Çevre Politikası

Çevreleme Politikası, 2019

Çevreleme Politikası (Containment Policy) ABD’nin Soğuk Savaş’ın ilk yıllarından başlayarak izlediği ve SSCB’nin II. Dünya Savaşı sonrasında artan etkisini sınırlamayı hedefleyen doktrine verilen isimdir. Düşünsel temelleri ABD’li diplomat George S. Kennan tarafından 1946’da Moskova’dan Washington’a gönderilen ‘Uzun Telgraf’ ile atılan Doktrin, yayılmacı eğilimleri durdurulduğunda komünist yönetimlerin çökmelerinin kaçınılmaz olacağını ileri sürüyordu. Kennan, Rusların tarihsel olarak kuşatılma kaygısı taşıdıklarını belirterek, Sovyetlerin sergilediği yayılmacı eğilimlerin bu kuşatmayı engellemek için geliştirilen bir tepki olduğunu ve Marksist-Leninist ideolojinin de bu yaklaşıma entelektüel içerik kattığını ileri sürmüştür. Kennan’a göre, Rus yayılmacı eğilimlerinin önü “uzun erimli, sabırlı, ancak kararlı ve uyanık bir çevrelenme” yoluyla alınabilirdi. Politikasının ilk somut örneği 12 Mart 1947’de açıklanan Truman Doktrini olmuş, Soğuk Savaş boyunca ABD’nin küresel politikalarına biçim vermeyi sürdürmüştür.

ÇEVRE YÖNETİMİ VE POLİTİKALARI, 2023

İnsanoğlunun, yerkürenin kendi tarihi düşünüldüğünde çok da uzun sayıl-mayacak dünya üzerindeki hikayesi, bugün kaynakları tüketme ve ekosistemin sınırlarını zorlama noktasına gelmiştir. Üstelik bu sonuca kısa hikâyenin çok daha kısa bir zaman diliminde ulaşılmış durumdadır. Sorunları fark etmeye ancak 20. yüzyılın ortasında başlayan insanlık, bugün artık bir yol ayrımının başında dur-maktadır. İklim değişikliği başta olmak üzere nüfus artışı, hava, toprak ve sudaki kirlenme, erozyon, orman kayıpları, bitki ve hayvan türlerinin yok olması, çarpık ve plansız kentleşme, sürekli artan atıklar gibi pek çok çevre sorunu, 21. Yüzyılın başında insanlığın varlığını tehdit eder boyuta gelmiştir. Çevre sorunlarına uzun süre yerel, bölgesel ya da ulusal sorun gözüyle ba-kılmış ve buna uygun çözüm yolları üretilmiştir. Ancak zamanla bu sorunların ulu-sal sınırları aşan boyutları fark edilmiş ve çözümün küresel boyutta olması gerektiği düşüncesi yerleşmiştir. Bu amaçla başta Birleşmiş Milletler olmak üzere pek çok uluslararası örgüt, çevre sorunlarını çalışma programlarına almış ve bu sorunlara yönelik çözüm politikalarına odaklanmıştır. Kitabın bu bölümünde sözü edilen çözüm politikaları incelenmeye çalışılmıştır. Uluslararası toplumun yarım yüzyılı aşkın bir zamandır çevre sorunlarına yönelik çabaları ve geliştirilen politikalar incelenirken iki yol izlenebilir. Bunlardan ilki ve yaygın olanı uluslararası toplantı, konferans, anlaşma ve sözleşmelerin tarihsel bir gelişim çizgisi üzerinde incelenmesidir. Ancak bu yaklaşım biçimi, özellik-le devamlılığı olan, tekrarlayan ya da geliştirilen uluslararası politikaların izini sür-meyi zorlaştırmaktadır. Örneğin, Habitat konferansları esas olarak nüfus ve yerleşme konusuna odaklanmakta ve her 20 yılda bir yapılmaktadır. Habitatların ilki olan 1976 tarihli toplantı ile 1996 yılındaki toplantılar arasında, çok sayıda başka temaya yönelik etkinlik gerçekleştirilmiştir. Kronolojik bir sırayla uluslararası politikalara yönelik çabalara odaklanmak, sürekli bir gel git yapılmasına neden olmak-tadır. Bu nedenle, bölüm içerisinde uluslararası çevre politikaları oluşturmaya yönelik çaba, temelde üç ana başlık altında toplanarak incelenecektir. Bunlardan ilki, genel ve kapsamlı politikalar diyebileceğimiz sürdürülebilir kalkınmadan denizlerin korunmasına, su sorunundan erozyona kadar geniş bir alana yayılmış konulara odaklanan çabalar olacaktır. İkinci olarak 1992 Rio Doruğu ile başlayan ve temelde iklim değişikliği konusuna odaklanmış uluslararası politikalara, tek başlık altında derli toplu olarak bakılacaktır. Habitat toplantıları ise üçüncü başlığı oluştu-racaktır. Tüm bu başlıklar Birleşmiş Milletler öncülüğünde/ev sahipliğinde yapılan toplantılar üzerinden incelenecektir. Ancak uluslararası çevre politikaları üzerine konuşurken pek çok uluslararası toplantı, zirve ya da konferansı incelemek, pek çok uluslararası anlaşma, sözleşme yanında bildiri ve raporlara odaklanmak gerekmektedir. Bu toplantı ve toplantı çıktılarının tamamı, başlı başına bir kitabın boyutunu bile aşabilecek genişliktedir. O yüzden bu bölüm, uluslararası politikanın önemli kilometre taşları olarak kabul edilen toplantı ve çıktılarla kendini sınırlayacaktır. Uluslararası çevre politikaları geliştiren bir başka örgüt ise Avrupa Birliği’dir. Birleşmiş Milletlerle karşılaştırıldığında yalnızca üye ülkeler çapında bile olsa Birlik tarafından geliştirilmiş politikalar, uluslararası çevre politikaları açısından ayrıca incelenmeye değerdir. Bu nedenle bölümün son kısmı Avrupa Birliği çevre politikalarına ayrılmıştır.

Kürsel ısınma ve sonuçları hepimizi etkilemye devam ediyor. Bunun tabii bir sonucu oılarak da çevre sorunları yeniden gündemimize girdi. Çevre, çevre sorunları, sığ ve derin çevrecilik bağlamında İbrahim Özdemir'le konuştuk. Kendisi çevre felsefesi ve etiği konusunda doktora yapan ilk Müslüman bilim adamı olarak biliniyor. Çevre-Din ve Çevre-Etik konularında dünyaca ünlü üniversitelerde ders verdi. Konuyla ilgili birçok çalışması var.

Çevre Koruma Broşürü, 2012

Çevre Koruma Broşürü Mart 2012 e-Broşür

Uludağ University Journal of The Faculty of Engineering, 2002

Sektör analizi, ekonomi içinde yer alan sektörlerin ihtiyaçlarını, problemlerini ve kaynaklarını irdelemektedir. Mal ve hizmetler için oluşturulan piyasa denge fiyatları kısmi denge analizi içinde incelenmektedir. Çeşitli piyasa başarısızlıkları, denge fiyatlarının oluşmamasına ve sosyal marjinal değerlerin yansıtılmamasına neden olmaktadır. Bu nedenle, eğer kaynaklar sektör içinde optimal kullanılacaksa, denge fiyatlarının düzeltilmesi gereklidir. Çevresel değerleri içeren sektör analizi sonuçlarına bağlı olarak, politika ölçütlerini içeren sektörel planların hem talepler yönünden tercih edilmesi, hem de yatırım projeleri ve programları gibi arz yönünden de tanımlanması ve bütçelendirilmesi gereklidir. Karar verme aşamasında beş temel prensibin gözönüne alınması gereklidir. Kısmi denge analizi modeli dışında sektör analizi, sektörün farklı yönlerine odaklanan çevresel boyutun göz önüne alındığı çeşitli analitik araçların kullanılmasına da dayanmaktadır. Bu makalenin amacı,sektör analizine analitik araçlar kullanarak çevre boyutunu katmak, çevre ile ilgili uygun sektörel planlar oluşturulurken, fiyatlandırılamayan mallar ve hizmetler için değerler bulmak ve uygun fiyatlandırma politikalarını geliştirmektir.

Unr'. iigf Siv. Bil. ve Uluslar arasr iligkilcr Bcjlumii Ogr. Uyesi OZET Bu rnakalede Turkiye'de Eevrenin durumu sergilenmig; Eevre politikasl baghca kaynaklarr temel ahnarak hedefleri da1'andrgr ilkeler, yanslttrir deierler ve katrhmcllarr agslndan irdelenmig; Eevre yonetiminin kurumsal yaprsl ve politika araglan incelenmi$; iE ve drg geligmeler r$rgrnd-a, Eevre politikasrnrn onundeki yeni sorunlara iligkin genel bir cte$erlendirme ortaya konmugtur. Makale, Eevre politikasrndaki sureklilik ve degigimleri saptamayl amaElamrgttr. r. cinig Qevresel kriz giderek derinlegir ve a$rrlagrrkery devletin bu ba$lamdaki rolu de tartrgrlmaya ve yeniden tarumlanmaya baglamrgtrr. Qevrenin korunmasr, kalkrnmanrn surduriilebilirliii, yurttaglann sa$hkh ve dengeli bir Eevrede yagamasr ga$crl devletin gorevlerinden biri haline gelmigtir. Qevre kamu hizmetleri arasrna girmig; Eevre gorevli kamu kurumlan olugturul-*r$; kamu kaynaklannrn tahsisinde dikkate altnan olEiitlerden biri haline gelmig; uluslararasr politika sorununa donugmesiyle de devletler Eevre diplomasisi yurutmeye baglamrglardrr. Giiniimizde Eevrenin korunmasr doirudan bir kamusal iglev olduiu gibi, oteki kamusal iglevlerin yerine getirilmesinde de gozetilmesi gereken boyutlardan biridir. Bu geligmeler, gaficrl devletin bir yegil ya da ekolojik deulet olarak tantmlanrp tanrmlanamayaca$r sorusunu da giindeme getirmigtir.l 1 Devletin gevresel dontigiimiini.i ifade etmek iEin yegil deulet, ekolojik dealet ya da geareci dettlet glbi tanrmlamalar kullanrlmaktadrr. Bu konudaki tartrgmalar igin bkz. Dryzek ve di$erleri, 2003; Eckersley, 2004; Barcy ve Eckersley, 2005.

igdir.edu.tr

Derleme / Review ÖZET: Çevre politikası, bir ülkenin çevre konusundaki tercih ve hedeflerinin belirlenmesi olarak tanımlanmaktadır. Avrupa Birliği (AB) çevre konusunda politika üretmeye 1972 yılında eylem planlarıyla başladı. Bu dönem içerisinde atıkların geri dönüşümü, su ve hava kirliliği ile ilgili minimum standartların ve yasal zeminin oturtulması gerçekleştirildi. Çevre ve doğal kaynakların korunması ile ilgili AB politikalarının önemi 1980'lerden bu yana artmıştır. Çevre korumanın Birlik politikalarının içine entegre edilmesi ilkesi çevre korunmasının gereklerinin sürdürülebilir gelişmenin teşvik edilebilmesi için diğer Birlik politika ve aktivitelerine entegre edilmesi gereğini ortaya koymaktadır. Türkiye'de gerek ulusal gerekse uluslararası düzeyde bugüne kadar birçok çalışma yapılmıştır. Türkiye'de çevre bilinci hızlı bir şekilde artmakta, mevzuat altyapısı hızla değiştirilmeye çalışılmaktadır. Bu konuda ülkemizin yenilenebilir enerji kaynakları açısından potansiyelinin yüksek olması avantajdır. Çevre mevzuatının geniş kapsamlı ve çok ayrıntılı olması, toplumun sadece bugününü değil gelecek nesilleri de ilgilendirmesi, Türkiye'nin uyum çalışmalarını etkileyen unsurlar arasındadır. Bu nedenle, Türkiye'de sadece çevre alanı ile ilgili kesimlerin değil, tek tek tüm bireylerin AB'de bu alana yönelik uygulamaları ve politikaları yakından takip etmesi gerekmektedir.