Zwi(ch)nięte koło radykalnohermeneutyczne

Collectanea Theologica

I. teologiczne podstawy dialogu kościoła z islamem według papieża Franciszka II. koncepcje "zbawienia" w hinduizmie i buddyzmie I. Teologiczne podstawy dialogu Kościoła z islamem według papieża Franciszka 1. Wstęp P apież Franciszek -podobnie do swoich poprzedników, szczególnie Pa- wła VI, Jana Pawła II oraz Benedykta XVI -jest orędownikiem dialogu międzyreligijnego, nawiązywania i utrzymywania przez Kościół relacji z religiami niechrześcijańskimi. W tym kontekście istotne miejsce zajmuje dziś odniesienie Kościoła do islamu, religii państwa i prawa, kształtującej życie ponad półtora miliarda ludzi na całym świecie. Wypowiedzi papieskie na temat tej religii oraz jej wyznawców są zakorzenione w nauczaniu Soboru Watykańskiego II, zwłaszcza Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich, soborowych wypowiedziach, gestach i czynach dialogu. Niniejszy artykuł prezentuje teologiczne podstawy dialogu Kościoła z islamem według papieża Franciszka. Ich fundamenty wyznacza soborowa Deklaracja Nostra aetate, dziedzictwo Abrahama oraz miłosierdzie Boże. Sobór Watykański II -dwudziesty pierwszy sobór powszechny -został zwołany do Watykanu w 1962 r. przez papieża Jana XXIII. Po śmierci tego papieża był kontynuowany przez papieża Pawła VI. Zamknięcie soboru nastąpiło w 1965 r. Ojcowie Soboru zebrani w Bazylice św. Piotra podjęli prace nad odnową Kościoła (aggiornamento) przez dostosowanie jego misji do wyzwań współczesności. Sobór posiadał charakter pastoralny, co 93 (2023) nr 3, 201-220 czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/ct

2005

Les documents catéchétiques les plus récents mettent en évidence l’importance fondamentale de la Bible pour la catéchèse. Cependant la pratique quotidienne prouve que la Sainte Écriture est utilisée pendant le cours de catéchisme de manière bien différente. Tous les efforts visant à améliorer en continu la transmission des vérités bibliques sont donc entièrement justifiés. En étudiant l’Évangile au niveau de forme nous constatons que Jésus Christ, dans son enseignement, parlait volontiers en paraboles. Elles constituaient un bon outil pour expliquer aux auditeurs, avec les images y intégrées, les véritées surnaturelles du Royaume de Dieu. Jésus adressait son enseignement aux gens les plus simples pour lesquels le language imagé était plus compréhensible. Malgré la simplicité de la communication l’enseignement transmis par les paraboles exigeait souvent de Jésus une explication complémentaire. Suite à cela on peut en conclure qu’aussi pour les auditeurs d’aujourd’hui une bonne compré...

Humanities and Social Sciences, 2015

Celem artykułu jest przedstawienie analogii i różnic dotyczących kontekstów determinujących sytuację, w jakiej znajdują się: twórca myśli politycznej (przedmiot badań) i jej badacz -historyk idei, politolog. Odtwórcami tych ról mogą być zarówno pojedyncze osoby, jak i kolektywy (zespoły). Nawet jeśli przedmiotem rozważań są stosunki władzy, ustrój państwa, problemy polityki wewnętrznej i zagranicznej, to rozumienie, jaki wpływ na treść i zarazem formę przekazu myśli politycznej mają epoka, kultura, język, struktura społeczna (w której ulokowany jest myśliciel), alternatywne i współwystępujące ideologie, jest podstawowym wyzwaniem dla badacza. Analizując, rekonstruując myśl polityczną, bez wątpienia trzeba korzystać z metod jakościowych. Właściwe są paradygmaty teorii krytycznej lub konstruktywizmu. Pierwszy z wymienionych zakłada, że rzeczywistość jest kształtowana przez wartości społeczne, polityczne, kulturowe, ekonomiczne (także etniczne i genderowe), co determinuje procesy poznawcze, ich komunikacyjny charakter i subiektywizm, to, że osiągane wyniki są zapośredniczone przez wartości. Z metodologicznego punktu widzenia powoduje to konieczność uwzględniania w procesie badawczym dialogiczności i dialektyki. Jeszcze bardziej relatywizujący pogląd na rzeczywistość społeczną charakteryzuje podejście konstruktywistyczne. Implikacją przyjęcia założenia, że rzeczywistości są konstruowane i rekonstruowane, jest też akceptacja współwytwarzania wyników przez badacza. Metodologia badań opiera się na założeniu dialektyczności, dialogiczności, na hermeneutyce. Osiągany wynik badań nie jest neutralny z aksjologicznego punktu widzenia. Żeby przedstawić przeszłe lub współczesne idee oraz inspirowaną nimi myśl polityczną trzeba przyjąć strategię tłumacza . W tym wypadku będzie to tłumaczenie kultur mających cechy tożsame i odrębne. Politolog powinien mieć kompetencje wykraczające poza jego dyscyplinę. Powinien być także historykiem, kulturoznawcą, antropologiem, filozofem (etykiem), językoznawcą (i oczywiście poliglotą), kompetentnym w zakresie procesów poznania i psychologii.

2013

Wyrazy wdzięczności pragnę skierować w pierwszej kolejności do Pani Prof. Krystyny Kujawińskiej Courtney, promotor mojej pracy doktorskiej. Jej wskazówki i porady były dla mnie drogowskazem na każdym etapie przygotowań Hamleta uzmysłowionego. Chciałabym także bardzo serdecznie podziękować Pani Prof. Marcie Wiszniowskiej-Majchrzyk, recenzent mojej pracy, której wnikliwe komentarze i pomoc udzieloną mi w trakcie powstawania pracy, uważam za nieocenione. Jestem wdzięczna Panu Prof. dr hab. Tomaszowi Domańskiemu, Dziekanowi Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego oraz Radzie ds. Nauki WSMiP za przyznanie mi grantu na publikację tej pracy. Książka powstała, dzięki dofinansowaniu w ramach dotacji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na zadania służące rozwojowi młodych naukowców. Specjalne podziękowania należą się bardzo życzliwemu Kierownictwu oraz Pracownikom Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego, dzięki którym książka ukazuje się właśnie w takiej formie, jak sobie zaplanowałam. Bardzo dziękuję Pani Dr Bożenie Walickiej za dokonanie redakcji naukowej oraz korekty tekstu Hamleta uzmysłowionego. Najbardziej osobiste podziękowania za nieustające wsparcie podczas pisania pracy kieruję do moich Najbliższych, posiadających nieznane mi pokłady cierpliwości.

Elpis, 2008

Kościół prawosławny, zgodnie z naszą nauką jest mistycznym ciałem naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Jego Głową jest Syn Boży, łączność z którym jest jego siłą i świadectwem żywotno ści. Każdy z wiernych jako jeden z organów ciała posiada własne nie powtarzalne zadania i charyzmaty. Jest potrzebnym dla prawidłowego funkcjonowania kościelnego organizmu. Poszczególne organy ściśle z sobą współpracują i wzajemnie się dopełniają. Zdarza się też, że wo bec niezależnych okoliczności, muszą przejmować na siebie obowiąz ki innych, tak jak lewa ręka człowieka wykonuje obowiązki uszkodzo nej prawej. Ta współpraca jest naturalną, niezbędną i obu potrzebną. Prawa ręka musi mieć czas by wyzdrowieć, a lewej zależy na zdrowiu prawej, bowiem w innym wypadku już zawsze będzie musiała praco wać za dwie. Gdy zachoruje noga, ręce wspierają trzymając ją kule. Wewnętrzne życie kościelnego organizmu oparte jest więc na współpracy i współodpowiedzialności. Wierni nie żyją wyłącznie dla siebie ale także dla innych. W pierwszej kolejności dla współwyznaw ców. A co z innymi ludźmi? Jak wygląda i na czym się opiera ze wnętrzna działalności i życie Kościoła pojmowanego jako mistyczne Ciało Chrystusowe? Życie każdego organizmu zawsze ma miejsce w ściśle określo nym środowisku, z którym łączą go różnego rodzaju zależności. On oddziałuje na środowisko, a ono na niego. Im poprawniejsze będzie on budował relacje z otoczeniem, tym pożyteczniejszym będzie to dla niego samego. Jeśli ryba zniszczy akwen wodny, w którym się znaj

2011

Sztuka Edycji, 2021

Premiera Pierwszej Szopki Reflektora odbyła się 12 maja 1927 roku w Teatrze Lubelskim. Mimo sporego zainteresowania publiczności oraz życzliwego przyjęcia przez lokalnych krytyków autorzy-Jan Arnsztajn, Konrad Bielski oraz Wacław Gralewski-nie zdecydowali się na ogłoszenie utworu drukiem, choć była to wówczas praktyka częsta (w tym samym roku ukazała się np. Polityczna Szopka Cyrulika Warszawskiego) 1. Zachował się on natomiast w niedawno odnalezionym rękopisie 2 , który-widziany z dzisiejszej perspektywy-jest świadectwem lokalnego życia literackiego oraz dokumentem z dziejów międzywojennych związków między awangardą a kulturą popularną (Bielski i Gralewski byli reprezentantami grupy poetyckiej Reflektor) 3. Jego materialny kształt natomiast-i to będzie przedmiotem prezentowanego szkicu-jest interesujący także dla edytora, ponieważ daje wgląd w niektóre aspekty twórczości wieloautorskiej, jaka w latach dwudziestych wykształcała się na pograniczu literatury oraz przemysłu rozrywkowego. Lektura zachowanych materiałów pozwala odtworzyć poszczególne etapy genezy tekstu, wskazać niektóre aspekty działalności-przywołując określenie Nicolasa Donina i Davida Ferrera-"autor(-ów) i aktorów genezy" 4 , wreszcie zaś określić zasady funkcjonowania pisar

2017

Wymagania gospodarki odpadami oraz plan wprowadzenia gospodarki zamkniętego obiegu w Unii Europejskiej wywołują konieczność pełnego zagospodarowania odpadów z pojazdów wycofanych z eksploatacji. W szczególności dotyczy to odpadów części wielomateriałowych, które są coraz powszechniej stosowane w budowie pojazdów. Dotychczasowe sposoby zagospodarowania tych odpadów są nieefektywne. Spalanie w piecach cementowych i blokach energetycznych zagraża środowisku i zdrowiu. Jest również źródłem dodatkowego strumienia odpadów. Właściwym rozwiązaniem wydaje się niskotemperaturowa termoliza odpadów wielomateriałowych. W jej wyniku uzyskuje się surowce energetyczne i odzyskuje większość składników metalicznych i nieorganicznych. Udział części wielomateriałowych w konstrukcji pojazdów gwałtownie się zwiększa, toteż należy niezwłocznie wdrożyć efektywne metody zagospodarowania tych odpadów w dużej skali.

2008

Karczma żydowska jako locus delicti, czyli próba przestrzennego usytuowania zbrodni rytualnej Żydowska karczma na stałe wpisana została w polski krajobraz sentymentalny za sprawą Mickiewicza. Soplicowska karczma, która z jednej strony dumnie porównywana jest przez poetę do świątyni Salomona i Arki Noego, z drugiej zaś opisywana jako "chwiejąca się, krzywa", podtrzymywana przez na wpół zbutwiałe kolumny, ma w sobie coś swojskiego. Przyciągała, zarówno drobną szlachtę, jak i chłopów, którzy po porannej mszy w kaplicy "zabawić się i wypić przyszli do Jankiela". Wyprawiano u niego chrzciny i wesela. Ale społeczna funkcja karczmy nie ograniczała się tylko do zabawy. W Panu Tadeuszu stawała się miejscem, gdzie zapadały istotne decyzje zmieniające bieg zdarzeń 1. Tutaj nocą przychodził ksiądz Robak na tajne narady z Jankielem w ważnych, narodowych sprawach. Karczma spełniała też funkcję źródła wiadomości o wydarzeniach w dalszym świecie, bo Jankiel z racji kontaktów z łatwo przemieszczającymi się ziomkami uchodził za dobrze poinformowanego. Te strony funkcjonowania karczmy jako części tzw. "poczty żydowskiej" w na poły literacki sposób uwypuklił również Aleksander Hertz 2. W Austerii Stryjkowskiego karczma, stojąca przy drodze do galicyjskiego miasteczka, staje się ostatnim miejscem schronienia dla Żydów uciekających przed kozackim pogromem. Stary, mądry Tag jest jedyną osobą przeczuwającą nadciągającą katastrofę. Stryjkowski, umieszczając akcję w chwili wybuchu pierwszej 1

Dialog. Pismo Dialogu Społecznego, 2009

podsumował i zakończył realizację projektu, ktorego celem jest poprawa funkcjonowania systemu dialogu społecznego oraz wzmocnienie instytucji i uczestników dialogu społecznego. Było to pierwsze kompleksowe przedsięwzięcie w kierunku zdiagnozowania i wypracowania systemu wsparcia dla partnerów społecznych. Partnerzy społeczni w Europie wobec kryzysu Jan Czarzasty W krajach UE-15 jesteśmy świadkami realizacji scenariusza silnej współpracy partnerów społecznych na polu działań antykryzysowych. Dialog społeczny stał się tym obszarem życia publicznego w UE, który zdaje się nie tylko nie tracić, ale wręcz zyskiwać na znaczeniu w trakcie obecnej recesji. Europejski dialog społeczny w Traktacie Lizbońskim Ewa Rybicka Traktat Lizboński głosi: "Unia uznaje i wspiera rolę partnerów społecznych na swoim poziomie, uwzględniając różnorodność systemów krajowych. Ułatwia ona dialog między nimi, szanując ich autonomię. Trójstronny Szczyt Społeczny do spraw Wzrostu i Zatrudnienia przyczynia się do dialogu społecznego". Między rynkiem a socjalem Małgorzata Radziukiewicz Pomoc społeczna jest integralnym elementem systemu rynkowego. Odgrywa w nim ważną rolę choćby z tego powodu, że zapewnia mu określoną część zasobów ludzkich do pracy. Aktywizuje rynkowo społeczeństwo, a szczególnie tych, którzy z powodu niefortunnych zdarzeń w życiu osobistym stają się zagrożeni wykluczeniem z rynku pracy.

Porównania, 2015

Wymazywanie wpisało się w doświadczenie sztuki nowoczesnej. Dobitnym tego przykładem może być wygumkowany przez Roberta Rauschenberga rysunek Willema de Kooninga. Wymazanie nie sprowadzało się w tym przypadku jedynie do aktu destrukcji, ale stawało się symbolicznym otwarciem na to, co nowe. Patrząc z podobnej perspektywy na awangardowe doświadczenia sztuki, przyjąć można, że podobny cel realizował Kazimierz Malewicz w czarnym kwadracie na białym tle. Tu także wytarty zostaje tradycyjny sposób pojmowania sztuki przedstawiającej po to, żeby otworzyć się na nowe doświadczenia sztuki. Doświadczenia te podawały wszakże w wątpliwość rangę samej widzialności. Stąd już prowadziła prosta droga do otwarcia się na taktylność.

Toruńskie Studia Bibliologiczne, 2018

Streszczenie: Odnalezienie trzech nieznanych edycji kalwińskiego Katechizmu krakowskiego pozwala na skorygowanie poglądów na ewolucję tych katechizmów oraz relacje między zborem małopolskim a litewskim w drugiej połowie XVI w. Umożliwia też rekonstrukcję chronologii pierwszych, dotąd nieodnalezionych, edycji Katechizmu krakowskiego oraz poszerza wiedzę o działalności wydawniczej Macieja Wirzbięty na rzecz zboru małopolskiego. Wreszcie, w odniesieniu do Jednoty Litewskiej, pokazuje ciągłość elementarnej katechezy opartej na Katechizmie krakowskim od końca XVI do końca XVIII w. Słowa kluczowe: konfesja ewangelicko-reformowana, katechizmy i kancjonały polskie, Maciej Wirzbięta, Katechizm krakowski. J eszcze do niedawna tak zwany Katechizm krakowski znany był jedynie ze wzmianek w innych katechizmach kalwińskich XVI i XVII w. Wspominali o nim wydawcy tzw. Katechizmu nieświeskiego (1563/1565) w przedmowie do Psalmów Dawidowych: nie wszystkie piosnki, które w Krakowskim katechizmie były, są tu położone 1 , 1 [Katechism albo krótkie w jedno miejsce zebranie wiary i powinności Krześćiań

Folia Historiae Artium. Seria Nowa, 2009

[Heinrich Slacker - the Founder of the Stone Crucifix in St Mary’s Church in Cracow]

Biografistyka Pedagogiczna, 2023

In the article, the author analyzes the dissertations of the Silesian pedagogue in the current of pedagogical biographies. It justifi es how important it is to notice the evolution of changes in the research approach of a representative of humanistic pedagogy from the University of Silesia. For three decades, he has been conducting interesting research on the pedagogy of culture, its reception and possible application in contemporary school pedagogy. Thanks to the studies of Krzysztof Maliszewski's scientifi c dissertations, we learn about the transition from the renaissance of the pedagogy of the wartime reform, through pedagogy as a laboratory of culture, to existential pedagogy in the era of societies with social and educational crises.

Edukacja – Technika – Informatyka, 2018

Streszczenie W artykule podjęto próbę ukazania zaangażowania czasopisma "Ruch Pedagogiczny" w popularyzację korzystania z radia jako istotnego źródła wiedzy pedagogicznej. Powołane w Krakowie w 1912 r. czasopismo miało przybliżać, zwłaszcza nauczycielom w Galicji, nowatorskie rozwiązania w dziedzinie nauczania i wychowania oraz nowinki techniczne, które wspomagały proces nauczania. Na początku XX w. upowszechniano osiągnięcia ruchu "nowego wychowania", kontynuowano tę praktykę pod odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. Pod koniec lat 20. XX w. próbowano zainteresować dyrekcje szkół i nauczycieli audycjami i wykładami pedagogicznymi w radiu. W artykułach z lat 30. XX w. nie znaleziono przykładów na propagowanie pedagogiki za pomocą radia.