Resmin Karanlık Öyküleri / Dark Stories of Painting

İthaf Sanat, 2024

2018

ARTS, 2020

Bu makale, Batı düşünce tarihinde ve sanatında delilik ile kadın arasındaki ilişki üzerine gönderme yaparak başlar. Hamlet Ophelia’ sının yorumlanması, toplumsal cinsiyet, kadının konumu ve edebiyat alanlarındaki söylemler içindeki önemi bağlamında ele alınarak Ophelia’nın resme ve fotoğrafa aktarılmasında sanatçıların yaklaşımları incelenmiştir. Deli kadın fenomeni insanlık tarihiyle aynı yaştadır ve sanat tarihi boyunca bu görsel imgenin geçirdiği dönüşümler, kadına yönelik toplumsal tutumlarda ve kadına yüklenen görevlerle koşut ilerler. Ophelia gençliği, güzelliği ve masumiyetiyle olduğu kadar solgun yüzü, deliliği ve genç yaşta ölümüyle kutsal kadın kavramının edebiyattaki en yakın benzeri olduğu gibi tüm deli kadınların da duayeni sayılır. Shakespeare’in oyununda dolaylı olarak anlatılan Ophelia’nın ölüm sahnesi birçok şair, yazar gibi ressamların ve fotoğrafçıların da ilgi odağı olur. John Everett Millais 1852’de yaptığı Ophelia resmi ile dönemi ve sonrasındaki sanatçılara ilham verir. Bu çalışma Ophelia özelinde deliliğin kadınlık durumu ile neden ve nasıl ilişkilendirildiğini analiz edecektir. Analizler, Ophelia’nın resme ve fotoğrafa aktarılmasında sanatçıların yaklaşımlarına ve feminist kuramcıların argümanlarına dayanmaktadı

Researcher Social Science Studies, 2018

Renk üzerine yapılan araştırmalarda renk olgusuna karşı farklı yaklaşımlar olduğu gözlemlenmektedir. Bu yaklaşımlarda rengin, ışık, boya veya insanın görme algısı durumunun incelenmesiyle ortaya çıktığı anlaşılmaktadır. Fizyolojik tanımlamada renk, ışığın gözün retinasına değişik biçimde ulaşması ile ortaya çıkan bir algılama olarak açıklanmaktadır. Bu algılama, ışığın maddeler üzerine çarpması ve bazen soğurulup bazen yansıması nedeniyle çeşitlilik gösterir. İşte bu oluşuma renk veya renk tonu denir. İnsanın renk arayışları geçmiş yüzyıllarda olduğu gibi, sonraki yıllarda da kendini göstermiştir. Birçok alanda oluşan teknik gelişmelerle birlikte boyanın kimyası da değişmiştir. Bu değişim, resim yüzeyindeki renk yaklaşımlarına da etkilerde bulunmuştur. Resimde bilimsel perspektifin keşfi, ışık-gölge, volüm ve kompozisyon anlayışındaki değişimlere neden olmuştur. Ve bu değişimler geçen yüzyıllardaki anlayışla karşılaştırılamayacak kadar büyük farklılıklar ve yenilikler doğurmuştur. Rönesans, yeni bilgi ve tekniklerin gelişmesine olanak sağlamış, birçok açıdan nitelik ve çeşitliliği de beraberinde getirmiştir. Ayrıca, resim sanatının şekillenmesine büyük katkıları olan renk, ilk çağlardan modern zamanlara kadar insanın kendini farklı biçimlerde ve farklı anlamlarda ifade etmesine olanak sağlamıştır. Bu konuda renk olgusu insanların düşüncelerini ve duygularını kolay yolla ifade edebileceği önemli bir değer olmuştur. Resim sanatının tarihine bir göz atıldığında, rengin özgül renk değerinin ötesinde temsil değeri ile de kullanıldığı görülmektedir. Temsili renk değeri ile ifade edilmek istenen ise, rengin dış dünyayı yansıtma aracı olarak kullanılmasıdır.

2012

Tarihin ilk evrelerinden bugune degin insanoglunu etkileyen renk, her cagda farkli bicimlerde sanat eserlerine yansimistir. Eski insanlar renkleri, avlanma ve mucadele gibi konularin goruldugu resimlerde buyusel amaclarla kullanmislardir. Hristiyanligin yukselisi Roma ilk donem kilise mozaiklerinde cok renkli sanat calismalarini beraberinde getirmistir. Misir’da ise mavi renk uretimi onem tasimis ve bu renk ulke disinda Misir mavisi adiyla kullanilmaya baslanmistir. Ortacagda renk paleti, dikkat cekici olcude zenginlesirken, Ronesans’a dogru resimde renk, tablonun perspektifine katilmis, ona derinlik kazandirmis ve isik-golge oyunlari onemli bir rol ustlenmistir. Empresyonist ressamlar, renkleri olmasi gerektigi gibi degil; isigin etkileri altinda, gercekten gorundukleri gibi resmetmislerdir. 20. yuzyilda ise ozgur bir renk kullanimi gorulmektedir. Kandinsky ve Mondrian'dan beri 1910'larda ve 1920'lerde renk, sanatcilar icin tamamen ozgur ve bagimsiz bir yaraticilik ara...

ARTS: Artuklu Sanat ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2020

Bu makale, Batı düşünce tarihinde ve sanatında delilik ile kadın arasındaki ilişki üzerine gönderme yaparak başlar. Hamlet Ophelia' sının yorumlanması, toplumsal cinsiyet, kadının konumu ve edebiyat alanlarındaki söylemler içindeki önemi bağlamında ele alınarak Ophelia'nın resme ve fotoğrafa aktarılmasında sanatçıların yaklaşımları incelenmiştir. Deli kadın fenomeni insanlık tarihiyle aynı yaştadır ve sanat tarihi boyunca bu görsel imgenin geçirdiği dönüşümler, kadına yönelik toplumsal tutumlarda ve kadına yüklenen görevlerle koşut ilerler. Ophelia gençliği, güzelliği ve masumiyetiyle olduğu kadar solgun yüzü, deliliği ve genç yaşta ölümüyle kutsal kadın kavramının edebiyattaki en yakın benzeri olduğu gibi tüm deli kadınların da duayeni sayılır. Shakespeare'in oyununda dolaylı olarak anlatılan Ophelia'nın ölüm sahnesi birçok şair, yazar gibi ressamların ve fotoğrafçıların da ilgi odağı olur. John Everett Millais 1852'de yaptığı Ophelia resmi ile dönemi ve sonrasındaki sanatçılara ilham verir. Bu çalışma Ophelia özelinde deliliğin kadınlık durumu ile neden ve nasıl ilişkilendirildiğini analiz edecektir. Analizler, Ophelia'nın resme ve fotoğrafa aktarılmasında sanatçıların yaklaşımlarına ve feminist kuramcıların argümanlarına dayanmaktadır.

Bu makale, Batı düşünce tarihinde ve sanatında delilik ile kadın arasındaki ilişki üzerine gönderme yaparak başlar. Hamlet Ophelia' sının yorumlanması, toplumsal cinsiyet, kadının konumu ve edebiyat alanlarındaki söylemler içindeki önemi bağlamında ele alınarak Ophelia'nın resme ve fotoğrafa aktarılmasında sanatçıların yaklaşımları incelenmiştir. Deli kadın fenomeni insanlık tarihiyle aynı yaştadır ve sanat tarihi boyunca bu görsel imgenin geçirdiği dönüşümler, kadına yönelik toplumsal tutumlarda ve kadına yüklenen görevlerle koşut ilerler. Ophelia gençliği, güzelliği ve masumiyetiyle olduğu kadar solgun yüzü, deliliği ve genç yaşta ölümüyle kutsal kadın kavramının edebiyattaki en yakın benzeri olduğu gibi tüm deli kadınların da duayeni sayılır. Shakespeare'in oyununda dolaylı olarak anlatılan Ophelia'nın ölüm sahnesi birçok şair, yazar gibi ressamların ve fotoğrafçıların da ilgi odağı olur. John Everett Millais 1852'de yaptığı Ophelia resmi ile dönemi ve sonrasındaki sanatçılara ilham verir. Bu çalışma Ophelia özelinde deliliğin kadınlık durumu ile neden ve nasıl ilişkilendirildiğini analiz edecektir. Analizler, Ophelia'nın resme ve fotoğrafa aktarılmasında sanatçıların yaklaşımlarına ve feminist kuramcıların argümanlarına dayanmaktadır.

Bryan D. Palmer - Karanlığın Kültürleri

Kendi yazdığı 12 kitabı ve derlediği 5 kitabı bulunmaktadır. Kitaplarının konusu genel olarak emek dünyası, sol ve dev rimci hareket üzerine yoğunlaşmıştır. Yakın dönemde basılmış kitabı James P. Cannon and the Origins o f the American Revolutionary Left, 1890-1928 "bu zamana kadar Kanada'da yayımlanan ve konusu Kanada olmayan en iyi kitap" olarak nitelenmiştir. Bryan Palmer yine Karanlığın Kültürleri ile birçok ödüle layık görülmüştür.