Goethe’den Orhan Pamuk’a Dünya Edebiyatı

2021

Turkish Studies-Language and Literature, 2024

Imagology studies were initiated in the second half of the twentieth century, especially to reveal the power of mass media. These studies have become used in the analysis and interpretation of literary works because they reflect society and are used extensively in literature. Imagology is a discipline that allows a deep understanding of the text by examining the meaning, symbolic value and function of the author’s language and visual images within the literary text. For this reason, imagology studies consider the social, cultural, and historical contexts of literary works and reveal the author’s perpective. They gain importance especially in revealing the way nations perceive each other. Orhan Pamuk creates works in fictions where different cultures coexist, based on the conglicts and interactions between Eastern and Western culture. Thanks to this feature, Pamuk prepares the appropriate grounds for imagoloy studies by writing narratives in which Turkish and Muslim cultures in the process of modernization interact with Christian culture in his novels. In this study, the novel Plague Nights by Nobel Prize-winnig author Pamuk, who often pits East against West in his works, was analyzed within the framework of Daniel-Henri Pageaux’s imagology method. It has been revealed that Pamuk uses the image of plague to criticize alienation, the human condition, society’s view of groups perceived as other, and the political policies of gouvernements. However, within the context of imagology studies, the narrator’s Muslim and Christian image was analyzed and his perpective on the other was tried to be revealed based on the semantic units used by different societies to define the other.

Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 2017

Birey, toplum hayatı içinde bir kimlik oluşturabilmek için öncelikle kendisini tanımladığı bir "ben" kavramı geliştirir. Sonra kendini "diğerleri"nden ayıran noktalar üzerinde durur ve kendisini diğerlerinden ayırırken onların kendisinden farklı yönlerinin de açığa çıkmasına sebep olur. Böylece "ben" kimliği oluşurken iki taraflı bir ayrılık süreci yaşanır. Bu durum, özne diğerlerini kendinden daha aşağıda konumlandırdığında "ötekileştirme"ye dönüşür. Benzer durum toplumlar için de geçerlidir. Gerek bireysel gerek toplumsal düzeyde olsun ötekileştirme olgusuna, edebiyat eserlerinde sıklıkla rastlanır. Orhan Pamuk da romanlarında yoğun bir şekilde "öteki" kavramı üzerinde durur. Hatta çoğu romanının çatışma ve entrik unsurunu sağlayan dinamiğin "öteki" olduğunu söylemek gerekir. Yazar özellikle son romanlarında 1980 sonrasında Batı kültür dairesine Amerikan tipi tüketim alışkanlıklarıyla hızlı bir geçiş yapan ve ciddi bir dönüşüm yaşayan Türk toplum yapısını irdeler. Temelsiz ve hızlı işleyen bu değişimin yol açtığı ideolojik ve ekonomik kutuplaşmalara yoğunlaşır. Toplumun laikdindar, zengin-fakir, Türk-Kürt vb. çok çeşitli yapılara bölünmesinin yol açtığı sorunları romanlarına taşır. Orhan Pamuk'un romanlarında bu sorunsallar kimlik-öteki ilişkisinin çeşitli boyutlarıyla ele alınır. Bu makalede de Orhan Pamuk'un, romanlarında ötekileştirmenin boyutları üzerinde durulacaktır.

“Hz. Muhammed’in Mesajının Batı Şairlerine Etkisi: Goethe Örneği”, Hz. Muhammed ve Evrensel Mesajı Sempozyumu, 20-22 Nisan 2007 Çorum, Çorum: İslâmî İlimler Dergisi Yayınları, 2007, s. 489-498 (2. bs. 2014, s. 521-530).

Bizim Külliye, 2015

Edebiyatın dili yereldir ve millîdir ama "edebiyat yapma dili" dediğimiz teknik evrenseldir.

Dârülfünun Edebiyat Fakültesi Mecmuası Seçme Makaleler, 2022

Servet-i Fünun neslinin önemli isimlerinden ve romancılarından biri olan Halit Ziya, 1908 yılında Dârülfünun’da Batı Edebiyatı Tarihi ve Estetik dersleri vermeye başlar. 1909-1912 yılları arasında Sultan V. Mehmed Reşad’ın Mabeyn Başkâtibi olur. Dârülfünun’daki eski vazifesine geri döner. Roman, hikâye, hatıra, deneme, gezi yazısı, mensur şiir, tiyatro oyunu gibi pek çok türde eser veren Halid Ziya çeşitli kültürel faaliyetlere de katılır, Dârülbedayi’de edebî kurul üyeliği yapar.

Erdem, 2014

Bu makalede, Türk kültür, sanat ve edebiyatı ile ilgili eserlerin Türkçe dışındaki dillerde, öncelikle çok konuşulan dünya dillerinde, yayımlanmasını destekleyen TEDA (Türk Edebiyatının Dışa Açılımı) Projesi bağlamında yapılan çeviriler ile bu proje içinde önemli bir paya sahip olan Orhan Kemal'e ait eserlerin çevirileri ele alınmıştır. Türk kültür, sanat ve edebiyatını entelektüel hedef kitle ile buluşturmak amacıyla dünya dillerine yapılan Orhan Kemal çevirilerinin bu proje içindeki oranı, yıllara göre dağılımı ve hangi dillere çevrildiği gibi sorulara cevap aranmıştır. Ayrıca, Orhan Kemal'in 72. Koğuş adlı eseri ve Almanca çevirisi karşılaştırmalı bir şekilde incelenerek görevi, özgün metni önceden okumak ve "metin çözücü" rolüyle metni alımlamak, başka bir deyişle, metni yeniden yorumlamaktan ibaret olan çevirmenin eserde geçen Türkçenin kalıplaşmış dil birimleri arasında yer alan atasözleri ve deyimleri Almancaya ne ölçüde aktarabildiği ve hedeflenen "eşdeğerliği" ne derece sağladığı ayrıntılı bir şekilde irdelenmiştir. Eserin Almanca çevirisi örnekleminde kültürel ögelerin çevrilebilirlik sınırları konusuna dikkat çekmeye çalışılmıştır.

Modern Dönemde Edebiyat, Eğitim, İktisat ve Mühendislik, 2018

2023

Usûlden Yönteme: Mehmed Fuad Köprülü’nün Edebiyat Tarihçiliği / Editörler: Servet Gündoğdu&Kaan Kurt / Ocak 2023 / VakıfBank Kültür Yayınları