ESKİŞEHİR ODUNPAZARI EVLERİNİN CEPHE DİLİ ÜZERİNDEN İNCELENMESİ

TURKMES 2019 TAM METİN BİLDİRİLER, 2020

Koruma kavramı, insanoğlunun var olduğu günden bugüne kadar süregelen bir kavramdır. Tarihi çevrenin korunması, yapıya olduğu kadar yakın çevresine de duyarlı kalınarak koruma uygulamalarının yapılmasının gerekliliği ilk olarak 1931 yılında Carta Del Restaura'da gündeme gelmiş ve ardından 1964 yılında Venedik Tüzüğünde ilkeleşmiştir. Özellikle 19. yüzyılın ikinci çeyreğinde gelişim gösteren koruma kavramı, tek tek yapıların korunmasından öte, süreç içerisinde geçmişten gelen mesajların geleceğe aktarılabilmesi adına, kültürel değişimin okunabildiği ve tarihsel süreklilik içeren çevrelerin bir bütün olarak değerlendirilmesi gerektiğini savunmaktadır. Geçmişten geleceğe bilgi aktarımının somut birer örneği olan tarihi çevreler kent kimliğinin en önemli bileşenlerinden biridir. Bu alanların taşıdığı tarihi, kültürel, mimari ve ekonomik değerler, günümüze geçmiş hakkında ışık tutan, gelecek nesle bu bilgilerin aktarılması hususunda önem taşımaktadır. İçerisinde bulunulan toplumun sosyal ve kültürel değerlerini, mimari oluşumlarını yansıtan tarihi çevrelerin; toplum, sosyal yaşam, kültür, doğal yapı, sokaklar, caddeler ve mimari ürünler ile birlikte değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu alanlara yapılacak yeni yapıdan beklenen tarihi çevredeki özgün kimliğin korunması ve alana değer katmasıdır. Tarihi çevrede yeni yapı ile ilgili farklı fikirler olsa da yapının çevreye saygılı ve yapıldığı döneme ait olması beklenmektedir. Tarihi çevrede tasarım için önemli bir kriter de bağlamdır. O yere ait tasarımların yapılabilmesi için detaylı analiz ve araştırmaların eksiz yapılıp yorumlanması gerekmektedir. Çalışma kapsamında Eskişehir Odunpazarı'nda, koruma amaçlı imar planı sınırları içerisinde, birçok tarihi yapı ve sivil mimarlık eseri komşuluğunda yeni yapılan Odunpazarı Modern Müzesi ele alınmıştır. Tarihi dokuda yeni yapının nasıl olabileceğine yönelik olarak uluslararası koruma belgeleri taranmış ve bu belgelerden oluşturulan kriterler bağlamında yapı analiz edilmiştir.

Yazıt Dergisi, 2021

Güvercinin evcilleştirilme tarihi eskilere dayanmaktadır. Güvercinin hafıza ve yer yön yeteneğini keşfeden insanlar, onu haberleşmede bir aracı olarak kullanmıştır. Dünyanın birçok yerinde farklı inanışlarda yer alan güvercin Türk kültüründe ve İslamiyet’te de önemli bir yere sahiptir. Güvercin günümüzde bir uğraş olarak yetiştirilmektedir. Belirli ırk ve özelliklere sahip olan güvercinler yetiştiricileri olan seyisler arasında da gruplaşmalara ve ayrı kültür ortamları oluşmasına yol açmıştır. En belirgin güvercin yetiştirme grupları süs güvercinleri, posta güvercinleri, yarış güvercinleri, oyun güvercinleri şeklindedir. Her biri kendi içerisinde federasyona bağlı olarak dernekler kurulmuştur. Bu derneklerde yarışlar düzenlenmekte ve yarış sonuçlarına göre güvercinlere damızlık olarak değer biçilmektedir. Her bir güvercin grubunun yarışı kendine özel kurallara, mekâna, malzemeye ve ödüle sahiptir. Yurtdışında ve Türkiye genelinde yarışmalar düzenlendiği gibi her il kendi içerisinde de yarışlar düzenleyebilmektedir. Makalede; Eskişehir’de bulunan güvercin ırk ve gruplarından, derneklerinden, yarış öncesi ve sonrasından, seyislerin yarış esnasındaki tutumlarından söz edilmiştir. Teknolojinin etkisiyle yarışların oldukça sistemli yürütüldüğü gözlenirken, şehirleşmenin kültür ortamını dağıtmaya başladığı ve yarışları zorlaştırdığı tespit edilmiştir. Unutulmaya yüz tutmuş gelenekselleşen bir kültüre ait bilgilerin gün yüzüne çıkarılmış ve değeri ortaya konulmuştur. Anahtar Sözcükler: Eskişehir, güvercin, güvercin yarışları, güvercin dernekleri, güvercin ırkları.

2017

Turkiye’de 1957 secimlerinden sonra iktidarla muhalefet partileri arasinda ciddi sorunlar yasanmis ve ulkede siyasi alanda belirsizlikler ortaya cikmistir. Bu sorunlarin ortaya cikmasina yol acan ve iktidar partisi DP (Demokrat Parti)’ye karsi savas acan basta CHP (Cumhuriyet Halk Partisi) olmak uzere muhalefet partileri Guc Birligi adinda bir siyasi yapi olusturmuslardir. Bunun uzerine DP kurucularindan ve basbakanlardan Adnan Menderes, 12 Ekim 1958’de Manisa’daki konusmasinda muhalefet partilerinin DP’ye karsi tesis etmis olduklari Guc Birligi Cephesi karsisinda butun vatandaslarin yer alabilecegi bir Vatan Cephesi’nin tesekkul edecegini duyurmustur. Devrin yerel ve ulusal gazeteleriyle arsiv belgelerinin verdigi bilgilere gore, Vatan Cephesi adiyla sivil toplum orgutu niteliginde siyasi bir yapinin olusturulmasi insanlarin dikkatini cekmis ve cok sayida kisi cepheye dâhil olmustur. Bu tarihlerde cogu vilâyetlerde oldugu gibi Eskisehir gazeteleri de, vilâyetlerinden adi gecen kur...

HKMO-Mühendislik Ölçmeleri STB Komisyonu 6. Mühendislik Ölçmeleri Sempozyumu, 2012

Türkiye jeolojik, topografik ve iklim koşullarından dolayı sık sık doğal afetlere maruz kalmaktadır. Bu afetler içerisinde en çok hasara sebep olan ve en acı kayıplar yaşattıranların başında deprem gelmektedir. Deprem etkilerinin en az zararla atlatılabilmesi için, risklerin belirlenmesi ve gerekli önlemlerin alınması gerekmektedir. Gerek mevcut yapılaşma gerekse yeni yerleşim alanları belirlenirken, deprem sırasında oluşabilecek sıvılaşma, oturma, zemin büyütmesi ve taşıma gücü kaybı gibi zemin problemleri net ve doğru bir şekilde değerlendirilmelidir. 17 Ağustos 1999 Adapazarı depremi sırasında zeminde meydana gelen sıvılaşma problemi yapılarda çok fazla hasara neden olmuştur. Sıvılaşma, deprem sırasında suya doygun kohezyonsuz kumlu ve siltli zeminlerin, taneleri arasındaki boşluk suyu basıncının artması nedeniyle zeminin mukavemetini kaybetmesi olayıdır. Eskişehir şehir merkezinin Adapazarı şehir merkezi gibi alüvyon zemin üzerine kurulu olması, bu alüvyon zemin içerisinde kumlu ve siltli seviyelerin hakim olması ve yeraltı suyu seviyesinin yüksek olması gibi nedenler, yerleşim yerinin sıvılaşma bakımından riskli olduğunu göstermektedir. Bu nedenle bu çalışma kapsamında Eskişehir ili Tepebaşı Bölgesi’nin sıvılaşma potansiyeli incelenmiştir. Çalışma kapsamında 30 m derinliğe sahip toplam 40 adet sondaj incelenmiştir. Sondaj verileri yardımıyla bölgenin yerel zemin koşulları belirlenmiş, farklı senaryolar kullanılarak çalışma alanının sıvılaşma riskinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Sıvılaşma analizi oluşturulurken, senaryo deprem olarak 6.5 büyüklüğü ile 0.4 g’lik ivme değeri kullanılmıştır. Elde edilen bütün veriler CBS ortamında değerlendirilmiş ve çalışma alanı risk haritaları oluşturulmuştur.

Yeni Türk Edebiyatı Araştırmaları, 2014

Edebiyat ve toplum arasında bulunan çift yönlü ilişkinin bir sonucu olarak edebi eserlerde sosyal eleştiri sıklıkla karşılaşılan bir durumdur. Necip Fazıl Kısakürek'in 1934 sonrası yazdığı şiirlerde sosyal eleştiri önemli bir yer tutar. Necip Fazıl, kültür değişmelerine bağlı olarak ortaya çıkan toplumsal sorunların, zıt durumların, karmaşık toplum yapısının ifadesinde ve gelenek-modernite karşılaştırmasında "ev" ve "ağaç" metaforlarını değişik şekillerde kullanır. Bu çalışmada, söz konusu iki metafor üzerinden Necip Fazıl'ın sosyal eleştiri içerikli şiirleri incelenecektir.

Öz Türkler; başta Anadolu olmak üzere gittikleri her bölgenin şartlarına uygun ve kendilerine özgü nitelikli konutlar inşa etmişlerdir. Bu evler insanların fiziksel ölçülerine uygun, işlevsel ve estetik değerleriyle bir bütün halinde ortaya konulmuştur. Ege Bölgesi'nin İç Anadolu sınırında yer alan Afyonkarahisar, bu konumuyla Marmara ve Orta Anadolu bölgelerini Ege ve Akdeniz bölgelerine bağlayarak doğu ile batı, kuzey ile güney arasında bir köprü görevi üstlenmiştir. İç Anadolu'ya daha yakın olmasına rağmen sosyal, kültürel, ekonomik, sanat ve mimarlık açısından Ege ile Orta Anadolu'nun sentezi durumundadır. Afyonkarahisar eski kent dokusu içinde kalan ve çoğu tescilli Geleneksel Afyonkarahisar evleri daha çok Afyonkarahisar kalesinin eteklerinde ve Ulu Caminin etrafında toplanmıştır. Geleneksel Afyonkarahisar evleri genellikle iki ve üç katlı olarak inşa edilmiştir. Evlerin yan yana dizilmesi ve girişlerinin çoğunun sokağa bakması derinlik duygusunu artırmaktadır. Bu bağlamda Geleneksel Afyonkarahisar evlerinin kendine özgü cephe mimarisi ve buna bağlı olarak süsleme anlayışı bulunmaktadır. Özellikle evlerin giriş düzenlemeleri, saçakları, pencere ve kapı tasarımları, elibelindeler ile diğer taşıyıcı elemanlar ve katları belirleyen ahşap hatıllar cepheyi hareketlendiren unsurlardır. Ayrıca bu evlerin çatı seviyesinde cihannümalarının olması, pencerelerdeki ferforje ve ahşap kafesler, bazı elibelindelerdeki yürek motifleri, madeni kapı kolları ve tokmakları ile de kendine özgü tasarımları dikkat çekicidir. Bu yüzden Geleneksel Afyonkarahisar evleri yakın çevresinde bulunan diğer evlerden farklı tasarım ve süslemeleriyle özgün örneklerdir. Bu çalışma ile Geleneksel Afyonkarahisar evlerinden sadece merkezde bulunan sınırlı sayıda örnek ele alınmıştır. Ulu camii çevresindeki cadde ve sokaklardan seçilen bazı evler incelenmiştir. Bu örnekler kendi içinde gruplandırılarak fotoğraflar ve çizimler ile desteklenerek Geleneksel Afyonkarahisar evlerinin Türk sivil mimarisindeki yeri ve önemi ortaya konmaya çalışılmıştır. • Anahtar Kelimeler Afyonkarahisar, ev, cephe, mimari, süsleme. •  Prof. Dr.,Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Sanat Tarihi Bölümü, Kampüs/ Konya, [email protected]  Arş.Gör., Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Sanat Tarihi Bölümü, Kampüs/ Konya, nurcan.Abstract Turks built houses suitable for every region's conditions they lived and their own uniqe characteristics, especially in Anatolia. These houses are put together as a whole with their functional and aesthetic values, which are suitable for people's physical measurements. Afyonkarahisar, located on the Central Anatolia border of Aegean Region, due to it's location has served as a brigde between the east and west and between the north and the south by linking the Marmara and Central Anatolia regions to the Aegean and Mediterranean regions. Despite being closer to the Central Anatolia, it is a syntheses of Aegean and middle Anatolian culture in terms of social, cultural, economical, art and architecture. Located in the old Afyonkarahisar urban texture and most of which registered traditional Afyonkarahisar houses are mostly located on the skirts of the Afyonkarahisar Castle and around the Great Mosque. Traditional Afyonkarahisar houses were generally built on two or three floors. The sense of depth is increased, since houses are laid together and most of the entrances are located in street side. In this context, Traditional Afyonkarahisar houses have their uniqe façade architecture and therefore uniqe ornamental concept. Entrance desings of houses, eaves, window and door desings, bracket supports and other bearing elements and wooden bond timbers that specify floors are the elements which enliven façades. In addition, these houses uniqe desings are remarkable with roof-level belvederes, metalwork or wooden window cages, heart motifs on some bracket supports, metal door handles and knobs. Thus, Traditional Afyonkarahisar houses are unique examples with their different designs and decorations from other houses in the immediate vicinity. In this study, only a limited number of samples from the traditional Afyonkarahisar houses are chosen. Houses, that are selected from main roads and streets around the Great Mosque, have been examined. These samples are categorized within themselves, supported with photographs and drawings try to reveal the place and importance of Traditional Afyonkarahisar houses in Turkish civil architecture. •

2019

Göç, kişinin yaşadığı mekândan kalma niyeti içinde başka bir mekâna gitmesi olarak ifade edilmektedir. Göçü toplumlardaki diğer yer değiştirmelerden ayıran başlıca ölçü, göç edenin eski sosyal ve ekonomik ilişkilerini değiştirmesi ve yeni yerleşim yerinde, yeni sosyal ve ekonomik ilişkileri kurmasıdır. Balkanlar etnik açıdan dünyanın hiçbir yöresinde görülemeyecek derecede karmaşık bir etnik yapıya sahiptir. Hatta Balkanlar tanımlanırken buradaki ırk ve dinlerin çeşitliliğinden dolayı, karışık halde bulunan büyük bir antropoloji müzesine benzetilmektedir. 1923 yılında Lozan’da imzalanan Türk ve Yunan azınlıkların karşılıklı mübadelesine ilişkin anlaşmanın ardından Yunan hükümeti Batı Trakya bölgesinde yaşayan Türkler üzerinde sistemli olarak etnik ve kültürel soykırım başlattı. Bu soykırımlar bölgede yaşayan Türklerin zorunlu göç ve ileride bölgeden ayrılmalarına farklı başlıklar ve sebepler altında neden oldu. Yapılan göçlerde bazen devletin politikaları bazense göçmenlerin seçimi ile göç için seçilen yer Eskişehir olmuş ve olmaya devam etmektedir. Bunun nedeni çoğunlukla gelen göçmenlerin Türkiye üzerinde eşit dağılması olmasına ek, Eskişehir’de yaşayan tanıdıkları da başka bir nedendir. Göçmenler bulunduğu yerlerdeki arazilerde tarım yaparak bulundukları bölgeye katkı sağlıyordu. İç Anadolu’daki kurak araziler gelen göçmenler sayesinde tarıma elverişli alanlara dönüyordu. Ancak gelen göçmenler kalacak yer bulmada sıkıntılar yaşıyor ve yoksulluk çekiyorlardı. Ayrıca bulundukları toplumda dışlanmışlardır. Görülen olumsuz önyargılar, göçmenlerin uyum sağlamasını kötü etkilemiştir. Ancak Balkanlar’da yaşadıkları şartlar, devletin Asimilasyon politikası Eskişehir’dekinden çok daha kötü olduğu sonucuna ulaşıldı. Türkiye zulüm gören göçmenlere kucak açmıştır ve açmaya devam etmektedir. Araştırmamızın örneklemi tesadüfi bir şekilde Balkan muhacirlerinden seçilmiş, anketler yapılmış; görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Bunun yanı sıra bir profesörümüzle nitel araştırma yöntemi olan mülakat gerçekleştirildi. Anahtar Kelimeler: Göç, Balkan Savaşları, Asimilasyon Politikası, İskân Politikası, Soykırım, Göçmen, Etnik Yapı

İkbal Darçın, Fatma Nur Başaran. Folklor Akademi, 2018

Öz Maddi kültür değerlerimiz içerisinde yer alan dokumacılık, en eski el sanatları arasında yer almaktadır. Dokuma, Anadolu kadınlarının üzüntülerini, aşklarını, sevinçlerini, mutluluklarını yansıtan, bulunduğu yörede yaşayan insanların kültür ve yaşam biçimleri hakkında bilgi veren, geçmişten günümüze ayna tutan önemli bir unsurdur. Çabuk yıpranan bir yapıya sahip olması, korunamaması ve yeterince araştırılmaması gibi nedenlerden dolayı pek çok dokuma örneği günümüze ulaşamamış veya eski önemini yitirmeye başlamıştır. Maddi kültür değerlerimizin yaşatılması ve yok olmaya yüz tutmuş dokumaların gelecek nesillere aktarılması için yapılmış olan bu çalışmada, Sivrihisar ilçesinde dokunmuş, şu anda Sivrihisar Belediye'si ve Zaimağa Konağı'nda koruma altına alınan düz kirkitli dokuma örnekleri konu alınmıştır. Sahada detaylı olarak incelenen ve kayıt altına alınan Sivrihisar düz dokuma örnekleri teknik, renk, motif ve kompozisyon özellikleri bakımından incelenmiş, orijinal fotoğraflarla desteklenmiştir. Weaving, among our material culture values, remains one of the oldest handicrafts. Weaving is an important element that reflects the sadness, love, joy and happiness of Anatolian women, gives information about the cultures and lifestyles of the people living in that region, mirroring from past to present. Many weaving examples have not reached the present day or have lost their former importance because of the fact that it has a fast-wearing structure, it cannot be preserved and it cannot be researched enough. In this study, which was done in order to keep our meterial cultural values alive and to hand almost-extinct weavings down to the future generations, plain weavings samples that were weaved in Sivrihisar town and protected under Sivrihisar Municipality and Zaimağa Mansion were covered. Sivrihisar plain weaving samples, which were analysed and recorded in detail in the field, were analysed in terms of technic, color, motif and composition characteristics and, supported with original photographs.

ELEŞTİRİ KÜLTÜRÜ ve “ŞİRAZE”DEN ÇIKMAK ÜZERİNE Mevlüt Uyanık – Aygün Akyol Giriş: Çorum İlahiyat Fakültesi İslam Felsefesi Tarihi Anabilim Dalı bünyesinde kronolojik okumalarımız yanı sıra “Felsefeyi Anadolu’da Yeniden Yurtlandırmak” projesi bağlamında sistematik okumalar da yapıyoruz. Türkistan - Türkiye irtibatının kültürel sürekliliği bağlamında Farabi’yi İslam Felsefesinin Kurucu filozofu olarak görüyoruz. Farabi ve İbn Sina’nın Doğu’da, İbn Rüşd, İbn Bacce ve İbn Tufeyl’in Batı’da (Endülüs) İslam felsefesini cihanşümul bir felsefe haline getirdiğini belirtiyor ve eserlerini özgün metinlerini tercümesiyle karşılıklı vererek tercüme ediyoruz. “Her tercüme temelde bir yorumdur”dan hareketle tahkir ve tezyif içermeyen eleştirileri de önemsiyoruz. Bu çerçevede Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde yenice İslam Felsefesi profesörü olmuş “profesyonel felsefeci!” M. F. Birgül’ün (Tercümelerden Çektiğimiz Izdırap: Tedbîru’l-Mütevahhid Örneği, Şiraze: sayı 1, 2020:44-47) yazısı gibi aklınca Molla Kasım pozlarına girip, tahkir ve tezyif edici bir şekilde ele alınan metinler var. 2021 Ocak ayının ilk günlerinde Facebook hesaplarımızdan birinde bir gönderinin altına yorum olarak ilk sayfası eklenince haberimiz oldu, dergiyi edindik bir de baktık ki, aynı derginin 2. Sayısında “örnek çeviri” diyerek mütercimi övmekten yorgun düştüğü yazının başlangıcında bizim uzun bir sessizliğe büründüğümüzü söylemiş. Her iki yazıda ele alınan çevirilerinin başkaları tarafından yapılan tercümelerden ya hiç haberi yok, ya da…. https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=5048452108562124&id=259280630812653

ATLAS II. ULUSLARARASI SOSYAL BİLİMLER KONGRESİ, 2019

Spatial aura is expressed “the energy, spirit, feeling or atmosphere at the heart of the space”, “reminiscence that space awakened voluntarily or involuntarily on people experiencing it”, “facts involved in the memory of the current location”. Public spaces provide continuous changes -transformation opportunity to the urban aura through different user profiles or different social encounters. The starting point of the study; the changes and transformations that have taken place due to the effects of time in public spaces are integrated with the tangible and abstract relationship that people have established with the city, causing changes in urban rhythm and thus the city aura. The changes that the public space undergoes primarily affect that space and then the whole of it shows its effect on the city aura. These changes in urban aura keep in the memory thanks to qualities that the light, scent, contrast, accidentality in the space. And changes the feel of the person about the city. The aim of the study is to discuss the impact of changes in public spaces to urban aura in the light of the identified questions: What are the sub-headings of the city aura? and is it possible to examine, analyze and discuss the urban aura through these sub-headings? Public spaces such as traditional çarşı, Pazar, streets and squares, where the number of users and interactions are intense, are the best places where changes in the city aura can be observed. As a working area, the “Adapazarı District of Sakarya”, where the Pazars are a lot since the day it was founded; and regionally the Unkapanı, Pirinç Pazarı and Aynalıkavak public spaces, which are the still present and the oldest commercial axes has been selected, although they have changed today. The fact that these three public spaces were a continuation of each other on the same street and that they created a single axis were effective in the elections. In this study, the literature survey, determination of the current situation in the public spaces of Unkapanı, Pirinçpazari, Aynalikavak, surveys with tradesmen and users were carried out. The past and present auras of the public spaces of Unkapanı, Pirinç Pazarı and Aynalıkavak Adapazarı districts of Sakarya, which was selected as the sample area, were determined both by the data obtained from the literature research and by the data collected through a survey study on the sub-headings of the proposed urban aura. At the end of the study, recommendations for strengthening the auras of the areas have been developed.

Türkay Dergi, 2019

"Eskişehir hamamları kudrettendir." der, yaşlılar… Hamamlarının külhanlı değil, termal olduğunu anlatır bu söz. Hamam, Eskişehir'de olduğu kadar başka hiçbir yerde bu kadar özdeşleşmemiştir insanla. Günlük hayatın vazgeçilmezi, kültürün parçası hatta hayatın ritmi olmamıştır. Bu şehirde yaşayanların sıcak su tutkusu, "Eskişehir'in kızı anam der ağlar, hamam der ağlar" deyişiyle yer etmiştir dillere, gönüllere.

Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2012

Kendine özgü mimarisiyle sosyo-kültürel bir geçmişi yansıtan eski Erzurum evlerinin cephe düzenlemeleri önemli sivil mimari ögelerdendir. Etkileyici süsleme özelliklerine sahip olan cepheler, Batılı üslupların seçmeci bir biçimde görüldüğü alanlardır. Genellikle 20. yüzyıla tarihlendirilen evlerde taş ve ahşap malzeme süsleme için kullanılmıştır. Cepheleri oluşturan ve sembolik anlamlar taşıyan söveler, profiller, alınlıklar, konsollar, kemerler, sütunlar, giriş kapıları süslemenin yoğunlaştığı mimari elemanlardır. Yazımızın asıl amacı Erzurum evlerinde görülen cephe süslemeleri üzerinde durmak ve değerlendirme yapmak olmakla birlikte pek tabii olarak değerlerimizin korunması, bu yönde bir bilincin oluşması da hedeflenmiştir. Konunun bu yönüne de ayrıca dikkat çekmek isteriz. Anahtar Kelimeler: Erzurum, Ev, Cephe, Süsleme, Konut, Tandırevi. Abstract Reflecting a socio-cultural past with their peculiar architecture, facades of old Erzurum houses form significant elements of civil architecture. Those facades, which have impressive ornamental characteristics, are the places on which various western styles are used selectively. Stone and wood are the materials used for ornamentation in these houses, which are generally dated 20 th century forming the facades and carrying symbolic meanings, the jambs, profiles, frontals, cantilevers, cinctures, columns and entrances are the architectural elements on which ornaments are especially seen. The main aim of this study is to lay emphasis on the facade ornamentation of Erzurum houses and to make an evaluation. Besides, we would like to draw attention to the protection of these (cultural) values and to create awareness in this direction.

I. Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi , 2022

Göstergebilim, görsel öğelere yüklenmiş birtakım anlam ve altındaki gizil dilin açığa çıkarılmasını sağlamaktadır. Her görsel oluşum, ilk ifade ettiği anlamın dışında görenin zihninde çeşitli anlamlar yaratma potansiyeline sahiptir. Bu anlamlar göstergenin bulunduğu yere ve zamana göre değişebileceği gibi kişinin kültürel-çevresel deneyimleri, fiziksel-psikolojik durumu gibi belleğindeki çağrışımları etkileyen niteliklere göre de çeşitlenmektedir. Göstergenin nerede ve nasıl sunulduğu kişinin anlamlandırma sürecini doğrudan etkileyen en önemli öğelerden biridir. Çünkü göstergeler sunulduğu şekli ile içeriğinde çeşitli anlamları barındıran toplumsal ve kültürel değerlerin etkisini taşımaktadır. Bu araştırmada, bir anlamda göstergelerle yapılandırıldığı görülen Eskişehir Odunpazarı Modern Müzesi (OMM) seçilmiştir. İç mekâna yönelik yapılan araştırmada; yapının ön izlemesi niteliğindeki giriş mekânına odaklanılmıştır. Her binada olduğu gibi bu binanın da giriş bölümü kullanıcıya yönelik önemli anlatım değeri olan göstergelerle tasarlanmıştır. OMM girişinin işlevi bağlamında yüklendiği anlam ve kodlanmış değerlerin nasıl bir söylemle temsil edildiğini analiz etmek hedeflenmiştir. Giriş mekânındaki müze gereksinimleri doğrultusunda yapısal ve estetik öğeler; işlev, mekânsal organizasyon, malzeme ve biçim olmak üzere göstergebilimsel açıdan çözümlemeli bir yaklaşımla irdelenmiştir. Çözümleme, çağdaş göstergebilimin temelinde bulunan Ferdinand de Saussure ve Roland Barthes’in kuramsal bakış açısını oluşturan; Umberto Eco’nun da mimari göstergelerin anlatım – içerik paralelinde anlamlandırılmasında kullandığı “düzanlanlama ve yananlamlama” ikiliği üzerinden yapılmıştır. Göndergesel bütün, çözümleme yöntemi ile parçalara ayrılarak işlevle-söylem arasındaki değerlerin yorumlanıp yeniden düşünsel kurgusu yapılmıştır. Bu doğrultuda, müzenin tarihi çevresiyle kurduğu yerel ilişkinin, giriş mekânındaki iç mekân tasarımında gösterge bağlamı taşıyıp taşımadığı çözümlenmiştir. Sonuç olarak görülmüştür ki; iç mekânın yapısını oluşturan öğeler işlevsel ve estetik kaygıların dışında kullanıcıya anlamsal düzeyde ileti gönderme amacını da taşımaktadır. Özellikle içerisindeki sanatsal, kültürel ve bilimsel değer kodlarıyla yüklü eserlerin sunulduğu müze kimliği taşıyan yapılarda mekânın kendisi ziyaretçiyle iletişim kurma düzeyindeki bir gösterge niteliğindedir. Bu iletişim de ilk olarak; henüz mekân içerisindeki sergilere ulaşmadan, yakın çevresiyle doğrudan ilişkili olan giriş mekânında başlamaktadır. Bu çalışma, Eskişehir Teknik Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü İçmimarlık Anasanat Dalı Sanatta Yeterlik Programı’nda bulunan İç Mekân Tasarımında Analitik Yaklaşım adlı dersin kapsamında yürütülmüştür.

Urban transformation can be defined as planned, conscious and systematic activities towards whole city or certain settlement areas. At first, this concept was used in northern European countries to describe the construction of housing processes with intervention of governments. The urban places which are similar to the living organisms become dilapidated because of increasing population in time, natural disasters and bad construction. In this situation, urban renovation becomes a current issue for providing the renovation which is bounded to the modern city planning principles. In this study; the renewal project of Bağbaşı Neighbourhood has been investigated. For this purpose; the study includes mainly three sections. In the first section of the study; the study area has been defined and, given detail knowledge about urban renewal project. In the second section of the study; current situation of the neighbourhood and its problems has been explored. Results from have been appraised and, some proposals which improve the quality of area and its identity have been given in the last section of the study.