ATATÜRK'ÜN MİLLİYETÇİLİK ANLAYIŞI

ATATÜRK'ÜN KIZILELMASI

ABSTRACT Ataturk is a great Turkish leader with great ideals and goals like Oguzhan, Mete, Bilge Kagan, Alp Arslan, Yavuz and Fatih. Ataturk showed the Turkish nation to reach the level of contemporary civilization and even surpass it as an ideal. He believed that the Turkish Union would definitely become a reality one day, made significant contributions to regional and world peace with the principle of peace at home and peace in the world, and not only founded the Republic of Turkey, but also became the pioneer of oppressed nations. Ataturk wanted to modernize the Turkish nation, which he had saved from the hands of the West after a national struggle, without putting it under the domination of the West again. Ataturk, who aimed to raise Turkish culture above the level of contemporary civilization, said in his Tenth Year Speech, "I have no doubt that the forgotten, great civilized characteristic and great civilized ability of Turkishness will rise like a new sun on the high horizon of civilization in the future with its future development!" and drew attention to the national aspect of our modernization movement. Ataturk's understanding of modernization; It was based on the principle of "taking advantage of the science, technology and inventions of the West, but extracting the real essence from within ourselves". There is great benefit in stating the following point among Atatürk's modernization characteristics: The basis of Atatürkist modernization is "Full Independence" as a state, "sovereignty" as a nation, and "human rights and freedoms" as an individual. Only such modernization has meaning. Otherwise, the externally dependent-mandatory modernization that is devoid of independence and sovereignty, and that is being imposed on the Turkish nation today, and the totalitarian modernization that is devoid of human rights and freedoms and democracy, cannot be considered real progress and modernization. Atatürk said the following at the İzmir Economic Congress: "Our nation has defeated the enemy armies. However, the following rule applies for full independence: National sovereignty must be supported by financial sovereignty. The force that will take us to this goal is the economy. Political and military victories, no matter how great they are, do not mean anything unless they are crowned with economic successes." Atatürk, who believed that the Turkish Union would one day become a reality, said: “I believe that the Turkish Union will one day become a reality. Even if I do not see it, I will close my eyes to the world in its dreams. I believe in the Turkish Union. Tomorrow’s history will open its new chapters with the Turkish Union, and the world will find its peace in these chapters. The existence of the Turkishness will open new horizons to this obsolete world, and then it will be seen what the sun and the horizon mean (Bozdağ, 1975, p.138), and Atatürk began by establishing the institutions that would form the basis of the Turkish Union and conducting scientific studies. Kemal Atatürk was the greatest example and leader in the phases of the national independence of Asian and African countries and their struggles on this path. The dimensions of this great influence can be seen with striking clarity in the works written by Jawaharlal Nehru, who was known as the spokesman of the Third World between 1947 and 1964 and was one of the leaders who brought India to independence. Nehru, who was the prime minister of India for many years, also came to Turkey. In 1933, he wrote the following in letters he sent to his daughter Indira Gandhi, who was the prime minister for a while after him: "This community owed its victory, first and foremost, to its iron determination and desire to be free, and also to the truly superior fighting skills of the Turkish peasants and soldiers." Later, while struggling with the British for India's independence, Nehru, while writing his work "The Discovery of India" in a British prison, turned his attention once again to Kemal Atatürk's influence on the Indian national movement: "Kemal Pasha was undoubtedly loved by the Hindus as much as the Muslims in India. He not only saved Turkey from foreign domination and division, but also thwarted the games of the European imperialist states, especially England... Nehru, one of India's national heroes, describes Atatürk in another of his works with the following lines: "...Kemal Atatürk, or Kemal Pasha as we knew him at the time, was my hero in my youth. I was deeply moved when I read about his great revolutions. I greatly appreciated the general effort Kemal Atatürk made to modernize Turkey. His dynamism, his indomitable and tireless nature had a great impact on people. He is one of the founders of the modern age in the East. I continue to be among his biggest fans. The following words of Pakistani Professor Nayyar Wasty are also an expression of a truth: "Ataturk was a source of inspiration not only for the Turks but also for all nations fighting for independence. The effects of the policies pursued by Ataturk were felt in the East, especially in my country. By following Ataturk's path, all of Asia, including India, broke the chain of slavery and Pakistan came into being thanks to this." (Mumcu et al. 11, 1986, p.150) Many Eastern and Western scientists and politicians, especially Indonesia's independence leader Sukarno and Bourguiba, who ensured Tunisia's independence, stated that Ataturk was a leader whose influence continued even after his death. With his words "Peace at home, peace in the world", Ataturk became a guide and leader for humanity still searching for peace today. Ataturk not only founded the Republic of Turkey and saved the Turkish nation; he was a source of light and a great leader for all oppressed nations. He was in favor of a world centered on Turkey. For this purpose, he established the Balkan Pact on February 9, 1934, and the Sadabad Pact on July 8, 1937, and made great contributions to world and regional peace. One of Atatürk's most important and most important characteristics is that he was a great Turkish nationalist. Atatürk's ideal of Turkish Nationalism is hand in hand with a national as well as a humanitarian ideal. His nationalist ideal is not aggressive, but peaceful; it is contemporary and democratic. It is based on respect for all nations and their nationalisms. According to Atatürk, Turkish nationalism: "Although it aims to protect the unique character and independent identity of Turkish society, it walks "parallel and in harmony with all contemporary nations" on the path of progress and development and in international relations. "The Turkish nation enjoys thinking of national feeling side by side with human feeling. It is proud to always preserve the honorable place of human feeling next to national feeling in its conscience. Because the Turkish nation knows that today, mutual humane and civilized relations with all civilized nations that walk independently but parallel to them on the path of civilization are of course necessary for our continued development, and it is also known that the Turkish nation, like every civilized nation, appreciates the value of people who have served the world of civilization with their discoveries and inventions in all periods of the past and preserves their memories with respect. The Turkish nation is a sincere family of humanity " (Mumcu et al., 1983, p. 52). As can be seen, Atatürk's understanding of nationalism is not aggressive, but peaceful. He sees the Turkish nation as a member of the human family. Atatürk expressed this view as follows: "We are no one's enemy; we are only the enemy of those who are enemies of humanity", "They call us nationalists. But we are so nationalist that we respect and obey all nations that cooperate with us. We recognize all the requirements of their nationality. Our nationalism is certainly not a selfish and arrogant nationalism" (Ataturkism Book I, 1983, p. 83; Speech and Statements, I, p. 101) he explained. Ataturk is a peaceful However, surrender and passivit in the name of peaceful are not in the book of Ataturkism. Ataturk explained this view as follows: "Nations that do not find their national identity become prey to other nations. Let's not be friends with those who are hostile to our national existence. Let's say to such people, as a Turkish poet said, I am a Turk and an enemy to you, even if I remain as one person! " (Ataturkism Book I, 1983, p. 59).

Bizler Atatürkü ve onun ilke ve devrimlerini gerc:ek manada yeni nesillere aktarabildik mi? Sorusuna, ne yazık ki bu gün için , olumlu yanıt veremiyoruz. Özellikle Sovyetler Birliği'nin dagtlmasıyla birlikte ekonomide serbest piyasa ekonomisinin ve her alanda küreselleşmenin öne çıkması düşünce alanında da değişimlere yol açtı.. Demir Perdede geçmiş politikacı ve devlet adamlarına bakış değişti. Bir yandan Sovyetlerde Marksist düşünceye soğuk bakılırken diğer ülkelerdeki bazı düşüncelere ters bakılır oldu. Mesela Türkiye'de artık birçokları miadını doldurdu, hala Atatürk devam ediyor mu biçiminde saçma tahrik edici sataşmalar oldu. Oysa Mustafa Kemal 21 yüzyılda da varlığını sürdüren ve daha sonraki yüzyıllarda da ulusunun gönlünden silinmeyecek bir liderdir. Ancak, bizim düşünmemiz ve sorgulamamız gereken nokta: Atatürk'ü .anladık mı ve yeni nesillere doğru olarak aktardık mı?

Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Alanında Yeni Trendler III, Duvar Yayınları, 2022

Bu günlerde devlet denetim elemanlarını en çok meşgul eden konu hiç şüphesiz müfettişlik mesleğinin gelecekte hangi şekli alacağına ilişkindir. Bir çok bakanlıkta teftiş kurullarıyla ilgili deşiklikler olmakta, bazı denetim birimleri kaldırılmakta ya da birleştirilmektedir. Bu konuda yapılan tartışmalar teftiş kurullarının gerekliliği noktasına odaklanmakta, artık teftiş kurullarına gerek duyulmadığına ilişkin görüşler ileri sürülmektedir. Teftiş kurullarının gerekliliğiyle ilgili tartışmalara tarihten bir pencere açarak katılmak istiyorum. Gazi Mustafa Kemal Paşa'nın Meclis Başkanı sıfatıyla 1 Mart 1923 tarihinde yaptığı "Türkiye Büyük Millet Meclisinin Birinci Dönem Dördüncü Yasama Yılını Açış Nutku" teftiş kurullarının önemi açısından tarihi bir belge olarak karşımızda durmaktadır. Mustafa Kemal Paşa, konuşmasının "içişleri durumumuz" ile ilgili bölümünde Mülkiye Teftiş Kuruluna da yer vermiş ve denetimin gerekliliği nokta-i nazarından çok anlamlı değerlendirmelerde bulunmuştur; 2 "… Güvenlik ve asayişin sağlanmasından sonra İçişleri Bakanlığının en çok önem verdiği sorun, memurların yürürlükteki kanun hükümlerini iyi uygulamalarını sağlamaktı. Doğrusu 1921 yılında İçişleri Teftiş Heyetinin kaldırılması dolayısıyla denetimsiz kalan işler ve işlemlerde düzensizlik ve yer yer şikayetler yapılmıştır.Yapılan teklif üzerine teftiş kurulunun yeniden kurulmasını Yüce Meclis uygun görmüş ve müfettişlerin bir kısmı 1922 mayısında, geri kalan kısmı da daha sonraki tarihlerde göreve başlamış olmalarına rağmen 94 memur hakkında soruşturma yapmış ve tamamlamıştır. Bu soruşturmaların kanuni sonucu olarak, 3 mutasarrıf, 5 kaymakam, 2 yazı işleri müdürü, 2 komiser görevden alınmış ve 3 memur 1 jandarma yüzbaşısına işten el çektirilmiş, 85 memur hakkında da soruşturma yapılmıştır. Teftiş Kurulu bu süre içinde 3 nahiye, 63 özel idare, 38 hapishane, 48 jandarma, 28 polis, 48 nüfus, 48 idare meclisi, 55 belediye ve 32 yazı işleri kalemi, toplam 363 daireyi ve Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığının gerekli görmesi üzerinde de 15 Kızılay şubesini denetlemiş ve bu denetimin gereği yapılmıştır. Teftiş Kurulunun bu ilk dönemle ilgili çalışmaları, işlemlerin düzeltilmesine ve memuriyette görev duygusunun artmasına yaramıştır. Bu yıl kadrosunun

Türklere karşı emperyalist politikasını "Şark Meselesi"ile doğru orantılı olarak sürdüren Avrupa, Türkleri Anadolu'dan da çıkarmak amacıyla Mondros Mütarekesine dayanarak Anadolu'nun çeşitli yerlerini işgale başlamışlardır. Tarih boyunca daima bağımsız olarak yaşamış olan Türk Milleti yine her zaman olduğu gibi kendi liderini çıkarmış ve şerefli bir mücadele sonrasında bağımsızlığına kavuşmuştur. Yeni Türkiye Cumhuriyeti 'nin kurulmasından sonra Mustafa Kemal (Atatürk) ve arkadaşları çağdaş uygarlık düzeyine ve hatta onun da üzerine çıkabilmek amacıyla, Millîlik düşüncesini de gözardı etmeden siyasî, sosyal, ekonomik, kültürel ve sanatsal alanda köklü değişiklikler yapmışlardır. Atatürk'ün yapmış olduğu bu köklü değişikliklerden sonra yeni Türkiye Cumhuriyeti her alanda büyük gelişmeler kaydetmiş ve Türk Milleti'nin refah seviyesinde gözle görülür bir gelişme meydana gelmiştir. Bütün bu olumlu gelişmelerin mimarı olan Mustafa Kemal (Atatürk) 'ün, o zamanın ifadesi ile "Dar-ı bekaya irtihal eylemesi" üzerine, değer bilir Türk Milleti bu olay üzerine büyük üzüntü içerisinde kalmıştır. Bütün Türkiye'yi yasa boğan bu olay Denizli ve çevresinde de büyük bir üzüntü yaratmıştır. ABSTRACT The Europe which continued the imperialist policy in paralel with "Eastern Question "began to invade some places in Anatolia depending on the Mondros Treaty in order to expel Turksfrom Anatolia. Turks who had always lived in dependently throughout the history emerged their own leader as always and regained their independence after an honourable struggle. Mustafa Kemal (Atatürk) and his friends, after the proclamation of the Turkısh Republic, made radical changes in social, political, economic and cultural arena without negleting the nationalization in order to raise the level of contamperary civilization. After the radical changes made by Atatürk, Turkısh Republic recorded great developments in ali sectors and the visible developments came into prominence in the standart of living.The death of Mustafa Kemal (Atatürk)who is the master of ali these positive developments, with the old expression" Dar-ı bekaya irtihal eylemesi" caused suffer of ali Turks in Denizli and Turkey.

100. Yılında Cumhuriyet ve Kazanımları , 2023

Göç insanlık tarihinde önemli bir yere sahiptir. Ekonomik, siyasi ve sosyal nedenlerden ötürü insanoğlunun göç etmesi günümüz dünyasını şekillendirmiştir. Günümüzde de etkisini koruyan ve tartışmalara neden olan göç, geçmişte olduğu gibi gelecekte de varlığını koruyacak ve dünyayı şekillendirmeye devam edecektir. Kimi coğrafyalar bu olgudan daha fazla etkilenmiştir. Bu coğrafyalardan birisi de Anadolu’dur. Osmanlı Devleti’nin toprak kayıpları ile göç ve göçmenler bir sorun olmaya başlamış, bu kayıplar arttıkça sorun iyice kendini hissettirmiştir. Bu sorunun ortaya çıkmasında Osmanlı Devleti bir dizi adım atmış, yasal düzenlemelerin yanı sıra komisyonlar ve kuruluşlar oluşturmuştur. Göç konusunda atılan adımlar göçmenler arasında farklılıkların da yavaş yavaş tanımlanmasına neden olmuştur. Osmanlı Devleti tarafından göçmenler başta muhacir ve mülteci olmak üzere farklı adlandırmalar ile de anılmıştır. 1911 tarihli İskân-ı Muhacirin Nizamnamesi’nde göçmenler iki kısma ayrılmıştı. Tabi oldukları devletin izniyle gelenlere muhacir, Osmanlı tabiiyetinden gelenlere ise mülteci adı verilmiştir. Birinci Dünya Savaşı yıllarında bu adlandırmalar değişmiş; savaş nedeniyle düşman işgaline uğramış topraklardan gelenlere mülteci, antlaşma ile bir başka devlete terkedilmiş topraklardan gelenlere de muhacir denilmiştir. Bu kavramlar 1926 İskân Kanunu’nda tanımlanmamış, 1934 yılındaki İskân Kanunu’nda günümüze yakın tanımlarda kullanılmıştır. İlgili kanuna göre Türk soyundan olup Türkiye’ye yerleşmek için gelenlere muhacir, Türkiye’ye yerleşmek istemeyip zaruri sebeplerden ötürü gelenlere mülteci denilmektedir. Kavramların böylesine farklı şekillerde kullanılmasının en büyük nedeni uluslararası hukukta bu kavramların tanımlanmamasıydı. Mülteciliğin ilk uluslararası tanımlanması 1951 yılındaki Mültecilerin Hukuki Statüsüne Dair Birleşmiş Milletler Sözleşmesi’nde yer almıştır. İlgili sözleşmenin ilk maddesinde mülteci kavramı: “1 Ocak 1951´den önce meydana gelen olaylar sonucunda ve ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi düşünceleri yüzünden, zulme uğrayacağından haklı sebeplerle korktuğu için vatandaşı olduğu ülkenin dışında bulunan ve bu ülkenin korumasından yararlanamayan, ya da söz konusu korku nedeniyle yararlanmak istemeyen; yahut tabiiyeti yoksa ve bu tür olaylar sonucu önceden yaşadığı ikamet ülkesinin dışında bulunan, oraya dönemeyen veya söz konusu korku nedeniyle dönmek istemeyen şahıs” ifadeleriyle tanımlanmaktadır. İlgili maddede yer alan 1951 yılı öncesi sınırlılığı 1967 yılındaki Ek Protokol ile kaldırılmıştır. Araştırmada da bu ayrımın mümkün olmadığı yerlerde göçmen ifadesine yer verilmektedir. Türkiye topraklarında bu göçler farklı tepkilere neden olmaktaydı. Bunun dikkat çeken örneklerinden birisi de Kurtuluş Savaşı’nın en kritik günlerinde TBMM nezdinde yaşanmıştı. Mustafa Kemal Paşa’ya karşı yapılan hareket, onun göç olgusuna bakışının da izlerini taşımaktadır. Erzurum Milletvekili Hüseyin Avni Bey önderliğinde bir grup milletvekili 2 Aralık 1922 tarihinde TBMM’ye sunulan bir kanun tasarısı ile Türkiye’nin mevcut sınırları içinde doğmayanlar ile beş yıldır ikamet etmeyenlerin milletvekili adaylıklarının kabul edilmemesi amaçlanmıştır. Bu durum Mustafa Kemal Paşa’ya karşı yapılan bir hamleydi. Onun milletvekilliğinin önüne geçilmeye çalışılmış, bu aşamada göç meselesine de düşmanca yaklaşılmıştı. Mustafa Kemal Paşa kanun teklifi hakkında yaptığı konuşmada, teklifi yapanları sert bir şekilde eleştirmişti. “Doğum yerim bugünkü sınırlar dışında kalmıştır ama bunda benim ne eksiğim, ne suçum var! Bunun nedeni, bütün ülkemizi, darmadağın etmek, yok etmek isteyen düşmanların dilediklerini tam gerçekleştirmekten alıkonamamış olmasıdır. Eğer düşmanlar amaçlarına tam ulaşmış olsalardı, Tanrı korusun, bu tasarıya imzasını koyan bayların memleketleri de sınır dışında kalabilirdi.” ifadeleri ile o zamanki göçmen meselesinin nasıl hassas bir mesele olduğunu belirtmiştir. Milli Mücadele yıllarında mülteciler meselesi TBMM açılır açılmaz ele alınmış, ilgili yasal düzenlemeler yapılmış ve kurumlar teşkil edilmiştir. Ancak o günkü koşullar göz önüne alındığında imkânların yetersizliği ve işgal güçlerine karşı verilen mücadele ön planda olduğundan mülteci meselesi ve iskân işleri konusunda aksamalar yaşanmıştır.Mustafa Kemal Paşa 1 Mart 1922 tarihinde Üçüncü Toplanma Yılını Açarken yapmış olduğu konuşmada mültecilerin durumuna değinmişti. Birinci Dünya Savaşı nedeniyle yerlerinden olan mültecilerin yurtlarına yerleştirildiklerini, savaş nedeniyle gelenlerin ise kanunlar uyarınca uygun yerlere yerleştirildiklerini ve ihtiyaçlarının imkânlar doğrultusunda karşılandığını belirtmiştir. Mustafa Kemal Paşa bir yıl sonra (1 Mart 1923) Dördüncü Toplanma Yılını Açarken yaptığı konuşmada mülteci meselesine yeniden değinmiştir. Memleketin düşman tarafından zarar verildiğine bu durumun mültecilerin durumunu daha da kötüleştirdiğini, bu olumsuzlukların giderilmesi için imkânlar dâhilinde mücadele edildiğinin altını çizmiştir. Bu konuşmalarında da anlaşılacağı üzere TBMM ülkenin en önemli meselelerinden olan mülteci meselesinin çözümü, onların iskân edilmeleri ve ihtiyaçlarının sağlanması hususunda çaba göstermiştir. Türkiye Cumhuriyeti kuruluşu itibariyle mülteci sorunu ile karşı karşıyaydı. Mülteci ve muhacirlerin yanı sıra mübadillerin göçü karşısında yasal ve kurumsal adımlar atılmıştır. Araştırmada her ne kadar kavramlar ortak kullanılsa da Türkiye Cumhuriyeti’nin mülteci konusu ele alınmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti kuruluşu itibariyle güvenlik kaygıları, ulus yaratma çabası ve üretimin artırılması karşısında mülteci politikaları geliştirmiş, gerek ulusal gerekse uluslararası gelişmeler karşısında tutumunu kimi zaman değiştirmiştir. Konunun son derece kapsamlı olması nedeniyle tarih sınırlandırılmasına gidilmiş, kimi yerlerde konunun daha iyi anlaşılması için tarih sınırlandırılması dışına çıkılmıştır. Türkiye’nin mülteci politikasının anlaşılması için mülteciler hakkında düzenlemelere yer verilirken, Beyaz Ruslar ile İspanya Mültecileri ayrı başlıklar halinde ele alınmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti’nin mülteci politikasının ne olduğu, nasıl şekillendiği, bu kapsamda yasal düzenlemeler ve kurumsal adımların neler olduğu, bu politikaların nasıl sonuçlar doğurduğu gibi sorulara başta arşiv kaynakları olmak üzere, birinci el kaynaklar ile araştırma eserlerinden elde edilen bulgularla cevap verilmektedir.