Jastrzębie-Zdrój – historia uzdrowiska

2013

1 Zbie no nazwiska ksi dza i autorki publikacji nie jest przypadkowa-na podstawie rozmów rodzinnych ustali am, e mój pradziadek, Józef Ró kowski, i ksi dz Jakub Ró kowski byli stryjecznymi bra mi. 2 Obszerny artyku o ksi dzu Jakubie Ró kowskim, do którego dotar a autorka, to tekst napisany

2006

Jagiellońskiego i po stażu podyplomowym wyemigrował do USA. Formalne kształcenie podyplomowe z chirurgii odbywał w następujących instytucjach: Methodist Hospital w Dallas, w University of Massachusetts Medical Center w Bostonie, w Baylor Hospital w Houston oraz w Cleveland Clinic. Po uzyskaniu specjalizacji z chirurgii ogólnej na uniwersytecie w Massachusetts przeniósł się do Cleveland Clinic na program specjalizacyjny z kardiochirurgii. Program ten ukończył w czasach, gdy Cleveland Clinic wypuszczała w świat jednego nowego kardiochirurga co 2 lata. Po uzyskaniu specjalizacji Paweł pełnił w Cleveland Clinic funkcję kierownika stażystów z kardiochirurgii. Odbył szkolenie chirurgiczne w systemie piramidalnym, w warunkach bardzo dużej konkurencji. Silna presja psychiczna połączona była ze skrajnym wysiłkiem fizycznym, trudną do wyobrażenia liczbą godzin w szpitalach oraz chronicznym brakiem snu. Wiele lat takiego życia sprawiło, że był gotów na największe zawodowe wyzwania. W 1998 r., po 2-letniej praktyce prywatnej w Connecticut, Paweł dotarł do Rapid City w Południowej Dakocie, gdzie zainicjował program kardiochirurgiczny w Rapid City Regional Hospital. To był iście pionierski okres w jego życiu. Z charakterystyczną dla siebie żelazną dyscypliną, uporem i dokładnością stworzył w tym ośrodku funkcjonalny i bardzo dobrze notowany program kardiochirurgiczny. Początki nie były łatwewiele razy nocami czuwał przy łóżku chorego. By przeprowadzać zabiegi, trzeba było wyposażyć sale operacyjne, stworzyć oddział intensywnej terapii i przeszkolić personel pomocniczy. To wszystko w szpitalu, który do tej pory nie miał nic wspólnego z kardiochirurgią. Ze względu na to, że najbliższy ośro

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica

Opracowanie zawiera uzasadnienie uznania dawnego osiedla przyzakładowego Pszczelnik I w Jaworznie za obszar zdegradowany. Z tego względu powinien dla tego osiedla powstać program rewitalizacji. Autorki na podstawie badań własnych - analizy dostępnych materiałów źródłowych, wywiadów z pracownikami różnych instytucji, obserwacji nieuczestniczącej i uczestniczącej oraz ankietyzacji mieszkańców osiedla - zidentyfikowały jego najważniejsze problemy przestrzenno-funkcjonalne oraz społeczno-ekonomiczne, jak też zaproponowały założenia koncepcji rewitalizacji. W toku badań napotkano na wiele barier natury instytucjonalnej, na które autorki starały się zwrócić szczególną uwagę - rozwiązanie tych barier z pewnością ułatwiłoby proces wyznaczania obszaru zdegradowanego, jak też przeprowadzenie ewentualnej rewitalizacji osiedla Pszczelnik, a wartością dodaną byłoby łatwiejsze prowadzenie w przyszłości porównawczych badań przestrzennych w całym mieście Jaworznie

Arterial Hypertension, 2005

Przebyty zawał serca Bez zawału serca Rycina 1. Zależność między ciśnieniem rozkurczowym a zgonem z powodu zawału serca u chorych leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego, ze współistniejącą chorobą niedokrwienną lub bez niej

Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 2016

Czy w roku 1569, po podpisaniu unii lubelskiej, oba kraje -Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie -tworząc wspólne państwo Rzeczpospolitą Obojga Narodów, pozostały samodzielne, zachowując swoją suwerenność? Różnej odpowiedzi na to pytanie, jak widzieliście, udzieliliby uczestnicy procesów unijnych z XVI wieku, jak i historycy z czasów współczesnych. Politycy z XVI wieku podpisujący akt unii nie mieli wątpliwości, że Królestwo Polskie, często określane mianem Korony Polskiej, zachowa status państwowy. Inaczej sprawa wyglądała z Wielkim Księstwem Litewskim. W trakcie obrad unijnych w Lublinie politycy polscy w różny sposób udowadniali, że Litwa swój status samodzielnego i niepodległego państwa utraciła za czasów Jagiełły i Witolda, gdy została inkorporowana w skład Królestwa Polskiego. Po wznowieniu unii wyobrażali sobie już Litwę jako prowincję w składzie Królestwa Polskiego, której proponowano nadać miano Nowej Polski, by nawet nazwa nie przypominała o istnieniu państwa litewskiego. W historiografii na ten temat również brakuje oceny akceptowanej przez wszystkich. Twierdzi się, że w roku 1569 powstało państwo unitarne, gdzie nie było samodzielnego państwa litewskiego, które stało się jedną z prowincji. Zdaniem innych historyków, Rzeczpospolita Obojga Narodów była tworem dwóch państw, Polski i Litwy, które utworzyły nowy związek państwowy, czyli federację, w której Wielkie Księstwo Litewskie zachowało swoją państwowość do ostatniego rozbioru Rzeczypospolitej Obojga Narodów pod koniec XVIII wieku. Tłumaczono również, że oba kraje, Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie, tworząc w 1569 roku federację albo wspólną Republikę, wyrzekły się częściowo swojej suwerenności, przekazując ją na korzyść wspólnego państwa. Inni badacze koncepcję ograniczonej państwowości w związku federacyjnym stosowali wyłącznie do Litwy. Z powodu braku konkretnych sformułowań w akcie unijnym z Lublina, trudno jednoznacznie ocenić, co utworzono w 1569 roku w Lublinie: unię realną, tzn. taką, której powstanie było zatwierdzone przez ustawę, a nie w oparciu o związki dynastyczne, federację czy państwo 1 IEŚW. Projekt: Historia a teraźniejszość. Dziedzictwo Rzeczpospolitej Obojga Narodów a aktualne stosunki polsko-litewskie unitarne. Przez stulecia toczył się o to spór, który nie jest zakończony do dnia dzisiejszego i wciąż brak perspektyw świadczących o jego szybkim rozwiązaniu. Dlatego, pisząc historię Litwy, koniecznie wydaje się wyjaśnienie, czy Wielkie Księstwo Litewskie zachowało swój status samodzielnego państwa w składzie Rzeczypospolitej Obojga Narodów, czy stało się prowincją? Rozpocznijmy od formalnego określenia atrybutów państwa suwerennego, jak to rozumiano na początku nowożytności. Podstawowe zewnętrzne cechy państwa suwerennego to: władca, tytuł władcy, terytorium państwa z linią graniczną, pieczęć państwowa z zapisem w legendzie nazwy państwa bądź tytułu władcy. W tytulaturze władcy wymieniano zgodnie ze ścisłą hierarchią i ważnością dla państwa wszystkie terytoria przez jego rządzone. Ceremonia inauguracyjna nadawała sens egzystencji władcy. Które z tych atrybutów udało się zachować Wielkiemu Księstwu Litewskiemu, a które utracono w latach 1569-1587, czyli w pierwszym okresie istnienia złożonej monarchii Rzeczypospolitej Obojga Narodów (do wstąpienia na tron drogą elekcyjną dynastii Wazów)? O statusie Wielkiego Księstwa Litewskiego jako odrębnego, równowartościowego partnera państwowego Królestwa Polskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów świadczą: • Tytuł władcy -wielki książę litewski, który uzyskiwał każdy monarcha wybrany na władcę Republiki. Zygmunt August (1569-1572), wybrany po jego śmierci Henryk Walezy (1573-1574) i Stefan Batory (1576-1586) w oficjalnych dokumentach używali tytułu: "…Z Bożej łaski król, wielki książę Litwy i Rusi i in. …". • Wielka pieczęć państwowa (Sigillum nostrum Magni Ducatus Lithvanie), na której zafiksowano oficjalnie używaną nazwę państwa -Wielkie Księstwo Litewskie. Pod koniec XV wieku w otoczeniu kanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego powstał projekt wielkiej pieczęci, co było nowym krokiem w sfragistyce władców litewskich, a tym samym nadawało sens nowej koncepcji państwowej. Miejsce średniowiecznego monarchy na wielkiej pieczęci zajął herb państwowy, bardziej odpowiadający czasom nowożytnym. Wielka pieczęć miała szczególnie ważne znaczenie ideowe i reprezentacyjne. Przy pomocy heraldyki ukazywano pochodzenie władcy, jego powiązanie z dynastiami europejskimi, jak i rządzone przez niego państwo, osobno zaznaczając najbardziej od centrum oddalone terytoria, będące obiektem stałych wojen z sąsiadami. Wielka pieczęć państwowa była pomocna w nadaniu sensu, obok do tej pory istniejącej koncepcji średniowiecznego władcy, idei suwerenności

2015

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 2020

Bł. Ilona z Veszprém, dominikanka, żyjąca w pierwszej połowie XIII w. na Węgrzech, była jedną z pierwszych stygmatyczek w Kościele. Jako mistyczka reprezentowała nurt chrystocentryczny i pasyjny. Po śmierci została otoczona na Węgrzech lokalnym kultem, który od XV w. promieniował dzięki dominikanom na inne kraje, w tym na Włochy. W dobie odrodzenia Kościoła po Soborze Trydenckim kult Ilony się odrodził i dotarł także do Polski. Przykładem tego jest jej żywot umieszczony w dziele Hilarego Piskorskiego Żywoty Świętych i Błogosławionych Zakonu Naszego na cały rok (…), Wilno 1759. Jest on o tyle ważny, że powstał w geograficznie bardzo odległym od Veszprém Wilnie, jest najobszerniejszym żywotem napisanym po polsku w XVIII w., co wskazuje na fakt, że postać Ilony była ważna pośród innych licznych świętych dominikańskich. Żywot oparty został na rozpowszechnionych od XVIII w. przekazach hagiograficznych, przede wszystkim na wydanym w Wiedniu w 1687 r. dziele De rebus Hungaricae Provinciae ...

2009

2008

Artykuł ma na celu przed,tawienie przyczyn restrukturyzacji polskich placówek medycznych, jej rodzajów i wpt)!wu na .funkcjonowanie całego systemu opieki zdrowotnej. Opisuje również narzędzia restrukturyzacji stosowane w polsk:iej służbie zdrowia. Autor porusza także zagadnienia przyszłego rozwoju polskich organizacji ochrony zdrowia oraz stosowanych w nich narzędzi zarządczych. W polskim systemie opieki zdrowotnej, nazywanym niekiedy budżetowoubezpieczeniowym, daje się zauważyć podział na trzy poziomy leczenia: '

2018

Dzieje wspólnot lokalnych w kontekście tożsamości regionalnej, państwowej i narodowej (XII-XXI w.) / The publication of the book was financed from means of the program of Polish Ministry of Science and Higher Education ‚National Program of Humanities' Development' for the years 2013-2018, project: ‚Native Silesia. Histories of local communities in the context of regional, state and national identities (12th-21st c.)'.