Szwedzki Kopiec

Saeculum Christianum

Szwedzi, prowadząc wojnę w epoce nowożytnej poza terytorium swojego kraju, przenosili obowiązek zaprowiantowania i opłacania armii na okupowane terytorium (wojna ma się wyżywić sama). System organizacyjny poboru świadczeń był oparty na doświadczeniach z okresu wojny trzydziestoletniej, prowadzonej przez wojska Gustawa II Adolfa w Niemczech. Oprócz kontrybucji finansowych i prowiantowych, okupowane terytoria opłacały również brandskatt – wymuszoną daninę, stanowiącą zabezpieczenie zajętego terenu przed grabieżami lub zniszczeniem. Celem artykułu jest m.in. określenie miejsca brandskattu w systemie nadzwyczajnych podatków wojennych nakładanych na Rzeczpospolitą. Podstawę źródłową stanowić będzie odnaleziony w sztokholmskim Riksarkivet rejestr brandskattu z Warszawy z 1655 r.

Gazeta Wyborcza 2011.12.05, 2011

Między Oryginałem a Przekładem

Avatars of Contemporary Translators: the Copyist and the CompilerThe aim of the paper is to discuss the latest market and commercial tendencies which contribute to the development of new functions of the translator on the literary market. Based on studies by Anna Moc and Krzysztof Fordoński as well as the author’s own analysis of the latest literary translations from English into Polish, this analysis aims at describing two new roles of the translator determined by market criteria.

Studia Oecumenica

GrzeGorz ChojnaCki Wydział Teologiczny US "Oczyszczenie pamięci" jako wyraz teologii pojednania. Uwagi do wspólnego dokumentu EKD i DBK Erinnerung heilen-Jesus Christus bezeugen (2016) "Memory Healing" as Expression of Theology of Reconciliation. Comments to the Joint Document of EKD and DBK Erinnerung heilen-Jesus Christus bezeugen (2016)

Kwartalnik Filmowy, 2020

W 2020 r. minęła 100. rocznica zawarcia traktatu svalbardzkiego, na mocy którego archipelag ten przyznano Norwegii. Polska podpisała go w 1931 r. W roku następnym rozpoczęły się polskie wyprawy polarne. Ekspedycje te były związane z badaniami prowadzonymi z punktu widzenia nauk przyrodniczych, a ekipom towarzyszyli także fotografowie i/lub filmowcy. Celem artykułu jest przedstawienie, analiza i interpretacja materiału wizualnego, jaki pozostał po tych wyprawach, głównie filmowego. W tekście zostały omówione trzy produkcje z lat 30. (Wyspa mgieł i wichrów, Wśród mórz Arktyki oraz Do Ziemi Torella) stanowiące źródła z obszaru historii wizualnej. Filmy te mogą pomóc w studiowaniu historii nauki, zmian krajobrazu, historii cywilizacji oraz w analizowaniu badań polarnych itd.; są także ciekawym głosem na temat polskiej historiografii dotyczącej Arktyki. Autorzy tekstu poświęcają szczególną uwagę odnalezionemu w 2019 r. reportażowi Do Ziemi Torella (reż. Witold Biernawski). Istotną część...

Biblioteki i książki w życiu nastolatków, 2015

Maja Chacińska -doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Instytucie Skandynawistyki i Lingwistyki Stosowanej na Uniwersytecie Gdańskim. Obroniła doktorat z politologii na Wydziale Nauk Społecznych UG. Obecnie w swojej pracy dydaktycznej i naukowej zajmuje się mediami w krajach skandynawskich. Prowadzi wykłady, które obejmują historię i analizę mediów, komunikację społeczną oraz ćwiczenia z języka szwedzkiego i przekładu tekstów użytkowych. Zainteresowania naukowe: historia prasy i mediów, czytelnictwo prasy i książek, systemy medialne, media elektroniczne i edukacyjna rola mediów publicznych w krajach skandynawskich.

Ruch Literacki

Rocznik Biblioteki Naukowej PAU i PAN

Michalina Grekowicz-Hausnerowa to jedna z zapomnianych postaci lwowskiego środowiska literacko-dziennikarskiego. Urodzona w 1891 r. w Buczaczu, była córką tamtejszego inżyniera powiatowego, Józefa Grekowicza, i jego żony Kamilli z Wasylewskich 1. Na ukształtowanie jej osobowości ogromny wpływ wywarł ojciec, dowódca oddziału w powstaniu styczniowym, kierujący niefortunną wyprawą z Krakowa na teren zaboru rosyjskiego, kiedy to mimo sukcesu w potyczce pod Szklarami oddział, przezeń dowodzony, poszedł w rozsypkę i wycofał się za kordon. Przywrócenie ojcu dobrego imienia stało się jednym z życiowych celów Michaliny. Absolwentka Seminarium Nauczycielskiego Zofii Strzałkowskiej we Lwowie, nie miała do zawodu pedagogicznego najmniejszego zamiłowania. Śladem kuzyna,

2013

Pierwszy tom Tajemnice szczuczynskich krypt, T. I zawiera opracowanie architektoniczne krypt, kobiece nakrycia glowy, wstązki, szkaplerze, drewniane trumny, odziez grobowa i sposoby mumifikacji cial osob pochowanych w kryptach.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne, 2021

ŁUKASZ LUBICZ-ŁAPIŃSKI* -BIAŁYSTOK WALDEMAR FRANCISZEK WILCZEWSKI** -BIAŁYSTOK "KOMPUT KATOLIKÓW" PARAFII ŻOŁUDZKIEJ Z 1700 ROKU Streszczenie Komput katolików jest spisem wiernych należących do parafii w Żołudku (obecnie na Białorusi, obwód Grodno, rejon Szczuczyn). Rejestr podaje liczby osób w poszczególnych gospodarstwach z podziałem na wiernych dorosłychprzystępujących do sakramentu pokuty i dzieci -nieprzystępujące. Wiernych spisano według miejscowości, w których mieszkali. Dobra żołudzkie, położone na prawym brzegu Niemna, na terenie powiatu i dekanatu lidzkiego, do drugiej połowy XVI wieku stanowiły własność monarszą. Następnie, zapewne w czasie panowania Zygmunta Augusta, dobra trafiły w ręce Sapiehów. Kolejnymi właścicielami Żołudka stali się Frąckiewiczowie, majętność została wniesiona w posagu przez Annę Sapieżankę, która w 1584 r. wyszła za mąż za Michała Frąckiewicza. Na przełomie XVII i XVIII wieku -znów jako posag -Żołudek stał się własnością rodziny Tyzenhauzów. Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żołudku został ufundowany w 1490 r. przez Kazimierza Jagiellończyka. Świątynia należała do średniozamożnych i nie wyróżniała się na tle pozostałych kościołów należących do dekanatu. W 1700 r. w skład parafii wchodziły 43 miejscowości. Jedynie dwie wsie leżały na południe od Niemna. Większość była ulokowana po obu stronach rzeki Lebiody, prawego dopływu Niemna. Wsie zamieszkałe przez katolików należących do parafii w Żołudku sąsiadowały z miejscowościami o ludności unickiej. Na terenie parafii oprócz kościoła, kaplicy w Krasuli i żołudzkiego klasztoru karmelitów znajdowało się siedem cerkwi grekokatolickich, zbór ewangelicki i bożnica żydowska.