Lekkai, I. (2013, September). Σκέψεις για τον "νέο παιδαγωγό".

Dialogoi!, 2016

Σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις στην προσχολική και πρωτοσχολική εκπαίδευση. Θεσσαλονίκη: Δίσιγμα.

Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 2016

Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 2017

Epistēmēs Metron Logos, 2019

Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η αποτίμηση της σύμπραξης δυοδιεπιστημονικών πεδίων, της Παιδαγωγικής του Θεάτρου και τηςΜουσειακής Αγωγής. Θεωρώντας ότι το σύγχρονο μουσείο και ηανάγκη να προσελκύσει ένα πιο διευρυμένο κοινό το οδηγούν να αναθεω-ρεί παρόντα μοντέλα εξήγησης και ερμηνείας των συλλογών του, προτεί-νουμε μια δημιουργική προσέγγιση των μουσειακών εκθεμάτων. Ειδικό-τερα, η θεατρική προσέγγιση αποτελεί γόνιμο εκπαιδευτικό περιβάλλονκαι μέσον ενδυνάμωσης της συνάντησης του μουσειακού αντικειμένου καιτων επισκεπτών, τους οποίους εμπλέκει με τρόπο βιωματικό, μέσω θεατρι-κών ρόλων, στην βαθιά κατανόηση του μουσειακού κόσμου, των αιτιωδώνσχέσεων και της συνολικής πραγματικότητας, η οποία βρίσκεται πίσω απότα μουσειακά εκθέματα.

Έρευνα στην Εκπαίδευση

Στόχος της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αντιλαμβάνονται το ρόλο του μέντορα (mentoring) ως υποστηρικτική δομή. Συνάμα, προσανατολίζεται στη διερεύνηση της άποψης των εκπαιδευτικών για την αναγκαιότητα εισαγωγής του θεσμού, τον πιθανό βαθμό ανταπόκρισής του στις ανάγκες των εκπαιδευτικών και τις προϋποθέσεις αποτελεσματικής εφαρμογής του. Συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν 215 εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων του ερωτηματολογίου έγινε με τη χρήση του στατιστικού λογισμικού S.P.S.S. 22. Έγινε έλεγχος όλων των μεταβλητών με βάση το φύλο και τη διδακτική/εργασιακή εμπειρία. Επιπρόσθετα, οι προϋποθέσεις εφαρμογής του θεσμού (Ενότητα Ε1) ελέγχθηκαν και σε σχέση με τα τυπικά και επιπρόσθετα προσόντα. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε ενδελεχής ανάλυση με βάση τα ευρήματα των πινάκων συνάφειας και των αναδυόμενων συσχετίσεων. Τα ερευνητικά αποτελέσματα ανέδειξαν ότι οι εκπαιδευτ...

«Η Κλειώ πάει σχολείο II. Η διδασκαλία της ιστορίας και η δημόσια παιδαγωγική» του Ομίλου για την Ιστορική Εκπαίδευση στην Ελλάδα (ΟΙΕΕ) / Association for History Education in Greece (AHEG). , 2020

Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να δώσει μια συνοπτική εικόνα των εξελίξεων που σημειώθηκαν στο πεδίο της διδακτικής της ιστορίας από το τέλος περίπου της δεκαετίας του 1960 και εξής. Για να το πράξει επιλέγει την κεντρική, για τη σκοποθεσία του μαθήματος της ιστορίας, έννοια της ιστορικής σκέψης που αντικαθιστά στα χρόνια αυτά τόσο στον ακαδημαϊκό διάλογο όσο και σε πολλά προγράμματα ιστορίας στο δυτικό κόσμο αυτήν της εθνικής συνείδησης και εθνικής ταυτότητας που αποτελούσε το σκοπό της σχολικής ιστορίας έως τη δεκαετία του 1960. Τί σημαίνει όμως για τους μαθητές και τις μαθήτριες Σκέπτομαι ιστορικά; Εμπεριέχει παντού όπου υιοθετείται τα ίδια σημαινόμενα; Και πώς αξιολογείται η διαμόρφωση της ιστορικής σκέψης; Πώς διαπιστώνει κανείς την πρόοδό της; Αυτά είναι τα ερωτήματα που οργανώνουν το παρόν κείμενο. Προσεγγίζονται και γίνεται προσπάθεια να απαντηθούν μέσα από τις επεξεργασίες που συντελούνται στα διαφορετικά κέντρα της διδακτικής της ιστορίας που συγκροτούνται στο συγχρονικό μας κόσμο

Παιδαγωγική επιθεώρηση, 2015

Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 2015

Σοσιαλιστικό και εθνικό ιδεώδες: η σοσιαλιστική εθνική διαπαιδαγώγηση μέσα από το παράδειγμα του "παιδομαζώματος"

2021

Το διττό ερώτημα που βρίσκεται στη βάση του προβληματισμού της παρούσας διδακτορικής διατριβής διαφαίνεται ήδη από τον τίτλο της. Προς διερεύνηση τίθενται η ποιητική θεωρία του Γιάννη Μ. Αποστολάκη (1886-1947), του πρώτου καθηγητή στην έδρα της «Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας» του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, της οποίας οι βασικές θέσεις είναι εγκατεσπαρμένες σε πολλά σημεία των κειμένων του, καθώς και η εφαρμογή αυτής της θεωρίας, ώστε να κριθούν ποιητικά έργα αλλά και κριτικές προσεγγίσεις των συγκεκριμένων ποιητικών έργων. Ως προέκταση της βασικής υπόθεσης εργασίας τίθεται και η διακρίβωση ορισμένων ιχνών της κριτικής πρόσληψης των θέσεων του Αποστολάκη, καθώς και πλευρές της καθηγεσίας του, ώστε να προσεγγιστεί επαρκέστερα ο θεωρητικός λόγος και η κριτική του πρακτική. Το χρονικό άνυσμα της εργασίας εκκινεί από τα πρώιμα κείμενα στον Νουμά (1904) και φτάνει ως το 2019 με την αφιέρωση στο πρόσωπό του της Ημερίδας από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων υπό τον κύκλο «Πρόσωπα άξια τιμή...

Καπλάνη Γιαννούλα, 2015