Cam Tarihine Genel Bir Bakl

Cam, M.Ö. II. binde Mezopotamya’da keşfedilmiş ve dünyaya yayılımı buradan olmuştur. Mezopotamya’dan Mısır’a sıçrayan cam, en güzel örneklerini burada vermeye devam etmiştir. Kaş-Uluburun Batığı kazısında ele geçen, M.Ö. XIV. yüzyıla tarihlendirilen cam külçeler, en eski hammadde kaynakları olarak bilinmekle birlikte Suriye’den Ege’ye cam ticareti yapıldığını göstermektedir. M.Ö. VIII. yüzyılda cam üretimi Helenistik dönemin sonuna kadar, İspanya, Afrika, Alplere kadar geniş bir coğrafyada görülmektedir. Roma döneminde camcılık, Helenistik dönemin bilgi ve tecrübeleri kullanılarak geliştirilmiştir. M.Ö. I. yüzyılda, Akdeniz kıyısı Suriye-Filistin bölgesinde, üfleme tekniğinin keşfi ile üretimde büyük bir artış görülmüştür. Doğulu cam ustaları, Roma İmparatorluğu’nun batı topraklarına, özellikle İtalya’ya sanatlarını götürmüş, en önemli özelliği inceliği ve hafifliği olan Roma camcılığını geliştirmişlerdir. Roma dönemi cam yayılımdaki ana etken gezici ustaların varlığı ve serbest üfleme tekniğinin getirdiği seri üretimdir. IV. yüzyılda, ana cam üretim merkezleri arasında İtalya ve Belçika da bulunmaktadır. VII. yüzyıl itibari ile İslam fetihleri ile cam sanatının gelişmiş olduğu Mezopotamya ve Mısır’da hakimiyet kurulmuştur. Bu durum İslami dönem camcılığının İslam öncesi cam sanatını devralmasına ve yeni kültür ve inanca özgü cam sanatının oluşmasına kadar, antik medeniyetlerin cam sanatını devam ettirmesine neden olmuştur. Eyyubi ve Memluk döneminde, XIII-XIV. yüzyılda Halep ve Şam cam yapım merkezi haline gelmiş olup cam pazarı doğuda Çin, batıda Avrupa’ya kadar uzanmıştır. Hristiyan hacılar ve Haçlılar tarafından batıya götürülen mineli ve yaldızlı cam eserler burada büyük beğeni toplamıştır. Timur’un 1400 yılındaki istilasından sonra Suriye cam ustaları Semerkant’a götürülmüş ve Suriye camcılığı tamamen bitmese de eski canlılığını yitirmiştir. Bununla birlikte daha önceden Doğulu ustaların etkisi ile cam endüstrisi kurulmuş olan Venedik, bu tarihlerde dünya cam pazarında Memluk etkili mineli ve yaldızlı camlarıyla önemli bir yer edinir. XV. yüzyıldan sonra cam üretim merkezi Avrupa olmuştur. Cam doğuda keşfedilip geliştirilmiş ve Avrupa’ya göç etmiş, Avrupa’da gelişimi devam eden, günlük yaşamımızın bir parçası olan fonksiyonel ve dekoratif malzemedir.

Uluslar Arası Cami Sempozyumu, 2018

Cebrail (AS)’ın Hz. Peygamber’e namaz kıldırması ile başlayan imamlık müessesesinin, aslında Hz. Peygamber’in Medine’ye hicretinde Kuba mescidini inşa ederek ilk cuma namazını kıldırmasından itibaren başladığı kabul edilebilir. Bu tarihten günümüze gelinceye kadarki süreçte imamlık müessesesinin zaman içerisinde kurumlaşmasını görmekteyiz. Bu kurumlaşma, tarihte ortaya çıkan farklı İslam toplumları yönetimlerine göre daha düzenli ve farklılaşma içerdiği görülmektedir. Biz bu çalışmamızda imamlık müessesesinin Hz. Peygamber döneminden Cumhuriyet Türkiye’sinin 21. yüzyıla kadar geçen süreçlerindeki durumunu ve tarihçesini vererek geçirmiş olduğu değişim ve başkalaşımı tespit etmeyi amaçlamaktayız.

2016

Cam, geçmişten günümüze kadar ulaşan en sağlıklı malzeme olarak kullanıldığı bilinmektedir. Camın keşfediliş tarihi net olarak bilinememekle birlikte M.Ö. 3000’li yıllara kadar uzanan maziye sahiptir. Asur ve özellikle Mezopotamya kavimleri arasında kullanılan cam, III. Tuthmosis döneminde Mısır’a kadar oradan, Roma’ya ve Avrupa’ya ulaşır.

2013

ARIŞ, 2024

The crystal glass plate that is the subject of the study was obtained from the minaret of Kahramanmaraş Ulu Mosque, which collapsed in the earthquakes centered in Kahramanmaraş on February 6, 2023. On February 6, 2023, two major earthquakes occurred in a wide area in the Southeastern Anatolia region (Kahramanmaraş, Hatay, Adıyaman, Şanlıurfa, Gaziantep, Adana, Osmaniye, Kilis, Diyarbakır, Malatya), which occurred one after the other and caused great destruction. In these earthquakes centered in Kahramanmaraş, Kahramanmaraş Ulu Mosque was severely damaged and its minaret was destroyed. A crystal glass plate and accompanying “Willow Patterned” ceramic plates, used as decorations in the bacini techniques on the minaret of the mosque, were detected among the collapsed rubble along with the bound cut stones during the “Earthquake Debris Excavation Works”, which were stopped by the Ministry of Culture and Tourism after the earthquake. These plates are not generally studied by researchers, but they are very important artifacts. The work in question, in which we see the use of glass plates for the first time among the products with bacini distribution in Anatolia, has not been taken into consideration and researched at all. The aim of the study is to record, document, date and summarize in detail this plate, which fell off the minaret that collapsed during the earthquakes in the center of Kahramanmaraş on February 6, 2023 and became available for examination. Revealing the developments in which glass has become widespread through crystal glass plates and providing ideas in various fields by examining social tastes. In addition, it aims to elucidate the origin of this plate, its place of production and application techniques, as well as commercial activities in the Ottoman Empire and throughout Europe.

karamandauyanış gazetesi, 2013

Maalesef durum başlıkta anlatıldığı gibidir. Hatta daha da kötüdür. Saadettin Ali Mescidi içinde gördüğümüz bir levha sonrası dikkatimiz, diğer camilerdeki künye levhalarına kaydı. Aşağıda bahsedeceğimiz üzere tarihi camilere konulan bu künye levhalarında yanlış ve alakasız metinler düzenlenmiştir. Bu levhaların iki tanesi kişi, diğerleri ise binaların kendisi adınadır.

SOSYAL KALKINMA VE VAKIF

İnsanların sahip oldukları mallarını ve imkânlarını diğer insanlar ve canlıların faydalanması ve kullanması için tahsis etmesi ve onların yardımına sunması insanlık tarihi kadar eskidir. Tarih boyunca toplumlar, yaşadığı coğrafyada birçok hayrî uygu lamalar geliştirmişler. Bu anlamda yol, çeşme, mabet ve kuyu gibi bir takım eserler vücuda getirmişlerdir. Eski Romalılar, Eski Yunanlılar, Babilliler, Etiler, Hititler, Hin dular ve İslam öncesi Orta Asya Türkleri gibi toplumlarda vakfa benzeyen hayrî eser lerin varlığı bilinmektedir. Ancak vakıf kurumu mahiyeti ve hukukî yapısı itibariyle İslam’la doğmuş ve bir medeniyet haline gelmiştir. Bu anlamda Vakıf Medeniyeti Hz. Peygamber (sas) ile kurulan bir medeniyettir. Bu medeniyetinin kuruluşu, gelişmesi ve yaygınlaşmasında Hz. Peygamber’in derin ve mütemadi bir tesiri olmuştur. Hz. Peygamber ile başlayan vakıf anlayışını, Müslümanlar asırlar boyunca daha da ilerlet miş ve dünyanın farklı coğrafyalarına götürerek bir medeniyet haline dönüştürmüştür. Vakıflar eğitim, din, kültür, sağlık, güvenlik, sosyal, bayındırlık, belediye hizmetleri gibi birçok alanda müesseseler vücuda getirmiştir. Fethedilen coğrafyalara da bu mü esseseler taşınmıştır. Bu vakıf eserleri ve mütemadiyen devam eden vakıf hizmetleri, başta Anadolu ve Balkan coğrafyası olmak üzere fethedilen toprakların Türkleşmesi ne, İslamlaşmasına ve Türk-İslam medeniyetinin bu coğrafyalara taşınmasına ve bura larda temsil edilmesine katkılar sağlamıştır. Tanzimat dönemi öncesinde mütevelliler tarafından idare edilen vakıflar bu dönemde Evkâf-ı Hümayûn Nezâreti çatısı altında birleştirilmiş, cumhuriyetten sonra da Vakıflar Genel Müdürlüğü bünyesine alınmıştır. Ortaçağ Avrupa’sında oldukça yetersiz durumda olan vakıf benzeri kuruluşlar, önemi nin anlaşılmasıyla birlikte 19. yüzyıldan sonra Batı toplumunda artmaya başlamıştır. Günümüzde gerek ülkemizde gerekse dünyanın pek çok ülkesinde ve coğrafyasında vakıf ve benzeri kuruluşlar, sağlık, sosyal, kültürel, ekonomik ve eğitim gibi pek çok alanda hizmetler yürütmeye devam etmektedir.

Seleucia (ad Calycadnum), 2019

Th e glass bowls which are among typical glass productions of the Hellenistic Period had a large distribution. Th e current typology on these bowls is based on the finds from Tel Anafa in Palestine where thousands of fragments were discovered. Although evidence is lacking for production these bowls in Tel Anafa, it is generally accepted that they were mainly produced in the Syro-Palestnian region. Th e production of the bowls started in the Hellenistic Period, perhaps as early as the third century BC, and fl ourished from the second century BC onwards, ending in the first century AD Early Roman Imperial Period. Th e objective of our study is to demonstrate and evaluate the finds of Hellenistic glass bowls from the acropolis trenches at Olba, both on the basis of archaeological context and current classifications. Th ree basic types of Hellenistic glass bowls-"grooved", "ribbed" and "linear-cut"-were recorded in Olba as well as an example with an outsplaying rim which does not occur in the basic groups. According to their findspots, it can be suggested that the glass bowls in Olba were not only regular drinking-vessels in daily life, but also used as in funerary rituals such as banquets or libations. Th e achaeological data reveals that the glass bowls were in use at Olba as early as the second century BC and continued to be current until the first century AD. Th ese glass finds are important for the settlement history of Olba revealing that the occupants embraced the widespread Hellenistic culture, demanding and using its typical and uniform products.