Çağdaş Sanatta Yeni Bir Atölye Modeli Olarak Saha Çalışması

Sobider Sosyal Bilimler Dergisi / The Journal of Social Sciences, 2019

Özet: Sanat, tasarım ve mimari birbirinden ayrı düşünülemeyen bir bütün halindedir. Bu bütünün her parçası birbiriyle ilişkili olduğu gibi birbiri içinde yer almakta ve etkileşmektedir. Mekan kavramına disiplinler arası yaklaşım çerçevesinde farklı anlamlar yüklenmiş ve sanatsal üretimin merkezi haline gelmiştir. Mekanın sanat ile olan ilişkisi onu içinde barındırmasının yanı sıra onunla bütünleşmesidir. Artık mekan sanatın sadece ögesi değil, bir parçası olmakta, hatta kendisi bir sanat eserine dönüşmektedir. Bu bağlamda mekan tasarımının bir eser olma özelliği ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada amaç, mekan-yapıt ilişkisini değil, mekanın bir yapıta dönüştürülmesini aktarmak, mekanın ögesi olarak çağdaş sanata değinmektir. İzleyici-yapıt deneyimini mekan ile bütünleştiren ve mekanın bir ögesi haline gelen örneklere yer verilerek literatüre katkı sağlamak hedeflenmektedir. Abstract: Art, design, and architecture are a whole that is not considered separate. Each part of this whole is interrelated, interconnected and interacting with each other. Within this scope, the interdisciplinary approach to the concept of space, different meanings have been assigned and space becomes the center of artistic production. The relationship of the space and the art become integrated with it besides holding it inside. Now, space is not only the element of art, but a part of it, and it is transformed into a work of art. In this context, becoming an artwork feature of the space design comes to exist. The purpose of this study is to convey the transformation of the space to artwork, not a space-work relationship, but to refer to contemporary art as the element of the space. It is aimed to give examples about audience-art work experience that integrated with space and became an element of the space and to contribute to the literature. Bu çalışma, 18-20.04.2019 tarihleri arasında Alanya Alaaddin Keykubat Üniversitesi'nde gerçekleşen, 6. Uluslararası Güzel Sanatlar Sempozyumunda bildiri olarak sunulmuştur.

Tasarım + Kuram, 2017

Son yarım yüzyılda, ekonomik, kültürel ve teknolojik değişimlerin de etkisiyle küreselleşme; toplumları, yaşam biçimlerini ve gündelik hayatı büyük ölçüde etkilemektedir. Gelişen ve gelişmekte olan ülkelerde “tüketim” olgusu üretimin yerini almış, modern kent gelişimi ve yönetiminde temel belirleyici olmuştur. Yüksek seviyedeki telekominikasyon; bilgiye kolay erişimi ve bankacılık, alışveriş, eğitim, eğlence, turizm gibi çeşitli aktivitelere uzaktan katılımı olanaklı kılmıştır. Insanlar yarı gerçek veya elektronik imaj ve işaretlerden oluşmuş simulasyonlarla çevrelenmiş bir yaşama itilmektedirler. Geçmişdeki eğlence ve sosyalleşme alışkanlıkları değiştikçe yalnızlık ve kaybolma hissi artmaktadır. Pazarlama stratejilerinin yeni yapı kompleksleri ile inşa ettikleri kent yaşamı, bireyselliği ve ayrışmayı belirginleştirmektedir. Günümüzde, gittikçe büyüyen, kalabalıklaşan ve çok-kültürlülüğü beraberinde taşıyan kentleri organize edebilmek ve anlaşılır kılmak için anahtar sözcük “tasarım”dır. Gündelik hayatın araçlarından gazetelere, otobüs duraklarından dev binalara kadar, her detay ve noktada, profesyonel tasarımcılara ihtiyaç duyarız. Özellikle de yön-bulma, bilgi alma ve mekanların anlaşılırlığı için görsel çözümlemelere artan bir ihtiyaç vardır. Stellin ve Mason’un sözleri ile (2000); “son otuz yılda, mekan grafiği tasarım alanı, iletişim ve mimari uzmanlığın bütünleşmesi olarak ortaya çıkmıştır. Uygulayıcılar sadece görsel bir dil yaratmıyorlar, kullanıcıları mekana yönlendirirken tüm duyulara açık bir deneyim yaşatmakta ve mekana farklı bir imaj veya tema verebilmektedir.” Mekan grafiği tasarımı, grafik tasarım, mimarlık, endüstriyel tasarım, peyzaj ve kent tasarımı gibi pek çok tasarım disiplinini kapsayan yeni bir uzmanlıktır. Mega kentlerde mekan ve zaman hissini güçlendirirken, ilişkileri iyileştirmek ve hayatı basitleştirmek için gelecekte mekan grafiklerine daha fazla ihtiyaç duyulacaktır. Bu alanda eğitimli uzmanlara gereksinim artacaktır. Bu bildirinin amacı; mekan grafiği üzerine eğitim almış uzmanların yetişebilmesi için tasarım fakültelerinde eğitim programlarının açılabileceğini irdelemektir.

2019

Kültür evrenini oluşturan insan yapımı nesnelerin meydana getirilme süreçleri tarih boyunca farklılıklar göstermiştir. Endüstri öncesi dönemde yalnızca zanaat üretiminin etkili olduğu kültür evrenine, Endüstri Devrimi sonrası makinelerle seri olarak üretilen standardize edilmiş ürünler katılır. Günümüzde ise, üretim teknolojilerinde sayısal temsilin üretim süreçlerinin yapısını etkilemiş ve post-endüstriyel üretim olarak adlandırılan alternatif bir üretim tekniğinin ortaya çıkmasında etkili olmuştur. Yeni teknik zeminde, konvansiyonel üretim tekniklerinde tanımlanmış birtakım kavramların yeniden ele alındığı yeni bir 'nesneler meydana getirme paradigması'nın belirdiği görülmektedir. Bu bağlamda, geçmişten günümüze üretim teknikleri üç zeminde incelenebilir: 1- endüstri öncesi dönemde zanaat üretimi, 2- makineleşme ile gelen endüstriyel üretimi, 3- sayısal üretim ile gelen post-endüstriyel üretimi. Bu üç farklı teknik zemin arasındaki belirgin değişimlerden biri nesneyi meydana getiren insan etkeninin rolünde görülmektedir. Bu çalışma; üç teknik zeminde nesne üretim süreçlerinde insan etkinliğinde görülen değişimleri incelemekte, post-endüstriyel zeminde üretim sürecini insan etkinliği bakımından değerlendirmektedir. Bu bağlamda, post-endüstriyel üretim sahalarından fab lab'lere odaklanılmış ve buralarda insanın etkinliğinde 18. yy.'ın henüz endüstri ile tanışmamış olan zanaatkârının atölyedeki etkinliği aranmıştır. Çalışmada daha önce fab lab'te nesne üretim ve/veya tasarım sürecine dahil olmuş olan 22 ülkeden 78 katılımcıya bir anket çalışması uygulanmış böylece iki farklı teknik zemin arasındaki ilişki nicel verilerin yorumlanması ile somutlaştırılmıştır.

Journal Of History School, 2022

İçinde yaşadığımız çağı anlayabilmek ve geleceği inşa edebilmek için geçmişe dair arkeolojik belge ve buluntular oldukça önemlidir. Bu bağlam ile kazıları uzun yıllar devam eden ve hala gizemini korumakta olan arkeolojik alanlar günümüz sanat ve bilim alanlarının ilgilendiği konular arasında yer almaktadır. Bu açıdan değerlendirildiğinde bir neolitik dönem yerleşkesi olarak Çatalhöyük günümüz sanatçılarına ilham veren önemli bir kültür noktasıdır. Yerleşik yaşama geçişin en önemli temsil alanlarından biri olarak sosyal yaşantının değişim ve dönüşümlerini öğrenebildiğimiz Çatalhöyük kazılarında ortaya çıkan duvar resimleri, figürünler ve mimari yapılar aracılığı ile dikkatimizi çekmektedir. Bu bağlamda araştırma kapsamında; Çatalhöyük'ten esinle eserlerini üreten Fatma Gasımov Karaaslan, Naile Çevik, Hasan Kıran, Zeliha Kayahan ve Ferit Cihat Sertkaya'nın özgün çalışmaları incelenerek analiz edilmiştir. Her biri farklı teknik ve alanlarda üretimlerini sürdüren bu sanatçıların geçmişe ait izleri günümüz sanatı ile hangi şekillerde ve düşünceler ile birleştirdiği noktası bu çalışmanın ana kapsamını oluşturmaktadır. Araştırmanın ikinci bölümünde ise sanatçı Barış Bozok'un Çatalhöyük'ten aldığı ilham ile ortaya koyduğu sanat eserlerine odaklanır. Bu eserlerin kavramsal alt yapısına ve tekniğine dair bilgilerin paylaşıldığı araştırma, kültürel aktarımın sanat aracılığı ile ne şekilde gerçekleştirebileceğine dair bir örneklem de sunmaktadır. Araştırmada nitel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Kavramsal çerçeve doküman analizi ile oluşturulduktan sonra sanatçı eser incelemeleri, betimsel analiz tekniği ile değerlendirilmiş ve sonuca ulaşılmıştır.

Bu çalışma, Alvar Alto atölyesinin mimari işlerine ışık tutan , Harry Charrington'ın 'Not a locked box: the everyday art of the Aalto atelier' yazısına çeviri yaklaşımıdır.

2019

Öz Araştırmanın amacı müzelerdeki çocuk atölyelerinin öğrenme ortamı olarak incelenmesidir. Araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden, durum çalışması deseni kullanılarak yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubu Ankara ilinde bulunan ve çocuk atölyesi olan toplam 7 müzeden oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak atölye ortamlarında kullanılmak üzere araştırmacılar tarafından hazırlanmış olan yarı yapılandırılmış gözlem formu kullanılmıştır. Buna ek olarak müze ve / veya atölye sorumluları ile görüşme amacıyla hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Gözlem ve görüşmelerden elde edilen verilerin analizi sonucunda, fiziksel çevre koşulları açısından atölye ortamlarının genellikle yeterli olduğu ortaya çıkmıştır. Ancak, özel gereksinimli bireylerin atölye ortamlarına katılımını sağlayacak düzenlemelerin eksik olduğu görülmüştür. Atölye ortamlarında donanım unsurlarının (masa, sandalye, vb.) çoğunlukla yeterli olduğu saptanmıştır. Teknolojik donanım açısından hemen hemen tüm atölyeler uygun kaynaklara sahiptir. Sarf malzemeleri (farklı renk, doku, boyutta kağıtlar, fırçalar, boyalar, açık uçlu materyaller, vb.) açısından ise atölyelerde kullanılan materyaller değişkenlik göstermekte fakat gelişimsel uygunluk açısından tartışma yaratmaktadır. Müze atölyelerinin 4 tanesinde eğitim programının bulunduğu ve 5 tanesinde atölye sorumlusu olduğu görülmüştür. Atölye ortamlarının erişilebilirlik açısından uygun donanıma sahip olduğu görülmüştür.

2015

Bu çalıĢ mada, t ari hi i nsanlı k t ari hi kadar eski olan ti yatronun çağdaĢ bi r ki m li kl e, yeni bir anl ayı Ģl a el e alı ndı ğı nda nasıl bir mekana i hti yaç duyduğu i ncel enmi Ģtir.

Yüksek Lisans Tezi, 2016

Stasis, Baudrillard’ın “Nerede bir tıkanma (stasis) varsa, orada metastaz (çoğalma, yayılma) vardır.” sözü bağlamında ele alınmıştır. Stasis kavramı, durağanlığın, birikmenin ve tıkanmanın işaret ettiği farklı disiplinleri de etkilediği zaman içerisinde farklı dönemlerde farklı ifade tarzlarında görülmüştür. Bu farklı disiplinler ve günümüz sanat pratiklerine de bakıldığında çoğalma ve yayılmanın nedeninin stasis olduğu kanısını gündeme getirmiştir.

Tez, 2017

The main focus of the theses is the dialogs developed by Middle Eastern Artists between their Works and the Images of the Middle East and the current situations of these artists on creating a new world of visual meaning, beyond existing images. The extent to which impressions created by existing images of the Middle East could be overcome with "images" created by works of art. Orientalism, which has a great impact on creating the image of the Middle East around this question, constitutes the main focus of section 1. Tracking the fields of encountering of the Eastern and Western worlds through visual "traces", includes the antiquity, the Eastern Roman Empires and from there the Ottoman Empire and up to times of the Industrial Revolution. Section 2 makes a general comparative assessment based on Modern and Post-Modern periods and focuses on recent Middle East policies and in accordance with assessments conveys created images of the Middle East through differentiating political tendencies within the Post-Modern world. Section 3 considers outstanding factors on incorporation of the Middle Eastern region in the art market in the context of the definitions of Modern Art and changing denominators of art. The section ends with presentations of examples of works by artists who stand against the political realities of the Middle East in their modern works of art and who overcome the images created by policies. Keywords: Modern Art, Middle East, Political Image, Post-Colonialism, Beiru