İSRAİL STRATEJİK KÜLTÜRÜNDE HİZBULLAH

Ersin  Güngördü

İSRAİL STRATEJİK KÜLTÜRÜNDE HİZBULLAH

2020

Abstract

Kavramın kuramsal araştırmacılarına göre stratejik kültür, ülkelerin güvenlik temalı strateji oluşturmadaki karar alma süreçlerine etki eden, duygu, düşünce ve davranış kalıplarının toplamı olarak tanımlanmaktadır. Bu tezde, ilk olarak stratejik kültür kavramının teorik içeriğinden bahsedildikten sonra, İsrail stratejik kültürünün, jeostrateji, tarih, din ve kamoyunun algı mercekleri üzerinden tanımlanan kaynakları ve kaynakları ile doğrudan ilişkili olan karakteristik davranış kalıpları belirlenmiştir. İkinci olarak ise İsrail stratejik kültüründeki karakteristik davranış kalıplarının, başta kabine, başbakanlık, savunma bakanlığı, genelkurmay başkanlığı, askeri istihbarat başkanlığı, dışişleri bakanlığı ve ilgili diğer kurumlar olmak üzere İsrailli karar alıcıların ilgili dönemlerin kendi bağlamları içerisinde, Hizbullah ile mücadele temalı güvenlik stratejileri oluşturmadaki karar alma süreçlerine nasıl etki ettiği tartışılmaktadır. Araştırma, Hizbullah’ın kuruluşundan itibaren, İsrail’in Lübnan’a düzenlediği askerî harekâtları içermekte ve son olarak 2006 yılındaki stratejik başarısızlığının nedenlerini stratejik kültür üzerinden sorgulamaktadır. Bununla birlikte, İkinci Lübnan Savaşı ve bilhassa Hizbullah unsurlarının önemli bir bölümünün Suriye’ye kayması sonucunu doğuran Suriye İç Savaşı’ndan sonra bölgede uzun bir süredir taraflararası, göreceli bir sessizlik hakim olmuştur.

Önlemeye yönelik tüm girişimlere ve bu doğrultuda ortaya konulan fikir akımlarına rağmen savaşların meydan gelmelerindeki süreklilik, devletleri her an bir savaş durumunda kalma ihtimaline karşı hazır olmaya zorlamaktadır. Savaşın bir zorunluluk olduğu durumlarda da kazanmak için uygun stratejilerin ortaya konulması oldukça önemlidir. Geleneksel savaş stratejileri sadece askerî terimlerle ifade edilse de günümüzde savaşların değişen doğası nedeniyle savaş stratejileri askerî, siyasî, ekonomik, toplumsal, teknolojik alanları da içine alan çok boyutlu bir yapıya ulaşmıştır. Savaşan tarafların kimliği, savaş sahaları, kullanılan yöntemler, savaş süresi, düşman-dost algısı, silah ve araçlar büyük bir değişime uğramıştır. Sıcak çatışmaların yanına aktörler arasında yürütülen pek çok savaş türü eklenmiştir. Böylece de yeni bir savaş anlayışı ortaya çıkmıştır. Savaş alanındaki gelişmeler ışığında günümüzde savaş stratejisi oluşturmanın devletleri hiç olmadığı kadar zorladığını söylemek gerekmektedir. Bu zorlu işte devletler, yoğun şekilde istihbarat faaliyetlerine başvurmaktadırlar. İstihbarat faaliyetleri ile; savaş stratejilerinin oluşturulmasında son derece önemli olan öze ve düşmanlara yönelik bilgilerin toplanması, tarafların kapasitelerin belirlenmesi, mevcut ve olası tehditlerin ve tehdit kaynaklarının tespit edilmesi, olası savaşların ve çatışmaların gerçekleşebileceği yer ve zamanla ilgili öngörülerin yapılması, önleyici faaliyetlerin gerçekleştirilmesi gibi görevler yerine getirilmektedir. Bu nedenle de savaşların kazanılmasında, ülke istihbaratının kalitesi belirleyici bir rol oynamaktadır. Bu çalışmada öncelikle savaş, strateji ve istihbarat kavramlarının genel hatları çizilecektir. Arkasından da savaşın ve savaş stratejisinin değişen doğası anlatılacak ve bu bağlamda istihbaratın savaş stratejisindeki önemine değinilecektir. Makale, yeni savaş anlayışına uygun stratejisi yapımında istihbaratın nasıl bir rol aldığını ortaya koymaya çalışacaktır. Değişen savaş anlayışında istihbaratın nasıl bir silah haline geldiği ve bu süreçteki strateji yapımında “bilinmezlik” tehdidinin önlenmesinde ilgili faaliyetlerin değerinin ifade edilmesi çalışmanın esasını oluşturmaktadır.

This study deals with the relationship between the Nestorians and the Western States on the way to the First World War, within the framework of the arguments of strategic intelligence. In this study, it is aimed to reveal how the Western states, through the use of strategic intelligence instruments through missionaries, had an effect on the Nestorians, who were living their lives without any problems within the borders of the Sublime State. Starting from this historical perspective, the strategic mistakes made by the Nestorians during the rebellion attempts that ended with immigration and the orientation of the Western states will be emphasized. Missionaries developed various channels of dialogue in their relations with the Nestorians, but not all missionaries had the sole purpose of spreading religion. It has been claimed that the ancestors of the Nestorians were “Assyrians” by the missionaries and the archaeologists and intelligence officers who subsequently came to the region. Western states made promises by expressing that an “Assyrian” state should be established in the region. Acting within the framework of these promises during the First World War, the Nestorians rebelled against the Sublime State. The Nestorians, who developed close relations with Russia and Britain, started massacres in the regions they were in, thinking that a state would be established for them by these countries. The arguments of strategic intelligence were gradually applied by the Britain, primarily exploiting the Nestorians for military purposes. The arguments of strategic intelligence were applied gradually by Britain, and the Nestorians were used primarily for military purposes. Thanks to the planning spanning many years, the Nestorians appeared on the stage as an important actor in critical times. The developments at the end of the war and afterward show that an “Assyrian” state was not established for the Nestorians. Nestorians, who lived in Hakkâri for many years, had to migrate to other countries under the protection of Britain after their revolt. Britain acted effectively in the difficult times of the war by actively using the elements of strategic intelligence in its relationship with the Nestorians.

Log In

İSRAİL STRATEJİK KÜLTÜRÜNDE HİZBULLAH

Sign up for access to the world's latest research

Abstract

Related papers

Related topics