Odtworzone chorągwie grunwaldzkie w Zamku Królewskim na Wawelu

Archeologia Polski, 2021

W trakcie archeologicznych badań ratowniczych na rynku w Wiązowie, pow. strzeliński, dwukrotnie (w 1992 i 2018 r.) natrafiono na pozostałości niewielkiego cmentarzyska, składające się z co najmniej 3 pochówków szkieletowych. Cechy obrządku pogrzebowego wskazują, iż były to groby przedstawicieli lokalnej społeczności celtyckiej, które należy datować na wczesny okres lateński. Niektóre ozdoby stanowiące wyposażenie prezentowanych pochówków były zapewne wytwarzane w warsztatach działających ówcześnie w centralnej części Kotliny Czeskiej. Interesujące jest również położenie grobów, które znajdowały się na obrzeżu współczesnej im osady.

2016

Publikacja dofinansowana przez Fundacje Uniwersytetu Łodzkiego oraz Katedre Historii Sztuki

Lehahayer, 2019

VelUm OrmiańSKie ze zbiOrów mUzeUm UniwerSytetU JagiellOńSKiegO Wstęp ormiańskie tkaniny liturgiczne w zbiorach polskich to przede wszystkim paramenty związane z Kościołem ormiańskokatolickim wykonane na terenie rzeczypospolitej, często z tkanin zachodniej produkcji, nieróżniące się formą od tych stosowanych współcześnie w Kościele rzymskim 1. Do nielicznej w kolekcjach 10 muzeum narodowe we wrocławiu:

2011

Tryb recenzowania artykułów zgłaszanych do "Pamietnika Słowiańskiego" Recenzowanie artykułów zgłaszanych do "Pamiętnika Słowiańskiego" ma charakter dwuetapowy. Recenzja ma formę pisemną (elektroniczną) i zawiera jednoznaczny wniosek o dopuszczeniu artykułu do publikacji lub jego odrzuceniu.

Przegląd Historyczny, 2020

The tomb and commemoration of Grand Duke Alexander Vytautas in the Vilnius cathedral in the context of the commemoration of Władysław Jagiełło (Jogaila) in the Kraków cathedral and Jagiellonian propaganda in the fourteenth–sixteenth centuries The article is a critical analysis of the burial and commemoration of Grand Duke of Lithuania, Alexander Vytautas the Great (ca 1350–1430) in the Vilnius cathedral and at the same time an attempt to revise the previous historiography dealing with the subject. The author examines the question of the location of the tomb, its original form, especially the shape and placement of the tombstone funded in 1535 by Queen Bona Sforza and made by Bernardino de Gianotis. He also discusses the commemoration of Vytautas with regard to the Jagiellons’ dynastic propaganda (in connection with the beginning of the cult of St. Casimirus) and creation of memorial sites. The author presents the hitherto unused handwritten copy of the inscription from Vytautas’ tom...

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica

Przegląd Historyczny, 2019

La narrazione pubblica come questione privata. La satira sui Cistercensi nel De Nugis Curialium di Walter Map (XII secolo

Slavia Antiqua. Rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim, 2019

2011

UNIWERSYTET JAGIELLOŃSKI, KRAKÓW W XIII wieku, zwłaszcza dzięki zyskom z IV wyprawy krzyżowej, Wenecja wyrasta na światową potęgę i w przeciągu dwóch następnych stuleci, niezależnie nawet od strasznej epidemii dżumy w 1348-1349 roku, niewielkie Dogado dochodzi do szczytu swej potęgi, jako Stato da Tera (Domini di Terraferma) zajmując ogromne terytoria na północy Półwyspu -niemal do bram Mediolanu i po Rawennę, a jako Stato da Màr panując w całym basenie Morza Śródziemnego, nad wyspami egejskimi i jońskimi, nad Cyprem, Kretą i Korfu, nad Dalmacją i Istrią (Adriatyk już w XIV wieku nazywano Zatoką Wenecką!). Pod zarządem Republiki znajdowały się liczne ziemie słowiańskie, albańskie i greckie, a miasto przyciągało zewsząd ludzi interesu i sztuki. Od 1373 roku osiedlają się w Wenecji Żydzi -niemieccy, włoscy i hiszpańscy, to tu rozwinie się intensywnie drukarstwo hebrajskie i tu, na wyspie św. Hieronima, powstanie pierwsze na świecie izolujące ich ghetto (1516). W mieście od XII wieku istnieje aktywna kolonia ormiańska, która tu właśnie wydała pierwszą drukowaną książkę w swym języku (1512). Także liczna była przynajmniej od drugiej połowy XV wieku kolonia albańska, wnosząc swój wkład do kultury tego wyjątkowego miasta. Dla Greków Wenecja, nazwana nawet "drugim Bizancjum" (określenie kardynała Bessariona), od zawsze stanowiła ulubioną przystań, i tymczasową, i stałą, zwłaszcza po ostatecznym upadku Wschodniego Imperium (1453). Wagę transportu i handlu z drugim brzegiem Ad-