GÜVENLİKLEŞTİRME BAĞLAMINDA AB-TÜRKİYE İLİŞKİLERİ VE SURİYE KRİZİ

IV. Uluslararası Orta Doğu Sempozyumu: Orta Doğu’da Barışı Tesis Etmek (17-19 Nisan 2018, İstanbul, Türkiye), 2018

Bu çalışma, sosyal inşacı yaklaşım çerçevesinde, Türkiye, Kosova ve Arnavutluk dış politikalarının belirlenmesinde kimliklerin, kültürlerin, söylemlerin ve karşılıklı imgelerin etkisini Suriye krizi üzerinden ortaya koymaya çalışmaktadır. Çalışma, söz konusu üç ülkenin Suriye krizine yaklaşımlarını inceleyerek karşılıklı ilişkilerin şekillenmesinde ötekilik söyleminin etkisini, Arap Baharı ve özellikle de Suriye krizi üzerinden yorumlamaya çalışmıştır. Türkiye’nin Kosova’nın ve Arnavutluk’un özellikle Soğuk Savaş süresince ve sonrasındaki kimlik ve müttefik algılamalarındaki değişimler göz önüne alınarak çalışmada Suriye Krizinin bu üç ülkenin karşılıklı algılarına etkisi çalışmada irdelenmiştir. Sonuç olarak Türkiye, Kosova ve Arnavutluk ilişkilerinde ve karşılıklı imgelerin inşasında “içsel” yani tarihsel ortak geçmişin etkisi olduğu kadar “dışsal” yani “Batı kimliği” içerisinde yer almanın da etkisinin olduğu saptanmıştır.

REKABETTEN İŞBİRLİĞİNE GİDEN SÜREÇTE TÜRKİYE-RUSYA İLİŞKİLERİNDE BİR TEST: SURİYE KRİZİ, 2017

Soğuk Savaşın sonra ermesinin ardından Türkiye ile Rusya arasındaki ilişkiler geleneksel " rekabet " ağırlıklı çizgiden uzaklaşarak " işbirliği " çizgisine evirilmiştir. 2000'li yıllarda iktidar değişimleri ile gelişen ilişkiler, 2011'de başlayan Suriye'deki krizle beraber inişli çıkışlı bir durum sergilemiştir. 2011'den günümüze kadar süren krizde Rusya'nın ve Türkiye'nin takındıkları tavır ve uyguladıkları politikalar bu makalede ele alınırken, iki ülkenin Suriye krizine bakışı ve kriz esnasındaki işbirliği ve rekabet alanları açıklanmaya çalışılacaktır. /After the Cold War ended, the relations between Turkey and Russia have evolved from being traditionally “competitive” into “cooperative”. The developing relations thanks to the govermental changes in 2000s have had up and downs since the crisis that broke out in Syria in 2011. This article deals with the attitudes and the policies of Russia and Turkey and tries to explain both countries’ approaches to the crisis in Syria and their cooperation and competition during that crisis in Syria since 2011.

Bu çalışma, İKTİSADİ KALKINMA VAKFI’ndan Uzman Ahmet CERAN tarafından yayına hazırlanmıştır. Bu çalışma, 2 Haziran 2016 tarihinde İKTİSADİ KALKINMA VAKFI ve İSTANBUL BİLGİ ÜNİVERSİTESİ AB ENSTİTÜSÜ işbirliğiyle düzenlenen Mülteci Krizi Ekseninde Türkiye-AB İşbirliği: Fırsatlar&Zorluklar başlıklı panel oturumunun içeriği derlenerek hazırlanmıştır. Bu yayında yer alan yorum ve görüşler İKTİSADİ KALKINMA VAKFI’nın resmi görüşünü yansıtmamaktadır. İKTİSADİ KALKINMA VAKFI; panelistler Prof. Dr. Ayhan KAYA, Doç. Dr. Çiğdem NAS, Doç. Dr. M. Murat ERDOĞAN ve Sayın Damla TAŞKIN’a teşekkür eder.

Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2023

Türkiye ile Rusya ilişkileri 2011 yılında Suriye'de başlayan iç karışıklıklar sonrası inişli çıkışlı bir seyir izlemeye başlamıştır. Suriye'deki iç savaşın başlaması, iki ülkenin farklı pozisyonlar almasına ve zaman zaman çatışmaya dönüşen krizler yaşamasına neden olmuştur. Türkiye, Esad rejimine karşı muhalif grupları destekleyerek Rusya'nın Suriye'ye müdahalesine karşı çıkmış, Rusya ise Suriye hükümetine destek vererek Esad rejimini korumaya çalışmıştır. Bölgesel ve küresel güç denkleminin önemli iki aktöründen olan Rusya ve Türkiye'nin Suriye politikaları, sorunun çözümü açısından kritik önem taşımaktadır. Bu bağlamda çalışmanın amacı Rusya ve Türkiye'nin Suriye'ye bakış açılarının her iki ülkenin dış politika tutumları üzerinden analiz edilmesidir. Çalışmada öncelikle Suriye krizinin ortaya çıkışı ele alınmıştır. Ardından Rusya ve Türkiye'nin Suriye politikaları ve Suriye'deki varlık nedenleri dış politika tutumları üzerinden analiz edilmiştir. Son olarak her iki aktörün izledikleri Suriye politikaları nedeniyle yaşadıkları krizler ile iş birliği alanları ele alınmıştır. Her iki ülkenin karşılıklı bağımlılığının artması durumunda Suriye özelinde iki ülke arasında yaşanan krizlerin çözülebileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Tarih ve Günce , 2022

İkinci Dünya savaşı sonrası ortaya çıkan durumda Sovyetler Birliği ve ABD’nin Ortadoğu’da geliştirdiği politikalar, iki kutup arasında kalan bölge ülkelerinin ilişkilerini olumsuz etkilemiştir. Bu olumsuzluk karşısında Türkiye, bölgedeki etkinliğini artırmaya ve Sovyetler Birliği tehditlerine karşı bölge ülkeleri ile ittifak kurmaya çalışmıştır. Türkiye bu amaçla bölge ülkeleriyle ilişkileri güçlendirmeye çalışsa da Soğuk Savaş nedeniyle başarılı olamamıştır. Soğuk Savaş’ın bölgeye etkisi neticesinde ortaya çıkan 1957 Türkiye Suriye Krizi, iki ülke ilişkilerinin yanı sıra bu dönemde yaşanan siyasi gelişmelerin de kırılma noktasıdır. Sovyetler Birliği’nin Türkiye’ye yönelik tehditleri, Türk dış politikasının Batı eksenli olması, Suriye dış politikasının Sovyetler Birliği etkisinde kalması, krizin ortaya çıkmasında etkili olduğu kadar süreçte de belirleyici rol oynamıştır. İki ülke arasında başlayan kriz, kısa sürede uluslararası bir mesele haline gelmiştir. Krizin çözümü için uluslararası çabalar verilmiş, politik anlamda tüm argümanlar kullanılmıştır. Kriz, Türkiye ile bölge ülkeleri ilişkilerinde kırılmaya neden olduğu gibi Soğuk Savaş’ın bölge sınırını belirlemiştir. Çalışmada krizin nedenleri üzerinde durulurken, dönemin siyasi gelişmeleri ele alınmaktadır. Krizin daha iyi anlaşılabilmesi için tarihsel olguların yanı sıra Arap Milliyetçiliği ana hatlarıyla belirtilerek krize etkisi üzerinde durulmuştur. Bu kriz hakkında arşiv belgeleri başta olmak üzere, ulusal ve uluslararası süreli yayınlar, kitap, makale ve tezler incelenerek sorunun niteliği tespit edilip dönemin koşullarında diplomatik tahliller belirtilmiştir. In the situation that emerged after the Second World War, the policies developed by the Soviet Union and the USA in the Middle East negatively affected the relations between the countries in the region between the two poles. In the face of this negativity, Turkey tried to increase its effectiveness in the region and to form an alliance against the threats of the Soviet Union. Although Turkey tried to strengthen relations with the countries of the region for this purpose, it could not be successful due to the Cold War. The 1957 Turkey-Syria Crisis, which emerged as a result of the effect of the Cold War on the region, is the breaking point of the political developments in this period as well as the relations between the two countries. The threats of the Soviet Union against Turkey, Turkish Foreign Policy being Western-oriented, Syrian Foreign Policy under the influence of the Soviet Union played a decisive role in the emergence of the crisis as well as in the process. The crisis that started between the two countries became international in a short time. Great efforts were made in the international arena to resolve the crisis, and all political arguments were used. The crisis caused a break in the relations between Turkey and the countries of the region and determined the regional border of the Cold War. While focusing on the causes of the crisis in the study, the political developments of the period are discussed. In order to better understand the crisis, besides historical facts, Arab Nationalism was outlined and its impact on the crisis was emphasized. National and international periodicals, books, articles and theses, especially archival documents, were examined about this crisis, and the nature of the problem was determined and diplomatic analyzes were stated in the conditions of the period.

… dönemde Türk Dış Politikası: Uluslararası IV. …, 2010

Enerji tıpkı canlılarda olduğu gibi ülkelerde de hayat ile eş anlamlıdır. Enerji temininde sorun yaşayan ülkelerin ekonomileri yavaşlamaya başlar, rekabet gücü azalan ülkeler ekonomik ve siyasi alanlarda sorunlar yaşarlar ve bu sorunlar kısa sürede toplumsal alanlara yayılır. Kısacası gerek duyulan enerjiyi ucuz ve sürekli olarak sağlamak her devlet için hayati bir konudur. AB de bu konuda bir istisna oluşturmamaktadır. Gelişmiş ekonomisi ile AB diğer bölgeler ile kıyaslandığında enerji ihtiyacı hızla artan bir bölgedir. Buna karşın enerji kaynaklarını istediği düzeyde çeşitlendirebildiği ve güvenli hale getirebildiği söylenemez. AB'nin en önemli enerji kaynaklarının başında gelen Rusya'nın hala tam istikrarlı bir tedarikçi olduğu söylenemez. Siyasi belirsizlikler ve Rusya'nın enerji kaynaklarından elde ettiği gücü siyasi alanda da kullanma hevesi, ilişkilerde soru işaretlerini arttırmaktadır. 1 Bu bağlamda Türkiye Rusya ve Kuzey Afrika hatlarını dengeleyecek önemli bir güzergâhın kilit ülkesi olarak ön plana çıkmaktadır. Bu bağlamda bu çalışma, Türkiye'nin artan önemini, bunun nedenlerini ve olası sonuçlarını ele almaya çalışmıştır.

2010

Kapitalizmin küreselleşmesi ve sermayenin kendine yeni alan açma projesi olarak ifade edebileceğimiz AB genişleme süreci sadece piyasaların entegrasyonunu değil aynı zamanda siyasal ve sosyal bir bütünleşmeyi de kapsamaktır. Bu çerçevede bugüne kadar gerçekleşen genişlemeler ile birlik hem güvenlik hem de dış ticaret politikalarında küresel etkinliğini ve rekabet gücünü arttırmıştır. Ancak gerçekleşen genişleme süreci değişen küresel konjonktür ile beraber birliğin yapısını ve uygulanan politikaları birliğin çıkarları doğrultusunda değiştirmiştir. Değişim esas itibariyle üçüncü ve beşinci genişleme süreçlerinde kendini hissettirmektedir. Merkez-Doğu Avrupa ülkelerinin ve Türkiye’nin müzakere süreçlerine bakıldığında izlenen politikalardaki bu değişim önemli ölçüde görülmektedir. Bu doğrultuda Avrupa Birliği’nin artık Türkiye’nin tam üyeliğinden ziyade imtiyazlı ortaklık benzeri bir entegrasyon sürecini benimsediği izlenimi ortaya çıkmaktadır.

International Journal of Politics and Security, 2019

Öz Her ülke, kendi bilişim sistemlerini siber saldırılardan korumak ve sahip olduğu bilgi ve verileri güvenliğini sağlamak için etkin ve sürdürülebilir bir siber güvenlik stratejisi geliştirmek ve uygulamak zorundadır. Günümüzde siber güvenlik olgusu, artık her ülkenin ulusal güvenliğinin birer parçası halini almıştır. Yaşadığı siber saldırılar sonrası AB; siber güvenliğe yönelik stratejilerini ve yasal düzenlemelerini 2000’li yıllar itibari ile oluşturmuştur. Ayrıca AB, siber güvenlik stratejilerini uygulamak üzere gerekli kurumlarını da hayata geçirmiştir. Buna karşılık Türkiye’deki siber güvenlik stratejilerinin belirlenmesi ve iyileştirilmesi konusunun AB’nin siber güvenlik stratejileri ile karşılaştırıldığında; Türkiye’deki yapının henüz oluşum safhasında olduğu fark edilmektedir. Bu noktada Türkiye’nin AB uyum sürecinde AB’nin siber güvenlik stratejileri ile ilgili yasal ve kurumsal düzenlemelerini öncelikle gözden geçirmesi gerekmektedir. Bu çalışmanın esas amacı, AB tarafından hayata geçirilen siber güvenlik stratejilerinin yasal ve kurumsal boyutunu inceleyerek Türkiye’deki siber güvenlik stratejilerinin oluşturulmasına ve geliştirilmesine belli ölçüde katkı sağlamaktır. Çalışmada ilk olarak siber güvenlik kavramı ve türleri ele alınacaktır. Ardından Avrupa Birliği tarafından uygulanan siber güvenlik stratejileri ile Türkiye’de uygulamaya konan belli başlı siber güvenlik stratejileri kapsamında başlıca yasal ve kurumsal düzenlemeleri incelenecektir. Çalışmanın sonunda ise, ulusal siber güvenlik stratejilerinin oluşturulması ve iyileştirilmesi kapsamında mevcut düzenlemeler kısaca değerlendirilerek birtakım öneriler geliştirilecektir. Anahtar Kelimeler: Siber Uzay, Siber Güvenlik, Siber Güvenlik Stratejisi, Siber Güvenlik Yönetimi. Turkey’s Cyber Security Strategies In The Adaptation Process To European Union Abstract Each country had to develop and implement an effective and sustainable cyber security strategy to protect its information systems from cyber attacks and to secure the information and data it has. Today, the cyber security phenomenon has become a part of the national security of every country. After the cyber attacks, the strategies and legal arrangements of the EU for cyber security were formed by the years 2000s. In addition, the EU has generated the necessary institutions to implement cyber security strategies. In contrast, in comparison with the EU's cyber security strategy, the structure in Turkey is yet to be realized as in the formation stage. At this point Turkey, in EU accession process, should revise "the EU Cyber Security Strategies" primarily related to legal and institutional arrangements. The main purpose of this study is to provide a certain degree of contribution to the creation and development of Turkey’s cyber security strategy by examining the legal and institutional aspects of cyber security strategy implemented by EU. Firstly, cyber security concept and its types will be discussed. Then the main legal and institutional arrangements will be examined within the scope of major cyber security strategies implemented in Turkey and in the European Union. Finally, some proposals will be developed