Το ανασταλτικό αποτέλεσμα της Έφεσης – αρ. 519 και 521 ΚΠολΔ

1997

Η διατριβή καλύπτει την προβληματική των χρονικών ορίων εφαρμογής των ποινικών δικονομικών. Αρχικά εκτίθεται το πλαίσιο ρύθμισης και λειτουργίας της ισχύος των νόμων προκειμένου αυτή να διακριθεί ακολούθως από την έννοια της εφαρμογής των νόμων. Ακολούθως τίθεται το ερώτημα: Ισχύει η συνταγματική απαγόρευση της αναδρομικότητας πλην του ουσιαστικού και στο δικονομικό ποινικό δίκαιο; Κατ’ αρχήν η αποτίμηση του συναφούς ιστορικοφιλοσοφικού υλικού αποδεικνύει τη στενή σύνδεση της απαγόρευσης της αναδρομικότητας με το γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό ζητούμενο. Η μορφή που σε κάθε εποχή προσλαμβάνει η σχέση εξουσίας - ατόμου αποβαίνει καθοριστική για τη θέση χρονικών ορίων κατά τη νομοθέτηση και την εφαρμογή των ποινικών νόμων. Καταγράφεται το πλαίσιο θεσμικής ρύθμισης της αρχής της νομιμότητας της ποινικής καταστολής και της απαγόρευσης της αναδρομικότητας ενώ παράλληλα αναλύονται οι περιπτώσεις υποχώρησής τους (π.χ. μεταβολές νομολογία, προσωρινοί νόμοι). Ακολουθεί επισκόπηση των θεωρητικών απόψεων και των νομολογιακών παραδοχών που αφορούν την αναδρομικότητα των ποινικών δικονομικών νόμων, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες καθώς και στις Η.Π.Α. Στο τέλος αυτής της επισκόπησης προσεγγίζονται κριτικά τα επιμέρους επιχειρήματα της κρατούσας γνώμης. Η βασική θέση της διατριβής συνίσταται στη θεώρηση του ποινικού φαινομένου ως ενότητας με επιμέρους στοιχεία το έννομο αγαθό, το έγκλημα και την ποινή. Η διαδικασία επιβολής της ποινής πρέπει να συντελείται σύμφωνα με σταθερούς κανόνες που να εγγυώνται τη νομιμοποίηση της: nullum crimen, nulla poena sine processu. Παράλληλα ερευνάται η σχέση των κανόνων επιβολής της ποινής (ποινική δικονομία) με τους κανόνες του ουσιαστικού δικαίου και προτείνεται η αναφορά σε κατασταλτικούς κανόνες και η υιοθέτηση μιας νέας ορολογίας με βάση την ποινή: δίκαιο απειλής της ποινής (ουσιαστικό π. δ.), δίκαιο επιβολής της ποινής (δικονομικό π. δ.) και δίκαιο έκτισης της ποινής. Παραπέρα ερευνάται η φύση της ποινικής δίκης η οποία λειτουργεί ως μηχανισμός επιβολής της οργανωμένης απαντήσεως της κοινωνίας στο έγκλημα. Έτσι και η ποινική δικονομία, ως μέρος του όλου δικαιικού συστήματος, αποτελεί εργαλείο διαχείρισης κοινωνικών συγκρούσεων και εκφράζει τον γενικά ταξικό χαρακτήρα της κοινωνικής οργάνωσης και συνιστά παράλληλα ένα εγγυητικό μηχανισμό και μια βάση προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Τέλος διατυπώνονται τα επιχειρήματα για την ισχύ της απαγόρευσης της αναδρομικότητας στο ποινικό δικονομικό δίκαιο: Αποτροπή της αυθαιρεσίας της εξουσίας ως κεντρικού σημείου της ιστορικής έρευνας, Αρχή του κράτους δικαίου ως γενική εγγύηση της νομιμότητας, δημοσιότητας και ελεγξιμότητας της κρατικής δραστηριότητας, Αρχή της δικαιικής ασφάλειας, Σύνδεση της γενικότητας του νόμου με την αναδρομικότητα, Αρχή της ίσης μεταχείρισης των ατόμων, Επέκταση του πεδίου προστασίας του άρθρου 7 § 1 του Συντάγματος και στο χώρο της ποινικής δικονομίας. Ο κανόνας συνεπώς δεν είναι η επιλογή του νόμου πράξης ή εκδίκασης αλλά η αποτροπή εφαρμογής εκείνου που είναι δυσμενέστερος. Η ποινική δίκη λοιπόν θα διεξαχθεί με βάση τον ομόχρονό της νόμο (σε αναδρομική εφαρμογή) τότε μόνο όταν κριθεί ότι αυτός δεν είναι δυσμενέστερος από κείνον που ίσχυε κατά την τέλεση της αξιόποινης πράξης. Στο επίμετρο της εργασίας δοκιμάζονται οι θέσεις που έχουν προηγηθεί μέσα από την εξέταση της αναδρομικότητας, στο χώρο των ενδίκων μέσων.

2021

The international experience is rich regarding the operation of Independent Authorities both in

Ελληνικό Κτηματολόγιο Διόρθωση γεωμετρικών μεταβολών (νομικές & τεχνικές διαστάσεις), 2021

Μοσχόπουλος Γεώργιος: Ερωτήσεις και Οδηγίες για χωρική και γεωμετρική μεταβολή ( Τοπογραφικά Διαγράμματα Διόρθωσης Γεωμετρικών Στοιχείων, Χωρικών και Γεωμετρικών Μεταβολών) [email protected] Εισαγωγή: Με τη διάταξη του άρθρου 1§3 του ν.2664/1998 από την έναρξη ισχύος του Κτηματολογίου σε κάθε μία από τις κατά το ν.2308/1995 κτηματογραφούμενες περιοχές αντικαθίσταται το υφιστάμενο έως τότε στις περιοχές αυτές σύστημα μεταγραφών στα κατά τόπους υποθηκοφυλακεία από το Εθνικό Κτηματολόγιο. Το εθνικό κτηματολόγιο είναι μία βάση δεδομένων που περιλαμβάνει νομικές, τεχνικές και άλλες πληροφορίες για όλα τα ακίνητα της περιοχής κτηματογράφησης. Όλες οι σχετικές με το εθνικό κτηματολόγιο διαδικασίες ορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις των Ν.2664/1998, 3127/2003, 3481/2006, 4164/2013 και 4585/2018. Κατά τη διαδικασία σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου (κτηματολογική βάση) οι πληροφορίες που υπήρχαν στα αντίστοιχα υποθηκοφυλακεία συγκεντρώνονται και μεταφέρονται στα αρμόδια τοπικά κτηματολογικά γραφεία, ολοκληρώνοντας τη διαδικασία κτηματογράφησης και έναρξη λειτουργίας των Κτηματολογικών Γραφείων με βάση τις πρώτες εγγραφές . Ως «πρώτες εγγραφές» εννοούνται κατά το Νόμο (άρθρο 6§1 του ν.2664/1998) εκείνες οι οποίες καταχωρίζονται ως αρχικές εγγραφές στα κτηματολογικά βιβλία κατά μεταφορά από τους κτηματολογικούς πίνακες. Πρόκειται για την απεικόνιση των ακινήτων (νομική και χωρική πληροφορία) όπως είχε τη στιγμή λήξης της κτηματογράφησης (μετά την ανάρτηση και την επεξεργασία των αιτήσεων διόρθωσης/ ενστάσεων) που αποτελούν τις «αρχικές εγγραφές» του Κτηματολογίου. Αποτελούν πράξεις δημόσιας αρχής οι οποίες έχουν διαπιστωτικό χαρακτήρα και σε περίπτωση που υπάρχουν ανακρίβειες σε αυτές , δημιουργούνται επιζήμιες συνέπειες για τον πραγματικό δικαιούχο αφού σε αυτές στηρίζονται όλες οι μεταγενέστερες εγγραφές . Έτσι, όλες οι μετέπειτα μεταβολές του ακινήτου (διορθώσεις, μεταβιβάσεις κλπ.) δεν απεικονίζονται εδώ, αλλά εμφανίζονται στο Κτηματολογικό Φύλλο του ακινήτου. Εντούτοις, όταν στις πρώτες εγγραφές διαπιστώνονται ανακρίβειες και εσφαλμένες καταχωρήσεις, οι προβλεπόμενες εκ του νόμου ρυθμίσεις για την διόρθωσή τους είναι η εξωδικαστική διαδικασία όπου μπορεί η διόρθωση να γίνει οίκοθεν ή με αίτηση του ενδιαφερομένου στο αρμόδιο κτηματολογικό γραφείο και η διόρθωση θα γίνει με απόφαση του προϊσταμένου του κτηματολογικού γραφείου ή με αίτηση του νπδδ Ελληνικού Κτηματολογίου κατά περίπτωση και οι δικαστικές (όπου απαιτείται η μεσολάβηση του αρμοδίου δικαστηρίου για τη διόρθωση). Σε αυτές τις ενέργειες μπορούν να προσφύγουν όσοι έχουν έννομο συμφέρον, ήτοι κάθε υλικό ή ηθικό όφελος, που αναγνωρίζει ο νόμος υπέρ αυτού που ζητεί εξωδικαστική ή δικαστική προστασία, εφόσον επιπλέον είναι άμεσο και παρόν. Άμεσο έννομο συμφέρον υπάρχει όταν από την ύπαρξη κάποιας έννομης σχέσης (άκυρη δικαιοπραξία κλπ.) προκαλείται αβεβαιότητα ως προ ορισμένη έννομη σχέση του δικαιούχου με τρίτο πρόσωπο και συνακόλουθος κίνδυνος για τα συμφέροντα αυτού (άμεσος και επικείμενος ή και εξαρτώμενος από πρόσθετα μελλοντικά περιστατικά), για την αποτροπή του οποίου ζητείται, ως πρόσφορη και αναγκαία δικαιοδοτική πράξη, η έκδοση δικαστικής απόφασης, ενώ παρόν είναι το έννομο συμφέρον όταν αφορά έννομες σχέσεις υπαρκτές και παρούσες, όχι υποθετικές και μελλοντικές ή ενδεχόμενες . Στην εν λόγω μελέτη γίνεται προσπάθεια συστηματικής παρουσίασης και ανάλυσης των διαδικασιών για τον εντοπισμό των νομικών και τεχνικών ζητημάτων των γεωμετρικών μεταβολών, δεδομένου ότι το προκριθέν στη χώρα μας σύστημα Κτηματολογίου αποτελεί σημείο τομής ενός συστήματος δημοσιότητας των εμπραγμάτων δικαιωμάτων και βαρών στα κτηματολογικά φύλλα της ιδιοκτησίας, προσδιορίζοντας τον τρόπο, διαδικασία και τους δικαιούχους της διόρθωσης των πρώτων ανακριβών κτηματολογικών εγγραφών , αλλά και μεταγενέστερων, είτε με την εξωδικαστική διόρθωση των προδήλων σφαλμάτων και των αντιρρήσεων ενώπιον του Προϊσταμένου του Κτηματολογικού Γραφείου, είτε με την προσφυγή ενώπιον του Κτηματολογικού Δικαστή. Με τον όρο γεωμετρικές μεταβολές νοείται κάθε μεταβολή, η οποία συντελείται στα κτηματολογικά φύλλα. Στην πράξη οι γεωμετρικές μεταβολές αποτελούν ταυτόσημη έννοια με τις χωρικές μεταβολές. Κάθε μεταβολή, δύναται να επιφέρει τροποποίηση στο σχήμα, στις διαστάσεις ακόμη και στη θέση ενός γεωτεμαχίου. Οι γεωμετρικές μεταβολές προσδιορίζουν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του ακινήτου , δηλαδή τις πλευρικές διαστάσεις, την περίμετρο και το εμβαδό, αντίθετα οι χωρικές μεταβολές, προσδιορίζουν τεχνικά την χωρική ταυτοποίηση του ακινήτου, ως εκ τούτου τη θέση του στα κτηματολογικά διαγράμματα και στο χώρο, το οποίο αποτυπώνεται με τις συντεταγμένες των κορυφών, τα σημεία τομής της περιμέτρου και τις πλευρές που χωρικά συνδέεται με τα όμορα γεωτεμάχια . Ειδικότερα, το γενικό θεωρητικό πλαίσιο της προσαρμογής των κτηματολογικών διαγραμμάτων, λόγω επαναπροσδιορισμού της θέσης και των ορίων των γεωτεμαχίων, αποτελεί ένα εγχείρημα αντιμετώπισης της έκτασης των γεωμετρικών και χωρικών μεταβολών στο εθνικό κτηματολόγιο κατά την διοικητική και δικαστική διαδικασία, όπως διέπεται από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο. Επίσης, προϋποθέτει τις τεχνικές μεθόδους κατά την διαδικασία σύνταξης του προαπαιτούμενου κτηματολογικού υποβάθρου, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος του επαναπροσδιορισμού και επαναχωροθέτησης των γεωτεμαχίων για την εφαρμογή της ορθής θέσης και ορίων τους. Με τον όρο πρόδηλο σφάλμα, νοείται η εξόφθαλμη διαπίστωση των σφαλμάτων σε μια εγγραπτέα πράξη ή δημόσιο έγγραφο που ο δικαιούχος προσκόμισε στο οικείο κτηματολογικό γραφείο και καταχωρήθηκε στη βάση δεδομένων .Η εξωδικαστική διόρθωση των προδήλων σφαλμάτων που αφορούν τα γεωμετρικά στοιχεία ενός ακινήτου, προϋποθέτει την αίτηση του ενδιαφερομένου στον προϊστάμενο του κτηματολογικού γραφείου με βάση τα άρθρα 18§1 εδ.γ΄ και 19§2 του ν.2644/98, η οποία αν απορριφθεί, ρητά η σιωπηρά, τότε δύναται της άσκησης προσφυγής ενώπιον του κτηματολογικού Δικαστή . Οι διορθώσεις σφαλμάτων των άρθρων 18 και 19 του ν.2664/98 μπορούν να επέλθουν και σωρευτικά με αίτηση ενώπιον του προϊσταμένου του κτηματολογικού γραφείου ή προσφυγή ενώπιον του κτηματολογικού Δικαστή σε συνδυασμό με το άρθρο 6§8 του ν.2664/98 , εφόσον συντρέχουν λόγοι να μη διαχωριστούν περισσότερα από ένα αιτήματα που αφορούν το σφάλμα και συντρεχουσών πλήρως των προϋποθέσεων εφαρμογής τους, ως ύστατο μέσω διόρθωσης. Αντίθετα, σώρευση αιτημάτων δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν στο σφάλμα προκύπτει ζήτημα αναγνώρισης ή και διεκδίκησης της κυριότητας για την οποία διαδικασία εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 6§2 του ν.2664/98, η οποία έχει ως κύριο σκοπό την προστασία του δικαιούχου από την ανακριβή πρώτη εγγραφή με την οποία αμφισβητείται ολικά η μερικά το δικαίωμα επί του κτηματογραφούμενου ακινήτου . Περεταίρω, στις ακραίες περιπτώσεις των κτηματογραφούμενων περιοχών στις οποίες εντοπίζονται εκτεταμένες γεωμετρικές αποκλίσεις με επακόλουθο την εσφαλμένη αποτύπωση των ακινήτων στους κτηματολογικούς χάρτες, όπως ιδιοκτησίες με ασαφή όρια ή όρια στο έδαφος, με μεγάλη δασοκάλυψη, χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας κ.λπ, τα οποία δυσχέραναν τον εντοπισμό και την οριοθέτησή τους κατά την κτηματογράφηση , η διάταξη του άρθρου 19Α του ν.2664/98 αποσκοπεί στην επίλυση των εκτεταμένων γεωμετρικών στοιχείων με την προσαρμογή των κτηματολογικών διαγραμμάτων, λόγω επαναπροσδιορισμού με εφαρμογή των νεότερων και ακριβέστερων μεθόδων μέτρησης και απεικόνισης της θέσης και των ορίων των γεωτεμαχίων.

1979

2021

The present dissertation approaches the law of civil costs, the litigation funding mechanisms, and the litigation fines in the Greek and international procedural order from a teleological and comparative point of view. The starting point of the teleological interpretation is the recording of the procedural principles, deriving from the inextricable link between the civil costs law and the concept of efficiency in the provision of legal protection (Αrt. 20 § 1 of the Greek Constitution and 6 § 1 ECHR). The comparative legal interpretation focuses on the systematic presentation and evaluation of the provisions of civil costs allocation in 40 jurisdictions in total, with particular emphasis placed on English, American, and German procedural law, aiming at valuable knowledge extraction and its transfer to the domestic civil procedural order. In the field of Greek civil costs law, the initial and final allocation of civil costs, the funding mechanisms of the civil trial, and the litigation fines are examined in detail, while simultaneously the problems faced by the Greek case law are highlighted and solutions are sought based on teleological weights and comparative legal approaches. Finally, the dissertation opens the scientific dialogue on the crucial issue of civil costs in cross-border disputes within the European Union, emphasizing the lack of systematic consolidation of the provisions for the award of civil costs in the European civil procedural law context.

2021

Την <strong>27η Σεπτεμβρίου 2021</strong> και ώρα Ελλάδας <strong>09:17</strong> σημειώθηκε στην περιοχή της <strong>Κεντρικής Κρήτης</strong> σφοδρή σεισμική δόνηση <strong>μεγέθους Μ6.0 </strong>(USGS, GFZ). Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Εθνικού Σεισμογραφικού Δικτύου (HUSN) επρόκειτο για <strong>επιφανειακό (h~10 km) σεισμό</strong> με το επίκεντρο του να εντοπίζεται στο Κεντρικό τμήμα της Κρήτης στη περιοχή του Αρκαλοχωρίου. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες του επικέντρου όπως δίνονται από το HUSN, είναι <strong>35.1242°Β 25.2621°A</strong>

2021

ΘΕΜΑ:«Η δικαστική προστασία του τρίτου στην αναγκαστική εκτέλεση κατά τη διάταξη του άρθρου 936ΚΠολΔ μετά το Ν. 4335/2015».

Ενισχυμένα υποστυλώματα με μανδύα από οπλισμένο μη συρρικνούμενο σκυρόδεμα, πάχους 35 mm υπό μονοτονική και ανακυκλιζόμενη φόρτιση (Δοκίμια J 1 , J 2 και J C,1 , J C,2)...

Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση, 2020

Η λογοκλοπή στις μέρες μας έχει αποκτήσει ανησυχητικές διαστάσεις. Ιδιαίτερα έχει θορυβήσει την ακαδημαϊκή κοινότητα καθώς παρατηρείται έξαρσή της κατά τη συγγραφή των γραπτών εργασιών ακόμα και στην εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση. Ωστόσο διαπιστώνεται πως δεν υπάρχουν εμπειρικές έρευνες στην ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα που να μελετούν εις βάθος την εκδήλωση αυτού του κοινωνικού φαινομένου ώστε να το καταπολεμήσουν αποτελεσματικά. Με αφόρμηση τον παραπάνω προβληματισμό, με την παρούσα έρευνα επιχειρείται ποιοτική διερεύνηση της λογοκλοπής ως μια μορφή ακαδημαϊκής εξαπάτησης καθώς και διερεύνηση των παραγόντων που αλληλεπιδρούν για την εκδήλωσή της κατά την εκπόνηση των γραπτών εργασιών στο ΕΑΠ. Η παραγωγή ποιοτικών δεδομένων γίνεται μέσα από 6 ημιδομημένες συνεντεύξεις εν ενεργεία εκπαιδευτικών που φοίτησαν σε μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του Ε.Α.Π. Από τα αποτελέσματα της έρευνας προέκυψε πως όλοι οι φοιτητές/τριες αντιλαμβάνονται τη λογοκλοπή ως μια ανήθικη πράξη ...

Σάκκουλας, 1979