Selektywna recenzja

Studia Źródłoznawcze. Commentationes, 2020

Wymiernym owocem jego zaangażowania na polu naukowym i znakomitego warsztatu pisarskiego jest ponad 170 publikacji, w tym kilkanaście pozycji książkowych, przyjmowanych w środowisku historycznym w Rosji (choć nie tylko) z niesłabnącym zaciekawieniem i uwagą. Zainteresowania Autora koncentrują się wokół badań nad tekstami literackimi doby panowania dynastii Rurykowiczów na Rusi: przede wszystkim dawnych latopisów, sprawozdań z przebiegu wydarzeń dziejowych, różnego rodzaju pouczeń, utworów hagiografi cznych, traktatów teologicznych itp. Na podkreślenie zasługuje fakt, że Autor jest przedstawicielem nowej rosyjskiej szkoły historycznej, w miarę odważnie dystansującej się od zakorzenionych w literaturze naukowej mitów i stereotypów, niekiedy sięgających jeszcze średniowiecza, które następnie usiłowano podsycać w czasach carskich, a nawet w poprzedniej formacji społeczno-ustrojowej, żeby nie powiedzieć w obecnej dobie. Ostrożny krytycyzm wspomnianego Badacza wobec zideologizowanych i przesiąkniętych pisarskimi emocjami staroruskich utworów dał jemu i jego uczniom perspektywy bardziej obiektywnej, a co za tym idzie ciekawszej interpretacji dziejów swojej ojczystej ziemi. Recenzowana książka składa się z przedmowy, wstępu, trzech rozdziałów podzielonych na siedem części, krótkiego podsumowania odnoszącego się do wykorzystywanych w procesie rekonstruowania wydarzeń historycznych informacji naukowych, czternastu dodatków czy też aneksów zawierających treści odnoszące się do dziejów dawnej Rusi, trzech wykazów: źródeł historycznych, literatury przedmiotu, specjalistycznych terminów i nazw, a także indeksu osób. Jej recenzentami byli dwaj znani naukowcy rosyjscy: profesor Jewgenij W. Anisimow (kierownik naukowy Instytutu Piotra Wielkiego przy Wydziale Programów Naukowych Sankt Petersburga, a zarazem kierownik naukowy Międzynarodowego Historyczno-Kulturowego Uniwersytetu dla Rodaków Mieszkających za Granicą z siedzibą w Sankt Petersburgu) oraz doktor nauk historycznych Olga I. Togojewa -pracownik naukowy Instytutu Historii Powszechnej Rosyjskiej Akademii Nauk w Moskwie. Autor sięgnął po 94 edycje źródłowe i ponad 750 opracowań naukowych. O wyjątkowym charakterze publikacji Igora N. Danilewskiego nie decyduje jednak liczba wykorzystanych przez niego przekazów i prac historycznych, ale treść recenzowanej książki, którą śmiało można nazwać nowatorską w swojej koncepcji na tle historiografi i rosyjskiej. Po raz pierwszy w tym kraju tekstologia historyczna została zaprezentowana jako odrębna metoda badań i podniesiona do rangi samodzielnej dyscypliny. Książka ma służyć jako jej podręcznik. Autor szczegółowo omawia zagadnienia teoretyczne związane z defi niowaniem wykorzystywanego materiału historycznego jako subiektywnego źródła informacji retrospektywnych. Usiłuje także przedstawić czytelnikowi podstawowe terminy prezentowanej przez siebie dyscypliny i uzmysłowić, czym różni się tekstologia historyczna od klasycznej tekstologii fi lologicznej, widocznej m.in. w pracach Aleksieja A. Szachmatowa, Nikołaja P. Lichaczewa, Michaiła D. Prisełkowa, Jakowa S. Lur'iego, a spośród współczesnych lub niemal współczesnych: Dmitrija S. Lichaczewa lub Andrieja L. Nikitina. Rosyjski naukowiec stara się także pokazać praktyczne stosowanie procedur tekstologicznych w odniesieniu do różnych źródeł historycznych, jak również prześledzić ścisły związek między przedmiotem swoich badań a naukami pomocniczymi historii. Konieczne -w jego rozumieniu -staje się oddzielenie faktów historycznych od "opakowania", w którym były podawane na kartach średniowiecznych i wczesnonowożytnych źródeł, a którym to "opakowaniem" była wszechobecna ideologia, głównie religijna. Wszak twórcy ówczesnych przekazów rekrutowali się głównie spośród przedstawicieli stanu duchownego i dobrze znali teksty biblijne, podobnie jak pisma Ojców Kościoła. Oczywiście religijny podtekst nie był jedynym czynnikiem, który towarzyszył staroruskim autorom (latopisarzom, hagiografom) w procesie tworzenia źródła. Wpływ na ich pisarstwo miały również prywatne przekonania i poglądy polityczne, balast osobistych doświadczeń, a także otoczenie, w którym działali.

2006

Recenzja: Subjectivity / Donald E. Hall. - New York ; London : Routledge, 2005. - s. 144

Wyzsze Seminarium Duchowne Diecezji Legnickiej, 2006

2003

Recenzja: Intimate revolt : the powers and limits of psychoanalysis. Vol. 2 / Julia Kristeva ; translated by Jeanine Herman. - New York : Columbia University Press, 2002. - s. 293

2004

Wyzsze Seminarium Duchowne Diecezji Legnickiej, 2007

Kościół zawsze stał na stanowisku rzeczywistości i realizmu; rozmawiał z każdym państwem, które chciało z nim rozmawiać. Rozmawia więc w Polsce i z państwem komunistycznym. To nie koniunktura na miesiąc czy rok. To zasada. Stefan Kardynał Wyszyński Sytuacja Kościoła katolickiego w okresie PRL-u była niezwykle trudna i złożona. Polityka wyznaniowa reżimu komunistycznego zagrażała funkcjonowaniu Kościoła i realizacji jego podstawowego celu, jakim jest ewangelizacja. Analizując sytuację polityczną Polski po II wojnie światowej można wyraźnie stwierdzić, że władze kościelne podejmowały wszelkie działania zmierzające do zagwarantowania sobie samodzielności instytucjonalnej, niezależności polityki personalnej, swobody głoszenia swej wiary, dostępu do wiernych i możliwości utrzymania ich w wierze. Niestety komuniści starali się wszelkimi możliwymi sposobami rozbić jedność Kościoła, wpływać na obsadzanie stanowisk kościelnych, pozbawić Kościół źródeł utrzymania, dostępu do mediów, cenzurowania kazań. Komuniści uaktywnili ugrupowania pseudokatolickie oraz ruchy laickie, które miały wspierać działania władzy komunistycznej zmierzające do rozbicia Kościoła. Równolegle prowadzono pełną indoktrynację społeczeństwa w duchu filozofii materialistycznej, która jest w pełni sprzeczna ze światopoglądem chrześcijańskim. Na przestrzeni 50 lat zmieniała się zarówno polityka wyznaniowa władz komunistycznych, jak i cele Kościoła, które uzależnione były od warunków zewnętrznych. Naprzemienny wzrost represji i ich łagodzenie wobec Kościo-RECENZJE I OMÓWIENIA Recenzje i omówienia ła miał istotny wpływ na postawę Episkopatu Polski, który zachował pełny realizm sytuacji, realizując kolejne etapy: od przetrwania i oporu, poprzez dialog i mediacje. Na przestrzeni ostatnich lat ukazało się kilka książek będących syntezami dziejów Kościoła katolickiego. Należą do nich prace A. Dudka i R.

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

W twórczości projektowo-badawczej Wacława Zalewskiego znajduje się zrealizowana w 1965 konstrukcja eksperymentalna sprężonej powłoki betonowej wiszącej na heksagonalnym układzie łuków stalowych. Ze względu na ówczesny brak odpowiednich narzędzi badawczych oraz projektowych, ta skomplikowana statycznie i technologicznie budowla powstała w sposób doświadczalny na podstawie założeń koncepcyjnych Zalewskiego, który jednocześnie sprawował nadzór nad jej realizacją. Dynamiczne działania techniczne podczas realizacji konstrukcji mogą być klasyfikowane jako wczesne przejawy rozwiniętego w ostatnich latach poszukiwania formy obiektu architektonicznego określanego mianem ”form finding”. Przeanalizowanie założeń technicznych oraz technologii wznoszenia tego interesującego obiektu stanowią cel niniejszego artykułu. Ze względu na brak dostępnej dokumentacji autor opierał się na informacjach zebranych podczas rozmów z Wacławem Zalewskim i uzyskanych od niego fotografiach z realizacji obiektu.

Pamietnik Literacki, 2009

The text is a review of Elżbieta Winiecka’s book in which the figure of syllepsis and the concept of literariness built around it are made the key to a description of Miron Bialoszewski’s literary creativity. Literary theory and literary history optics mingle and complement one another in the paper.

Śląskie Studia Polonistyczne

2005

Recenzja: Kultura, tekst, ideologia : dyskursy współczesnej amerykanistyki / redakcja Agata Preis-Smith. - Kraków : "Universitas", 2004. - s. 460