Academia.edu no longer supports Internet Explorer.
To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to upgrade your browser.
2016, ER(R)GO. Teoria – Literatura – Kultura
In the picture entitled Self-portrait talking to Vince Francesca Woodman, an American photographer, endeavoured to capture her own voice. That which had been uttered became thereby unutterable, resulting in a sequence of doodles coming out of the artist’s mouth: the chain interrupted within the frame of the photograph in its attempt to reach the listener. This picture is both the space and the reason for the confrontation of two psychoanalytical views – Lacanian and Ettingerian – on the notion of the voice. While in Jacques Lacan’s thought the voice is introduced as objet petit a, inextricably bound to the Other and desire, Ettinger – author of the matrixial theory, practising psychoanalyst, artist, feminist, and member of the Second Generation after the Holocaust – defines this concept as link a, thus emphasising the connection inspired by the prenatal encounter, its fragility and intimacy. Collating these two viewpoints and the photographic art of Woodman lets one open the potentialities of the voice in the field of visual studies and consider the relationship between this notion and the senses. Such a juxtaposition challenges the boundaries of not only photography – the medium seemingly sentenced to silence – but also theory, for which the image can provide a platform of dialogue, as it relentlessly resists the reduction to solely one perspective.
The Central European Review of Economics and Management, 2016
The article presents an analysis of the axioms associated with the plurality method of aggregation of individual preferences, both when it is necessary to select one of many alternatives and when it is necessary to approve a single alternative. Also, we investigate the impact of the introduction of a new attribute, being the right of veto (absolute and relative), on the axioms given. In the conclusion, the emphasis is that the commonly used method of aggregation, i.e. the plurality method is not, in this sense, the best method, .
2014
Reportaż radiowy to dokumentalna forma audialna emitowana przez stację radiową. Wyznaczniki ratunkowe reportażu radiowego są zbieżne z tymi, które dotyczą reportaży prasowych czy telewizyjnych. Forma radiowa również musi być oparta na prawdziwej historii, z bohaterami, z zachowaną zasadą odpowiedzi na podstawowe dziennikarskie pytania: kto?, co?, gdzie?, kiedy?, jak i dlaczego? Małgorzata Rybczyńska wskazuje na uwagę słuchacza jako podstawową różnicę między przekazem w formie pisanej i audialnej. Odbiorca pozostaje skupiony przez około minutę. Po tym czasie zaczyna myśleć o czymś innym, w tym czasie radiowiec musi zainteresować słuchacza 1 . Historie prezentowane w reportażach radiowych są nie tylko opowiadane głosem bohatera. Dramaturgia budowana jest również za pomocą muzyki i dźwięków otoczenia. W części reportaży słychać również narratora, którego rolę pełni twórca. W ukształtowanych w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku szkołach reportażu radiowego podejście do głosu narratora obecnego w dziele różniło szkoły warszawską i krakowską. Reprezentowana przez Jacka Stworę szkoła krakowska opowiadała się za obecnością narratora. Cechami charakterystycznymi reportaży warszawskich jest ich gawędziarstwo, metaforyczność opowieści, starcie poglądów. Przedstawiciele szkoły warszawskiej unikali głosu reportażystów w dziełach, stawiając tym samym autentyczny dźwięk i głos bohatera na pierwszym miejscu. W dziełach krakowskich twórców ważna była ponadto dynamika reportażu. Trzecią z powstałych w tamtym czasie szkół reportażu była szkoła białostocka reprezentowana m.in. przez Wiesława Janickiego. Dzieła spod białostockiego szyldu były satyrami, krytykowały negatywne zjawiska i często przybierały kabaretowe formy.
Zagłada Żydów. Studia i Materiały, 2020
Czesław Miłosz swoją biografię intelektualną, będącą próbą wyjaśnienia sobie i innym, okres współpracy z komunistycznym rządem Polski Ludowej w latach 1946-1950, a zatytułowaną Zniewolony umysł opatrzył wielce mówiącym cytatem, którego autorstwo przypisał staremu Żydowi z Podkarpacia. Oto ten cytat: „Jeżeli dwóch kłóci się, a jeden ma rzetelnych 55 procent racji, to bardzo dobrze, i nie ma się co szarpać. A kto ma 60 procent racji? To ślicznie, to wielkie szczęście i niech Panu Bogu dziękuje! A co by powiedzieć o 75 procent racji? Mądrzy ludzie powiadają, że to bardzo podejrzane. No, a co o 100 procent? Taki, co mówi, że ma 100 procent racji, to paskudny gwałtownik, straszny rabuśnik, największy łajdak”
Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego eBooks, 2019
2017
The main object of analyses provided in the paper is one of the key problems of contemporary Poland’s democracy, i.e. the “destructive” model of political rivalry. Action aimed at discrediting a rival in direct “confrontation” proves more beneficial than long-term planning resulting in realization of positive reform plan. As a result political elites cater to their own political needs forgetting about their social role in regard to citizens. As a consequence the gap between the society and politics grows even bigger. The society becomes more and more depoliticized. Indicators of associating oneself with political parties are the lowest in the whole of European Union. Most of the citizens admit they have no-one to vote for, they do not associate themselves even with the party they are voting for the general perception of politicians is extremely critical. It seems that it is important to put clearer emphasis on the fact that the whole of the political stage is responsible for said ne...
Poznańskie Spotkania Językoznawcze, 2015
Pomacs are Bulgarian speaking Muslims who accepted Islam between 15th and 19th century. Most of contemporary population of Pomacs, counting overall about 400 thousands, live in the Rodops (the part of the Greek side). For many years the assimilation attempt has been making on this population by changing their Muslim names and surnames. This article concerns about the reasons and the prizes which are paid for these changes. Author relies on her own research and confronts own remarks with dictionary data.
Przestrzenie Teorii, 2015
Roczniki Filozoficzne
Artykuł jest próbą podsumowania dyskusji wokół republikanizmu „Solidarności” i wschodnioeuropejskiego ruchu dysydenckiego lat 70. i 80. XX wieku, która towarzyszyła transformacji ustrojowej po upadku komunizmu w 1989 r. Autorka przedstawia źródła i najważniejsze wątki tej dyskusji, umieszczając je w kontekście współczesnej filozofii politycznej. Dotyczą one historycznych analogii ruchu dysydenckiego, ideowego pokrewieństwa ruchu i tradycji republikańskiej oraz dziedzictwa ruchu w dyskursie publicznym i rozwiązaniach ustrojowych. Pozwala to, z jednej strony, przybliżyć się do odpowiedzi na pytanie o typ republikanizmu najbliższego polskim doświadczeniom, a z drugiej — co ważniejsze — podjąć próbę ewaluacji intelektualnej dyskusji wokół republikanizmu w Polsce po 1989 r.
Zagłada Żydów. Studia i Materiały
W jednej z ruin warszawskiego getta, pomiędzy stosami osmalonych kamieni i ludzkich kości, odnaleziono, ukryty i zamknięty w małej butelce, następujący testament, spisany przez Żyda imieniem Josel Rakower w ostatnich godzinach warszawskiego getta ...
Językoznawstwo
W artykule podjęto problematykę lakunarności jednostek frazeologicznych w języku bułgarskim i polskim. W tekście przedstawione są różne poglądy na temat typów i stopni ekwiwalencji międzyjęzykowej we frazeologii. Autorzy podkreślają, że obecność lub brak ekwiwalencji międzyjęzykowej w jednostkach frazeologicznych powinny być ustalane na podstawie semantyki. Badanie zostało przeprowadzone na obszernym materiale ilustracyjnym, obejmującym idiomy, utrwalone porównania i inne typy jednostek frazeologicznych. Słowa kluczowe: frazeologia, lakunarność, ekwiwalencja międzyjęzykowa, bezekwiwalentne jednostki frazeologiczne, język bułgarski, język polski.
Linguodidactica, 2015
Problematyka podjęta w artykule wpisuje się w nurt badań lingwistyki mentalnej, dotyczących umysłowego wymiaru językowego funkcjonowania człowieka. Jego składową jest zdolność językowa obejmująca także zaburzoną zdolność językową. W tym aspekcie lingwistyki mentalnej bliskiej przedmiotowi badań logopedii, w tekście omówione zostały zależności między błędem wymowy a wadą wymowy w kontekście rozwoju mowy i przyswajania języka obcego. Między innymi została zwrócona uwaga na problem świadomości językowej użytkowników języka i roli języka jako narzędzia komunikacji. W związku z tym w rozważaniach uwzględniono także aspekt psycho-i socjolingwistyczny. Na podstawie analizy przeprowadzonych badań ankietowych (210 respondentów w wieku 13-22 lat) ustalono, jak pojęcia błędu i wady wymowy funkcjonują w świadomości użytkowników języka, co ich zdaniem leży u podstaw wymowy niemieszczącej się w normie oraz jak w świadomości respondentów postrzegane jest zagadnienie wad wymowy w kontekście uczenia się języków obcych. Zasygnalizowana została potrzeba badań skali wpływów różnych czynników zewnętrznych-w tym rozpoczętej w okresie kształtowania się mowy intensywnej nauki języków obcych-na zaburzenia mowy o charakterze dyslalii.
Logopaedica Lodziensia, 2023
Zaburzenia głosu są w ostatnich latach najczęściej orzekaną chorobą zawodową, dlatego zasadne jest rozważenie potrzeby i metodyki przeprowadzania badań przesiewowych głosu u osób pracujących głosem. Artykuł podejmuje problematykę skuteczności oceny przesiewowej głosu na przykładzie pilotażowych badań w grupie nauczycieli (n = 22) i chórzystów (n = 14). Wyniki badań wskazują na efektywność diagnostyczną połączonej samooceny głosu (przy pomocy VHI) oraz oceny parametru maksymalnego czasu fonacji (MCF) i oceny odsłuchowej według kategorii skali GRBAS.
Zarządzanie w Kulturze
The aim of this article is to draw the attention to the formation process of the theatre history on the basis of the dominant perception of phenomena, relations between them and the oeuvre of the artists, which has been shaped by the selected research methods. The material, which constitutes the exemplification for the necessity of turning towards the unconventional readings of the sources seen as not so credible, is the autobiography, with the special focus on the anecdotes which are prevalent in it.
Acta Baltico-Slavica, 2015
Observations on the Polish lexis in Lithuania on the borderland of Lithuania, Latvia and BelarusThe paper comments on the lexicon of Polish on the borderland of Lithuania, Latvia and Belarus (in the Zarasai district and the Ignalina district in Lithuania). The remarks, illustrated with selected examples, have been formulated on the basis of data gathered during field research in 2000–2001 and 2010–2011. The paper aims primarily at discussing the extent to which the collected material contributes to the state-of-the-art knowledge on the vocabulary of the North-Eastern Borderlands; the author analyzes the types of words present in the collected material in order to specify whether they are generally attested and well documented, or conversely – less known and only occasionally considered in literature.A large part of the collected material consists of vocabulary well known in Lithuania, and often in the whole area of the North-Eastern Borderlands. These include old expressions of vari...
Wyzsze Seminarium Duchowne Diecezji Legnickiej, 2006
2012
The political culture in the Polish media coverage, due to its low level, is one of the most diffi cult issues in the public debate. Today, media culture (and the culture in media) is determined by the mutual behavior of politicians and journalists. Especially journalists, who are more deeply dependent on politicians and topics bounced by their for public pseudo-discussion. The quality of journalists work is in straight relation to the language of contemporary politics and the media issues are created based on even the most trivial impulse, which is sent to them. Thus, the language of the media is reduced to the level imposed by the language of politics and the culture in the media undergoes the dictates of political life. Therefore, the overriding problem is the transfer of information based on the criterion of social (not political) interests, and not the implementation of the communication chain of artifi cial issues, which, thanks to the political signals become part of media culture.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura, 2019
Numer poświecony istostnemu i ciągle jeszcze niezbadanemu naukowo zjawisku postprawdy w dyskursie publicznym.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 2017
Przesłanki dopuszczalności skargi konstytucyjnej mają przede wszystkim formalny charakter. Zgodnie z art. 77 ust. 3 pkt 3 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym, Trybunał wydaje postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi lub skardze, jeżeli wniosek lub skarga są oczywiście bezzasadne. Oczywista bezzasadność jest przesłanką o merytorycznym charakterze, jest niedookreślonym pojęciem, a jej znaczenie wynika z procesu stosowania prawa. Możliwość merytorycznego badania skargi konstytucyjnej na etapie wstępnego rozpoznania ma wyjątkowy charakter i powinno być poddane restrykcyjnej interpretacji. Wszelkie wątpliwości dotyczące tego, czy skarga jest oczywiście bezzasadna powinny skutkować skierowaniem jej do merytorycznego zbadania. Praktyka oparta na przeciwnym założeniu mogłaby doprowadzić do pozbawienia skargi jej podstawowej funkcji jako środka ochrony konstytucyjnych praw i wolności.
Loading Preview
Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.