Ortaköy Musevi Yetimhanesi - El Orfelinato de Ortaköy

4. Çorum Kazı ve Araştırmaları Sempozyumu, 2014

5. Çorum Kazı ve Araştırmaları Sempozyumu, 2015

TÜBA Arkeoloji Dergisi 1, 1998

Vakanüvis - Uluslararası Tarih Araştırmaları Dergisi, 2019

The Armenian events that took place towards the end of the 19th century were a great opportunity for the mission organizations due to their results and they had opened one station in the eastern regions. The events in Adana and its surroundings in 1909 also created a new working area for mission organizations and German missionaries started to operate in the region with the orphanage they opened in Haruniye Subdistrict which is subject to the Bahçe Township (Adana Province).

Anadolu Kültürlerinde Süreklilik ve Değişim - Dr. A. Mine KADİROĞLU'na Armağan, 2011

Anadolu coğrafyasındaki bazı yerleşim yerleri, zamanla büyümelerine paralel olarak idarî alanda da gelişmelerden yararlanmış, küçük bir köy iken bir kazanın merkez köyü hatta kaza merkezi olmuşlardır. Buralardaki mimarî anıtlardan bir kısmı ortadan kalkmış, bazıları muhtemelen genişletilen arsaları üzerine yeniden inşa edilmişlerdir. Dolayısıyla yeni inşa edildikleri zamanın üslûp özelliklerini de üzerinde taşımaktadırlar. Yurdun farklı yerlerinde, pek bilinmeyen böyle örneklere rastlamak mümkündür. Bu yapıların ortaya konulması ve tanıtılmasıyla, saray sanatı ile taşra sanatı arasındaki ilişkilerin nasıl olduğu konusunda ana çerçeve muhtemelen değişmeyecektir. Ancak Osmanlı sanatı içinde bunların az sayıda olmadıkları anlaşılacağı gibi yerel sanatçılar tarafından ve yöre kaynakları kullanılarak inşa edildiklerinden dolayı farklı teknikler de ortaya konulabilmektedir. Bundan başka, zamanla yapılan tamirlerin eser üzerindeki etkilerini görmek imkânı da ortaya çıkmaktadır. Kütahya ve çevresi, Alaeddin Keykûbat zamanında, 1233 yılında Türklerin eline üçüncü kez geçtiğinden bu yana Türk hakimiyetindedir. 1277’den itibaren Germiyanlılar’ın elinde olan bu bölge, 1381 yılına birinci, 1429’da ise ikinci kez olmak üzere Osmanlılar’ın eline geçmiştir Şaphane 16. yüzyılda köy olarak varlığını devam ettirmiştir. 1296/1879 salnamesinde nahiye olduğu anlaşılan Şaphane’nin 1388 kişi olan nüfusunun tamamı Müslüman’dır. Adını aldığı şap madenini işleyen bir fabrikanın bulunduğu ilçenin ekonomisi büyük ölçüde tarım ve hayvancılığa bağlıdır. Yedi mahalleden oluşan ilçe merkezinin 2000 yılı sayımına göre nüfusu 5456 kişidir. 19.06.1987 tarih ve 3392 sayılı kanunla ilçe statüsüne yükseltilmiştir. İlçe merkezinin çevresi ormanlarla kaplıdır. Bu makalede, yukarıda bahsedilen ilçeden bir örnek tanıtılarak sanat tarihi alanına katkıda bulunmak amaçlanmıştır.

Selçuk Üniversitesi Mühendislik, Bilim Ve Teknoloji Dergisi, 2007

Ortaköy jeotermal alanı Sivas'ın Şarkışla ilçesinin 21 km kuzeybatısındadır. Bölgede Paleozoyik'ten Kuvaterner'e kadar farklı yaş ve litolojide formasyonlar yer almaktadır. İnceleme alanında Paleozoyik istifine ait mermerler rezervuarı, Yeniçubuk formasyonuna ait kiltaşı, çamurtaşı ile Kızılırmak formasyonuna ait çamurtaşı ve tüf seviyeleri ise örtü birimleri ve Neojen volkanizması da jeotermal sistemin ısı kaynağını oluşturmaktadır. Yöredeki sıcak sular sol yönlü, doğrultu atımlı Kızılırmak fayıyla kesişen tansiyonel faylara bağlı olarak çıkmaktadır. Sahadaki kaynak sularının sıcaklıkları 21.3 o C ile 36 o C arasında olup, sondaj suyununki ise 36.6 o C dir. Silis jeotermometresine göre rezervuar sıcaklığı ise 50-60 o C dolayında olup, daha yüksek sıcaklık olasılığı bulunmamaktadır. Toplam mineralizasyon değerleri kaynaklarda 2956-3898 mg/lt iken sondaj suyunda 2407 mg/lt dir. AIHʹa göre bu sular genelde Ca-Mg-Na-HCO3-Cl'lü sıcak sular sınıfına girmekte olup, jeotermal akışkan kireçlendirici özelliktedir. Hidroterapi amaçlı kullanılmakta olan tesislerin modernize edilmesi durumunda yöre kaplıca turizmi bakımından cazibe merkezi haline gelecektir. Kaplıca suyunun içmece olarak kullanılmasının halk sağlığı açısından tehlikeli olacağı ve bu konuda detaylı çalışmaların yapılmasının gerektiği belirlenmiştir.

2020

Suryaniler acisindan kutsal sayilan Tur Abdin Bolgesi, Midyat merkez alindiginda kuzeyde Hasankeyf, kuzeydoguda Siirt, doguda Cizre, guneyde Nusaybin, batida Mardin ve kuzeybatida Savur Ilcesi ile cevrili bir cografi bolge olarak ele tanimlanabilir. Tur Abdin Bolgesi, Suryani dini mimarisine ait bircok yapiyi bunyesinde barindirmaktadir. Hristiyanligin erken donemlerine ait bu yapilar, manastirlar ve buna bagli olarak gelisen yapilar ile kiliselerden meydana gelmektedir. Tur Abdin Bolgesi, Inziva gelenegi ve buna bagli olarak gelisen bircok manastir yapilanmasina da ev sahipligi yapmaktadir. Cesitli amaclar icin kullanilmak uzere insa edilmis bu yapilar, bolgenin inanc ve kultur degerlerinin gelisimine buyuk bir katki saglamistir. Yasanan butun bu gelismeler neticesinde; bolgenin sahip oldugu cografi konum ve dini ritueller ile kilise gelenekleri, farkli islevlere sahip birtakim yapilarin zaman icerisinde sekillenmesine olanak saglamistir. Suryani kilise gelenegi kapsaminda sekillen...

International Journal of Filologia

Edebî türler açısından oldukça zengin olan klasik Türk edebiyatı türlerinden biri de münazaradır. Münazara, bir konu üzerinde belli kurallar çerçevesinde yapılan tartışma, üstünlük yarışına girme gibi anlamlara gelmektedir. Gerek Doğu edebiyatlarında gerekse Batı edebiyatlarında birçok örneğine rastlanan münazara hem manzum hem de mensur olarak yazılabilir. Türk edebiyatı münazara türündeki eserler bakımından son derece zengin bir edebiyattır. Münazaralar müstakil bir eser olarak yazılabildiği gibi herhangi bir eserin bir bölümü hâlinde de karşımıza çıkabilmektedir. XI. yüzyılda ilk örneklerine rastladığımız münazaranın Türk edebiyatındaki ilk örneklerinden biri de Hoca Ahmed Yesevî’nin Dîvân-ı Hikmet’inde yer alan cennet-cehennem münazarasıdır. Cennet-cehennem münazarası örneklerinden birini de XIX. asır şairlerinden Zârî yazmıştır. Bu çalışmada öncelikle, klasik Türk edebiyatında münazara ile ilgili genel bilgiler verilmiştir. Sonrasında Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yazm...

Vakıflar dergisi, 2016

Besides being places of worship, mosques were used as the central administration, government building, teaching centers and military headquarters by Muslims in the past. Therefore, Muslims were compete with each other to built mosques. One of the main policy of Muslim states were to build and ensure the continuity of the mosques. For this purpose Muslim states built mosques or converted religious buildings into mosques on the lands tht they seized from non muslims. Beirut were seized by Muslims during the era of Caliph Omar. After a while, Crusaders had recaptured Beirut and they built St. John Baptiste church on top of an ancient temple of Roman era. Mamluks retrieved Beirut from the Crusaders and the first thing they did was to convert St. John Baptiste church into a mosque. This mosque was named Al-Omari GMosque by Mamluks. At the same time this mosque was called prophet Hz. Yahya Mosque because of the relics which were believed to belong prophet John. Beirut Al-Omari Mosque is in the middle of the city, bazaar and the market. The church structure of the mosque was preserved. Al-Omari Mosque was one of the most important places of worship of the Ottoman Empire era. Ottomans were established various waqfs and strengthened existing ones in order to maintain mosques as in the case of previous Muslim states. In this study, Al-Omari Mosque Waqf in Beirut is examined considering the period of Ottoman Empire administration. The Waqf's incomes and expenses, staff and the services are investigated. Besides, the attitude of Ottoman Empire towards provincial waqf mosques has been revealed based on archival documents related to Al-Omari Mosque in particular.