Müzelerde Uygulanabilecek Müze Eğitim Etkinlikleri

Müzede Eğitim Öğrenme Ortamı Olarak Müzeler, 2019

Eğitim, bireylerin potansiyellerini tam olarak ortaya çıkarmalarını sağlayarak toplumsal gelişimin temeli olarak hizmet eder. Son yıllarda bilgi ve iletişim teknolojilerinin hızla geliştiği, uluslararası ilişkilerin güçlendiği ve eğitim ihtiyaçlarının da teknoloji temeliyle bağlantı olarak sürekli değiştiği bir döneme girilmiştir. Böyle bir dönemde, ülkelerin eğitim sistemlerini sürekli değişen ve gelişen bu yeniliklere adapte etmesi de hayati önem taşımaktadır. Bu bağlamda, eğitimde yeni dönemde yalnızca bilgi aktarımı değil, bunun yanında eleştirel düşünme, problem çözme, iş birliği ve yaratıcılık gibi becerilerin de geliştirilmesinin önemi her geçen gün artmaktadır. Eğitim bilimleri alanında yapılan kuramsal ve uygulamalı çalışmalar, eğitim sistemlerinin gelişimine değerli katkılar sunmaktadır. Özellikle son yıllarda yaşanan toplumsal, ekonomik ve teknolojik değişimler, eğitim bilimlerinde daha derinlemesine analizleri ve yenilikçi yaklaşımları gerekli kılmıştır. Bu kitap, Eğitim Bilimlerinde Modern Araştırmalar ve İncelemeler, -2024 eğitim bilimleri alanında en güncel gelişmeleri ve araştırmaları bir araya getirerek okuyuculara geniş bir bakış açısı sunmayı hedeflemektedir. Kitap, öğretim kademeleri bağlamında eğitim teknolojileri, öğretim strateji ve yöntemleri, öğrenme psikolojisi, öğretmen yetiştirme eğitim sistem ve politikaları ile daha birçok konuyu derinlemesine inceleyen çalışmalardan oluşmaktadır.Her bir bölüm, alanında uzman akademisyenler tarafından titizlikle hazırlanmış, bilimsel yaklaşımlar ve uygulamalı çalışmalarla desteklenmiştir. Bu kitabın, eğitim bilimlerine özgü alan yazına değerli katkılar sağlayacağına ve araştırmacılardan eğitimcilere, politika yapıcılardan öğrencilere kadar geniş bir kitleye fayda sunacağına inanıyoruz. Bu kitabın hazırlanmasında emeği geçen tüm bölüm yazarı araştırmacılara teşekkür eder, gelecekte eğitim alanında yapılacak çalışmalara ilham olmasını dileriz.

2019

Öz Araştırmanın amacı müzelerdeki çocuk atölyelerinin öğrenme ortamı olarak incelenmesidir. Araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden, durum çalışması deseni kullanılarak yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubu Ankara ilinde bulunan ve çocuk atölyesi olan toplam 7 müzeden oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak atölye ortamlarında kullanılmak üzere araştırmacılar tarafından hazırlanmış olan yarı yapılandırılmış gözlem formu kullanılmıştır. Buna ek olarak müze ve / veya atölye sorumluları ile görüşme amacıyla hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Gözlem ve görüşmelerden elde edilen verilerin analizi sonucunda, fiziksel çevre koşulları açısından atölye ortamlarının genellikle yeterli olduğu ortaya çıkmıştır. Ancak, özel gereksinimli bireylerin atölye ortamlarına katılımını sağlayacak düzenlemelerin eksik olduğu görülmüştür. Atölye ortamlarında donanım unsurlarının (masa, sandalye, vb.) çoğunlukla yeterli olduğu saptanmıştır. Teknolojik donanım açısından hemen hemen tüm atölyeler uygun kaynaklara sahiptir. Sarf malzemeleri (farklı renk, doku, boyutta kağıtlar, fırçalar, boyalar, açık uçlu materyaller, vb.) açısından ise atölyelerde kullanılan materyaller değişkenlik göstermekte fakat gelişimsel uygunluk açısından tartışma yaratmaktadır. Müze atölyelerinin 4 tanesinde eğitim programının bulunduğu ve 5 tanesinde atölye sorumlusu olduğu görülmüştür. Atölye ortamlarının erişilebilirlik açısından uygun donanıma sahip olduğu görülmüştür.

HUMANITAS - Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi

Öz: Tüm dünyada müzecilik, nadir nesnelerin nüfuz sahibi kişiler tarafından toplanmasıyla başlamıştır.18. yüzyılda bir yüzyıl kadar devam edecek kurumsallaşma sürecinde, koleksiyonların güç ve prestij gösterisi olarak elit bir zümreye sergilenmesi söz konusudur. 19. yüzyılda Fransız Devrimi'nin getirdiği özgürlük ve eşitlik fikirleri sonucunda, 1793'te Louvre'da düzenlenen halka açık ilk sergi ile günümüzde halen gelişmekte olan müze eğitimi alanında ilk adım atılmıştır. O tarihten günümüze, müze eğitimi, yaşanan politik, ekonomik, teknolojik ve dolayısı ile toplumsal dönüşümlerin etkisi altında ve değişen pedagojik yaklaşımlarla ilişki içerisinde gelişim göstermiştir. Bu gelişim sürecinde, müze eğitim uzmanlarının yetişmesi için üniversitelerde açılan müzecilik ya da müze eğitimi bölümleri, yapılan akademik çalışmalarla zenginleşen literatür ve ulusal, uluslar arası kuruluşların belirlediği ölçütler, profesyonelleşme sürecini hızlandırmıştır. Günümüzde müze eğitimi, eleştirel yaklaşımı esas alan ve bu bağlamda, koleksiyondan önce ziyaretçiyi merkeze koyan bir yapıdadır. Müzeler bugün, eğitim programlarını oluştururken farklı hedef kitlelere yönelik, farklı uygulamaları dikkate almaktadırlar. Genel olarak tüm müzelerde birincil hedef kitle olan öğrencilerin, müzelerden doğrudan eğitimi destekleyecek dolaylı ya da yaygın bir eğitim kurumu olarak yararlandırılmaları için müze-okul işbirliğini öngören programlar hazırlanmaktadır. Bunun yanı sıra interaktif uygulamalar ve internet ortamında ulaşılabilen koleksiyonlar, müze eğitimindeki güncel seçenekler olarak değerlendirilebilir. Müze eğitiminin temel amacı, müzenin sahip olduğu nesneleri ziyaretçi ile buluşturarak deneyim yoluyla öğrenme sağlamaktır.

Anadolu, binlerce yıldan bu yana onlarca uygarlığa ev sahipliği yapmış ve günümüzde birçok ülkenin sahip olmadığı eşsiz bir tarihi ve kültürel mirası bünyesinde barındırmaktadır. Ünlü tarihçi Heredot’un “gök kubbenin altındaki en güzel coğrafya yeryüzünün en güzel iklimine sahip” olarak tanımladığı ülkemiz coğrafyasında Türk müzeciliğinin ilk izleri, Selçuklu Dönemi’nde (13.yy) eski Konya’nın bulunduğu höyüğü çevreleyen sur duvarlarının etrafına çeşitli dönemlere ait eserlerin nizami bir şekilde dizilmesi ile karşımıza çıkmaktadır (Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü, 2017). Ülkemizde gerçek anlamda ilk müzecilik faaliyeti ise 1846 yılında Fethi Ahmet Paşa tarafından İstanbul’da Aya İrini Kilisesi’nde toplanan ve günümüzde İstanbul Arkeoloji Müzeleri’nin de temelini oluşturan Mecma-ı Âsâr-ı Atika (Eski Eserler Koleksiyonu) ile başlamıştır. Bu koleksiyonun geliştirilmesiyle 1869 yılında Müze-i Hûmâyun adıyla Osmanlı İmparatorluğu’nun ilk müzesi kurulmuş ve 1881 yılında bu müzenin başına Osman Hamdi Bey’in getirilmesiyle birlikte Türk müzeciliğinde yeni bir dönem başlamıştır. Başlangıçta ülkemizdeki eserlerin yurtdışına kaçırılmasını engellemek amacıyla eserlerin toplanması ve korunması yönünde yürütülen müze faaliyetleri, müzelerin halka açık ziyaretlere açılmasıyla birlikte dolaylı olarak eğitimsel işlevini de harekete geçirmiştir. 21. yüzyıl ile birlikte müzeler artık klasik müze anlayışını geride bırakarak çağdaşlaşma sürecine girmiştir. Karadeniz’e (2014) göre bu yüzyılda müzeler; “toplumun bütün kesimleri için, yoğun kitle iletişimine dayanan sunumlar, eğitim programları ve sosyal etkinlikler düzenleyerek aktif izleyicilerini artıracakları “yeni müzecilik” anlayışını benimsemiştir. Postmodern müzecilik olarak da yorumlanan bu anlayışla müze, her konuyu özgürce tartışıp yorumlayan, interaktif sunum teknikleriyle sergileyen ve farklı birikim ve ilgilere sahip izleyicileri aynı çatı altında buluşturan bir kurum” olarak tanımlanmaktadır. ICOM’un (Uluslararası Müzeler Konseyi) tüzüğünde geçen tanıma göre müze, toplumun ve onun gelişiminin hizmetinde, kamuya açık, eğitim, çalışma ve haz amacıyla insanlığın ve etrafındakilerin somut ve soyut mirasını toplayan, muhafaza eden, araştıran, ileten ve sergileyen, kar amacı gütmeyen kalıcı bir kuruluştur. Tanımda da vurgulandığı üzere müzelerin eğitimsel işlevi, uluslararası alanda özellikle son yıllarda daha da önemli bir hale gelmiş ve gelmeye devam edeceği gözlemlenmektedir. Ülkemizde ise müzeler hem nicelik hem de nitelik bakımından önemli gelişmeler göstermektedirler. İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) verilerine göre ülkemizde 2010 yılında 185’i devlet, 149’u özel olmak üzere toplam müze sayısı 334 iken bu rakam 2015 yılında 193’ü devlet, 216’sı özel olmak üzere toplamda 409’a ulaşmıştır. Buna karşılık Kültür ve Turizm Bakanlığı verileri de ülkemizde artan müze sayısıyla birlikte ziyaretçi sayısında da önemli bir artış olduğunu göstermektedir. Nitekim bu verilere göre 2000 yılında 6.887.344 olan müze ziyaretçi sayısı nispeten devamlı bir artış göstererek 2015 yılı itibariyle 28.454.284 kişiye ulaşmıştır. Tüm bu gelişmelerden hareketle araştırmanın amacı ülkemizde müzelerin eğitimsel işlevine ve kullanımına ilişkin müze uzmanlarının düşüncelerini anlamak, anlamlandırmak ve değerlendirmektir. Araştırma ülkemizin farklı şehirlerinde ki özel ve devlet müzelerinde görev yapmakta olan 13 müze uzmanıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışma, Nitel Araştırma deseniyle dizayn edilmiştir. Araştırmadan elde edilen veriler nitel veri toplama yöntemlerinden biri olan görüşme yoluyla edinilmiştir. Verilerin analizinde ise nitel veri analiz yaklaşımlarından Tümevarımsal Analiz kullanılmıştır. Araştırma sonucunda ülkemizde özel müzeler başta olmak üzere müzelerin eğitimsel faaliyetlerinin artış gösterdiği ancak özellikle okul gruplarının yaptıkları müze ziyaretlerinin öğretmen, öğrenci ve müze uzmanlarından kaynaklı birtakım nedenlerce yeterince verimli geçmediği, verimli bir müze ziyareti için ise ziyaretçilerin müze ve içeriği hakkında ziyaret öncesinde bir ön hazırlık yapması gerektiği, MEB’in müzeler ile yeterince işbirliği içerisinde olmadığı gibi birtakım sonuçlara ulaşılmıştır. Anahtar sözcükler: Eğitim, Görüşler, Müze, Müze Uzmanları, Müze Eğitimi

2019

One of the issues that has been meticulously discussed in recent years is the question of how museums have positioned themselves to assume social responsibilities. Museums are private and official institutions that deal with human development from a sociological, psychological and philosophical perspective. The museums also carry out the task of educating the visitors with the works it contains. One of the main reasons for using museums as an educational and teaching environment is the presence of many stimuli that will appeals to multiple sensory organs of its visitors. Museums exhibit their extracurricular activities in workshops, classrooms, and galleries with serious studies. This contemporary formation is the new museum attitude that undertakes the mission of educating visitors leaving meaningful learning and deep emotions. In today's contemporary understanding of education, based on teacher-centered memorization, the passive participation of students, the classical underst...

Yaratıcı Drama Dergisi, 2017

The contemporary museum is based on a three legged stoolthat is made up of the collection, management and staff, and visitors. The new understanding of contemporary museums that begun after the First World War opened new perspectives in the fi eld of museum. From 1917 to 1950, the necessity of museum learning and the idea of museums becoming research centers similar to universities started to become accepted. In 1950's developments in educational sciences, emphasizing the necessity of students being able to generate knowledge through research increased the importance of museums, laboratories and libraries. In this context, it is seen that the museums started to use their collections in a manner that will entertain and educate the society. After 1965, cultural centers started to be established in museums and multicultural education, museum education and cultural lectures were included in teaching programs. Besides the transfer of academic knowledge about objects, the characteristics of different parts of the society, human development, communication theories, group dynamism, inter-culturalism have gained importance. From the object-based knowledge transfer, the object has been changed from the contextual perspective to the experience creation approach. During the 1990s researchers, experts, conservators, restorers, architects, interior architects, educators-pedagogues, text writers, public relations experts were started to be included in museum staff. The function of the museums also expanded from collection, documentation (archival), protection (maintenance) and exhibition to education. In 2000, museum education was included in teaching programs in Turkey. MUSEUM, and many degree program sprimarily on visual arts included museum education in their programs. Undergraduate and postgraduate programs were opened in the fi eld of museology in universities. Thesis and projects have been made in the fi eld of museum, museology and museum education. According to 2017 data, 284 graduate, 18 doctorate and 6 artistic profi ciency theses were found in the fi eld of museology in YÖK (Turkish Higher Education Institute) thesis screeningcenter (05.02.2017).

Anadolu BİL Meslek Yüksekokulu Dergisi, 2010

Teknoloji günümüzde hemen her alanda çok fazla bir yoğunlukta kullanılmaya başlandı. Günümüz artık bilgi ve teknoloji çağı olarak adlandırılmaktadır. Birçok farklı sektörde insan gücünün yerini artık teknoloji ürünleri almıştır. Bu makalede teknolojinin geç ulaştığı ender sektörlerden biri olan müzelerde teknoloji kullanımına ve sanal müzenin anlamına değinildi. Avrupada ki birçok müze şu an teknolojiyi çok etkin bir şekilde kullanmasına karşın, maalesef ülkemizde ki müzelerde teknoloji çok fazla etkin değildir.

2018

Bu calisma muze uzmanlarinin muzelerin egitim amacli kullanimi hakkindaki goruslerini belirlemeyi ve muzelerin daha etkili kullanimi icin oneriler sunmayi amaclamaktadir. Calisma nitel bir calisma olup, nitel arastirma desenlerinden durum calismasi deseni ile arastirma yurutulmustur. Bu amacla Izmir ilindeki fen bilimleri derslerinin icerigi ile ilgili olabilecek 9 adet muze belirlenmis ve muzelerin uzmanlari ile yari yapilandirilmis gorusmeler yapilmistir. Gorusmelerin analizinde betimsel analiz kullanilmistir. Verilerin analizinden elde edilen bulgulara gore muze uzmanlarinin cogunun muzeleri egitim alani olarak gordugu, muzelerin ogrencilerin ogrenmelerine yardimci oldugu yerler oldugu gorusundedirler. Ayrica muzelerde ogretmen ve ogrenci kaynakli ve burokratik sorunlarin yasandigi lakin muze uzmanlarinin ogretmen ve ogrenci kaynakli sorunlara yonelik cozum yollarinin oldugu ve burokratik problemlere karsida onerileri oldugu tespit edilmistir.

2022