Festiwalizacja kultury. Jak megaiwenty tworzą megatrend

Turyzm/Tourism, 2018

W sytuacji niewystarczających dotacji na działalność merytoryczną muzeów, zwłaszcza samorządowych, a także niskiej frekwencji zwiedzających, słabo zainteresowanych tradycyjną ofertą placówek, istnieje pilna potrzeba wzbogacania jej o dodatkowe elementy odpowiadające oczekiwaniom współczesnego klienta. Obserwacja prężnie działających muzeów w Polsce i na świecie wskazuje, że takim atrakcyjnym, poszerzającym produkt muzealny komponentem jest organizacja wydarzeń kulturalnych. Artykuł jest próbą wyjaśnienia roli wydarzeń kulturalnych w kształtowaniu produktu muzeum na podstawie analizy konkretnego przypadku Muzeum Miejskiego „Dom Gerharta Hauptmanna” w Jeleniej Górze-Jagniątkowie.

Rocznik Andragogiczny, 2015

Uniwersytet Zielonogórski O "gettoizacji" aktywności kulturalnej seniorów On "ghettoization" of cultural activity of seniors Streszczenie. Artykuł porusza problem tzw. gettoizacji aktywności kulturalnej seniorów. Polega ono na tym, że instytucje kultury, tworząc ofertę, kierują ją wyłącznie do konkretnych grup wiekowych, czyli np. tylko do dzieci lub seniorów. Uczestnicy podlegają zatem separacji i tworzy się w ten sposób "getta wiekowe". Autorka na wstępnie charakteryzuje aktywność kulturalną starszych osób w Polsce, odwołując się do badań, a następnie koncentruje się na uwarunkowaniach "gettoizacji" aktywności kulturalnej seniorów. W zakończeniu wskazuje na ryzyko, jakie niesie ze sobą separowanie grup wiekowych, a także na potrzebę zrównoważenia ofert "wygrodzonych", "na wyłączność" dla seniorów przez oferty międzypokoleniowe. Słowa kluczowe: osoby starsze, aktywność kulturalna, "gettoizacja" aktywności kulturalnej. Summary. The article discusses the problem of the so-called "ghettoization" of senior's cultural activity. It consists in the fact that cultural institutions while creating an offer direct it exclusively to some specific age groups like children or seniors. Participants are therefore separated and this creates "age ghetto." In the first part of the article the author, by referring to researches, characterizes cultural activities of older people in Poland and then focuses on the determinants of "ghettoization" of cultural activity of seniors. Finally, the author indicates the risk connected with separating various age groups and the need to balance "fenced" offers which are designed "exclusively" for seniors through more intergenerational offers.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura, 2023

Er(r)go. Teoria - Literatura - Kultura

Literaturoznawcy, Michel Espagne i Michael Werner wprowadzili pojęcie „transferu kuturowego” do nauk humanistycznych. Proces transferu zachodzi zawsze w obie strony i jest kreatywny. W przypadku transferu kulturowego każda rzecz (koncepcje, systemy prawnych, idei, przedmioty materialne, terminy, konwencje literackie, teatralne itp.) nie tylko zostaje przeniesiona do nowego kontekstu, ale przede wszystkim nabiera nowego znaczenia. Kulturowa wymiana to nie cyrkulacja wiedzy i idei takimi jakie są w środowisku oryginalnym, ale ich ponowna reinterpretacja w odmiennym kontekście kulturowym. Artykuł ma na celu analizę transferu kulturowego na przykładzie tradaptacji Jatindera Vermy w teatrze interkulturowym. Naświetlone zostały procesy relokacji kulturowej klasyków, negocjacje językowe, heteroglosji i inicjacji ruchu nowych teatrów mniejszościowych. Autorka pokazuje także proces ewolucji definiowania i rozumienia takich zagadnień jak performatywność, wypowiadalność czy odgrywalność w na...

2009

Gnieźnieńskie Forum Ekspertów Turystyki Kulturowej Dokąd zmierza turystyka kulturowa? Pytanie 2: Dokąd zmierza turystyka kulturowa-ku masowości czy elitarności? Dokąd zmierzać powinna? Jakie są lub mogą być plusy i minusy każdego z procesów? dr Armin Mikos v. Rohrscheidt, GHWSM Milenium/Kultur.pl Pytanie ma charakter fundamentalny dla rozwoju całej turystyki. Żeby jednak podjąć próbę odpowiedzi na nie, trzeba najpierw "dopytać": o czym dokładnie mówimy? Definicje turystyki kulturowej sięgają bowiem od ściśle elitarnych (dziedzictwo kultury wysokiej, wielkiej architektury, znaczące wydarzenia artystyczne jako cele) po takie, które zawierają w swoim zakresie praktycznie całą turystykę, co dowodnie pokazał Hughes, a na polskim gruncie zaprezentował w swoim zeszłorocznym opracowaniu Prof. A. Kowalczyk. Jeśli jednak mamy wyróżniać turystykę kulturową pośród innych rodzajów podróżowania typu turystycznego (a warto wyróżniać, bo jest to potrzebne klientom dla orientacji a rynkowi usług dla ich prawidłowej segmentacji), to trzymałbym się zaproponowanej przez siebie ("Turystyka Kulturowa …" , 2008, s. 31.) tzw. definicji funkcjonalnej, która jako kryterium rozróżnienia wskazuje zestawienie celów i aktywności, zawartych w programie konkretnej wyprawy (dla zorganizowanych wycieczek grupowych) i osobistą motywację lub też zrealizowaną na jej podstawie listę celów i aktywności (dla turystów indywidualnych i grup "prywatnych"). Przy takim rozumieniu zakresu turystyki kulturowej można ją dość sprawnie wydzielić z ogromnego spektrum pozostałych podróży i odpowiednio do tego opisywać, konstruować programy oraz tworzyć oferty. W zestawieniu istniejących form turystyki kulturowej-stosując jako kryterium podstawowe właśnie ową definicję-starałem się już pokazać istniejące bez wątpienia także aktualnie "rozwarstwienie", oddzielając (choć granice tu są często płynne), wymieniając i opisując formy typowe dla turystyki kultury wysokiej, turystyki edukacyjnej (więc ściśle poznawczej) i wreszcie dla bardzo szerokiego spektrum pozostałych form, ukierunkowanych na dziedzictwo materialnej i duchowej kultury, nie roszczące sobie pretensji do miana tej pierwszej, nazwanych przeze mnie przejawami turystyki kulturowej powszechnej lub popularnej. Zatem: dokąd zmierza współczesna turystyka kulturowa? Wydaje się, że zarówno ku elitarności, jak i masowości, czyli ku dalszemu rozwarstwieniu, i to przynajmniej w dwóch aspektach: Najpierw zatem uwyraźni się podział na turystykę kultury wysokiej i (w jej ramach) awangardowej (już teraz częściowo w swym postmodernistycznym kształcie coraz bardziej niezrozumiałej, czyli nieatrakcyjnej dla ogółu przeciętnych konsumentów zarówno samej kultury, jak i turystyki) oraz turystykę kultury powszechnej i (w jej ramach) popkultury. Klienci (pewnie nieliczni) pierwszego typu ofert będą jeździli i latali na awangardowe wystawy i festiwale muzyczne, oglądali muzea sztuki współczesnej i modne wydarzenia z gatunku performance. Jednak obok tej grupy utrzyma się w tym samym (a może jednak już różnym) segmencie liczniejsza, czyli jakby mainstreamowa grupa koneserów "klasycznego" dziedzictwa kulturowego: wybitnych obiektów architektury różnych epok, muzyki klasycznej, w tym operowej i symfonicznej, dziedzictwa dawnych cywilizacji i kulturowej substancji, przechowywanej w instytucjach większych i mniejszych miast, wątków biograficznych i innych-czasem niszowych-tematów związanych z historią i kulturą. Zwolennicy powszechnej turystyki kulturowej (których liczba w średnim okresie zapewne wzrośnie wraz z poziomem wykształcenia i poprawą warunków materialnych w licznych krajach) będą kontynuowali swoje wykupione u touroperatorów lub prywatne wycieczki, oparte o regionalne i lokalne pakiety turystyczne, mające-jak i dziś-charakter mieszany. Celami ich

2018

Postrzeganie i identyfikowanie trendów, czyli określonych prawidłowości, które opisują dynamikę przekształceń to, jak słusznie stwierdzają autorzy, jeden ze sposobów zrozumienia i porządkowania zmiennej rzeczywistości. Autorzy poszczególnych tekstów dobrze objaśniają, dlaczego słowo "trend" stało się współcześnie gwiazdą leksykalną, a zarazem ważną kategorią analityczną i opisową, a także najczęściej wartościowaną pozytywnie (samo słowo trend jest trendy: znaczy cool). Żyjemy w czasach bezprecedensowej zmienności zarówno w sferze osobniczej, społecznej jak i pozaspołecznej (np. zmiany klimatyczne). Rozumienie istoty, e ologii, natury trendów zarówno w skali mega, makro, mezo i mikro-a wszystkie te wymiary są w książce dobrze przedstawione-jest warunkiem zrozumienia świata i procesów w nim zachodzących.

Co się dzieje z polskim społeczeństwem? Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Ireneuszowi Krzemińskiemu, 2019

2012

The political culture in the Polish media coverage, due to its low level, is one of the most diffi cult issues in the public debate. Today, media culture (and the culture in media) is determined by the mutual behavior of politicians and journalists. Especially journalists, who are more deeply dependent on politicians and topics bounced by their for public pseudo-discussion. The quality of journalists work is in straight relation to the language of contemporary politics and the media issues are created based on even the most trivial impulse, which is sent to them. Thus, the language of the media is reduced to the level imposed by the language of politics and the culture in the media undergoes the dictates of political life. Therefore, the overriding problem is the transfer of information based on the criterion of social (not political) interests, and not the implementation of the communication chain of artifi cial issues, which, thanks to the political signals become part of media culture.

Roczniki Nauk Społecznych, 2021

well-known museums, such as the Louvre in Paris and international cultural heritage sites, including the Roman Colosseum. Since the outbreak of the epidemic there has also been a rapid increase in online gaming traffic. Finally, after the total suspension, sports competitions, e.g. football matches, came back, but without the participation of the fans, albeit like stand-ups with played recordings of the stadium's fans' reactions. In this way, what we call entertainment or popular culture has been domesticated and is done through the media. In this article I review the possibilities that new technologies now offer for domesticated culture in new circumstances forced by a pandemic COVID-19.

Turystyka Kulturowa, 2009