1 SUİKAT 2 FİLMİ (1914 FRANZ FERDİNAND SUİKASTİ)

Osmanlı Devleti Avrupa’da daimî elçi bulundurmaya 18yy.’ın sonunda başlamıştır. O zamana kadar böyle bir ameli gerekli görmeyen Osmanlı Devleti bu dönemden sonra mütekabiliyet esaslarını daha çok gözetmeye başlamıştır. 1792 yılında Yusuf Âgâh Efendi’nin Londra’ya daimî elçi olarak gitmesi üzerine Fransızlar, yoğun bir ısrarla Paris’e bir daimî elçi gönderilmesini talep etmiştir. Daha önce Maliye’de görev yapmış Moralı Seyyid Ali Efendi, 1797 yılında ikamet elçisi olarak Paris’e gönderilmiştir. 3 yıl olarak öngörülen bu ikamet süresi, Fransa’nın Mısır işgâli neticesinde 5 yıl ve 6 ay sürer. Mısır meselesini sonlandıracak Amiens Barışı’na murahhas olarak tayin edilmişse de sonradan yerine Gâlip Efendi görevlendirilmiş ve Seyyid Ali Efendi İstanbul’a dönmüştür. Bu tezde Seyyid Ali Efendi’nin bilinen sefaretnamesi el yazması nüshalar edisyon kritik yapılarak transkribe edilmiş ve notlar eklenmiştir. Ali Efendi’nin sefaret süreci döneminin Fransız basınından, Osmanlı ve Fransa arşivlerinden faydalanarak araştırılmıştır. Böylece sefaret dönemi objektif bir şekilde aydınlatılmaya çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler: Osmanlı Diplomasisi, Osmanlı-Fransız İlişkileri, Daimî Elçilikler. ABSTRACT EMBASSY OF SEYYİD ALİ EFENDİ TO FRANCE (1797-1802) OSMAN NİHAT BİŞGİN Ottoman State started to assign permanent ambassadors by the end of 18th century. The Ottoman State who did not detect any need for such a movement before, became a state following the reciprocal acts more than any time else. With the resident embassy of Yusuf Âgâh Efendi to London, the French insisted enthusiastically on receiving a resident ambassador to Paris. Moralı Seyyid Ali Efendi who had previously served in finance was assigned to Paris in 1797. The period of his stay which was expected to be 3 years, lasted 5 years and 6 months as an outcome of Egyptian campaign of France. No matter he was assigned initially to be a plenipotentiary for Amiens treaty which would finish the question of Egypt, Gâlip Efendi came later to replace him, therefore Seyyid Ali Efendi has returned to İstanbul. In this work, the transcription of the known embassy report of Seyyid Ali Efendi has been published and annotated with a critical edition, through some manuscripts from Ottoman. The process of the embassy of Ali Efendi has been researched through the French press and from the archives of Ottoman and France. Therefore his embassy’s process has been explained objectively. Keywords: Ottoman Diplomacy, Ottoman-French Relations, Ambassadors

Bu yazı, Selçuk İletişim (Cilt 3, Sayı: 3, Temmuz 2004, s. 77-82) dergisinde yayınlanmıştır. Özet Bu makalede, Türk sinema tarihi literatürü açısından iki önemli girişimden bahsedeceğim. İlk proje iki propaganda filminin çekilmesiyle, ikincisi ise içerisinde filmlerin seyredilebileceği “ibret yerleri” kurmak hakkındadır. Projeler, hayata geçirilememelerine rağmen, siyasal iktidarın sinemaya bakışını temsil etmesi açısından önemlidirler. Anahtar Sözcükler: “İbret Yerleri” Projesi, Propaganda Filmleri, Sinema, Erken Cumhuriyet Dönemi

Bu makalede Etik Kurul Onayı gerektiren bir çalışma bulunmamaktadır. There is no study that would require the approval of the Ethical Committee in this article.

TÜBA-KED (Sayı:18), 2018

III. Selim, 19. yüzyılın başlarında, Fransa Sefarethanesi’ne kendisini konu alan bir tablo hediye eder. 1913 yılında Tarabya’daki Fransa Sefarethanesi’nde çıkan büyük yangında bu tablo tahrip olur. Fransa sefiri Louis-Maurice Bompard’ın V. Mehmed Reşad’a durumdan duyduğu üzüntüyü aktarmasının ardından, V. Mehmed Reşad Kapıdağlı Konstantin’in III. Selim tablosunun bir kopyasını yaptırarak Fransa Sefarethanesi’ne hediye etmeye karar verir. Dönemin saray ressamı İzzet Ziya Bey tabloyu yapmakla, saray mimarı Vedad Bey tablonun çerçevesini tasarlamakla, Sedefkâr Vasıf Bey ise sedef kakma tekniğinin kullanıldığı çerçevenin uygulamasını gerçekleştirmekle görevlendirilir. 1914 tarihli III. Selim tablosu ve çerçevesinin üretim süreci, II. Meşrutiyet Dönemi’nde saray ressamı ve mimarının çalışma koşulları hakkında fikir sahibi olunmasını sağlamaktadır. Oryantalizm ile Milli Mimari üsluplarından etkiler taşıyan çerçeve, Vedad Bey üzerine şimdiye kadar yapılan yayınlarda ele alınmamış olup, kendisinin mimari dışı üretimlerine dikkat çekici bir örnek teşkil eder. Söz konusu çerçeve, II. Meşrutiyet Dönemi’nde Milli Mimari üslubunun dekoratif obje tasarımına ne şekilde yansıdığını tartışmaya olanak sağlamakadır. Bu çalışma kapsamında, tablo ve çerçevenin üretim sürecinin Başbakanlık Osmanlı Arşivi ve Vedad Tek Aile arşivinden özgün belgelerle desteklenerek ortaya koyulması amaçlanmaktadır. Bununla beraber, çerçevenin üslup özellikleri, günümüzde İstanbul Fransız Sarayı’nda bulunan tablonun güncel ve detaylı fotoğrafları üzerinden incelenmiştir.

21 TEMMUZ 1905 SULTANA SUİKAST YILDIZ SUİKASTİ, 2018

Osmanlı Tarihi, Yıldız Suikastı, II. Abdülhamid,

Folklor Edebiyat, 2011

Ottoman Hippodrome and Hamidian Company in the 1893 Chicago World’s Fair The topic of Ottoman hippodrome which was a part of Ottoman exposition in the1893 Chicago World’s Fair is tried to be researched in this article. The Company whichorganised the Ottoman hippodrome was established by Maronite entrepreneurs fromSyria and was supported officially by Sultan Abdulhamid II and Ottoman government. Although the shows, performed by Arabian horses in the Ottoman hippodrome attracted a great attention, the company went bancrup because of organisation faults and financial poblems.

Bu yazımızda kendisi hakkında bilgi edinemediğimiz, ancak Burdur’un 1914 – 1925 yılları arasındaki tarihine ışık tutacağını düşündüğümüz Mahmut Efendi’nin “Safahat-ı Hayat” isimli hatıratında 1914 Burdur Depremi ile ilgili yaşadıklarını bulacaksınız. Büyük bir bölümü 1. derecede deprem bölgesi olan Burdur’da, bilinen ilk deprem 1510 tarihinde meydana gelmiştir. Bu tarihten 21 Eylül 1330 ( 4 Ekim 1914 ) tarihine kadar Burdur ve çevresinde meydana gelen depremler fazla tahripkâr olmamıştır.

Rahim Tarım Armağanı, 2022