felkelés 1921. augusztus 28. és november 4. között, ami miatt a két ország közötti vasúti forgalom egy időre megszűnt. Majd kétoldalú tárgyalások folytak és megállapodások születtek Magyarország és Ausztria között a vasúti közlekedés megindítása és fenntartása tárgyában. Az első világháború utáni években a vizsgált térségben a vasúti utazás minősége jócskán elmaradt a boldog békeidőkben megszokottól. Az utazni vágyók számára csak alacsony színvonalú vasúti közlekedést, szolgáltatást tudtak biztosítani: kevés járat, zsúfolt és fűtetlen személykocsik, gyakran változott a menetrend, a menetdíjszabás állandóan emelkedett. Sokak számára szinte megfizethetetlenné vált az utazás, amit a határátlépések körülményesebbé (útlevél-és vámvizsgálat) tettek. Ugyanakkor kedvező tényezőként említhető, hogy a nyugat-dunántúli térségből nemzetközi gyorsvonatokkal közvetlenül el lehetett jutni Bécsbe, Brünnbe, Fiumébe, Grazba, Prágába, Pozsonyba és Zágrábba. Magyarország területvesztése, a redukált vasúti forgalom a térség kereskedelmére, ellátására és még számos más területre is nagyon kedvezőtlen hatással volt. Kulcsszavak: vasút, osztrák-magyar határ, 1918-1925, Tanácsköztársaság, nyugat-magyarországi felkelés, trianoni béke Bevezetés Közismert, hogy Magyarország az első világháborút követően a vesztes országok közé tartozott. A háború okozta válsághelyzetben politikai változások sora következett be: az Osztrák-Magyar Monarchia felbomlása, őszirózsás forradalom, köztársaság kikiáltása, baloldali fordulat: proletárdiktatúra (Tanácsköztársaság), majd jobboldali fordulat, király nélküli királyság, közben honvédő háború a megszálló (cseh, román, szerb stb.) csapatokkal szemben. Az első világháborút lezáró békék következtében Magyarország elveszítette a nyugati határsávját (Őrvidék). E területen alakult meg Ausztria Burgenland tartománya 1922. január 1-jén. A terület elcsatolása elleni tiltakozásul tört ki a nyugat-magyarországi felkelés 1921. augusztus 28. és november 4. között. A tanulmány be kívánja mutatni, hogyan hatottak az említett politikai változások az új osztrák-magyar határ menti térségre, annak vasúthálózatára, főleg a régió legnagyobb vasúti csomópontjára, Szombathelyre, valamint a lakosság mindennapjaira. Jelen tanulmány annyiban újszerű, hogy a szóban forgó vasútvonalak történetével foglalkozó szakirodalmak inkább az építéstörténetekre koncentrálnak, s csak kevésbé érintik a vizsgált időszakot és szempontokat. A jelenleg használatos nemzetközi gépkocsi jelek segítenek eligazodni abban, hogy a tanulmányban említett-esetleg kevésbé ismert-települések ma mely országokban találhatók.

Na luta de classes que a atual crise de sobreprodução capitalista (para a procura solvente) tem vindo a agudizar, é cada vez mais invocado, por personalidades e forças de diversos quadrantes da burguesia (e, mesmo, de organizações de trabalhadores), o chamado Estado social, seja como manifestação de nostalgia por um "paraíso perdido" -apresentado como o fim da história da organização estadual em termos de melhores condições de vida e de trabalho -, seja como objetivo de luta apontado à classe operária e aos trabalhadores.

In 2016, Donald Trump was elected US President. Many across the globe are concerned he plans to institute a dictatorship, which is supposedly contrary to liberal–democratic values. Yet, despite current public opinion, republics like the US regularly resort to dictatorship, while a need for dictatorship has been recognized by prominent republican thinkers. This study presents the ‘hidden history’ of dictatorship, analyzes justifications for dictatorship, and proposes a theory of the institution. You will read a paradoxical tale, describing how the quest for absolute freedom is also bound up with bouts of tyranny.

Resumo: No presente artigo, com vista a assinalar a passagem dos 100
anos da Revolução Russa, procuramos, a partir da reflexão de Marx, Engels e Lénine, destacar a rutura e a transição na conceção marxista. Para o efeito, analisam-se três guerras civis – a Americana (1861-65), a Francesa (1871) e a Russa (1918-21) – que foram não apenas importantes nacionalmente, mas de enorme repercussão internacional. Interessa-nos reter os traços gerais da reflexão marxista acerca do processo histórico das sociedades humanas.
Palavras-chave: Ditadura do proletariado; história; luta de classes;
revolução; transição

Abstract: In this paper, on the occasion of the Russian Revolution’s
centenary, we seek, from the reflections of Marx, Engels and Lenin, to
highlight the rupture and transition in the Marxist conception. For that,
three civil wars were analyzed – the American (1861-1865), French (1871) and Russian (1918-1921), respectively –, which were not only important nationally, but also of enormous international repercussion. We are interested in retaining the general features of the Marxist reflection on the historical process of human societies.
Key words: Dictatorship of the proletariat; history; class struggle;
revolution; transition.

Vortrag im Rahmen der Sektion "Proletarians 2.0" zur Tagung mit Festival "Zukunftsmusik: Closed Loops and Open Futures" der Kunstuniversität Linz, 2. Juni 2016 – Vortragsvideo (inkl. Projektion der zugespielten Film-Clips) online unter: https://www.dorftv.at/video/25228

Οι απόψεις του Marx για την κομμουνιστική κοινωνία βρίσκονται διάσπαρτες μέσα στα έργα του, όπως και οι θέσεις του για τον τρόπο οργάνωσης αυτού του τύπου κοινωνίας. Τα χωρία μέσα στα έργα του με τα οποία αναφέρεται στην κομμουνιστική κοινωνία είναι αριθμητικά πολύ λίγα συγκριτικά με τον όγκο του συνολικού έργου που μας άφησε παρακαταθήκη. Επιπροσθέτως, πολλά χωρία χρήζουν ενδελεχέστερης ανάλυσης, για να κατανοηθεί ακριβώς τι εννοεί ο Marx χωρίς να γεννηθούν παρερμηνείες που μπορούν να οδηγήσουν σε διαστρεβλώσεις των θεωριών του. Παράλληλα άλλα χωρία αξίζουν να αναλυθούν περαιτέρω από τους σχολιαστές του μαρξικού έργου, ώστε οι θέσεις του Marx να προσαρμόστουν από τις συνθήκες υπό τις οποίες διαμορφώθηκαν στα μέσα του 19 ου αιώνα στις σημερινές συνθήκες όπως αυτές έχουν εξελιχθεί σχεδόν δύο αιώνες μετά.
Για να καταστεί δυνατή όμως αυτή η αναζωογόνηση των απόψεων του Marx για την εναλλακτική πρόταση στον καπιταλισμό μέσα στις συνθήκες του 21ου αιώνα χρειάζεται να επιστρέψουμε ξανά στην πηγή, να μελετήσουμε τα σημεία εκείνα στο έργο του Marx που σκιαγραφούν μέσα από την κριτική στον καπιταλισμό την μορφή ύπαρξης μιας μετα-καπιταλιστικής κοινωνίας. Άλλωστε, όπως στον Hegel η διαλεκτική της άρνησης δεν οδηγεί στον μηδενισμό, αλλά στην ανάγκη για δημιουργία, έτσι και στον Μαρξ, στον τρόπο σκέψης του οποίοιου η επιρροή από την διαλεκτική του Hegel είναι εμφανής, η κριτική στην αστική κοινωνία και την οικονομία της δεν γίνεται χωρίς να προϋποτίθεται η ανάγκη για την δημιουργία μιας νέας μορφής κοινωνίας.
Πώς είναι δυνατή όμως η μετάβαση σε μια μετα-καπιταλιστική, κομμουνιστική κοινωνία; Ποια είναι η πολιτική συγκρότηση μιας τέτοιας κοινωνίας; Ποια είναι η μορφή των κοινωνικών σχέσεων; Τι ρόλο παίζει το κράτος στην διαδικασία μετασχηματισμούς της κοινωνίας και της οικονομίας της;
Οι μελέτες πάνω στο έργο του Marx μέσα στον αιώνα που μάς πέρασε είναι πολυάριθμες. Στην πλειοψηφία τους όμως είναι εστιασμένες στην ανάλυση της οικονομικής και πολιτικής υπόστασης του καπιταλισμού, την θεωρία του ιστορικού υλισμού και την θεωρία της υπεραξίας. Η συζήτηση και η ανάλυση σχετικά με την φύση μιας κομμουνιστικής κοινωνίας είναι περιορισμένη και ακόμη και ο ίδιος ο Marx δεν έχει πολλά να μας πει. Ένας από τους λόγους που δεν αποπειράθηκε να προβλέψει με κάθε λεπτομέρεια την φύση μιας τέτοιας κοινωνίας ίσως είναι ότι δεν ήθελε να συστηματοποιήσει τις απόψεις του παρουσιάζοντας αυτές σαν μια φόρμουλα ορθής λειτουργίας μιας κομμουνιστικής κοινωνίας. Έτσι θα ακυρωνόταν η ίδια η έννοια της ελευθερίας και αυτό-οργάνωσης που ενδεχομένως πίστευε ότι πρέπει να διακρίνει μια τέτοια κοινωνία. Από την άλλη, υπάρχουν χωρία στο έργο του στα οποία θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει τον Marx ως οπαδό του κρατισμού εννοώντας έτσι τον κομμουνισμό ως μια μορφή κοινωνίας με κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία από ένα κράτος που φροντίζει να καλύπτει τα συμφέροντα του λαού. Αυτόν τον τρόπο οργάνωσης δηλαδή που γνώρισε η ανθρωπότητα ως υπαρκτό σοσιαλισμό στον 20ο αιώνα.
Στο άρθρο μου με τίτλο “ο πολιτικός και κοινωνικός χαρακτήρας της κομμουνιστικής κοινωνίας στο έργο του Marx” (το οποίο αποτελεί μέρος της ευρύτερης εργασίας μου με θέμα Η έννοια του Κομμουνισμού στον Marx) προσεγγίζω αυτά τα χωρία προσπαθώντας να δώσω μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική εξήγηση. Για αυτό το λόγο έχω εστιάσει αποκλειστικά στην πρωτογενή βιβλιογραφία και συγκεκριμένα στα έργα Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, Η Γερμανική Ιδεολογία, Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία και Κριτική του Προγράμματος της Γκότα.
Αρχικά, στο πρώτο μέρος αντικείμενο εξέτασης αποτελεί η διαδικασία μετάβασης στην μετα-καπιταλιστική κοινωνία, δηλαδή τι εννοεί ο Marx με την δικτατορία του προλεταριάτου και ποιος ο ρόλος του κράτος στον επαναστατητικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Στο δεύτερο μέρος εξετάζω τα αποτελέσματα της προλεταριακής επανάστασης, τι εννοείται ως πλήρως κομμουνιστική κοινωνία. Τέλος, στο τρίτο μέρος δίνω ιδιαίτερη έμφαση στην Παρισινή Κομμούνα και στην περιγραφή της στο έργο Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία, καθώς ήταν το μοναδικό ζωντανό παράδειγμα που γνώριζε ο Marx, και έτσι η μοναδική περίπτωση από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε στοιχεία για την οργάνωση μιας πρώιμης κομμουνιστικής κοινωνίας στη πράξη.
Σκοπός της ανακοίνωσης μου επομένως δεν είναι απλά μια ερμηνευτική ανάλυση του τι εννοούσε ο Marx με τον ένα ή τον άλλο όρο, αλλά με αφορμή αυτή την ανάλυση και, αφού πρώτα ξεκαθαρίσουμε ποια απάντηση ήθελε να δώσει ο Marx στα ερωτήματα που τέθηκαν παραπάνω, να ανοίξει έπειτα μια συζήτηση σχετικά με το πώς είναι δυνατόν να απαντήσουμε εμείς σήμερα σε αυτά τα ερωτήματα, ώστε να σχηματίσουμε την κοινωνία του δικού μας μέλλοντος, αλλά και πώς μπορεί να βοηθήσει η παρακαταθήκη του Marx και του Engels προς αυτή την κατεύθυνση.

Was Lenin a Philosopher-king or a mere dictator who used an ideology to gain power? Can comparisons be drawn between Plato's Republic and the Soviet Union that Lenin built  in the post-Russian Revolution era?

When we analyse and compare Lenin's idea of Communist State to Plato's Just City in the Republic, similarities have been found in terms of
- the ideas of equality among different classes in both societies ,
- the rule of a philosopher-king and the Communist philosopher-ruler (called the Proletariat),
- the allegation of being a totalitarian state in terms of curtailment of rights or liberty of citizens on propagation or expression of views which the State considers will destroy unity,
- the suppression of discord or revolt using force (for discord being considered  the greatest evil and may lead to degradation or destruction of the society on the whole) in both,

Jesus and Marx were both Jewish apocalyptic prophets. They had  both received a revelation about the future of humanity from those whom they considered the transcendent beings who ruled the universe and history: God for Jesus, Science (or History) for Marx.
Jesus' revelation contained a substantial dose of  nihilism but also some ethics from which the evolution started of Western Civilization.
The revelation of Marx contained only nihilism which merged with Christian nihilism producing a collective psychosis, progressivism, that is dragging our civilization towards its eventual suicide.

The paper discusses some possible ways of using Wittgensteinian philosophy to combat Marxism, independently of what Wittgenstein's explicit position was, as an individual, about this issue. Economic, political, social and historical uses are presented.

1. Essa não é uma expressão jogada ao vento: ela foi trabalhada em detalhe por Robert King Merton em Social Theory and Social Structure, Free Press, 1968, versão ampliada da original, de 1957. 2. Há quase meio século proponho que o marxismo é uma orientação sociológica geral profícua. Não obstante, defendo, também, a ideia de que a transformação do marxismo em doutrina política sabota sua utilidade. (Ver Soares, G. A. D. Marxism as a General Sociological Orientation. British Journal of Sociology. Londres, v. XIX, pp. 365-374, 1968.) 3. A base que usamos, mais atualizada, tem perto de 30 milhões de livros. valia mais

Karl Marx's philosophy is known to unite humans with nature; humans with work; humans with other humans; and, humans with themselves. He calls the unification of all four aspects of human involvement: species-being 2 . What exactly does, Marx, mean by 'speciesbeing'? How does it apply to humanity? Does his theory have any gaps? These questions shall be explored in this paper to have a better understanding of Marx's notion of species-being, and, how species-being relates to 'alienation.' 3

Radical geographers have been preoccupied with Marxism for four decades, largely ignoring an earlier anarchist tradition that thrived a century before radical geography was claimed as Marxist in the 1970s. When anarchism is considered, it is misused as a synonym for violence or derided as a utopian project. Yet it is incorrect to assume anarchism as a 'project', which instead reflects Marxian thought. Anarchism is more appropriately considered a protean process that perpetually unfolds through the insurrectionary geographies of the everyday and the prefigurative politics of direct action, mutual aid, and voluntary association. Unlike Marxism’s stages of history and revolutionary imperative, which imply an end-state, anarchism appreciates the dynamism of the social world. In staking a renewed anarchist claim for radical geography, I attend to the divisions between Marxism and anarchism as two alternative socialisms, wherein the former positions equality alongside an ongoing flirtation with authoritarianism while the latter maximizes egalitarianism and individual liberty by considering them as mutually reinforcing. Radical geographers would do well to reengage anarchism as there is a vitality to this philosophy that is missing from Marxian analyses that continue to rehash ideas–such as vanguardism and a proletarian dictatorship–that are long past their expiration date.