Eski Bir Şehrin Hikayesi.pdf

Akademik Sayfalar, 2023

Alper Göncü'nün Niğde Şehrengizi adlı kitabının tanıtımıdır. Tanıtımı betimlemeli türde yapılmıştır. Alper Göncü'nün arkaplanına kısa bir değinişten sonra kitabın künyesi verilmiş sonra kapak ve sayfa tasarımıına değinilmiş sonra mimarisine bakılmıştır. İçerikte ise Konuların işlenisi, sıralanışı, anlatım teknikleri, metin dışı görsel ögeler incelenmiştir. This is the introduction of Alper Göncü's book titled Niğde Şehrengizi. The introduction was made in descriptive genre. After a brief mention of Alper Göncü's background, the imprint of the book was given, then the cover and page design were mentioned, and then its architecture was examined. In the content, the processing of the subjects, sequencing, narrative techniques, non-textual visual elements were examined.

Osmanlı'da Şehir, Vakıf ve Sosyal Hayat (Bildiri, Sakarya'da Uluslararası Osmanlı Araştırmaları Kongresi, Ekim 2015), 2017

Old Istanbul rowdies (kabadayı, “swashbuckler”), today are perceived as a manifestation of the lost values like local “neighborhood cultures”. They are depicted in a way that they are not to be assorted together with the rounders (külhanbeyi), acting as if they are some sort of people’s policemen. This assumption has emerged due to the influence of literature and cinema in the last period, however it is closely tied to their genuine role in the past society. This study focuses on how the figure of rowdy in this context changes and examines the transition of the figures described as rowdy, of Istanbul by period of late XIX. century and early XX. century. It aims to interpret the shifts and transitions in the society using these figures as examples. The study analyses the rowdy figures under different names, involving in various social movements from Street culture to uprisings. This study scope of the between XVIII. century and end of XIX. century, period of janissary rowdies and district rowdies. Approach to rowdy figure’s for criminal history and subculture history. Add to this under the spotlight, transition of a city and a society. Applied to archive documents, newspapers of the period, memoirs and some research works for study.

Tarih ve Uygarlık. İstanbul Yıllığı: 14, 2022

759). Ahlat'ın prehistorik dönemlerden itibaren yerleşim yeri olarak seçilmesinin, nüfus hareketliliğinin ve birçok devletin hakimiyet mücadelelerine sahne olmasının sebepleri arasında stratejik bir konumda yer almasının payı büyüktür. Eski Ahlat'ı yaşam alanı olarak seçip gelen insan grupları, nehir ve dağ isimleri, mimari yapılardaki teknik isimlendirmeler vb. kültür miraslarını da kendileriyle birlikte buraya taşımışlardır. Bu etkiler özellikle seramik kapların biçimlendirme teknikleri, formları ve süslemeleri ile ölü gömme geleneklerindeki bazı uygulamalarda da belirgin bir şekilde izlenmektedir. Eski Ahlat şehrine gelen insanlar, topluluklar ve aşiretlerin kökenleri Türkistan'da 1 (Taşağıl, 2012: 55) çok geniş bir coğrafyada karşımıza çıkmaktadır. 1 Orta Asya tanımlamasının daha sınırlı ve siyasi bir tanımlama olduğunu düşündüğümüz için söz konusu coğrafya için Türkistan kavramı kullanılmıştır. Taşağıl, Türkistan coğrafyasını şöyle tanımlar: "İran'ın Horasan bölgesinden başlayarak Kuzey Afganistan dahil Pamir ve Hindukuş-Kunlun (Karanlık) dağlarının kuzey eteklerinden Çin'in Tun-huang bölgesine kadar uzanan, oradan Mançurya'nın batısına ulaşan, Moğolistan'la birlikte Güney Sibirya'nın tamamını içine alan,

Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 2010

Metropol sosyolojik sonuçları olan bir mekansal gerçeklik değil, mekansal olarak varlık kazanmış bir sosyolojik gerçekliktir."

Üsküdar Kültür, Sanat ve Medeniyet Dergisi, 2020

Mediterranean Journal of Humanities, 2016

Öz: Side Kenti, henüz arkeolojik olarak belgelenemese de, kaynaklar ışığında geçmişi MÖ II. bine kadar uzanan, bölgenin en eski kentlerinden biridir. Bu zengin ve kalabalık nüfuslu kentin ne zaman terk edildiği kesin değildir. Ancak kaynaklar ve yeni araştırmalar, kentin MS VII. yüzyılın üçüncü çeyreğinden sonra küçüldüğünü ve muhtemelen surun içine çekildiğine işaret etmektedir. Bu küçülmenin sebebi, VII. yüzyılın içinde yaşanan önce Sasani ardından da Arap saldırıları ile ilişkili olmalıdır. XII. yüzyıl kaynakları, artık "Yanık Antalya" olarak isimlendirilen bu kentin nüfusunun iki saat mesafedeki "Yeni Antalya" ya taşındığını bildirmektedir. Belgeler bu taşınmanın X. yüzyılda ve ya hemen sonrasında bir tarihte gerçekleştiğini düşündürmektedir. Ancak, arkeolojik buluntular nüfus taşınmış olsa da, XIV. yüzyılın içlerine kadar kentte az da olsa bir cemaatin var olduğunu göstermektedir. Bu makale ile, XIV. yüzyıldan sonra tamamen terk edilen kentin, 19. yüzyılda gezginler ve araştırmacıları tarafından keşfi, 19. yüzyılın sonunda Giritli göçmenler tarafından yeniden iskanı, son olarak 20. yüzyılın ilk yarısında, büyük savaşların gölgesinde önce İtalyan araştırmacıların gelişi ve 1922 yılında gidişleri, ardından da 1943 yılında bölgeye gelen ilk Türk Araştırmacılar ile kazıların başlaması, ele alınmaktadır.

Adıyaman'da Turizm ve Seyahat