MODERN TESETTÜRLÜ KADININ DÖNÜŞÜMÜ: ÂLÂ DERGİSİ ÖRNEĞİ

Özet Yoksul Derviş, 4000'e yakın beyitinin olduğu bilinen irticali kuvvetli, bağlama çalan bir halk aşığıdır. Deyişler, destanlar, ağıtlar, güzellemeler yanında aşk ve sevda şiirleri, bilim, eğitim, milli ve kültürel bayramlar, kadın, toplum, insan hakları vb. birçok konuda şiirleri vardır. Panel, sempozyum ve konferanslarda yer almıştır. Onlarca şiiri antoloji, ansiklopedi, dergi, gazete ve kitaplarda yayınlanmıştır. 150'den fazla şiiri Fransızca'ya çevrilmiş; âşıklar bayramı, şairler etkinliği ve şölenlerinde ödüller almıştır. Çok kültürlü bir topluluğun içinde, bir kadından ilham alarak felsefesini oluşturan; sevgi, hoşgörü ve barışçıl duygularla yetişen Yoksul Derviş'in kadın ve kadın hakları üzerine şiirleri ve görüşleri bu araştırmanın konusunu oluşturmaktadır. Araştırmada Yoksul Derviş'in kadın hakkındaki şiirleri incelenmiş ve konu ile ilgili görüşleri yarı yapılandırılmış görüşme yöntemiyle alınarak değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda Yoksul Derviş'in kadın özelindeki şiirlerinin; kadın hakları, dini alanda ulu kadınlar, anne, eş, sevgili, bacı ve nine rolleriyle kadının çeşitli açılardan dile getirilmesi, bireye, aileye, dine, vatana hizmetlerinin hatırlatılması, değerinin bilinmesi ve haklarının korunmasına yönelik olduğu ortaya konulmuştur.,

MODERN DÖNEM KUR’ÂN ALGISI, 2014

Şarkiyat, 2021

One of the most important factors in making the identities we carry as individuals become clear is our different affiliations shaped by the social and cultural environment. These belongings are defined as “clothed identities” by social scientists. One of the most important belonging elements that individuals have is those obtained through certain groups. One of the most important con- ditions of belonging to a group as an individual arises as a result of the association with the common past of that group and its reflection on daily practices. In Assmann’s words, this is called “common memory” or “cultural memory”. This memory passes from generation to generation by being passed on through thou- ght carriers. One of the most important factors that carry ideas to future generations is the elements of belonging produced by religions and sects. One of the most common functions of religions and sects is to mediate the continuation of the past by remembering, enacting and repeating social phenomena that will appeal to the imagina- tion of their members. Rituals, one of the most important tools of this, have functions beyond being repeated phenomena in a certain part of time. One of its most important functions is to pre- serve group identity and belonging in the process of transferring culture to new generations through repetition. It is possible to find one of the most important examples of sectarian belongings based on social interaction through sacred symbols and rituals in the historical process in the shaping of the Shiite society. Shiism, with the effect of being a minority, has been a sect that has been shaped according to social belongin- gs compared to other sects and sharpened its power according to these belongings. In the Shiite thought, Karbala is not seen as an incident that took place and ended in a certain period of history. After completing the formation process of the sect, the event of Karbala lost its characteristic of being a historical event as a result of the reconstruction of the past with new and original contents in every period, and was kept alive by being transformed into “selected and transferred trauma”. According to the Hijri calendar, which is seen as one of the most important days of the Shiite tradition, 20 Safar days are cal- led “Arba‘eene Husaini”. The visit on this day is regarded as one of the symbols of the Shia culture. One of the most important fa- ctors that make Arba‘een stand out compared to other ceremonies and make him have such a different meaning is the march activity between Najaf and Karbala cities with a wide participation. This march has come to the fore as an event with various dimensions, including political, social, cultural and geopolitical meanings, rather than just having a religious meaning. It is seen that until recently, the special march for Arba‘een was an activity carried out only by Iraqi Shiites with local followers, and it has reached an international dimension recently. With the disappearance of the Ba’ath power in 2003, the social and political visibility of the Shiites increased considerably, and a new era entered, the Arba‘e- en march continued to be carried out more gloriously every year and expanded with new facts and interpretations. The effort to see the Arba‘een march as a social movement, not a state-based organization, is an issue emphasized by the Shi- ites. In Shiite circles, it is frequently emphasized that Arba‘een cannot be limited only as the visit of Husain but is also an activity that will enable an Islamic model against the secular Western ci- vilization. One of the most important functions Arba‘een has undertaken in recent years, in addition to assuming various social and cultu- ral meanings, is the gradual gaining of a political dimension. The political dimension of this march can be read as the projection of the Arab Spring, which started in the region after 2011, in the Shi- ite world. It is observed that Arba‘een started to be symbolized by gaining a meaning intertwined with the concept of “Islamic Awakening”. On the one hand, cultural activities on the preserva- tion of Shi’ite identity through socialization among visitors from various nations, and on the other hand, it has become a large or- ganization that brings with it the use of such an activity by Iran as an element of soft power in the international arena. Iran gains power over the Shiites coming from various geographies of the world by taking measures to facilitate their visit to Arba‘een, and as some authors have stated, it acts with the idea of responding to the strategic power that Saudi Arabia has gained due to the Hajj activity with an alternative activity. On the other hand, it propa- gates this activity as a deterrent force against other countries in the region. This situation rightly causes it to be stated that Iran has given itself a very important advantage in the “Shiite Cres- cent” understanding emphasized earlier.

KÜLTÜREL MİRAS VE TURİZM, 2019

Birçok uygarlığa ev sahipliği yapmış Anadolu coğrafyası doğal olarak heykelcilik sanatında da zengin bir geçmişe sahiptir. Biz çalışmamızda, ana yörüngeden uzaklaşmadan Güneydoğu Anadolu Bölgesi ile bağlantılı biçimde son 150 yıllık periyotta plastik sanatların nasıl bir gelişim süreci geçirdiğini irdeledik. Bölgenin yakın geçmişinde, heykelciliğin Türk Devrimi’nin başlamasıyla tekrar bir sanat dalı olarak hüsnü kabul gördüğünü il il verdiğimiz örneklerle ispata çalıştık. Türk Ocakları, Halkevleri, Köy Enstitüleri, Müzeler, Valilik ve Belediyelerin açtığı kurslar ve en sonunda üniversitelerin bölgede heykelciliğin ilerlemesine olan katkılarını göz önüne serdik. Atatürk Anıtları’nın şehir yapılanmasına olan etkileri, ideolojik iletileri aktarmadaki rolü ve kültür dönüşümündeki konumunu belirttik. Heykel üzerinden Güneydoğu Anadolu’nun sosyolojik yapısı hakkında değerlendirmelerde bulunduk.

1961 yılında yayın hayatına başlayan YÖN dergisi, yayınlandığı dönem içerisinde Türk sosyalizmini geliştirme amacıyla hareket etmiş ve yazılarını bu doğrultuda kaleme almıştır. Atatürkçülük, sosyal adalet, eşit gelir dağılımı, iktisadi kalkınma ve köy ve toprak sorunlarının üzerinde yoğunlukla duran dergi, geliştirdiği çözüm formülleriyle iktidara seslenmiş ve Kemalist muhalefetin sözcülüğünü yapmıştır.

2018

Cumhuriyetin ilanı sonrası Osmanlı'nın son zamanlarında başlayan değişim ve reform hareketleri daha hızlı hayata geçirilir. Islahat ve reformların yerini inkılaplar ve ilkeler alır ve köklü değişikliklere gidilir. Ekonomik, siyasi, sosyal, dini ve birçok farklı alanda yapılan bu değişikliklerin amacı topluma ve devlete yeni bir karakter kazandırmaktır. Bu süreçte toplumun geleneklerine bağlılığı bir sorun oluşturmuş ve yeni kimlik inşası sancılı bir sürece girmiştir.

Reforms can be started with the proclamation of the Ottoman Empire in the early modernization efforts has provided important contributions of the various habitats. In this habitat political, economic, social, there were cultural and art. Women have been found in almost every one of these habitats in the expectation that innovation against himself. The Ottoman Empire after the Tanzimat period has launched a major boost the impact of Western states. In this period of social and political life movement has accelerated innovation. Accepted by state law and the rescue of the regulations, aimed to Westernized Ottoman society. Modernization itself in a certain degree of differentiation or ritual from life behind the social structure began to feel the tide began to form between the two styles. Between new and old or between modern and classic choice that people put revealed another life according to the previous practice. Said starting with the Tanzimat modernization continued at a great pace in the Constitutional years. This process is most prominent among the driving force from the carrier and press and publications have been. During this period, published in newspapers, magazines and literary writings moved to westernization of society or giving important messages regarding the modernization movements were encouraged to be informed in this respect. This powerful items of publications in the press and women have filled an important place. Write life of these initiatives began life with art began to be called AfifeJale especially in theater and on stage. Afif scene of a Turkish and Muslim women of the period with people who managed to stand in front of and beyond the enterprise and courage, unlike the living witness of the Ottoman woman has entered into an effort to prove that life can tell their plight. AfifeJale essential starting point of our work and try to identify the scene where the woman has been through a life of courage and enterprise. Key Words: Modernization, Theatre, Darülbedayi, Afife Jale.

38. ICANAS (Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi, ATATÜRK KÜLTÜR, DiL VE TARİH YÜKSEK KURUMU, IV. Cilt), 2008

Türk şiiri, Tanzimat’tan sonra üç kaynaktan beslenir: Batı edebiyatı, halk edebiyatı ve divan edebiyatı. Halk kültürü ve edebiyatına ait unsurlar, Milli Edebiyat ve özellikle de Cumhuriyet döneminde Türk şiiri için önemli bir esin kaynağı olur. Modern Türk şairlerinden olan Süreyya Berfe de bu kaynaktan beslenenlerdendir. 1969’da yayımladığı Gün Ola’da halk kültür ve edebiyatının zengin kaynaklarına yönelen Berfe, yeni bir şiir dili yaratmaya çalışır. Genç bir şairin ilk kitabı olmasına rağmen Gün Ola devrinde akisler uyandırır. Bu bildiride, Türk şiirinde halk edebiyatının etkisi ve kitabın devrinde uyandırdığı akislere de bağlı olarak Süreyya Berfe’nin Gün Ola adlı şiir kitabında halk kültür ve edebiyatına ait unsurların nasıl işlediği incelenecektir.