STUDIJE VIDEO-IGARA – JANUS TEORIJE I PRAKSE

2014

Izraz "stil" (stylos, stilus) ima porijeklo u grĉkome i latinskom jeziku a znaĉi drţalo, pisaljka, tj. alat kojim se nekada pisalo na voštanim tablicama. Moţe ukazivati kako na idejni sadrţaj djela, pogled na svijet umjetnika, obiĉaj, naviku i ponašanje, tako i na oblik izraţaja neke mislene, osjećajne, voljne ili opaţajne situacije, profinjenost, otmjenost, pokret . Rekli bismo, stil je način ljudskoga otiskivanja u svjetovima (univerzumu) života. Pojam "stil" u psiholgiju je prema Sternbergu i Zhangovoj (2005), prvi uveo Gordon V. Alllport 1937. godine u svome djelu "Liĉnost: psihološka interpretacija". U traganju za odgovorima na pitanja što, zašto i kako jesmo, Allport i kasnije, u svojoj briljantnoj studiji "Sklop i razvoj liĉnosti" (1961) upućuje kako odgovori na ova pitanja neizostavno ukazuju i na postojanje psihološog konstrukta 1 -stila, kojega ne iscrpljuju koncepti, dimenzije, domeni i karakteristike ljudskih sposobnosti i liĉnosti. Prema priznanju samoga Allporta (1961) koncept "stil" je teško definirati, što svakako potkrepljuje ĉinjenica raznolikosti temeljnih pojmova kojima razliĉiti autori 2 nastoje definirati i operacionalizirati ovaj psihološki konstrukt. Tako je stil (a) ustaljen, individualni, razliĉit, dosljedan, trajan ili relativno trajan, svojstven, karakteristiĉan; (b) naĉin, osobitost, svojstvo, preferencija, sloţaj, pravac, pristup; (c) saznavanja, opaţanja, mišljenja, uĉenja i školskoga uĉenja, rješavanja problema, ţivljenja, funkcionisanja, spoznavanja, pojmovnoga organiziranja, postupanja, percipiranja, primanja i pohranjivanja (informacija), sistematiziranja, ispoljavanja (sebe) reprezentiranja i interpretiranja (svijeta). Allport (1991) odreĊuje stil kao način kako ljudi žive u svijetu, što je svakako semantiĉki široko ali i psihološko-psihometrijski intrigantno i inspirativno: Ako ţelimo da stvarno upoznamo neko lice nije dovoljno da znamo rezultate njegovog uspeha u testovima liĉnosti, niti da znamo istoriju njegove prošlosti, ni ono što bi to lice moglo da kaţe u jednom intervjuu. Razumevanje zahteva da ga obuhvatimo celo kao jedno jedinstveno biće u njegovom svetu. To je velika istina kojoj nas uĉi egzistencijalizam. U tome je i umetnost dramatiĉara, romanopisca i biografa. UporeĊen sa ovim umetnicima psiholog se loše snalazi pokušavajući da nam kaţe kako ĉovek gleda na svoj svet i pruţa nam sliku njegovih proceptivnih upućenosti. Pa ipak, svi mi, ukljuĉujući i psihologa, razvijamo izvesnu veštinu razumevanja kognitivnih stilova drugih ljudi. Mi znamo kako naši prijatelji misle i kako će njihove glavne vrednosti i orijentacije obojiti njihove sudove i njihovo ponašanje. Njihovi kognitivni stilovi su njihov odreĊeni naĉin kako oni ţive u svetu.(str.189) 1 U psihologiji (hipotetiĉki) konstrukti predstavljaju srednji ĉlan S -O -R formule. Više u: .

Zenodo (CERN European Organization for Nuclear Research), 2020

EKOLOGIJA je nauka koja se bavi izučavanjem uzajamnih odnosa između živih organizma i (nežive) sredine od kojih zavisi održavanje populacija vrsta u prirodi, njihov raspored, gustina, način života i ponašanje u datim uslovima. Izraz potiče od grčke reči "oikos" -dom, kuća, mesto za život, zbog čega se ekologija može definisati kao ekonomija prirode, nauka o proizvodnji i raspodeli organske materije u prirodi, o gustini naselja vrsta i o održavanju živog sveta uopšte. Termin "ekologija" uveo je nemački biolog Ernest Hekl (Ernest Haeckel) 1866. godine, dok je stvarni tvorac moderne ekologije Čarls Darvin (Charles Darwin), osnivač učenja o organskoj evoluciji. Istorijski razvoj ekologije doveo je do njene praktične podele na: -EKOLOGIJU BILJAKA (starija) i -EKOLOGIJU ŽIVOTINJA. Ova podela nije logički zasnovana, jer obe grupe organizama imaju istu osnovnu problematiku i opšte principe na kojima počivaju svi odnosi između organizama i sredine, a koji podjednako važe i za biljke i za životinje. • Danas je usvojena podela na: 1) IDIOEKOLOGIJA (AUTEKOLOGIJA)bavi se ispitivanjem odnosa indivdue i usova sredine, i 2) SINEKOLOGIJAobuhvata tri stupnja ispitivanja: populaciju, biocenozu i ekosistem. EKOSISTEM predstavlja stepen organizacije u ekologiji. Najčešće se definiše kao integrisana celina koja uključuje životnu zajednicu -BIOCENOZU i njen naseljeni prostor -BIOTOP. Ekosistem je dinamička celina koja počiva na uzajamnim dejstvima tj. interakcijama. Između osnovnih komponenti ekosistema postoje tri osnovne kategorije odnosa:  AKCIJE -sva dejstva koja biotop, kao kompleks ekoloških faktora, vrši na živa bića  REAKCIJE -suprotna dejstva tj. dejstva koja živa bića, kao članovi zajednice, vrše na sam biotope  KOAKCIJE -svi uzajamni odnosi koji postoje između članova biocenoze. Živi organizmi ne mogu se posmatrati odvojeno od nežive sredine u kojoj, osim što žive, ostvaruju i svoje mnogobrojne zahteve. Veza organizama sa spoljašnjom sredinom ostvaruje se kroz dejstvo niza faktora okoline, njihovom reakcijom, tj. odgovorom na pomenuto delovanje, kao i kroz međusobne odnose sa drugim živim organizmima. Sredina, u kojoj žive, utiče na način života, rast, razmnožavanje, razviće, ponašanje, rasprostranjenje i gustinu naseljenosti svih živih organizama. Pod SPOLJAŠNJOM (ŽIVOTNOM) OKOLINOM podrazumeva se kompleks faktora, koji deluju na živa bića, na mestu na kome žive. Uticaji dolaze od žive i nežive prirode u okolini, koja okružuje biljke i životinje, pa se ovi uticaji nazivaju SPOLJAŠNJI ili EKOLOŠKI FAKTORI. Osnovne osobine svih ekoloških faktora su da deluju kompleksno (kao celina), da se neprekidno menjaju u vremenu i prostoru, kao i da su međusobno

Prilozi povijesti umjetnosti u Dalmaciji, 1999

Izvorni znanstveni rad Ivo Babić Umjetnička akademija u Splitu Ivo Babić Ignacije Macanović ( 1727-1 807) istaknuo se ne samo brojnim građevinskim za hvatima u Trogiru i drugdje u Dalmaciji, već i prostornim regulacijama. Njegova djela su u Trogiru. među ostalima , sjeverna (nova) Kopnena gradska vrata i Nova zgrada u sklopu palače Garagnin. Vjerojatno je njegovo djelo i obližnja zgrada za stražu-vojarnu (kvartir) na trgu koji je nastao između Kopnenih vrata i Nove zgrade u sklopu palače Garagnin. Cijeli taj prostor zapravo je oblikovan upravo Macanovićevim intervencijama. Kip ponad gradskih vrata prepoznaje se pak kao djelo Bonina iz Milana. Trogir je u XVII. stoljeću, u doba Kandijskog rata (1645-1669), doživio temeljite prostorne reorganizacije. Na sjevernoj strani grada pred srednjovjekovnim zidinama sagrađena su dva peterokutna bastiona (baluarda) -bastion Bernardo (sv. Ivana) i bastion Foscolo (sv. Lovre)-povezana novim zidinama (kortinama) čije je vanjske strane oplakivalo more. 1 Presjek jednog trogirskog bas-1 Sudionik tih događaja historičar Pavao Andreis potanko opisuje radove na utvrđivanju grada, popravak postojećih kula, proširenje jarka, rušenje mosta prema kopnu , uklanjanje kuća izvan zidina, posebno na kopnu ... ; spominje planove obrane grada od 23. lipnja I64 6. godine; spominje i projekt fratra inženjera Đenove ža nina Antonija Lenija; naglašava zasluge generala Leonarda Foscola koji je imenovan jednim od izvanrednih providura-usp. P. ANDREIS,

2015

Dovršeno krivično djelo je pravilo i na njemu se temelji krivično pravo. I zakonski opisi pojedinih krivičnih djela u posebnom dijelu krivičnih zakona podrazumijevaju dovršeno djelo. Ipak, put do dovršenja umišljajnog djela može proći kroz nekoliko stadija ili faza koje se razlikuju po svom krivičnopravnom značaju. Pokušaj krivičnog djela je zaseban stadij u učinjenju koji se nalazi između pripremnih radnji i dovršenog djela. Predstavlja, zapravo, nepotpuno biće krivičnog djela jer mu nedostaje jedan od predviđenih elemenata, a to je posljedica. Obzirom da je dovršeno djelo pravilo, a za pokušaj bi se moglo reći da predstavlja više izuzetak, postavlja se pitanje njegovog krivičnopravnog značaja. Autor upravo ka ovom institu općeg dijela krivičnog prava usmjerava svoju pažnju analizirajući zakonodavstvo i praksu Turske. Tako rad, zapravo, predstavlja jednu krivičnopravnu analizu instituta pokušaja krivičnog djela u zakonodavstvu i praksi Turske, upućujući na njegov pojam, suštinu, elemente i kažnjivost. Autor posebnu pažnju poklanja i spornim pitanjima oko predmetnog instituta koji postoje kako među turskim teoretičarima, tako i u sudskoj praksi. U cilju boljeg razumijevanja, zakonodavni okvir potkrijepljen je brojnim primjerima iz prakse Vrhovnog suda Turske.

Dijete Vrtic Obitelj, 2010

dvo ok.indd 16 5/10/10 5:51:49 PM istražujemo i stvaramo dijete vrtić obitelj 17 broj 59 proljeće 2010.

Riječki teološki časopis, 2008

2019

Miro Gavran suvremeni je hrvatski autor rođen 1961. godine u učiteljskoj obitelji u selu Gornja Trnava, nedaleko od Nove Gradiške. Djela su mu prevedena na više od 40 jezika. Njegove su knjige doživjele više od 200 izdanja u zemlji i inozemstvu, a po njegovim je dramama i komedijama nastalo više od 350 kazališnih premijera diljem svijeta te ih je vidjelo više od četiri milijuna ljudi. Vjerojatno je jedini živući dramatičar u svijetu kojem su u čak četiri zemlje organizirali njemu posvećen kazališni festival, na kojem se izvode predstave nastale isključivo prema njegovim dramama i komedijama.

Vladimir Varićak : (1865.-1942.) : u hrvatskoj i svjetskoj znanosti, 2018

Tehničko veleučilište u Zagrebu Sažetak U radu je prikazana nastavnička djelatnost Vladimira Varićaka, a koje je, od srednjoškolskog do sveučilišnog profesora, potrajala više od 50 godina. Donosimo bibliografski popis njegovih stručno -metodičkih članaka, te potpun popis kolegija koje je držao na Mudroslovnom fakultetu u Zagrebu. Analiziramo sadržaje Varićakovih predavanja iz standardnih matematičkih kolegija i to uvidom u objavljenu litografiranu skriptu i dva dosad nepoznata rukopisa koji sadrže zabilješke s Varićakovih predavanja.

2017

U ovome clanku cemo pomocu heuristicke metode izvesti, a onda strogo dokazati sljedece formule: Heronova formula kao funkcija duljina stranica trokuta , Heronova formula kao funkcija duljina visina trokuta i Heronova formula kao funkcija duljina težisnica trokuta . Nakon toga cemo sve tri formule kumulirati u jednu, koja cemo zvati Kumulativna formula za povrsinu trokuta , i to bi bila generalizacija u prvom smjeru. Jos cemo izvesti i Heronovu formulu kao funkcija duljina polumjera trokutu pripisanih kružnica , koja je „slicna“ prethodnim Heronovim formulama, ali se s njima ne može kumulirati. Nadalje, generalizacijom u drugom smjeru cemo heuristicki izvesti Kumulativnu formulu za povrsinu tetivnoga poligona , i pokazat cemo, da ona opcenito vrijedi samo za trokut i tetivni cetverokut.

Časopis za povijest Zapadne Hrvatske, 2010