Academia.eduAcademia.edu

Laiklik ilkesinin Osmanlı Devleti'ndeki Görünümü

Abstract

Literatür, genel olarak laiklik ilkesinin öç teme! unsuru olduğunu kabul eder. İlk unsur din işleri ile devlet işlerinin birbirinden ayrılması, ikinci unsur devlette egem enliğin kaynağının İlahî olm ayıp insan unsuru olmasıdır. Son olarak da vatandaşların din ve vicdan hürriyetlerine sahip olmasıdır. Osm anlı hukuk sistemi, şeri hukuk ve örfi hukuktan oluşmaktadır. Osm anlı Devletinde bir yanda Kur'an, sünnet, icma ve kıyas olm ak üzere dört ana kaynaktan ve birtakım tali kaynaklardan oluşan İslam hukuku uygulanm akta iken diğer taraftan padişahın iradesi ile ortaya konan, kanunnameler, ferm anlar şeklinde tezahür eden örfi hukuk merîdir. Laiklik ilkesinin unsurlarını Osm anlı hukuk uygulam ası açısından değerlendirdiğim izde şu tespitleri yapabiliriz. Örfi hukuk düzenlemelerinin insan aklına dayanm asını laikliğin "a k lilik unsuruyla bağdaştırabiliriz. Osm anlı idarecileri de şeri hukukun m üsaade ettiği alanlarda ve İslam hukukçuları arasında tartışmalı olan konularda hüküm ler koym aktan çekinmemişlerdir. Hatta koydukları norm ların İslam hukukuna aykırılığı, hem norm un yürürlükte olduğu dönem de tartışılmış hem de günüm üzde tartışılmaktadır. Kanaatimizce Osm anlı idarecileri, laiklik ilkesinde de yer alan egemenlikteki "insan unsuru" faktörünü pragm atik açıdan ele almış ve düzenlemeleri m üm kün olduğunca devlet lehine koymaya gayret etmişlerdir. Laikliğin diğer unsuru olan din ve vicdan hürriyeti açısından Osm anlı Devleti'ne baktığım ızda gerek zim m i gerekse M üslüm an tebaa açısından birtakım sınırlamaların getirildiğini ifade etm ek gerekir.