Το ΝΑΤΟ και το κεντροευρωπαϊκό μέτωπο επιχειρήσεων 1953-1967

Dionysios Chourchoulis

Το ΝΑΤΟ και το κεντροευρωπαϊκό μέτωπο επιχειρήσεων 1953-1967

Key takeaways

Σε μία πρώτη φάση, από την ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949, η πεποίθηση ότι η ΕΣΣΔ και ο ανατολικός συνασπισμός απολάμβαναν συντριπτική υπεροχή συμβατικών δυνάμεων στον ευρωπα κό χώρο, και μάλιστα πρωτίστως στον κρίσιμης σημασίας Κεντρικό Τομέα, 2 ώθησαν τις νατο κές χώρες στην αντίληψη ότι η αμερικανική πυρηνική ισχύς θα αποτελούσε τον πυλώνα της νατο κής αποτροπής ή της στρατηγικής σε περίπτωση πολέμου.
6 Οι ΗΠΑ, και πολύ σύντομα και το ΝΑΤΟ, θα αντιστάθμιζαν τη μείωση της συμβατικής τους ισχύος υιοθετώντας ως ακρογωνιαίο λίθο της αμυντικής τους στρατηγικής τα πυρηνικά όπλα.
Οι μικρότερες ευρωπα κές δυνάμεις πίεζαν για μικρότερες συμβατικές δαπάνες και μεγαλύτερο ρόλο στο πυρηνικό οπλοστάσιο του ΝΑΤΟ, η γαλλική εμπλοκή στον πόλεμο της Αλγερίας συνεχιζόταν και εντεινόταν, ενώ η Βρετανία επιθυμούσε να περικόψει τον αριθμό των δυνάμεων της στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Παράλληλα, νέες εκτιμήσεις σχετικά με την πραγματική ισχύ των σοβιετικών μεραρχιών και των δυνάμεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας γενικότερα, κατέδειξαν ότι στον τομέα των συμβατικών δυνάμεων η κατάσταση δεν ήταν απελπιστική για το ΝΑΤΟ: οι νατο κές μεραρχίες ήταν ισχυρότερες αριθμητικά από τις σοβιετικές, ενώ συνάμα ολοκληρωνόταν ο δυτικογερμανικός επανεξοπλισμός.
Μόνο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και έπειτα, εν μέρει λόγω της ύφεσης του Ψυχρού Πολέμου αλλά και της επίτευξης σχετικής ισορροπίας στο πεδίο των συμβατικών και πυρηνικών δυνάμεων, οι ΗΠΑ, και ακολούθως το ΝΑΤΟ, προσέδωσαν μεγαλύτερη έμφαση στον σχεδιασμό αντιμετώπισης απειλών ήσσονος σημασίας.

Ο καταστατικός χάρτης ενός κόμματος αποτελεί ένα σχετικά αδρανές περίγραμμα, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στις συγκυριακές αλλαγές, ενώ οι μεταβολές αποτυπώνουν, τρόπον τινά, τις διαδικασίες επεξεργασίας και διαμόρφωσης των πολιτικών και στρατηγικών επιλογών. Στις καταστατικές προβλέψεις παρέχονται πληροφορίες για την ανάδειξη και αναπαραγωγή των πολιτικών ελίτ, ενώ στη δομή και τη διάρθρωση ενός κόμματος αποτυπώνεται ο τρόπος επικοινωνίας των μελών μεταξύ τους και ο τρόπος επικοινωνίας της κομματικής ελίτ με τη βάση του κόμματος και, έτσι, σκιαγραφείται τόσο η διαδρομή των αποφάσεων όσο και της πληροφόρησης. Τέλος, ειδικά στην περίπτωση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, το καταστατικό λειτουργίας κανονικοποιεί την καθημερινότητα, καλλιεργώντας μια συγκεκριμένη πολιτική κουλτούρα και συμβάλλει στη δημιουργία και διατήρηση της συναντίληψης των μελών. Στο σημείωμα αυτό εξετάζεται η τεχνική πλευρά της οργάνωσης του ΚΚΕ, βάσει του καταστατικού λειτουργίας, από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα. Περιγράφεται η διάρθρωση του κόμματος, σχηματοποιούνται οι ιεραρχικές δομές και αναλύονται οι εσωτερικές εκλογικές και λοιπές διαδικασίες, με αναφορά σε όλες τις μεταπολιτευτικές εκδόσεις του καταστατικού.

Την τελευταία εικοσαετία του 19ου αιώνα δημιουργήθηκαν στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα -από την ιδιωτική πρωτοβουλία- νεωτερικοί θεσμοί οικονομικού χαρακτήρα (Ταμιευτήρια, Αλληλοβοηθητικές Τράπεζες) κατά τα πρότυπα της δυτικής Ευρώπης (Schulze Delitzsch, Reiffstein). Η έρευνα εντόπισε τρεις θεσμούς τέτοιου είδους: την Αλληλοβοηθητική Τράπεζα «η Αβία» (1884), την Εταιρεία του Λαού ο «Μεσσηνιακός Σύνδεσμος» (1884) και το Μεσσηνιακόν Ταμιευτήριον ο «Δαφνών» (1896). Οι συγκεκριμένες συσσωματώσεις φιλοδόξησαν μέσω των οικονομικών τους εργασιών (καταθέσεις, δάνεια, επενδύσεις) να επιλύσουν προβλήματα των εταίρων τους και να καλλιεργήσουν σε αυτούς και την τοπική κοινωνία ένα κοινά αποδεκτό αξιακό σύστημα, το οποίο θα περιελάμβανε την εργασία, την πρόοδο, την εργατικότητα, τη φειδώ, την αποταμίευση, την αλληλεγγύη, τη συνεργατικότητα, την προσήλωση στην οικογένεια κλπ. Υπό αυτή την έννοια η μύηση των εργατών στο εν λόγω αξιακό σύστημα θεωρείτο -σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής- η καλύτερη προσφορά των μεσαίων και ανωτέρω στρωμάτων της Καλαμάτας στους εργατικούς κύκλους της πόλης, καθώς οι τελευταίοι θα βασίζονταν πλέον στις δικές τους δυνάμεις και δεν θα ανέμεναν τη διαρκή υλική και ηθική προσφορά των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων. Όσο για την προσφορά χαμηλότοκων δανείων στα μέλη των σωματείων -και όχι μόνο-, αυτή αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της αναγκαίας οικονομικής ρευστότητας που χρειαζόταν η μεσσηνιακή οικονομία στα τέλη του 19ου αιώνα και στον περιορισμό των τοκογλυφικών δράσεων. Τα διοικητικά επίσης συμβούλια των σωματείων, που αποτελούνταν από άτομα κυρίως του εμπορικού κόσμου, θέλησαν να καλλιεργήσουν στα μέλη τους και τους υπόλοιπους Καλαματιανούς την ιδεολογία τους για τον αστικό βίο, την ηθική, το κοινωνικό καθήκον, την κοινωνική συνοχή, την εθνική ταυτότητα, σε μια προσπάθεια να διαμορφώσουν συμπεριφορές ικανές να αποτρέψουν επικίνδυνες εξελίξεις και κοινωνικές ανατροπές. Η βραχύβια, τέλος, δράση των εξεταζόμενων θεσμών καταδεικνύει ότι η ανταπόκριση των κατοίκων της Καλαμάτας σε αυτούς, αλλά και η επίδραση των θεσμών στην καθημερινότητα των μελών τους δεν υπήρξε η αναμενόμενη.

Σε όλες τις πλάγιες ακτινογραφίες της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ) σε ασθενείς με ιδιοπαθή σκολίωση φαίνεται το σημείο του διπλού περιγράμματος των πλευρών (ΣΔΠΠ), που είναι η ακτινολογική εικόνα του πλευρικού ύβου. Το περίγραμμα των πλευρών του κυρτού ημιθωρακίου επικαλύπτει το περίγραμμα των πλευρών του κοίλου ημιθωρακίου. Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να παρουσιάσουμε το ΣΔΠΠ σε παιδιά με ή χωρίς εφηβική ιδιοπαθή σκολίωση γωνίας Cobb 10°-20° και να εξετάσουμε αν στην σκολίωση προηγείται η παραμόρφωση του θώρακα ή αυτή της ΣΣ. Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν οι ακτινογραφίες 133 παιδιών, που επανεξετάσθηκαν μετά από μαζικό προληπτικό έλεγχο για σκολίωση σε σχολεία. Αυτά ήταν 47 αγόρια (♂) και 86 κορίτσια (♀) με μέση ηλικία (ΜΗ) 13,28 και 13,39 έτη αντίστοιχα. Μετρήθηκε η γωνία Cobb, ενώ το τμηματικό πλάγιο περίγραμμα της ΣΣ (οβελιαίο περίγραμμα - sagittal profile), εκτιμήθηκε τμηματικά (δηλαδή σε κάθε ένα σπονδυλικό επίπεδο) από τις πλάγιες ακτινογραφίες αυτής σε όρθια θέση, μετρώντας με ένα γωνιόμετρο την γωνία που σχηματίζεται από την γραμμή της οπίσθιας επιφάνειας του κάθε σπονδυλικού σώματος (1ου θωρακικού - 5ου οσφυϊκού) και του κάθετου άξονα. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 5 ομάδες: 1) με ευθεία ΣΣ, 2) με σπονδυλική σκολίωση γωνίας Cobb<10°, 3) με θωρακική, 4) με θωρακοοσφυϊκή και 5) με οσφυϊκή σκολίωση γωνίας Cobb 10°-20°. Για να εκτιμηθεί το ΣΔΠΠ χρησιμοποιήθηκε ο πλευρικός δείκτης (ΠΔ). Ο ΠΔ ορίζεται ως ο λόγος δύο αποστάσεων (d1/d2). Η πρώτη (d1) είναι η απόσταση μεταξύ του οπισθίου ορίου του σπονδυλικού σώματος του σπονδύλου που αντιστοιχεί στο πιο μακρινό σημείο του περιγράμματος της περισσότερο προεξέχουσας πλευράς του προέχοντος ημιθωρακίου και αυτού του ιδίου σημείου. Η δεύτερη (d2) είναι η απόσταση μεταξύ του οπισθίου ορίου του ίδιου σπονδυλικού σώματος και του πιο μακρινού σημείου του περιγράμματος του λιγότερο προέχοντος ημιθωρακίου. Σε έναν συμμετρικό και μη παραμορφωμένο θώρακα οι δύο αποστάσεις είναι ίσες και ο ΠΔ ισούται με 1. Αποτελέσματα: Τα αριθμητικά δεδομένα του d1 και d2 σε αγόρια και κορίτσια παρουσιάζονται μαζί, επειδή δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ τους. Δεν υπήρχαν διαφορές του ΠΔ σε σχέση με το φύλο, που είναι 1.45, 1.51, 1.56, 1.59 και 1.47 για τις ανωτέρω περιγραφείσες 5 ομάδες. Επίσης δεν υπήρχε καμία συσχέτιση της γωνίας Cobb με τον ΠΔ των παιδιών της 3ης 4ης και 5ης ομάδας, δηλαδή των σκολιωτικών παιδιών. Το ΣΔΠΠ ήταν παρών σε όλα τα παιδιά που κλήθηκαν να επανεξετασθούν και στους σκολιωτικούς ασθενείς. Τα δεδομένα έδειξαν συσχέτιση του ΠΔ με το πλάγιο περίγραμμα του Θ2-Θ7 σπονδύλου σε κορίτσια με οσφυϊκά κυρτώματα. Συζήτηση: Το Σ ΔΠΠ εμφανίζεται αρχικά εξαιτίας της παραμόρφωσης των πλευρών και δευτερευόντως εξαιτίας της στροφής του σπονδύλου, αφού αυτό ήταν παρών σε ευθείες ΣΣ χωρίς στροφή των σπονδύλων. Σε όλα τα παιδιά που κλήθηκαν για επανεξέταση και είχαν στροφή του κορμού (ΑΤΙ) ≥7°, η θωρακική παραμόρφωση είχε ήδη αναπτυχθεί ώστε να είναι εμφανές το ΣΔΠΠ. Το 70% αυτών των παιδιών ήταν σκολιωτικά. Τα άλλα παιδιά είχαν καμπύλη με γωνία Cobb<9° (10%), ή υπήρχαν παιδιά με ευθεία ΣΣ (20%), που επανεξετάστηκαν εξαιτίας του πλευρικού τους ύβου. Τα παιδιά, που δεν ήταν σκολιωτικά ήταν 1,5-2 έτη νεότερα από αυτά, που είχαν ήδη αναπτύξει σκολίωση, αλλά και οι δύο ομάδες είχαν τιμή ΠΔ περίπου 1,5. Το ΣΔΠΠ ήταν παρών σε όλα τα παιδιά που κλήθηκαν για επανεξέταση. Αντίθετα δεν υπήρχε καμία σκολιωτική ΣΣ χωρίς αυτό. Αυτή η παρατήρηση υποστηρίζει την υπόθεσή μας ότι στην ιδιοπαθή σκολίωση η παραμόρφωση του θώρακα αναπτύσσεται πρώτα και μετά ακολουθεί η παραμόρφωση της ΣΣ.

National ideology: Sculptural representations of the Fillelines in Greece during the second half of 19th century: In ths artcle I shall examne three works whch were created n honour of the Fllennes Byron and Gladstone: the statue of Byron (1881) n the Garden of Heroes n Messolong, the statue of Gladstone (1885) at the Propylaa of the unversty of Athens and the group of Greece glorifying Byron (1895) n the zappeon Garden. They are mportant works ether for the way ther realzaton was organsed and completed or for ther compostonal dea or even for the dplomatc quakes that they caused at the tme. Moreover research nto the crcumstances of ther producton and of ther recepton by the publc wll reveal that nterest n sculpture and ts works n the perod 1878-1888 was rather for ther hstorc mportance than for ther artstc value. Στις 31 Ιουλίου του 1829 η Δ΄ Εθνοσυνέλευση στο Άργος με το Η΄ ψήφισμά της αποφάσισε την ίδρυση Πανελλήνιου Ηρώου 1 ώστε το Έθνος "να αναπέμψη την ευγνωμοσύνην του προς τον Θεόν" για τη σωτηρία του, αλλά και ταυτόχρονα να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του σε όλους όσοι συνέβαλαν σε αυτήν. Τα άρθρα ε΄ και στ΄ του ψηφίσματος καθόριζαν ότι μνημεία των φιλελλήνων θα τοποθετούνταν μέσα στο ναό μαζί με εκείνα των αγωνιστών της επανάστασης. 2 Αν και το Πανελλήνιο Ηρώο δεν ανεγέρθηκε ποτέ παρά τις προσπάθειες που έγιναν από το 1829 έως το 1930, 3 τα τιμητικά μνημεία για τους φιλέλληνες αποτέλεσαν 1 Τις προτάσεις για το Πανελλήνιο Ηρώο εξετάζει διεξοδικά η Δώρα Φ. Μαρκάτου στη μελέτη της Θεοδώρα Φ. Μαρκάτου, 1995:38. 2 Στο ίδιο, ό.π.:38, υποσημ. 3. 3 Η ιδέα για το Πανελλήνιο Ηρώο αφορούσε μια θριαμβική αρχιτεκτονικογλυπτική σύνθεση με πλούσιες γλυπτικές παραστάσεις από τις οποίες θα διδασκόταν ο επισκέπτης την ιστορία του έθνους. Κατά καιρούς αναλαμβάνονταν πρωτοβουλίες από κρατικούς φορείς, γίνονταν έρανοι, δίνονταν προσφορές από πλούσιους ιδιώτες. Στα σχέδια, στις μακέτες και τα προπλάσματα που σώζονται από Mavromichali, Efthimia. 2009. Εθνική ιδεολογία και νεοελληνική γλυπτική: Η περίπτωση των γλυπτικών απεικονίσεων των Φιλελλήνων. In E. Close, G. Couvalis, G. Frazis, M. Palaktsoglou, and M. Tsianikas (eds.

Log In

Το ΝΑΤΟ και το κεντροευρωπαϊκό μέτωπο επιχειρήσεων 1953-1967

Sign up for access to the world's latest research

Key takeaways

Related papers