Fenomen husarii

Przestrzenie Teorii, 2019

The Closing of Kunstania is a short tale about art that has been hidden away from its audience in a garden behind high walls. In this refuge, there are neither audio-guides nor art education nor interactive apps. Kunstania reminds us of another possibility to encounter art without mediators, without an aura of masterpieces, and without the promise of an extraordinary event. Instead, a way through a labyrinth of rooms and corridors, where, perhaps, things and tales are stored, but must be found on your own, wandering, returning and recollecting.

Studia Miejskie, 2011

2023

m a g a z y n p o l s k i e j a k a d e m i i n a u k 4/72/2022 Otwornice-mikroorganizmy o ogromnym znaczeniu zarówno w przeszłości, jak i współcześnie. Portret otwornic A n n a W a ś k o w s k a J u s t y n a K o w a l-K a s p r z y k

Vox Patrum

The persecution of Christians was stopped after capture of Valerian in June 260. During the forty-three years from 260 to 303 the Christian Church had a relatively comfortable conditions to growth. According to Eusebius of Ceasarea and Lactantius the emperor Aurelian (270-275) wanted to renew the persecution in the last few months of his reign. The emperor was assassinated by a conspiracy of his higher officers and he didn’t realize this plans. We have several accounts of martyrdoms which took place under Aurelian in Italy, Asia Minor, Palestine, Dalmatia and Gaul. The reliability of many of this martyrdoms is doubled. Some of this martyrs were genuine, but they hadn’t been punished during the rule of Aurelian. For example Felix was executed either rule of Valerian or Aurelian. Sometimes authors of acts of martyr confused Aurelian with Marcus Aurelius. The following names of martyrs are fictious. The dates of the martyrdoms don’t fit to chronology for thè end of Aurelian’s rule.

Poznańskie Studia Slawistyczne, 2015

This essay is devoted to the Czech avant-garde stage-adapter from the 1930's and 1940's, Emil František Burian and his theatre D34 (also called "Dečko"). Burian adapted the output of the romantic poet, Karel Hynek Mácha, for the stage, using it to explore and express his conception of avant-garde theatre. In the words of Burian, Mácha was the "Czech Shakespeare", far from any realism, so the meaning of his output, staged in the traditional, realistic theatre, was distorted. Trying to find the right way of staging Mácha, Burian finds his own idea of the new theatre, inspired by the conceptions of the Russian stageadapters Vakhtangov and Tairov. The most important categories in the Burian's theatre were: motion, light and music. Burian was looking for a way to translate the language of unrealistic, romantic literature into the modern language of theatre. In cooperation with M. Kouřil and J. Lehovec he created what was known as Theatergraph, which began the era of "multimedia" performances. Burian's modern conceptions of actor's play also inspired others.

Wydawnictwo PRYMAT, Mariusz Śliwowski eBooks, 2018

Już Odesyci przywdziewali zbroję, Bo tak powiedziane było, Że nikt w Odessie chlebem i solą Obcego sztormu witać nie będzie. Petro Skrijka, Pierwszy dzień w Odessie 1 a. Wokół tego maleńkiego Morza zebrały się chyba wszystkie plagi i ludzkości. Tylu wojen, rzezi, przewrotów, rewolucji nie zaznało żadne z europejskich i, być może, pozaeuropejskich mórz. Osiadły wokół niego już przed stuleciami: wojny, przemarsze ludów, narodziny i katastrofy kultur, które przepadły bez śladu (jak Scytowie), imperiów, co upadły po wiekach trwania (Bizancjum, Imperium Osmańskie, carska Rosja), spory o granice, wojny religii, mieszanie się wiar i ludów. Ktokolwiek znalazł się bodaj na jedno stulecie na brzegu Morza-jak Rzeczpospolita Obojga Narodów, jak Austro-Węgry albo państwa Gruzinów i Ormian, upadał z hukiem, a jeśli już się z upadku podnosił-to skarlały, zmieniony, zlękniony. Morze-nie przypadkiem-zwane Czarnym; Pontus Euxinus. Na jego północnym wybrzeżu i Bałkanach-Słowianie, na zachodnim romańscy Rumuni, na południu Turcy rodem z Azji Środowej, na wschodzie ludy Kaukazu (ileż ich!). W głąb morza-jak idylliczny sen jakiegoś boga Greków, którzy władali tym Morzem przez wieki, wrzyna się Krym: baśniowo piękny. I nieszczęśliwy: ojczyzna tylu ludów, dom Tatarów, wyganianych stąd i dziś, w 2017 roku, bajkowy kurort, Hellada i nie-Hellada, przyczółek świętej imperialnej Rusi, plażowisko, z którego, być może, turyści zobaczą wkrótce szyby naftowe (obok rosyjskich okrętów wojennych) 2. Morze to jest małym, maleń-1

2011

2013

Wyrazy wdzięczności pragnę skierować w pierwszej kolejności do Pani Prof. Krystyny Kujawińskiej Courtney, promotor mojej pracy doktorskiej. Jej wskazówki i porady były dla mnie drogowskazem na każdym etapie przygotowań Hamleta uzmysłowionego. Chciałabym także bardzo serdecznie podziękować Pani Prof. Marcie Wiszniowskiej-Majchrzyk, recenzent mojej pracy, której wnikliwe komentarze i pomoc udzieloną mi w trakcie powstawania pracy, uważam za nieocenione. Jestem wdzięczna Panu Prof. dr hab. Tomaszowi Domańskiemu, Dziekanowi Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego oraz Radzie ds. Nauki WSMiP za przyznanie mi grantu na publikację tej pracy. Książka powstała, dzięki dofinansowaniu w ramach dotacji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na zadania służące rozwojowi młodych naukowców. Specjalne podziękowania należą się bardzo życzliwemu Kierownictwu oraz Pracownikom Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego, dzięki którym książka ukazuje się właśnie w takiej formie, jak sobie zaplanowałam. Bardzo dziękuję Pani Dr Bożenie Walickiej za dokonanie redakcji naukowej oraz korekty tekstu Hamleta uzmysłowionego. Najbardziej osobiste podziękowania za nieustające wsparcie podczas pisania pracy kieruję do moich Najbliższych, posiadających nieznane mi pokłady cierpliwości.

Slavica Wratislaviensia

The stolen death: About the play Hledáme strašidlo by Hanuš Hachenburg from 1943The puppet theatre play Hledame strašidlo by Hanuš Hachenburg was written in the Terezín/Theresienstadt ghetto in 1943 and over 50 years was hidden in the archive until it was presented to readers and viewers in the 1990s — but it turned out to be still surprisingly valid and cogent. The author, a 14-year-old prisoner of the ghetto, used the conventions of the puppet theatre, the carnival and the fairy tales. The mythical or fairy-tale-like “timelessness” allowed him to show the absurdity of Nazism and — yet unnamed — the Holocaust. The main character of the play, the King, captures Death itself, which soon becomes so ordinary and kitschy that no one is afraid of her. The confinement of Death — a motif known, among others, from the myth of Sisyphus — is an important theme of the theatre in Terezín; it appears also in the German-speaking opera by Peter Kien and Viktor Ullmann, Der Keiser von Atlantis Empe...

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka, 2015