Uluslararası Bektaşîlik ve Alevîlik Sempozyumu

Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (SAUIFD), 2015

Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından 31 Ekim-02 Kasım 2003 tarihleri arasında Ankara'da düzenlenen I. Dini Yayınlar Kongresi'nin sonuç bildirgesinde; toplum katmanları arasında birbirini anlama sorununun giderilebilmesi, milli birlik ve bütünlüğün sağlanması maksadıyla yurt içi ve yurt dışı kütüphanelerde veya geleneğe mensup kişilerin evlerinde bulunan Alevi-Bektaşi klasiklerinin, sahasında uzman kişiler tarafından ilmî neşirlerinin yapılması ve dinikültürel hayata kazandırılmasına karar verilmiştir. Orta Asya'dan Balkanlara kadar uzanan coğrafyada Alevi-Bektaşi geleneğine mensup pir, ozan ve yol büyükleri, İslam'ı kendi anlayış ve duyuşlarıyla yansıtan farklı türlerde çok sayıda kitap, risale, şiir kaleme almış ve çok değerli koleksiyonlar bırakmışlardır. "Alevi-Bektaşi Klasikleri" şeklinde isimlendirebileceğimiz bu zengin, özgün ve otantik bilgi kaynaklarını Buyruk, Erkannâme, Velâyetnâme, Menâkıbnâme, Fütüvvetnâme vb. türlerden oluşan eserler oluşturmaktadır. Bu doğrultuda yukarıda işaret ettiğimiz söz konusu kongrenin akabinde dönemin Diyanet İşleri Başkanı Prof. Dr. Ali Bardakoğlu'nun başkanlığında yapılan toplantı neticesinde "Alevi-Bektaşi Klasikleri" başlıklı proje, Prof. Dr. Osman Eğri'nin koordinatörlüğünde hayata geçirilmiştir. Bu projenin bir ürünü olarak Türkiye Diyanet Vakfı tarafından Besmele Tefsiri,

2008

$SAV taraf ndan düzenlenen sempozyumda sunulan tebli2 ve yap lan müzakereler; aç l #, kapan # oturum ve konu#malar n n Arapça ve Türkçe metinlerinin yer ald 2 bir kitap çal #mas d r. Biri aç l # oturumu olmak üzere toplam dokuz oturum, on alt tebli2 ve bunlara ait müzakereler, kapan # paneli, aç l # ve kapan # konu#malar , ayr ca gönderilen iki tebli2den müte#ekkildir.

Bu kitapta yer alan tüm yazıların ve görsellerin dil, bilim ve hukuk açısından sorumluluğu yazarlarına aittir. Eserin her hakkı anlaşmalı olarak Atatürk Üniversitesi Yayınevi Koordinatörlüğüne aittir. İzinsiz yayımlanamaz. Kaynak gösterilerek alıntı yapılabilir.

Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2008

ISOEVA Bildiri Özetleri Kitabı, 2018

Education, generally defined as "qualified human training", is considered by all countries in the world.In this respect, different education policies are adopted in different countries and studies are being carried out to improve the education system.In the last few decades, education has been preliminary in European countries, both in government and in community building. Finland is one of these countries. Despite the late completion of its political union with respect to other European countries, Finland has an unquestionable success in today's world, especially in the field of education, over all the countries of the world. There is no doubt that the role of education system based on moral principles, which is supported by the state and cares for each individual, is very big. In addition, the religious element has an important function in the Finnish educational system.Religion, which is an important phenomenon for the Finnish society, is also included in the Finnish education system.Religion lesson is obligatory in primary and secondary education in Finnish education system. Students who do not want to choose this course prefer ethics. The purpose of this study is to reveal the importance and place of religious and moral education in Finnish education system. At this point, education programs and textbooks of the country was examined by literature review method. As a data source, related books, encyclopedias, newspapers, research journals, domestic and foreign internet sites, articles, thesis and similar sources were used.The obtained data were analyzed by document analysis, evaluated and updated.As a result of the research, it has been shown that religious and ethical education in Finland constitutes the most important parts of the Finnish society and culture and that they support the development of philosophical judiciary and personel development.

Internationale Tage des Aleviten und Bektaschitums-und Symposium zu alevitischen Ritualen-was in Erinnerung bleibt İlkay ŞAHİN * Akademiye adım attığınızda ilk öğreneceğiniz şey, bilimin nesnel bir dili olduğu ve normatif değerlendirmelerden uzak kalmak gerektiğidir. Ancak, süreç içinde bunun çok da mümkün olmadığını, böylesi bir dili üretmek için epey çaba sarf etmek gerektiğini anlamakta gecikmezsiniz. Hele de çalıştığınız konu topluluksa çoktan geri dönüşü olmayan çetrefilli bir yola girmişsiniz demektir. Topluluk çalışmak zordur, hele de ülkemizde olduğu üzere gelenek ve modernlik arasında kalmış bir yaşamı sürdüren toplulukları çalışmak çok daha zordur. Bir kere, hangi disiplinin penceresinden bakacağınız ya da bakmanız gerektiği büyük problemdir. Sosyoloji mi, antropoloji mi, halk bilimi mi? Diyelim ki bir topluluğun geleneksel yapısını çalışmak istiyorsunuz, sosyoloji danışmanınız konunun sosyolojik olmadığı ve akademik kariyerinizde yaratacağı sorunlar hakkında sizi derhal uyarır. Zaten çalışmak isteseniz de kaynak bulamazsınız. Ya da bir topluluğun modernleşmesini çalışmak gibi bir hülyaya kapıldınız, toplulukların modern yapılanmasının halk bilim ve antropolojinin konusu olmadığını yeterli kaynağa ulaşamadığınızda kısa sürede anlarsınız. Gelenek ve modernliği aynı anda tecrübe eden topluluklara dair bütüncül bir yaklaşımı geliştirmekle meseleye bir boyutuyla miyop bakmak arasında kalır, hevesinizin doruk noktasındayken, daha yolun başında, bilimsel sınırların bariyerlerine toslayıverirsiniz. * Doç. Dr., Erciyes Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümü Kayseri/Türkiye. isahin@ erciyes.edu.tr.

ALEVİLİK-BEKTAŞİLİK ARAŞTIRMALARI DERGİSİ, 2014

Bu çalışmada Sâatî'nin Alevîlik/ Bektaşîlik risâlesi tahlil edilmiş, daha sonra risâlenin çevirisi (Ek 1) ve iki sayfa aslı (Ek 2) makalenin sonuna ek olarak verilmiştir. Böylece risale dil, edebiyat, sosyoloji, felsefe ve ilâhiyat alanlarında inceleme yapacak başka araştırmacılara sunulmuştur. Risale, Milli Kütüphane Yazmalar Koleksiyonu'nda Yz. A. 3195 numara ile yer almaktadır. Eserin dili Osmanlı Türkçesi olup Hicrî 1275 (Milâdi 1858) yılında istinsah edilmiştir. Risâlenin yazarı, birinci sayfasının baş kısmında yer alan "Hû" ile "Bi-İsmi Şâh-ı Yezdân" tâbirleri arasındaki "Hâzâ Kitabu Sâatî-i Bektaşiyyi'l-Alevîyyi'l-Hüseyniyyi'l-Câferî" ibaresine göre, Sâatî adlı bir müelliftir. Sâatî, Osmanlı Tezkire yazarlarından Hasan Çelebi'ye göre Anadolu'da, Beyâni'ye göre Germiyan'da, Latifî'ye göre İstanbul'da, Âşık Çelebiye göre ise Bolvadin'de doğdu. Asıl adı Mehmed'dir. Sâatî, tefsir ve hadis sahalarında üstatlık derecesinde bir ilme sahip oldu. Diyar diyar gezip câmilerde vaaz verdi. Hiciv ve hezel sahasında çok şiiri vardır. Firakî hakkında 1000 beyit yazmıştır. Sâatî'nin bu "Alevîlik-Bektaşîlik-Hüseynîlik-Caferîlik" Risâlesi, Şeyh Ali Baba'nın bendesi, Mûsîka-i Sultânî'nin çerağı es-Seyyid Ahmed Tevfik tarafından 1858 yılında istinsah edilmiştir. İncelemeye tâbi tuttuğumuz ve makalenin sonuna Osmanlı Türkçesi aslı ile birlikte yeni Türk harflerine çevirisini eklediğimiz risale, istinsah nüshadır. Söz konusu nüsha, Milli Kütüphane'de "Eski Yazmalar" koleksiyonunda yer almakta olup risâlenin aslına ulaşılamamıştır. Eser, koyu kahverengi meşin bir cilt içerisinde, dış boyutları itibariyle 19,2 x 12,5 cm.(iç 16,5 x 10.0 cm) ölçülerindedir. Risale, suyolu filigranlı 14 yaprak olup yazılı sayfalardaki numaralarına göre 27 sayfadır. Son sayfa dışındaki sayfalar 16 satır halinde rıka yazı ile yazılmıştır. Son sayfaya risâlenin istinsah yazarı hakkında bir zeyl eklenmiştir. İstinsah müellifi tarafından "Alevîlik-Bektaşîlik-Hüseynîlik-Caferîlik" kitabı olarak tanımlanan risâlede, İslam tarihinin panoramik bir görüntüsü içinde "Alevîlikte Ali" tasvir edilmiştir.

hbvdergisi.gazi.edu.tr

Bu çalışmanın konusu, Osmanlı Devleti vatandaşları olarak yaşayan Alevi ve Bektaşiler hakkında 19. yüzyıl ortaları ile 20. yüzyıl başlarına ait bazı İngiliz kayıtlarıdır. Söz konusu kayıtların ilklerinde, Aleviler, "Kızılbaş" olarak geçmektedir. "Alevi" tanımlamasına ancak 19. yüzyılın sonlarında rastlanmaktadır. Dolayısıyla kaynakların kayıtlarına sadık kalınmış ve hangi kelime geçiyor ise o kelime kullanılmıştır. Bektaşilere dair kayıtlarda bu türlü bir sorun yoktur. Anlaşıldığı kadarıyla Alevi ve Bektaşiler aslında birbirlerine benzeyen bir İslami yorumu benimsemişlerdir. Alevilerin Bektaşilere ve özellikle Bektaşi babalarına büyük saygısı vardır. Bu saygının nedeni Bektaşilerin inanç konusundaki entelektüel derinliklerinden kaynaklanabilir. Diğer yandan hem Alevi hem de Bektaşiler kapalı birer topluluk olarak yaşamaktadırlar. Bu ise onların yeterince keşfedilmesini engelleyen bir durumdur. Diğer Batılı araştırmacılar gibi, İngilizler de Alevi ve Bektaşileri yazarken sürekli Hristiyanlık inançlarına atıfta bulunmaktadırlar. Oysa Alevi ve Bektaşiler İslam inançları çerçevesinde değerlendirilmesi gereken unsurlardır.

Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Yayınları, 2020