Milton's Satan

Bu çalışmamda, Thomas Hobbes'un toplumsal sözleşme anlayışını inceleyeceğim. Hobbes karmaşık dünya ilişkileri içerisinde çözüm yolu olarak daha önceden saptanmış olan öbür dünya kavramının bir benzerini yaşadığı dünyaya indirmek istemiştir. Bu nedenle dinsel olarak kurulan hiyerarşik düzeni dünyaya uydurmaya çaba göstererek sosyal bir sözleşmenin varsayımsal olarak meydana geldiğini savunmuştur.

GİYİLEBİLİR SANAT / WEARABLE ART, 2012

Bu makalede çağdaş tekstil/ lif sanatında yeni bir gelişme olarak beliren ve giderek benimsenen Giyilebilir Sanat (Wearable Art) hareketi tanımlanmakta ve bu alanda ilgiyle izlenen sanatçıların uygulamalarına yer verilmektedir. Giyinmenin örtünme ihtiyacının ötesine geçişi olarak yorumlanan giyilebilir sanat hareketinde, birey-giysi ilişkisinde sanatçı, fikir, duygu, heyecan ve form bileşiminin giysilere aktarıldığı üzerinde durularak tekstillerin elle tutulur, dokunulabilir ürünlere dönüştüğü sonucuna varılmaktadır.

Rhetoric has always had a bad reputation among philosophers. As far as we know, the first discussion of rhetoric in the history of philosophy takes place in Plato's works. Plato accuses sophistry as possessing an attitude that contains rhetoric, and thus accuses it for having almost no philosophical value. However, Plato himself uses a kind of rhetoric in some of his works too — this rhetoric can be called a ‗true rhetoric.' In this work, the notion of rhetoric is analysed considering Gorgias, Phaedrus and Republic, and it will be queried as to whether the ‗true rhetoric' of Plato is true enough. ÖZET Retorik, filozoflar arasında her zaman kötü bir üne sahip olmuştur. Bu konuda felsefe tarihindeki ilk tartışma bildiğimiz kadarıyla Platon'un eserlerinde yer almaktadır. Platon, sofistliği, retorik ihtiva eden bir yaklaşıma sahip olmakla ve dolayısıyla felsefi değere sahip olmamakla suçlamaktadır.

David Hume’un Doğal Din Üzerine Diyaloglar kitabı, başlığının da ima ettiği gibi, vahiy metinlerine başvurmadan Tanrı’nın varlığına ve niteliklerine ulaşılıp ulaşılamayacağını araştıran bir metindir. Metin boyunca, felsefe tarihinde de gördüğümüz, iki ana yaklaşımı temsil eden iki temel argüman sunulur. Bunlardan ilki, a priori yaklaşımı temsil eden kozmolojik argümandır. Diğeri ise, a posteriori yaklaşımı temsi eden zeki tasarım argümanıdır. Bu yazıda, Hume’un, diyalogdaki Philo karakteri üzerinden ortaya koyduğu, kozmolojik argümana yönelik eleştirileri ele alınıp, böyle bir argümanın neden Tanrı’nın varlığı ve nitelikleri konusunda bizi bir sonuca ulaştırmayacağı ortaya konmuştur.

Paradise Lost is the only epic of magnifiscence in English Literature. To justify the ways of God to Man” was Milton’s grand purpose. Some consider Satan to be the hero, or protagonist, of the story, because he struggles to overcome his own doubts and weaknesses and accomplishes his goal of corrupting humankind. This goal, however, is evil, and Adam and Eve are the moral heroes at the end of the story, as they help to begin humankind’s slow process of redemption and salvation. Satan is far from being the story’s object of admiration, as most heroes are. Nor does it make sense to celebrate or emulate him, as one might with a true hero. Yet there are many compelling qualities to his character that make him intriguing to readers. One source of Satan’s fascination is that he is an extremely complex and subtle character. It would be difficult, perhaps impossible, for Milton to make perfect, infallible characters such as God the Father, God the Son, and the angels as interesting to read about as the flawed characters, such as Satan, Adam, and Eve. Satan, moreover, strikes a grand and majestic figure, apparently unafraid of being damned eternally, and uncowed by such terrifying figures as Chaos or Death. Many readers have argued that Milton deliberately makes Satan seem heroic and appealing early in the poem to draw the readers into sympathizing with him against their will, so that one might see how seductive evil is and learn to be more vigilant in resisting its appeal.

ÖZET Gençlik, yaşlılık gibi kavramlar öncelikle biyolojik süreçler ve fiziksel görünümle ilintili kavramlardır. Ancak bu kavramlara yüklenen anlamlar ve kimin yaşlı kimin genç olduğunu tanımlayan değerler kültüreldir. Kültürel olarak bu durumlar tanımlanır, sınırlanır, hiyerarşik olarak toplumsal düzen içerisinde toplumsal statü ve rolleri belirlenir. Dolayısıyla gençlik, yaşlılık gibi kavramlar sosyal olarak inşa edilen kavramlardır. Bu anlamda biyolojik ve fiziksel görünümün ötesinde içinde bulunulan toplumsal özellikler ve dönemle birlikte ele alınmaları gerekmektedir. Bu çalışmada söz konusu kavramlar günümüz toplumunun özellikleri dikkate alınarak tanımlanmıştır. Bu çerçevede medyanın toplumsal gerçekliği yansıtma özelliğine atıfla medyada, özellikle yazılı basında gençlik ideali, anti-aging ve yaşlılık ile ilgili temsillerin analizi yapılmaktadır. ABSTRACT The concepts such as youth and aging, primarily, are biological and related to physical appearance. However, meanings attributed to these concepts and values that define who is young and is older are cultural. These states (being young or older) are being defined, confined, and placed

A selected bibliography of studies on Machiavelli and machiavellianism published between 2000 and 2016. This is a draft work, for comments and suggestions please write

This dissertation seeks to analyse the dual nature of Satan in John Milton’s Paradise Lost. The Introduction will first establish the standpoint of the dissertation, which views Satan as the tragic hero-villain of the epic, and it will then move to an analysis of an inherent duality evident in parts of the epic that involve features other than Satan’s character. The first chapter will analyse theories of doubling from different disciplines: philosophy, ethics, and psychology, and will apply the theories to the poem using illustrations from different parts of Milton’s epic. The first part of this chapter will focus on the Apollonian-Dionysian duality as proposed by Nietzsche in The Birth of Tragedy, the second part will debate whether or not Satan and God’s parts in the heavenly war could be justified using the Just War Theory, and the final part will analyse doubling in Freudian terms, referring to The Uncanny and The Ego and the Id. The second chapter is the core of the dissertation. It will analyse Satan’s duality in three parts. The first part will analyse Satan’s duality in terms of heroism; classical versus epic heroism, and whether he is more of a hero than a fool. It will then move to an application of Aristotle’s Poetics, to justify the term “tragic” given to him in the introduction. The second part will analyse other features of duality in Satan, namely, appearance and reality and the interior split within him. The final part is a close reading of ‘Book IV’, using this reading as an in-depth analysis of the character. This will lead to the conclusion, which uses all that has been said to determine why there may be a split in readers between love and hate for this character, thus answering the final part of the title posed by this dissertation

Bu yazıda Titius-Bode Yasası örneğinde bir doğa yasası ile sıradan bir doğru genelleme arasındaki ayrım tartışılacak. Doğa yasalarının deney verilerini derli toplu aktaran formüller olmanın dışında nitelikleri olduğu gösterilecek. Rastlantısal genelleme ve doğa yasaları arasında yaptığımız – genellikle sezgisel olan—ayrımın, söz konusu önerilerin diğer bilimsel kuramlarımızla ilişkisinde yattığı savunulacak.