Chamber Graves

The cemetery at Bodzia (Central Poland) dating back to the beginnings of the Polish state, remains so far the only one of its kind in Europe. It combines in an eclectic way various elements of burial rites. They seem to have been connected with the Slavic, nomadic cultures,  as well as the Western Scandinavian cultural circle (broadly defined zone of the Baltic Sea) and Rus-Varangian.  Some of the elements of funeral rites can be recognized as reminiscences from the distant past.
This book is an expanded and revised version of the monograph:  "Bodzia. A Late Viking Age Cemetery in Central Poland"  published by Brill (Leiden-Boston 2015). We hope that both versions - English and Polish, enrich significantly not only discussions about the forms of medieval funerary rituals, but also will make a lasting contribution to further research on the complex and still not fully understood episodes in the history of the formation social elites of Medieval Europe.

Hur kan vi som arkeologer få insyn i och förståelse för historiskt symboliska platser som Birka och Gamla Uppsala? Platsernas monumentalitet och rika forskningshistoria riskerar att påverkar de hypoteser och tolkningar vi lyfter fram och färga våra frågeställningar. Man utgår vanligen från de stora perspektiven och placerar sedan in människorna i de ramar man har skapat när man har definierat platsen. Men arkeologin är inte alltid så enkel att tolka ur det perspektivet.
Vad händer om man istället vänder på resonemanget och ser platsen genom de människor som en gång levt där? Individerna, grupperna och folket är de som skapat platsen och genom sina handlingar fyllt den med funktion och mening. Människor är synliga i och kan förstås genom det samhälle som de har skapat. I det här fallet är det samhället Birka. För att kunna bilda sig en uppfattning om folket i Birka måste man börja med deras vardag och världsbild, så som den förmedlas genom det arkeologiska materialet. Jag kommer i det följande att presentera två män, en kvinna och en flicka som alla levt och verkat i Birka under olika perioder av platsens existens. Genom att utgå ifrån dessa enskilda individer och deras respektive kontexter söker jag ökad förståelse för och nyansera bilden av den monumentala platsen Birka.

A tanulmány a csákberény-orondpusztai avar kori temetőben 2019-ben folytatott tervásatáson nagy számban megfigyelt sírépítményeket mutatja be. A feltárt sírok kivétel nélkül a 7. század közepétől a 8. század elejéig, tehát az ún. közép avar korra keltezhetők. A sírépítmények négy fő típusba és további altípusokba, illetve változatokba sorolhatók. Három típusnál a tervásatás eredményei alapján – a párhuzamok figyelembevételével – lehetséges rekonstrukciókra is lehetőség nyílt.

The planned excavation of the Avar Age cemetery in Csákberény-Orondpuszta continued about 80 years after the excavations of 1936–39 were completed. The 53 graves uncovered in 2019 could be dated to the Middle Avar Age (between the middle of the 7th century and the early 8th century). Traces of wooden constructions were observed in almost two thirds of graves (62 %, 33 graves). In the 1930s, not enough attention was paid to observing traces of timber constructions, as only in 8 of the 452 uncovered graves were mentioned postpipes. The wooden constructions documented in 2019 could be classified into 4 main types: 1. Graves with wooden piles (timber cover underpinned with piles): in 16 graves; 2. Timber cover without piles: in 14 graves; 3. Wooden burial chamber without piles: in 1 grave; 4. Two horizontal beams perpendicular to the longer sides, vertical piles in the corners and rafters (?): in 1 grave. Within type 1 three subtypes (a–c) were separated depending on the number of piles (postholes) along the longer sides of the graves (1-1, 2-2 or 3-3). Within each subtype, variants were distinguished by the absence (variant v0) or the existence (all the way on the sides of the grave: variant v1; discontinuously: variant v2) of horizontal channels at the level of the piles’ top. In the case of type 2, no piles (postholes) were found, but horizontal channels could be observed all the way on the sides (variant v1) or discontinuously (variant v2). In the only grave of type 3, we could observe a timber burial chamber without postpipe. There was at least 110 cm high. Thanks to our observations and the Avar Age analogies, the wooden grave constructions of type 1–3 can be reconstructed. However, in the case of the special type 4 – without exact analogies – the reconstruction was unsuccessful.

Plan, das Stift aus Grobe zu verlegen, mit dem Lärm der Volksmenge und dem Tumult der Handelstätigkeit begründet 41. Die Ausgrabungsergebnisse passen somit gut zu den schriftlichen Überlieferungen für das Stift 42. In diesem Zusammenhang ist der im späten 12.

Will the current discovery in Poland force us to reevaluate what we think about the Viking Age outside of nowadays Scandinavia? The death and possible burial site of the Danish king Harald Gormson Bluetooth till now was one of history’s most enduring mysteries. We live in an era in which the use of satellite technology is bringing astonishing results, though. The space-based reconnaissance allowed us to look at large swaths of landscape and find archaeological disturbances within the land, some as small as 12 inches (30.5 centimeters) long.

The largest necropolis of Naissus (modern Niš, Serbia) in the late antiquity period was formed on the right bank of the river Nišava, east of the fortification, along the road that led to Ratiaria. It is located on the site of today's city district of Jagodin Mala, after which it became known in literature. This area had been intensively used for burials from IV to the end of VI or beginning of VII century.
The necropolis of Naissus in Jagodin Mala represents a well organized cemetery, with regular rows of graves and tombs, whose number is the largest in the vicinity of grave basilicas, which were erected at a small distance one from another. Five such buildings were registered so far by the archaeological research and the most important one is the basilica with a crypt (V-VI c.).
The most  luxury grave constructions belong to barrel vaulted tombs and tombs with arcosolia and calotte, sometimes decorated with wall painting (representations of St Paul and St Peter, IV-V c.; Christ monogram in the laurel wreath, cca 382 AD; etc). Richness of the grave goods and inventory indicates that city population lived in socially and economically prosperous times.

A shorter edition (140 pages)  in Swedish of the book from 1992: "Högom Part I. The excavations 1949-1984". The last chapter is the article "Grisfest i Fröland" published 2016 in Arkeologi i Norr no. 15, i.a. containing the updates of the settlement remains below mound No. 3.

Die Merowingerzeit ist eine Epoche "hoher politischer Komplexität, aber auch kultureller Innovationen" 1 . Mit der Begründung des fränkischen Reichs durch die Machtübernahme Chlodwig I. im Jahr 482 n. Chr. entwickelten sich die Merowinger zur mächtigsten Dynastie Westeuropas im 6. und der ersten Hälfte des 7. Jhs 2 . Neben den historischen Quellen hat die archäologische Erforschung der Merowingerzeit einen großen Stellenwert. Entsprechend der historischen Epoche bezeichnet der archäologische Fundhorizont das merowingische Herrschaftsgebiet der ehemaligen gallischen und germanischen Provinzen des römischen Imperiums sowie die thüringischen und fränkischen Gebiete östlich des Rheins zur Herrschaftszeit bis ins 8. Jh. hinein 3 . Primär handelt es sich hierbei um Grabfunde aus sog. Reihengräberfeldern, dessen Auftreten von Mitte des. 5. Jhs. bis um 700 das zentrale Element der merowingischen Kultur darstellt. Neben der kontinuierlichen Belegung in mehr oder weniger reihenhafter Ausdehnung ist diese Form der Bestattungsplätze durch die Körperbestattung in West-Ost orientierten Grabgruben außerhalb, jedoch nahe der zugehörigen Siedlung gelegen, gekennzeichnet. Hierbei zeichnen sich die Männergräber durch Waffenbeigaben, Frauengräber durch die Ausstattung mit Schmuck aus 4 . Anhand der Unterschiedlichkeit der Beigabenausstattung und des Grabbaus können Rückschlüsse auf das Sozialgefüge der Siedlungsgemeinschaft gezogen werden 5 . Auf diese Weise herausgehobene Bestattungen, welche häufig als "Adelsgräber" betitelt werden, sind demnach auch Kennzeichen der merowingischen "Reihengräberzivilisation" 6 . Dazu zählt auch das Kammergrab des "Herrn von Morken", welches seit über 60 Jahren ein zentrales Ausstellungsobjekt im LVR-LandesMuseum Bonn ist 7 und den Ausgangspunkt der folgenden Ausarbeitung darstellt. Bezugnehmend auf den Morkener Befund etablierte sich der Begriff "Kammergrab Typ Morken" als eigenständige merowingerzeitliche Grabform, welche es im Folgenden zu untersuchen gilt. Anbetracht dessen, dass fränkische Siedlungen, nach Böhner 12 , typischerweise am Rande wasserführender Täler angelegt wurden, die zugehörigen Friedhöfe zumeist auf einer darüber befindlichen Anhöhe, lag die Vermutung nahe, dass sich unter der Kirche ein fränkischer Friedhof befindet 13 . Diese These konnte durch die Bergung von sechs scheinbar ungestörten Gräbern bestätigt werden (Abb. 2). Weitere fränkische Bestattungen wurden durch nachfolgende Belegungen sowie den mittelalterlichen Kirchenbauten zerstört 14 . Mittlerweile können jedoch, mittels einer kritischen Revision der Grabungspläne, insgesamt mindestens 24 merowingerzeitliche Gräber auf dem Kirchberg identifiziert werden 15 . Unter den fränkischen Grabfunden kamen die Fundamente einer römischen villa rustica zu Tage, in dessen Ruinenstätte die Nekropole angelegt worden war (Abb. 2) 16 . Die ältesten im Bereich des Kirchenschiffs identifizierten Gräber stammen aus dem späten 6. sowie 7. Jh. 17 . Zwei der sechs fränkischen Gräber waren beigabenlos, drei mit wenigen Beigaben ausgestattet. Ein Grab hingegen stach durch die Art und Größe der Grabanlage sowie die reiche Ausstattung heraus und wird demnach fortan in der Forschung als "Herr von Morken" betitelt 18 .

To my knowledge, nobody has drawn together the pan-European evidence about the image of the two mythical goats of Norse god Thor in Viking-Age burial gifts’ traditions in such a manner, as I will attempt. A further aim was to assess the potential of an archaeological study in understanding Viking identity in Poland, country of the ancestors (maternal lineage) of Cnut the Great – the famous ruler of the Anglo-Scandinavian Empire (he acquired England in 1016, Denmark in 1018, and Norway in 1028). The article will mostly cover the Viking Age (late 8th century to the mid- 11th century), but where the comparative evidence dates from other periods, its validity is discussed accordingly.

Özet: Paplagonia Bölgesi doğuda Halys (Kızılırmak) ve Pontos Bölgesi, batıda Parthenios
(Bartınsu) veya Billaios (Filyos çayı) ile Bithynia, güneyde ise Gangra (Çankırı) ile Galatya
bölgelerinin sınırladığı alan içerisindedir. Ele aldığımız mezar alınlıkları, Safranbolu’da bir, Güneşli
1, Sora 1, Hadrianoupolis ve çevresinde ise dört adet olmak üzere toplam yedi adettir. Eserler 1,
20x1, 35 m ile 3,95x1,95 m arasında değişen ölçülere sahiptir ve alınlık şeklindedir. Malzemeleri
yerel kireç taşı olup 0,38-0,47 m kalınlıklarda levha şeklinde olan kireç taşı eserlerin sadece
cepheleri figürlüdür. Form itibariyle üçgen alınlık şeklinde olan eserlerin; günümüze kadar
yapılan stel ve adak levhası sınıfl andırmalarında, “Alınlıklı Steller” ana başlığında, “Tympanonu
Bezeli Steller”, “Beşik Çatılı Steller”, gibi alt gruplar içerisinde değerlendirilmiştir. Ancak bahsi geçen
stel guruplarında bu alınlık masif blok üzerine şematik olarak işlenmektedir. Ayrıca bu stellerin
ebatları oldukça küçüktür. Steller göz önüne alındığında, eserlerin sadece alınlıktan ibaret oluşu
ve alışılmışın dışındaki boyutları mevcut sınıfl andırmalara uymamaktadır. Eserlerin üçü figürlü
iken diğerlerinde ölü gömme geleneği içinde değerlendirilen, diptiych, stylus, saban, kazma,
bağ bıçağı, asma ve üzüm ile çeşitli kap formlarından “olpe, patera, amphora” oluşan figürler
işlenmiştir. İşlenen bu figürlerden eserlerin bir mezara ait olduğu anlaşılmıştır. Bu şekilde masif
üçgen alınlık formundaki levhaların Kastamonu ve Karabük çevresinde yani Güney Paphlagonia
Bölgesi içerisinde karşımıza çıkıyor olması bu eserleri “Güney Paphlagonia Tipi Mezar Alınlıkları”
olarak adlandırmamızda etken oluşturmuştur. Mezar alınlıklarının nasıl kullanıldığı üzerine
yaptığımız çalışmalarda ise bölgede gerçekleştirdiğimiz çalışmalarda Pelitören köyünde tespit
edilen “Khamasorion Tipi” mezarların üst bölümünün her iki tarafında üçgen levhaların konduğu,
uzun bölümlere ise yerel taşlarla kapatıldığı tespit edilmiştir. Pelitören’den farklı bir mezar ise
yine Safranbolu’nun 7 km doğusunda Yazıköy’de tespit ettiğimiz Oda Mezarda da bezemesiz
üçgen alınlık levhasının kullanıldığı tespit edilmiş ve bu iki örnekten elde edilen verilerin
ışığında bu alınlıkların bölgeye has bir uygulama olarak kullanıldığı anlaşılmıştır. Eserler üzerinde
yaptığımız tipolojik değerlendirmede eserlerin ağırlıklı olarak MS 2-3 yüzyıllar arasını, bir örneğin
ise yazıt ve figür değerlendirilmesi sonucunda MS 3-4 yüzyıllar arasını işaret ettiği anlaşılmıştır.
Üçgen alınlık formu bölgenin erken evre Akhamenid etkili anıtsal kaya mezarlarında sıklıkla kullanılmıştır. Bu nedenle özellikle Roma Dönemi’nde alınlık formunun daha az maliyetli olan
khamasorion ve oda mezarlarda kullanılmaya devam ettiğini söylemek mümkündür. Eserler
üzerinde işlenen kabartmalardan bölgenin Roma Dönemi ölü gömme geleneklerini işaret eden
patera, olpe, domuz gibi figürlerin de işlenmiş olması, bölgenin ölü gömme ritüelleri, mezar
sahiplerinin yaşam şekli, eğitim düzeyi, ekonomisi gibi konularda önemli veriler sağlamıştır.
Bölgede Hadrinaoupolis ve Pompeiopolis kazıları dışında bilimsel kazı çalışması olmadığından,
sadece elimizde yedi örnek bulunmakla birlikte ileride yapılacak olan bilimsel kazılarla örneklerin
sayısının artacağı kanaatindeyiz.-------Paphlagonia Region is situated in an area which is bounded with Halys
(Kızılırmak) and Pontos Region in the east, Parthenios (Bartınsu) or Billaios (Filyos River) in the
west, Gangra(Çankırı) and Galatya regions in the south. The grave pediments that we discuss
are seven in total, one in Safranbolu, one in Güneşli, one in Sora and four in Hadrianoupolis and
its neighborhood. The artifacts have diff erent measures ranging from 20x1, 35 m to 3,95x1,95
m and they are in form of a pediment. The material which they are made of is local limestone
and only the facade of the limestone artifacts which have 0,38-0,47 m thickness have fi gures.
The artifacts which are in the form of a triangle have been evaluated in the classifi cation of
stela and oblation plaque as “Stela with Pediment” in the main category, “Stela whose Tympanon
are Nodal” and “Stela with Gable Roof” in the sub categories. However, in the aforementioned
stela groups, this pediment was schematically processed on the massive block. Furthermore,
the size of these stelas is quite small. When the stelas are taken into consideration, the artifacts
which only consist of pediment and their unusual size do not adapt to the already existent
classifi cation. The three of the artifacts have fi gures, while on the other artifacts, fi gures such as
diptiych, stylus, plow, pickaxe, hacksaw blade, grapevine, and grapes are evaluated in the tradition
of burial and “olpe, patera, amphora” fi gures have been used on diff erent cup forms. Because we
encounter these massive plaques which are in the form of triangle pediment in Kastamonu
and Karabük so-called South Paphlagonia Region, we name them as “South Paphlagonia Type
Grave Pediments”. On the other hand, in the studies that we did on how the grave pediments
were employed, we detected that on the upper part of “Khamasorion Type” graves which were
revealed in Pelitören village, there are triangle plaques on both sides and the longer parts are
covered with local stones. A Chamber Grave was revealed in Yazıköy which is in the 7km east
of Safranbolu, in this chamber grave triangle pediment plaque without ornamentation was
employed and it is understood that these pediments are peculiar to the region in the light of
the information obtained from these two samples. In the typological evaluation of the artifacts,
it is understood that the artifacts mainly indicate the centuries between 2-3 AD and as a result
of an evaluation on an inscription and fi gure, it indicates the centuries between 3-4 AD. Triangle
pediment form is widely employed in the monumental rock graves infl uenced by Akhamenid
in the early period of the region. Therefore, it is possible to say that especially in Roman period;
pediment type was employed in the khamasorion and chamber graves which have relatively
low cost. The reliefs embroidered on the artifacts such as patera, olpe and pig fi gures which
indicate the burial traditions of Roman period provide us with important data about the lifestyle,
education level and economy of the buried. Because that in the region, except Hadrianoupolis
and Pompeiopolis excavations, there are not any scientifi c excavation studies, we only have
seven samples, however we believe that the number of the samples will increase with future
scientifi c excavations

Κρητικές επιρροές στα ταφικά έθιμα του Αιγαίου (Κρήτη, Κύθηρα, Λακωνία) κατά τη ΜΕΧ και την ΥΕΧ Ι-ΙΙ: νεκροταφεία, τύποι τάφων, ταφικές πρακτικές και κτερίσματα ΑΘΗΝΑ 2014 Ασημίνα Τσιμόγιαννη ΑΜ: 201349 Επιβλέπων καθηγητής: κος Γιάννης Παπαδάτος 2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εισαγωγή………………………………………………………… Σελ. 3 Κύθηρα-Καστρί………………………………………………… Σελ. 5 Λακωνία………………………………………………………….. Σελ. 10 Ίος-Σκάρκος…………………………………………………….. Σελ. 13 Lapis Lacedaemonius………………………………………….. Σελ. 15 Rosso Antico…………………………………………………….. Σελ. 17 Μεταλλεύματα……………………………………………………. Σελ. 18 Συμπεράσματα…………………………………………………… Σελ. 20 Εικόνες…………………………………………………………….. Σελ. 22 Βιβλιογραφία……………………………………………………… Σελ. 33 3 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο όρος «εκμινωισμός», σύμφωνα με τον C. Broodbank (Broodbank, 2004, 46), είναι σύγχρονος, και αποτελεί σύμβαση για την περιγραφή μίας ετερογενούς ομάδας χαρακτηριστικών και παραδόσεων ενός αρχαίου υλικού πολιτισμού. Ο υλικός πολιτισμός προϊδεάζει την υιοθέτηση, σε περιοχές πέραν της Κρήτης, πρακτικών οι οποίες έλκουν την καταγωγή τους είτε έμμεσα είτε άμεσα από αυτήν. Στις πρακτικές αυτές συμπεριλαμβάνονται τρόποι κατασκευής και χρήσης αντικειμένων, διατροφικές συνήθειες, ταφική αρχιτεκτονική καθώς και τελετουργικές πρακτικές. Ο κάθε μελετητής που ερευνά για το φαινόμενο του «εκμινωισμού» επιλέγει και διαφορετική προσέγγιση. Η διαδικασία του «εκμινωισμού» ήταν αποτέλεσμα εσωτερικών διαδικασιών πολιτισμικής ομογενοποίησης (Davis & Gorogianni. 2008). Αποτέλεσμα του κοινωνικού ανταγωνισμού των κοινωνικών ελίτ, οι οποίες προήλθαν μέσω της ανάπτυξης εξωτερικών σχέσεων με τα ισχυρά κέντρα της Κρήτης. Επομένως, το φαινόμενο του εκμινωισμού, δεν ήταν αποτέλεσμα άμεσης παρέμβασης της Κρήτης ή των δικτύων ελέγχου της στην Νεοανακτορική περίοδο, αλλά το διακριτικό στοιχείο κοινωνικού κύρους των κοινοτήτων του νοτίου Αιγαίου (Neimeier, 2009. 12). Άλλοι μελετητές θεωρούν ότι η Νεοανακτορική Κρήτη ασκούσε πολιτική και στρατιωτική ηγεμονία στο Αιγαίο και θεωρούσαν τον «εκμινωισμό» απότοκο αυτής της κατάστασης. Η άποψη αυτή ίσως χαρακτηρίζεται ως ιμπεριαλιστική που εξυπηρετεί την κνωσοκεντρική άποψη. Η επιρροή, ωστόσο, της Νεοανακτορικής Κνωσού, επί της ίδιας της Κρήτης είναι υπό συζήτηση, πόσο δε μάλλον η κνωσιακή επιρροή στο Αιγαίο. Το επιχείρημα αυτό βασίζεται στο ότι παρά τις διαφωνίες σχετικά με τον βαθμό κατακερματισμού της Κρήτης σε πολίσματα και σε ερμηνευτικά μοντέλα που αντιτίθενται στην κνωσιακή κυριαρχία στη Νεοανακτορική περίοδο κανένα από τα υποτιθέμενα πολίσματα (συμπεριλαμβανομένης και της Κνωσού) δεν μπορούμε ούτε κατά διάνοια να τα συγκρίνουμε με τα επεκτατικά κράτη της Ανατολής. Το θέμα της παρούσας εργασίας είναι οι κρητικές επιρροές στα ταφικά έθιμα των Κυθήρων και της Λακωνίας. Πιο συγκεκριμένα θα γίνει αναφορά στα 4 νεκροταφεία, στους τύπους των τάφων, στις ταφικές πρακτικές και στα κτερίσματα. Η περίοδος αναφοράς όλων των παραπάνω ορίζεται από τη ΜΜ ως και την ΥΜΙΙ περίοδο. Τα Κύθηρα, στη θέση Καστρί, έχει εντοπιστεί και ανασκαφεί οργανωμένο νεκροταφείο θαλαμωτών τάφων, στους οποίους έχουν αποτυπωθεί πολλά μινωικά στοιχεία. Στη Λακωνία, από την άλλη πλευρά, στις θέσεις Αγ. Τριάδα, Παλαιόκαστρο και Επίδαυρος Λιμηρά υπάρχουν μεμονωμένοι τάφοι, οι οποίοι έχουν ενστερνιστεί ελάχιστα μινωικά στοιχεία. Κατά κύριο λόγο πρόκειται για τάφους με χαρακτηριστικά της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Ο λόγος που επιλέχθηκαν να παρουσιαστούν οι θαλαμωτοί αυτοί τάφοι της Λακωνίας είναι για να τονιστεί η διαφορά. Στα Κύθηρα υπάρχουν πάμπολλες ενδείξεις παρουσίας Μινωιτών, ενώ περνώντας απέναντι στη Λακωνία, τα μινωικά στοιχεία είναι ελάχιστα. Τέλος, έχει επιλεχθεί να παρουσιαστεί, συνοπτικά, το νεκροταφείο του Σκάρκου στην Ίο. Στην Ίο παρατηρείται μία εντελώς διαφορετική κατάσταση. Αφενός, υπάρχει απόλυτη έλλειψη θαλαμωτών τάφων και αφετέρου παρατηρούνται μινωικά στοιχεία τα οποία έχουν αναμειχθεί με τα τοπικά κυκλαδικά και τα ακόμα πιο τοπικά στοιχεία που επιλέγουν οι κάτοικοι της Ίου. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να φανεί, όσο είναι δυνατόν περισσότερο, κατά πόσο μπορούμε να μιλήσουμε για εκμινωισμό στο Αιγαίο, εξετάζοντας τα ταφικά δεδομένα. Η παρούσα εργασία αποτελείται από τα εξής κεφάλαια: Αρχικά θα παρουσιαστούν οι θαλαμωτοί τάφοι από το Καστρί Κυθήρων. Στη συνέχεια, κατ' αντίστοιχο τρόπο, θα παρουσιαστούν οι θαλαμωτοί τάφοι της Λακωνίας και έπειτα το νεκροταφείο του Σκάρκου της Ίου. Σε επόμενα κεφάλαια, θα παρουσιαστούν οι πηγές του lapis lacedaemonius, rosso antico και δευτερευόντως αν και κατά πόσο οι Μινωίτες περνούσαν στη Λακωνία με σκοπό την εύρεση χαλκού. Στο τέλος ακολουθούν τα συμπεράσματα. 5 ΚΥΘΗΡΑ-ΚΑΣΤΡΙ Το Καστρί βρίσκεται στο ΝΑ τμήμα του νησιού (εικ 1). Οι πρώτες αρχαιολογικές ενδείξεις, μινωικού χαρακτήρα στα Κύθηρα, ξεκινούν ήδη από την ΠΜΙΙ περίοδο. Παρατηρείται ότι συνεχώς αυξάνεται η επικράτηση των μινωικών στοιχείων στο νησί καθ' όλη τη διάρκεια της παλαιοανακτορικής και της νεοανακτορικής περιόδου. Το Καστρί αποτελεί την πλέον σίγουρη αποικία των Μινωιτών, όπως υποδηλώνουν τα αρχαιολογικά δεδομένα. Οι Μινωίτες έφτασαν στο νησί στα μέσα της 3 ης χιλιετίας π.Χ και παρέμειναν ως και το τέλος της νεοανακτορικής περιόδου. Από τους πολλούς θαλαμωτούς τάφους και τις σπηλιές που χρησιμοποιήθηκαν ως άλλη εκδοχή θαλαμωτού τάφου, στο Καστρί, οι 9, από τους 14, μελετήθηκαν από τους Huxley και Coldstream το 1972. Υπάρχουν δύο ομάδες τάφων. Μία ομάδα αποτελείται από τέσσερις θαλαμωτούς τάφους (A,C,D,J) οι οποίοι καταστράφηκαν από μηχανικό εκσκαφέα κατά τη διάρκεια διάνοιξης δρόμου το 1957 και το 1958. Πρόκειται για τυπικούς μινωικούς θαλαμωτούς τάφους της ΜΜΙΙΙ-ΥΜΙ περιόδου και είναι λαξευμένοι στο βράχο. Οι τάφοι E,F,G,H είναι διαμορφωμένοι μέσα σε φυσικά σπήλαια για να χρησιμοποιηθούν ως τάφοι. Όλοι είχαν συληθεί ήδη από την αρχαιότητα. Ο Ε και ο Η επαναχρησιμοποιήθηκαν σε μεταγενέστερες περιόδους. Και αυτή η ομάδα των τάφων χρονολογείται από τη ΜΜΙΙΙ ως της ΥΜΙΒ περίοδο (Coldstream and Huxley, 1972, 220). Οι τάφοι καθ' εαυτοί, παρόλο που βρέθηκαν διαταραγμένοι, δηλώνουν ότι τόσο η ταφική αρχιτεκτονική όσο και οι ταφικές πρακτικές των Μινωιτών, στη χώρα του αποικισμού τους, δεν διαφέρουν καθόλου από αυτές στην ίδια την Κρήτη. Χαρακτηριστικών γνώρισμα των θαλαμωτών τάφων στην Κρήτη είναι οι πολλοί θάλαμοι με τους οποίους ενώνεται ο κεντρικός κύριος ταφικός θάλαμος. Τάφος Α (εικ 2) (Coldstream and Huxley, 1972, 221,228): Οι τέσσερις συνολικά θάλαμοι του τάφου Α ήταν λαξευμένοι στο βράχο. Οι τοίχοι είχαν δεχθεί επεξεργασία τέτοια, ώστε το εσωτερικό τους ήταν απόλυτα λείο και ομαλό. Με αυτόν τον τρόπο δηλώνεται τόσο η κατασκευαστική επιδεξιότητα των τεχνιτών του τάφου αυτού όσο και ότι του προσέδωσαν την πρέπουσα 

In Iron Age Sweden, the almost constantly dominating burial fashion is crema- tion burials in different variants . The inhumation burial rite is in comparison a very small but nonetheless important material . These graves often contain a more qualitative material than the cremations; they are in a high degree signs of their time and often manifestations made by the elite . This study is based upon slightly less than 100 inhumation burials from Middle and Northern Sweden . From a regional perspective there are major differences in the area of investigation . The vast majority of graves belong to the county of Uppland to which a large part of the discussion is focused .

A special emphasis is placed on the changes of the inhumation burial rite during the transition between the Migration and Vendel period . It is a time when the chamber burials of the previous period ceases to exist . For a short time can however somewhat simpler, in some degree high status burials still be found . Along the Fyris river appears a new type of inhumation in shape of boat burials . In other areas are we seeing completely new ways how the Vendel period elite are manifesting themselves . West of the Runsa fortress is the rich Migration period inhuma- tions superseded by far more monumental mounds covering cremation burials with new ways of displaying material wealth . These changes coincide with a mix of societal changes . The international exchange system with central Europe is being abandoned in favor of the North Sea region and the settlement system begins to stabilize after long term transition phase .

In the richly furnished ‘princely graves’ of the Roman Iron Age and the Migration Period we encounter a range of luxury bjects imported from the territory of the Roman Empire, and often, also objects manufactured locally from precious metals or decorated with gold and silver, personal effects and animal bones remaining from the offerings of meat. In better documented inhumation graves of this group there is an evident system of distribution of the grave offerings,
usually interpreted as an expression of the division of the sepulchral space into different ‘living’ areas arranged for the buried individual. From this perspective all the elements of the grave furnishing are meant to serve the dead in the afterlife.
In this article discussion is made of the construction and dimensions of princely graves as ‘containers’ used in preserving the dead individual, its furnishings, and the meaning of selected elements of the grave goods are examined at more length. In the process emphasis is placed on the possible function played by individual elements found inside the grave, the question of whether they were arranged to suit the needs of the dead individual, their possible direct association with
the deceased – because of the function they played during the burial ceremony. In other words: is a grave an expression of individual identity only, or possibly, of a group identity as well?

I slutet av september år 2017 släppte Uppsala universitet ett pressmeddelande, vilket under oktober samma år kom att få stor uppmärksamhet i massmedia runt om i världen. På Facebook och andra sociala medier delades en uppsjö artiklar med anledning av den sensationella upp-giften att det på ett vikingatida textilfragment från sent 800-tal eller tidigt 900-tal skall ha stått "Allah" med kufiska tecken. Kufiska kan kanske lite enkelt sägas vara en tidig form av arabisk skrift, existerande från åtminstone 600-talet.

Textilfragmentet i fråga var en del av ett brickvävt band, ofta kallat brickband, funnet i en grav vid Birka, en vikingatida stadsbildning på ön Björkö i Mälaren. Bakom detta häpnadsväckande forskningsresultat stod den textilinriktade arkeologen Annika Larsson vid Uppsala universitet, och hennes arbete var en del av ett forskningsprojekt finansierat av Riksbankens Jubileumsfond. I samband med projektet producerades också utställningen Viking Couture för Enköpings museum. Utställningen var en blandning av arkeologi och moderna kläder med inspiration tagen från vikingatiden. Syftet med utställningen var att nå ut med en bild av vikingatiden som byggde på ny forskning, en forskning som inte nödvändigtvis stämde överens med den traditionella bilden.

I denna artikel synas ovanstående arbete.

Zozulya S.S. Research of the Dneprovskaya burial mounds group of the Gnezdovo archaeological complex in 2017
Two mounds from the Dneprovskaya group of the Gnezdovo archaeological complex were excavated in 2017. Mound Dn-59 held a modest-sized chamber grave with few grave goods and contained evidence of wooden structures. An unusual characteristic of this grave was the orientation of the burial chamber. While most burial chambers in Gnezdovo tended to be dug so as to align with the east-west direction, this particular burial chamber was rotated 48 degrees to the south. The burial most likely occurred towards the end of fall or beginning of winter.
Burial Dn-60 held a primary cremation. The mound sits on the lower end of the spectrum of mound sizes in Gnezdovo. It covered the remains of a small pyre, which had been disturbed by a hole dug by grave robbers. This burial also contained few grave goods.
The scant and unremarkable archaeological finds from these two burials make them difficult to date. Judging by the burial rite, a coin (dating from 932-961 A.D.) and the presence of only wheel-made pottery , it is possible to conclude that like most of the burial mounds in Gnezdovo, these two mounds date to the mid to second half of the 10th century. Due to the fact that Dn-59 held a chamber grave, this estimate can be extended to include the beginning of the 11th century.
The text of this article is supplemented by 3 documents, containing the results of a scientific analysis of the archaeological materials gathered during the excavation of burial Dn-59 and of the cremated remains from mound Dn-60.

"Summary: 
There are about 40 Migration Period chamber graves in central and northern Sweden. They display regional variation and appear to be different from such graves on the Continent.  The paper gives an overview of the available material and the current state of research.  It is shown that the phenomenon can only be understood by a multi-layered analysis."