TARİH-­‐İ OSMANİ ENCÜMENİ VE MEHMET FUAT KÖPRÜLÜ

USBAD, 2020

Balmumu ve mum, uzun bir süre tarihi aydınlatan iki temel ihtiyaç maddesidir. Osmanlı Devleti için hem bir iaşe hem de ticari bir meta olan balmumu, mumcu esnafı eliyle muma dönüşüp, sosyoekonomik hayatın önemli bir nesnesi haline geldi. Bu makale, mum üretimi ve üretimden sorumlu mumcu esnafını konu etmesi yanı sıra bu başlıklar üzerinden Osmanlı iaşe anlayışını da ortaya koymaktadır. Bunun için başta İstanbul olmak üzere diğer Osmanlı kentlerinin mum üretim mekanları olan şemhaneler ve üreticiler yani mumcu esnafından bahsedilecektir. Bu konulardan bahisle bu çalışma; 19. yüzyıla kadar mum ışığında yükselen bir medeniyetin iktisadi zihniyetini, mütevazi bir katkı bile olsa aydınlatmayı amaçlamaktadır.

TARİHİ MOSTAR KÖPRÜSÜ ATLAYIŞLARI VE BİR ŞEHRİN RUHU, 2020

Mostar Köprüsü Atlayışlarının Tarihi ve Bir Şehrin Ruhu

PEGEM AKADEMİ, 2022

Mutki bu idarî yapı içerisinde (1846’dan itibaren) bir kazada bulunması gereken asgari şartları sağlaması dolayısıyla bu statüde idare edilmiştir. İlk idarî düzenlemelerde Mutki 1846-1870 yılları arasında müdürler tarafından, 1870’ten itibaren nahiye statüsünde nahiye müdürleri tarafından, 1880 tarihinde ise tekrar kaza statüsüne kavuşunca kaymakamlar tarafından yönetilmiştir. Mutki kaymakamına kaza işlerini sevk ve idaresinde nâib, mal müdürü, tahrirat kâtibi, nüfus memuru, sandık emini ve nahiye müdürleri ile birlikte Kaza İdare Meclisi de yardımcı olmuştur. Kaza İdare Meclisi diğer idarî birimlerde olduğu üzere mülkî amire danışmanlık hizmeti yürütmekte ve bir üst makama karşı sorumluluk taşımaktaydı. Mutki kaymakamlığı da Bitlis valiliğine karşı sorumluydu.

İkinci el kaynaklar ışığında Fetret Devrindeki şehzadelerin mücadelelerinin ele alındığı bir öğrenci değerlendirmesi.

ULUSLARARASI TOPLUM VE KÜLTÜR ARAŞTIRMALARI SEMPOZYUMU (3-5 EKİM 2019), 2019

Edebiyatımızda Gülistan’ın tamamını veya sadece dibacesini konu alan birçok tercüme ve şerh yazılmıştır. Gülistan’ın dibacesine yapılan şerhlerin birincisi Lâmi’î Çelebi’ye, sonuncusu ise Safvet’e aittir. Şerh-i Cedîd ü Muhtasar-ı Müfîd adını taşıyan bu eser, 1200/1786’da yazılmaya başlanıp bir yılda tamamlanmıştır. Eserin giriş kısmında, Gülistan’ı şerh eden şârihlerden bahsedildikten sonra bunlar arasında en başarılısının Sûdî-i Bosnevî olduğu; ancak onun da iştikak yani kelime türetimi konusunda hatalar yaptığı belirtilmiştir. Safvet, eserini hazırlama sürecini detaylı bir şekilde açıklamıştır. Buna göre Safvet, Şerh-i Cedîd ü Muhtasar-ı Müfîd'i hocası Necib’in, Sûdî-i Bosnevî’nin şerhi üzerinde yaptığı düzeltmeler kaybolmasın diye kaleme almıştır; ancak bunu yaparken kendisi de epeyce ekleme ve düzeltmeler yapmıştır. Yani bu eser aslında Sûdî-i Bosnevî’nin Gülistan şerhinin dibace kısmına, Necib ve Safvet tarafından yapılan ekleme ve düzeltmeleri içeren bir eleştiridir. Safvet, bunları belirttikten sonra çalışmasını yeni bir eser olarak addedip ona Şerh-i Cedîd ü Muhtasar-ı Müfîd ismini vermiştir. Bilindiği üzere eski metinlere yönelik eleştiriler sayfa kenarlarına kaydedilen ve der-kenar tabir edilen notlar şeklinde dile getirilmektedir. Bildirimize konu olan Şerh-i Cedîd ü Muhtasar-ı Müfîd ise farklı olarak, bir metne yönelik eleştirileri içeren müstakil eser olması bakımından özgün bir mahiyet sergilemektedir. Bildiride Safvet’in, Sûdî’nin eseri üzerinde ne gibi tasarruflarda bulunduğu örnekleriyle irdelenecektir.

23 Temmuz 1908 tarihi, Osmanlı Devleti için yeni bir dönemin başlangıcı olmuştur. Osmanlı Devleti I. Meşrutiyet’ten otuz yıl sonra bir kez daha meşrutiyeti ilan etmiştir. II. Meşrutiyet’in ilanından hemen sonra seçimlere gidilerek kısa süre içinde anayasalı ve parlamentolu hayata geçilmiştir. Meşrutiyetin ilanını sağlayan İttihat ve Terakki Cemiyeti, Sultan Abdülhamid’in varlığından tedirgin olmasına karşın, kendisinin tüm yetkilerini elinden almış değildi. Meşrutiyet öncesindeki dönemle aynı olmamakla birlikte bu süreçte de Sultan Abdülhamid’in hâkimiyetinden söz etmek mümkündür. Fakat Meşrutiyet karşıtı 31 Mart Vakıası’nın yaşanması bu durumu değiştirmiş, otuz üç yıllık Sultan Abdülhamid iktidarına son vermiştir. Devrik padişahın yerine tahta çıkarılan Mehmed Reşad ile birlikte “sultanlık” makamının neredeyse tüm yetkilerine el koyulurken, hanedan ailesi de daha önce görülmemiş biçimde hükümet kontrolüne girmiştir. O yüzden bu dönem ne padişahın ne de hanedan ailesinin etki ya da yetkisinden bahsetmek mümkün değildir.