Wspomnienie o Tymoteuszu Karpowiczu

Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 2017

Przesłanki dopuszczalności skargi konstytucyjnej mają przede wszystkim formalny charakter. Zgodnie z art. 77 ust. 3 pkt 3 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym, Trybunał wydaje postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi lub skardze, jeżeli wniosek lub skarga są oczywiście bezzasadne. Oczywista bezzasadność jest przesłanką o merytorycznym charakterze, jest niedookreślonym pojęciem, a jej znaczenie wynika z procesu stosowania prawa. Możliwość merytorycznego badania skargi konstytucyjnej na etapie wstępnego rozpoznania ma wyjątkowy charakter i powinno być poddane restrykcyjnej interpretacji. Wszelkie wątpliwości dotyczące tego, czy skarga jest oczywiście bezzasadna powinny skutkować skierowaniem jej do merytorycznego zbadania. Praktyka oparta na przeciwnym założeniu mogłaby doprowadzić do pozbawienia skargi jej podstawowej funkcji jako środka ochrony konstytucyjnych praw i wolności.

2006

Jagiellońskiego i po stażu podyplomowym wyemigrował do USA. Formalne kształcenie podyplomowe z chirurgii odbywał w następujących instytucjach: Methodist Hospital w Dallas, w University of Massachusetts Medical Center w Bostonie, w Baylor Hospital w Houston oraz w Cleveland Clinic. Po uzyskaniu specjalizacji z chirurgii ogólnej na uniwersytecie w Massachusetts przeniósł się do Cleveland Clinic na program specjalizacyjny z kardiochirurgii. Program ten ukończył w czasach, gdy Cleveland Clinic wypuszczała w świat jednego nowego kardiochirurga co 2 lata. Po uzyskaniu specjalizacji Paweł pełnił w Cleveland Clinic funkcję kierownika stażystów z kardiochirurgii. Odbył szkolenie chirurgiczne w systemie piramidalnym, w warunkach bardzo dużej konkurencji. Silna presja psychiczna połączona była ze skrajnym wysiłkiem fizycznym, trudną do wyobrażenia liczbą godzin w szpitalach oraz chronicznym brakiem snu. Wiele lat takiego życia sprawiło, że był gotów na największe zawodowe wyzwania. W 1998 r., po 2-letniej praktyce prywatnej w Connecticut, Paweł dotarł do Rapid City w Południowej Dakocie, gdzie zainicjował program kardiochirurgiczny w Rapid City Regional Hospital. To był iście pionierski okres w jego życiu. Z charakterystyczną dla siebie żelazną dyscypliną, uporem i dokładnością stworzył w tym ośrodku funkcjonalny i bardzo dobrze notowany program kardiochirurgiczny. Początki nie były łatwewiele razy nocami czuwał przy łóżku chorego. By przeprowadzać zabiegi, trzeba było wyposażyć sale operacyjne, stworzyć oddział intensywnej terapii i przeszkolić personel pomocniczy. To wszystko w szpitalu, który do tej pory nie miał nic wspólnego z kardiochirurgią. Ze względu na to, że najbliższy ośro

Studia Pelplińskie

Międzywojenne losy Niższego Seminarium Duchownego Warszawskiej Prowincji Redemptorystów w Toruniu, zwanego popularnie juwenatem, są odzwierciedleniem dynamicznego rozwoju polskich redemptorystów w tym okresie. Znamiennym pozostaje fakt, iż w trudnych warunkach materialnych i społecznych, w obliczu rodzącej się polskiej państwowości, zarówno nauczyciele, uczniowie oraz ich wychowawcy starali się wiernie wypełniać redemptorystowskie powołanie w duchu idei-"soli Deo et studiis". Proces przygotowania do życia zakonnego w Zgromadzeniu Redemptorystów obejmował kilka etapów formacyjnych. Juwenat był pierwszym z nich i funkcjonował w formule wypracowanej jeszcze przez Sobór Trydencki jako niższe seminarium duchowne. Była to prywatna szkoła średnia o kierunku humanistycznym, wszechstronnie przygotowująca młodzieńców do studiów filozoficzno-teologicznych, które juwenaccy absolwenci odbywali następnie w ramach właściwego seminarium o charakterze kleryckim. Niniejszy artykuł ma na celu zarysowanie dziejów funkcjonowania i organizacji juwenatu polskich redemptorystów na terenie Torunia w latach 1921-1939, z uwzględnieniem kontekstu historycznego od momentu jego powstania w 1895 roku aż do kampanii wrześniowej. Opracowanie to zostało oparte na materiale źródłowym, pochodzącym ze zbiorów rzymskich oraz krajowych, a także na dostępnych monografiach i opracowaniach odnoszących się do prezentowanej tematyki.

Przegląd Filozoficzno-Literacki, 2014

Zmarł 13 listopada 2013 roku po ciężkiej chorobie. Wybitny znawca myśli Bergsona, Nietzschego i Kanta. Przez wiele lat związany z Zakładem Historii Filozofi i Nowożytnej Instytutu Filozofi i Uniwersytetu Warszawskiego. Człowiek ogromnej kultury, wiedzy i życzliwości; znakomity dydaktyk i wychowawca. Błyskotliwy erudyta. Chodząca encyklopedia życia kulturalnego i literackiego stolicy co najmniej ostatniego półwiecza. Osoba bardzo lubiana przez studentów, szanowana przez współpracowników i przełożonych, zawsze stająca na wysokości zadania. Pełna zrozumienia dla ludzkich spraw i ich zawiłości. Sokrates na miarę naszych czasów-zdystansowany wobec siebie, a zarazem bardzo empatyczny. Urodził się 7 listopada 1942 r. w Kownacinku pod Szczuczynem.

Saeculum Christianum

Prymas A. I. Komorowski chciał, aby jego ciało zostało złożone w Łowiczu, a wnętrzności w Skierniewicach. Podczas analizy antropologicznej szkieletu zaobserwowano zmiany chorobowe oraz ślady po usunięciu tkanek miękkich. Obserwacje te znajdują potwierdzenie w źródłach pisanych i ikonograficznych; stały się też podstawą do rekonstrukcji twarzy prymasa. Ekstrakcja narządów wewnętrznych stała się podstawą do prześledzenia praktyk tanatopraktycznych w Polsce.

Bibliotekarz Podlaski. Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne

Artykuł stanowi krytyczne omówienie książki Romana Żuchowicza pt. Wielka Lechia. Źródła i przyczyny popularności teorii pseudonaukowej okiem historyka. Recenzowana monografia porusza fenomen popularności na czytelniczym rynku książek przetwarzających i rozpowszechniających fałszywe (tzn. oparte na niepełnych, zmyślonych lub błędnie odczytanych źródłach) informacje na temat teorii tzw. Wielkiej Lechii. Książka w przystępny sposób prezentuje skomplikowane terminy i zagadnienia historyczne, co stanowi największy jej walor.

Przegląd Historyczno-Wojskowy, 2021

Like many of his contemporaries, Erazm Rozwadowski, who served as an officer in the 5th Mounted Riflemen Regiment of the Royal Polish Guard, left behind an account of his service career. Importantly, Rozwadowski only presented what he witnessed himself, in the way he remembered the event. Rozwadowski’s account includes personal details, such as his view of the uprising as seen through the eyes of a student at the Riding Cadet School, his stay at the camp of Grand Duke Konstantin near Wierzbno, and the financial difficulties he faced in order to properly equip himself upon becoming an officer.

Gazeta Wyborcza 2011.12.05, 2011

NAUKA, 2004

Przegląd Humanistyczny, 2022

W artykule zwracam uwagę na usterki pojawiające się we współczesnych wydaniach twórczości Tomasza Olizarowskiego (1811–1879) – od niedbałej korekty przez nieuwzględnienie omyłek drukarskich pierwodruku po zupełne zdeformowanie tekstu. Wszystkie te czynniki wpływają na odbiór danego utworu – zarówno ze względu na jego interpretację, jak i ocenę warsztatu autora – jednakże większość badaczy, zajmujących się twórczością poety sporadycznie, kontekstowo, bez gruntownego przestudiowania całej jego spuścizny, nierzadko sięga po dowolne przekazy, często nie mając nawet świadomości istnienia całego korpusu tekstów czy niedoskonałości dotychczasowych wydań. Omówienie sytuacji pisarskiego dorobku Olizarowskiego prowadzi mnie do refleksji nad (analogiczną) sytuacją spuścizny wielu innych twórców określanych jako „drugorzędni” i obecnie niemal zupełnie zapomnianych. The Forgotten Romantic versus Contemporary Editions of Tomasz Olizarowski’s Works In this article, I point out the flaws in recent editions of Tomasz Olizarowski’s works – starting from careless proofreading through not including printing mistakes from the first edition and ending with deliberate text deformation. All these factors affect the perception of every piece – its interpretation and the author’s workshop. However, most researchers who deal with the poet’s works sporadically, contextually and without a thorough examination of his entire legacy often reach for a random text source, many times without even being aware of the whole set of texts or the imperfections of existing editions. Discussing the situation of Olizarowski’s literary heritage leads us to reflect on the (analogous) case of the legacy of many other authors once deemed as “minorum gentium” and now almost completely forgotten.