Odnos predator - plijen: evolucijska utrka

2009

Vrste dok se usavršavaju i evoluiraju kako bi bile što uspješnije moraju se suočavati sa pritiscima od strane predatora ili parazita. Prilikom toga mora doći do genetskog miksanja i nasumične fluktacije i mutacije da bi se razvile nove adaptacije. Što je veća populacija (veći genetički diverzitet) to je veća šansa da će doći do pozitivne nasumične mutacije jer se genetske fluktacije oslanjaju na vjerojatnosti i brojnosti. Pojedinci s korisnim genotipom će imati kompetitivnu prednost. Sve vrste koje predstavljaju plijen nekom predatoru evolucijski su se razvile uz tog predatora, te njihov reprodukcijski potencijal i sve tjelesne osobine upravo predviđa njegova prisutnost. Koevolucija predatora i plijena može dovesti do utrke u naoružanju u kojoj će nivoi napada i obrane stalno eskilirati bez pobjede niti na jednoj strani. Zajednica može evoluirati do stadija izumiranja predatora ili plijena ili može doći do suživota vrsta s cikličkim promjenama ili konstantnim interakcijama predatora...

The nature of evolutionary biology and ideology appear to be the incompatible antithesis. Nevertheless, the Alexander-Numbers ideal-type typology points to many actual examples of their correlation (outward, inward and co-evolution). Examples of correlation of evolutionary biology and ideologies this paper presented support of atheism through evolutionary biology, the ideological shaping of neodarwinistic scientific programs and complex coevolution which promotes different versions of eugenics. Through simplification, fragmentation and dogmatic trivialisation of science, ideology conceptually, methodologically and fundamentally transform scientific knowledge into worldview whose nature is not scientic but metaphysical. Therefore, understanding the relationship between evolutionary biology and ideology calls for an analysis of the ontological-epistemological-logical foundation of such a correlation thus exposing their grounding in a version of scientism mixed with numerous unscienti...

Gff, 2017

U radu smo došli do uvida da književnost u neoliberalnom društvu karakterišu, pre svega, njena ludička i didaktička funkcija. Rad pokazuje u čemu je važnost zapostavljene saznajne funkcije književnosti koja je ovoga puta zamišljenja kao slutnja budućih fenomena, a ne kao odraz sadašnjosti. Takva literarna slutnja izbegava ideološka ograničenja teorijskih koncepcija unutar kojih se tematizovani fenomeni pojavljuju danas, čime se oni pokazuju u novom svetlu. U konkretnom slučaju, pokazaće se da je Desnica u romanu Proljeća Ivana Galeba naslutio pojavu postmodernog plutajućeg subjekta i njegovih osnovnih karakteristika: odricanja od metanaracije, a samim tim i od volje za moć. Ključne reči: saznajna funkcija književnosti, umetnik, volja za moć, postmoderna

2017

Slika 1.3 Jonska veza nastaje kada metalni Na reaguje sa gasovitim Cl. Vodonična veza se obrazuje između dva molekula, gde je pozitivni pol vodonik a negativni pol neki atom velike relativne elektronegativnosti. Vodonična veza se može obrazovati između istih ali i različitih molekula. Ne javlja se u molekulu vodonika zato što je to molekulska a ne atomska sila. vodonična veza Slika 1.4 Vodonična veza. Posledica polarnosti molekula vode su slabe privlačne sile između drugih, susednih molekula vode. Vodonične veze imaju važnu ulogu u biološkim sistemima i prisutne su kod mnogih organskih jedinjenja (alkoholi, kiseline, amini). Vodonična veza koju grade azot i kiseonik u nukleinskim kiselinama omogućava nastajanje i funkcionisanje najsloženijih jedinjenja-makromolekula.

Suvremena lingvistika, 2021

Filozofski fakultet Sveučilišta u Zagrebu jaculig@ff zg.hr »Kad kokoš pomisli da je labud«: gradba diskursa putem dihotomizacije Rad predstavlja primjer analize gradbe diskursa na društvenim mrežama putem parova leksema koji u tom diskursu nose suprotna značenja. Diskurs koji se ovdje analizira izgrađen je oko situacije u kojoj je bivša predsjednica Republike Hrvatske, Kolinda Grabar Kitarović, uspinjanjem na pozornicu Hrvatskog narodnog kazališta u Zagrebu nakon predstave Labuđe jezero izazvala negodovanje dijela javnosti, što je dovelo do uporabe novih i kontekstno uvjetovanih parova leksema suprotnih značenja. Leksemi kokoš i labud u kontekstu ovoga diskursa poslužili su kao podloga za razvoj daljnje komunikacije njegovih sudionika koju odlikuje dihotomizacija pojmovnoga znanja kao odraza konteksta situacije, ali i konteksta kulture (Žic Fuchs 1991) u kojoj se diskurs razvio. Razumijevanjem antonimije u širemu smislu (Jones et al. 2012) kao značenjskoga odnosa koji izvire iz suprotstavljanja pojmova s obzirom na njihove stvarne ili prividne karakteristike, možemo objasniti kako i zašto su leksemi kokoš i labud, ali i drugi leksemi uporabljeni kao antonimi u predmetnome diskursu, dovedeni u odnos suprotnosti, iako nisu standardno ni konvencionalno primjer antonimije (Jeff ries 2010, Jones 2002, Murphy 2003). Putem takvih parova leksema sudionici diskursa mogu uputiti snažne društveno relevantne poruke. Budući da je predmetni diskurs izrazito kulturološki specifi čan, analiziran je s obzirom na pripadajuće mu pojmovne domene koje predstavljaju pozadinsko znanje njegovih sudionika (Sharifi an 2011), ili makro-kontekst (Van Dijk 2009). Taj makro-kontekst potom služi za gradbu mikro-konteksta (Van Dijk 2009) putem dihotomizacije pojmova, odnosno leksema koji uobičajeno ne predstavljaju antonimiju (Jones et al. 2012). Ovakav primjer može nam približiti važnost odnosa suprotnosti u svakodnevnom diskursu, ali i njihov značaj u strukturi pojmovnoga sustava. Spoznaja da se čak i nekonvencionalizirani parovi leksema mogu dovesti u odnos suprotnosti ukoliko gradba diskursa to zahtijeva ide u prilog tezi da je antonimija u širemu smislu fl eksibilan i kreativan značenjski odnos koji bi mogao rasvijetliti neke spone između jezika i uma.

Zenodo (CERN European Organization for Nuclear Research), 2020

EKOLOGIJA je nauka koja se bavi izučavanjem uzajamnih odnosa između živih organizma i (nežive) sredine od kojih zavisi održavanje populacija vrsta u prirodi, njihov raspored, gustina, način života i ponašanje u datim uslovima. Izraz potiče od grčke reči "oikos" -dom, kuća, mesto za život, zbog čega se ekologija može definisati kao ekonomija prirode, nauka o proizvodnji i raspodeli organske materije u prirodi, o gustini naselja vrsta i o održavanju živog sveta uopšte. Termin "ekologija" uveo je nemački biolog Ernest Hekl (Ernest Haeckel) 1866. godine, dok je stvarni tvorac moderne ekologije Čarls Darvin (Charles Darwin), osnivač učenja o organskoj evoluciji. Istorijski razvoj ekologije doveo je do njene praktične podele na: -EKOLOGIJU BILJAKA (starija) i -EKOLOGIJU ŽIVOTINJA. Ova podela nije logički zasnovana, jer obe grupe organizama imaju istu osnovnu problematiku i opšte principe na kojima počivaju svi odnosi između organizama i sredine, a koji podjednako važe i za biljke i za životinje. • Danas je usvojena podela na: 1) IDIOEKOLOGIJA (AUTEKOLOGIJA)bavi se ispitivanjem odnosa indivdue i usova sredine, i 2) SINEKOLOGIJAobuhvata tri stupnja ispitivanja: populaciju, biocenozu i ekosistem. EKOSISTEM predstavlja stepen organizacije u ekologiji. Najčešće se definiše kao integrisana celina koja uključuje životnu zajednicu -BIOCENOZU i njen naseljeni prostor -BIOTOP. Ekosistem je dinamička celina koja počiva na uzajamnim dejstvima tj. interakcijama. Između osnovnih komponenti ekosistema postoje tri osnovne kategorije odnosa:  AKCIJE -sva dejstva koja biotop, kao kompleks ekoloških faktora, vrši na živa bića  REAKCIJE -suprotna dejstva tj. dejstva koja živa bića, kao članovi zajednice, vrše na sam biotope  KOAKCIJE -svi uzajamni odnosi koji postoje između članova biocenoze. Živi organizmi ne mogu se posmatrati odvojeno od nežive sredine u kojoj, osim što žive, ostvaruju i svoje mnogobrojne zahteve. Veza organizama sa spoljašnjom sredinom ostvaruje se kroz dejstvo niza faktora okoline, njihovom reakcijom, tj. odgovorom na pomenuto delovanje, kao i kroz međusobne odnose sa drugim živim organizmima. Sredina, u kojoj žive, utiče na način života, rast, razmnožavanje, razviće, ponašanje, rasprostranjenje i gustinu naseljenosti svih živih organizama. Pod SPOLJAŠNJOM (ŽIVOTNOM) OKOLINOM podrazumeva se kompleks faktora, koji deluju na živa bića, na mestu na kome žive. Uticaji dolaze od žive i nežive prirode u okolini, koja okružuje biljke i životinje, pa se ovi uticaji nazivaju SPOLJAŠNJI ili EKOLOŠKI FAKTORI. Osnovne osobine svih ekoloških faktora su da deluju kompleksno (kao celina), da se neprekidno menjaju u vremenu i prostoru, kao i da su međusobno

Veterinarska stanica, 2020

U ovom radu dana je usporedba odontoklastične resorptivne lezije u mačaka (FORL) s humanim karijesom, kao dvije najčešće dijagnosticirane bolesti u usnoj šupljini ovih dviju vrsta. FORL najčešća je bolest zuba u felida što prouzroči bol, gingivalnu upalu, uništavanje parodontnog veziva i gubitka zuba. Progresivna je bolest te je jedini tretman ekstrakcija zuba. Klinički se očituje hiperplastičnom ili hiperemičnom gingivom, a lezije su najčešće locirane na području premolara vrata zuba te se nazivaju vratnim lezijama. Specifične promjene koje se javljaju kod FORL-a su hipercementoza koja prouzroči gomoljast oblik vrha korijena, supererupcija, zadebljanja kosti duž alveolarne granice ili površine alveolarnih ploča. Simptomi su hipersalivacija i bolnost u području čeljusti gdje su oboljeli zubi i bolnost zuba zbog otvorenog pulpinog kanala. Karijes je po učestalosti druga bolest čovječanstva te obično započinje na mjestima gdje se najviše nakupljaju ostatci hrane te se oblikuje zubni p...

Poljoprivreda, 2012

ARHE, 2016

U prvom delu rada autor interpretira Lajbnicovu fi lozofi ju kao pokušaj ponovnog obezbeđivanja naučnih prerogativa za prvu fi lozofi ju. Za razliku od Dekarta fi lozofske stranputice se kod njega ne mogu objašnjavati nekom transcendentnom, natprirodnom intervencijom (malin génie). Naprotiv, Lajbnic jednoznačno pokazuje da za naše greške u mišljenju nije odgovoran upliv natprirodnog nego prevelika bliskost onom prirodnom. U drugom delu, autor tvrdi da je promociju pomirenja kao središnje fi lozofske delatnosti Lajbnic proveo u delo polazeći od pretpostavke da su protivrečnosti rasute po fi lozofskoj tradiciji tek prividne. Svako partikularno stanovište može da zadobije svoje pravo važenje jedino ukoliko na izvestan način bude dovedeno u vezu sa ostalim stanovištima, uključujući i one koji mu izrekom oponiraju. Uspostavljanje takve veze Lajbnic poima kao pomirenje.

Socijalna Ekologija Casopis Za Ekolosku Misao I Sociologijska Istraživanja Okoline, 2008