Utrata Władimira Makanina – ku hermeneutycznemu radykalizmowi

Kultura i Wartości, 2015

Religijna filozofia i filozofująca teologia rosyjskich myślicieli religijnych przełomu XIX i XX wieku w sposób oczywisty zaliczała się do nurtu religijnego modernizmu. Zaprezentowany artykuł zestawia "modernistyczne prawosławie‖ rosyjskiego renesansu filozoficzno-religijnego z różnorodnymi postaciami modernizmu katolickiego oraz wpisuje refleksję nad dziedzictwem "szkoły rosyjskiej‖ w teologii prawosławnej w kontekst teologiczno-fundamentalnej dyskusji z integryzmem na temat uprawnionego rozwoju tradycji kościelnej. Przy okazji dotknięto problemu właściwego rozumienia ekumenizmu doktrynalnego. 50 Słowa kluczowe: ekumenizm, integryzm, katolicyzm, modernizm, ortodoksja, prawosławie, rosyjski renesans religijno-filozoficzny, "szkoła rosyjska‖, teologia fundamentalna, tradycja kościelna Modernistyczny charakter takiego odczytania prawosławia, jakiemu dawali wyraz myśliciele rosyjskiego renesansu filozoficzno-religijnego, jawi się jako oczywistość-ze wszystkimi konsekwencjami, wynikającymi z owej charakterystyki dla oceny wspomnianego nurtu przez konkretnego czytelnika lub badacza. Jeśli na gruncie historii teologii katolickiej przez modernizm rozumiemy wysuwane na przełomie XIX i XX wieku propozycje nietradycyjnych "rozwiązań teologicznych oraz prak-tycznych‖, zmierzające do "pogodzenia kościelnej doktryny z ówczesną nauką‖ i dostosowania sposobu funkcjonowania Kościoła "do potrzeb czasu‖ 1 , to projekty te jak najbardziej harmonizują z wyrażoną na kartach Historii i przyszłości teokracji intencją Sołowjowa, by "uzasadnić wiarę naszych ojców, wprowadzając ją na nowy stopień rozumnej świadomo

DOAJ (DOAJ: Directory of Open Access Journals), 2017

Medialny obraz naukowca na przykładzie polskiej prasy opiniotwórczej STRESZCZENIE CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest prezentacja wyników badań i próba odpowiedzi na pytanie, jak polskie media nagłaśniały tematykę związaną z naukowcami. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podjęto próbę odtworzenia medialnego obrazu naukowca, jego atrybutów i kontekstu, w jakim był przedstawiany. W części empirycznej wykorzystano ilościową i jakościową analizę treści. Badania prowadzono, opierając się na teorii uramowienia. PROCES WYWODU: W pierwszej kolejności wyjaśniono zasadność wykorzystania analizy treści i założenia teorii uramowienia. Następnie scharakteryzowano bazę elektroniczną, w której poszukiwano tekstów zawierających słowo klucz "naukowiec". W części empirycznej zaprezentowano próbę badawczą i rozłożenie czasowe badanego materiału. Szczegółowym badaniom poddano takie elementy jak: nazwiska badaczy, afiliacje, stopnie naukowe, reprezentowana dziedzina naukowa, wydźwięk artykułów, a także istotność materiału (czy treść stanowiła główny lub poboczny wątek). Ostatecznie analizowano tzw. ramy (perspektywy), w jakich przedstawiano naukowców. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki analizy zawartości wykazały, że w badanym okresie eksponowano głównie polskie uczelnie (80,6%) i w zdecydowanej większości były to jednostki publiczne. Najczęściej pojawiali się profesorowie reprezentujący nauki przyrodnicze. Niemal całkowicie zmarginalizowana została sztuka jako dziedzina naukowa. W ponad 78% przypadków artykuły zawierały afiliacje badaczy. Pomimo bardzo urozmaiconego wachlarza ośrodków badawczych najczęściej odwoływano się do ekspertów PAN, Uniwersytetu Warszawskiego i Jagiellońskiego. Wśród uczelni niepublicznych najmocniej nagłośniony został Uniwersytet SWPS. Teksty w większości miały wydźwięk neutralny (62,6%). WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: W dużej mierze ramy (perspektywy), w jakich przedstawiano naukowców, odzwierciedlają panujące w Polsce stereotypy (profesor, reprezentant uczelni publicznej, odkrywca, badacz pracujący 114 w laboratorium). Warto kontynuować tego typu analizy i obserwacje w dłuższej perspektywie czasu, także z uwzględnieniem zawartości Internetu.

Inscription. Periodical on Occasional and Applied Literature, 2008

Wielka awantura, czy o "monidło"? Jana Himilsbacha semiotyka groteski i dyskurs humanistyczny J an Himilsbach (1931-1988) wydał swoją pierwszą książkę-zbiór opowiadań Monidło-w 1967 roku. Trzeba koniecznie dodać, że poprzedziło ten akt 16 lat prób i prac pisar skich autora, jeśli zważyć debiutancki wiersz-Będę poetą-opublikowany w 1951 roku1. Trzeba o tym pomyśleć, kiedy czyta się dzisiaj, po przeszło czterdziestu latach, ówczesne recenzje Monidła, w których krytycy bardzo niepewnie próbowali określić zapowiadający się właśnie charakter pisarski autora. A to z powodu, po pierwsze, jego iście lumpenproletariackiego pochodzenia i braku formalnego wykształcenia inteligenckiego, następnie zaś z powodu przeczącego tym uwarunkowaniom i determinizmom poziomu sprawności warsztatowej początkującego prozaika oraz literackiej atrakcyjności jego opowiadań. Zawodowi krytycy jakby zaniemówili, nie bardzo wiedząc, jakie stanowisko zająć na przyszłość. Wahali się, czy w ogóle można się odważyć na otwartą pochwalę autora tej niecodziennej dawki hiperrealizmu, opatrzonej w dodatku tyleż intrygującym, co nie zrozumiałym tytułem, do dnia dzisiejszego zresztą kłopotliwego, bo wywodzącego się z bardzo specyficznych, od dawna już zapomnianych rejonów kultury "oddolnej", popu larnej, ba! dosłownie jarmarcznej, niskiej, kiczowatej, szerzej nieznanej, peryferyjnej. Jacek Kajtoch bardzo ekspresywnie i wartościująco zatytułował swoją recenzję książki Himilsbacha-Pisarz dnia siódmego1 2. Zauważył, że autor jest "ewenementem jako osobowość" i stwierdził, że:

Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 2017

Przesłanki dopuszczalności skargi konstytucyjnej mają przede wszystkim formalny charakter. Zgodnie z art. 77 ust. 3 pkt 3 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym, Trybunał wydaje postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi lub skardze, jeżeli wniosek lub skarga są oczywiście bezzasadne. Oczywista bezzasadność jest przesłanką o merytorycznym charakterze, jest niedookreślonym pojęciem, a jej znaczenie wynika z procesu stosowania prawa. Możliwość merytorycznego badania skargi konstytucyjnej na etapie wstępnego rozpoznania ma wyjątkowy charakter i powinno być poddane restrykcyjnej interpretacji. Wszelkie wątpliwości dotyczące tego, czy skarga jest oczywiście bezzasadna powinny skutkować skierowaniem jej do merytorycznego zbadania. Praktyka oparta na przeciwnym założeniu mogłaby doprowadzić do pozbawienia skargi jej podstawowej funkcji jako środka ochrony konstytucyjnych praw i wolności.

Analecta Cracoviensia

The Jagiellonian restoration of the University of Cracow, founded in 1364, took place in 1400. Besides the legacy of Queen Hedwig and King Wladysław Jagiełło, Piotr Wysz, the Bishop of Cracow, donated to the University two canonries in the Wawel Cathedral Chapter. Since then, the University nominated candidates to these offices thus providing them with the necessary financial support. They were called the academic canonries and the designated professors – the academic canons. Even during the time when the nobility usurped the exclusive right to nominate canons, two seats in the Chapter were always reserved for the University. The Senate of the University presented the candidates to the canonries for more than 500 years. The article deals with the academic canonries after 1945, especially in the time of the communist regime. The Senate of the Jagiellonian University exercised its law to nominate the canons for the last time in 1951. In 1954, the communist authorities removed the 550 ...

Teksty Drugie

Bibliotekarz Podlaski. Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne

Artykuł jest recenzją książki G. Minois Historia samotników i samotności. W tym tekście autor pokazuje na jednym przykładzie, jak G. Minois opacznie przedstawia źródła, a przez to nadaje im nowy sens, niezgodny z oryginałem. W rezultacie na podstawie lektury jego dzieła można odnieść mylne wrażenie, co do sytuacji opisanych w źródłach.

Teologia i Człowiek, 2014

Benedykt XVI jest zwolennikiem stosowania metody historyczno- krytycznej, którą traktuje jako oczywiste narzędzie w warsztacie egzegetycznym. Z drugiej strony zwraca uwagę na fakt, że metoda ta ma swoje granice, a także podlega różnego rodzaju uwarunkowaniom. Według Ratzingera powstanie metody historyczno-krytycznej jednocześnie wywołało walkę o jej zasięg i kształt. Niemiecki teolog – późniejszy papież dał głębokie i szerokie podstawy (teologiczne, filozoficzne, naukowe) do spojrzenia na kryzys egzegezy, których zrozumienie umożliwia z kolei poszukiwania wyjścia z impasu egzegezy. Ratzinger dokonał oceny metody historyczno-krytycznej zarówno z perspektywy wiary, jak i niejako „z wnętrza” metody, czyli z pozycji naukowych. Zaproponował dokonanie przez nią samokrytyki oraz uczynienie nowego kroku metodologicznego – otwarcia się na odpowiednią hermeneutykę. / Benedict XVI is an adherent of use of the historical-critical method which he considers to be an obvious tool of the exegetical technique. On the other hand, Joseph Ratzinger points out that this method has its limitations and it is subject to all kinds of influence. According to Ratzinger the appearance of the historical-critical method simultaneously gave rise to the struggle for its scope and character. German theologian and subsequent pope gave proper grounds (theological, philosophical, scientific ones) for perceiving the crisis of exegesis, the understanding of which makes it possible to look for way out of an impasse in exegesis. Ratzinger appraised the historical-critical method both from the perspective of faith and from the „inside” of the method, that is from the scientific perspective. He suggested that the historical-critical method should face self-criticism, as well as make a new methodological step – become open to appropriate hermeneutics.

2014

M i c h a ł Z b i g n i e w D a n k o w s k i (Gdańsk) Czy Łukasz Opaliński młodszy był regalistą? Filozofia ustroju państwa i postawa wobec liberum veto marszałka nadwornego koronnego 1. Zarys życiorysu Łukasza O palińskiego m łodszego. 2. M on archista czy obroń ca "złotej w olności"? 3. Publi cystyka i działania polityczne m arszałka nadw ornego koronnego. 4. Czy O paliński należał do obozu "konsty tucjonalistów "? 5. Z akończenie-um iarkow any reform ator w duchu szlacheckim .

Litteraria Copernicana, 2013