Rozumowanie moralne nieletnich przestępców

Studia Paedagogica Ignatiana, 2017

2015

Od starozytności chrześcijanskiej naduzycia seksualne wobec dzieci uwazano za powazny grzech. Takze w naszych czasach pośrod najciezszych przestepstw, zarezerwowanych dla watykanskiej Kongregacji Doktryny Wiary, wymienia sie wszelkie zachowania seksualne wzgledem maloletnich oraz pobieranie, przechowywanie lub rozpowszechnianie pornografii z udzialem dzieci ponizej 14 roku zycia. Z zasady procedura rozpoczyna sie od dochodzenia wstepnego, nakazanego przez ordynariusza po uzyskaniu informacji, ktora wykazuje znamiona prawdopodobienstwa. Jeśli dochodzenie uwiarygodni zarzuty, ordynariusz jest zobowiązany poinformowac Kongregacje. Na tym etapie postepowania istnieją trzy mozliwe procedury: bezpośrednia prośba do Ojca Świetego o wykluczenie sprawcy ze stanu duchownego, dyscyplinarne decyzje administracyjne i karny proces sądowy lub administracyjny. Wlaściwe zastosowanie kanonicznej procedury karnej wydaje sie nieodzownym elementem przywrocenia sprawiedliwości i przyczynia sie do procesu...

Teksty Drugie

Tekst jest fragmentem projektu badawczego, którego rezultatem będzie książka Egoiści. Trzecia droga w kul turze polskiej lat 80. wydana w serii "Nowa Biblioteka" Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Szkice narodowej wspólnoty (a nie mniejszości czy jednostki). Elżbieta Malinowska pisała, że Solidarność jako ruch społeczny, mimo konserwatyzmu, "stworzyła jednak niezbędny fundament formowania się tożsamości feministycznej", bo "upodmiotowiła społeczeństwo, uświadamiając jednostce prawo zarówno do określania się w kategoriach indywidualnych, jak i do budowania dowolnych tożsamości zbiorowych" 86. Proponuję rozważyć przeciwną tezę: na gruncie "uniwersalnych praw człowieka", okopana na szańcach Kościoła i Narodu Solidarność stworzyła podstawę do wykluczenia kobiet i innych mniejszości jako podmiotów politycznych o własnych prawach, określając granice dopuszczalnych tożsamości zbiorowych i indywidualnych.

Biuletyn IPN, 2001

W tekście, na przykładzie jednego ze śledztw prowadzonych przez Oddziałową Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Katowicach, omówiono niektóre problemy prawne dotyczące kwalifikowania czynów określanych jako zbrodnie nazistowskie z okresu II wojny światowej i okupacji niemieckiej w Polsce wyczerpujących znamiona zbrodni zabójstwa i bezprawnego pozbawienia wolności oraz zachodzące w ramach stosowania prawa karnego problemy intertemporalne.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2024

Artykuł odnosi się do wykładni i znaczenia okoliczności obciążających i łagodzących, wpływających na sądowy wymiar kary. Okoliczności te zostały wprowadzone do Kodeksu karnego na gruncie nowelizacji powyższej ustawy z 7 lipca 2022 r., obejmującej istotne zmiany w zakresie katalogu kar, jak i dyrektyw jej wymiaru. Zagadnienie to jest nie tylko przedmiotem naukowej dyskusji wśród przedstawicieli doktryny prawa karnego materialnego, ale ponadto stanowi problem praktyczny, istotny z punktu widzenia odpowiedniego wymiaru kary. W tekście odniesiono się do wszystkich okoliczności wymienionych w art. 53 § 2a i 2b Kodeksu karnego, a także wyjaśniono konsekwencje ich zbiegu z odpowiadającymi im co do treści znamionami czynów zabronionych lub podstaw nadzwyczajnego wymiaru kary.

Wieki Stare i Nowe, 2024

Wybrane przykłady zwolnień i udziału nieletnich w kampaniach wojennych ostatnich Jagiellonów Abst ra kt: W artykule poruszono zagadnienie uczestnictwa nieletnich przedstawicieli szlachty w konfliktach zbrojnych prowadzonych w XVI wieku. Podjęto refleksję na temat kształcenia młodzieńców w rzemiośle wojennym na dworach, a także pierwszych militarnych doświadczeń i praktycznej nauki sztuki wojennej realizowanych poprzez udział w kampaniach wojennych oraz zaznajamianie się z realiami życia obozowego i trudami przemarszów. Publikacja stanowi podsumowanie analiz dotyczących obecności pacholąt w wojskach obrony potocznej oraz analizę wojskowych źródeł normatywnych omawiających zasady ich obecności w zgrupowaniu wojskowym, powierzane im zadania i regulujących odpowiedzialność za ich bezpieczeństwo i przeszkolenie. Istotny element stanowi również wskazanie wieku jako przyczyny zwolnienia od obowiązku udziału w wyprawach wojennych, co wykorzystywała szlachta w XVI wieku. S ł ow a k lu c z owe: wojskowość staropolska, pacholęta, artykuły hetmańskie, nieletni W dotychczasowej historiografii okresu staropolskiego poruszającej zagadnienia związane z konfliktami zbrojnymi dzieci i młodzież były raczej postrzegane w kategorii ofiar działań wojennych, rzadziej jako ich bierni bądź czynni uczestnicy. Należy jednak mieć na uwadze fakt, że już od młodego wieku wdrażano chłopców w rzemiosło wojenne, przekazując im wiedzę i zapewniając praktykę w tym kierunku, realizowaną w różnorodny sposób w ramach ich obecności w kręgu społeczności dworskiej, wojska zawodowego czy wreszcie pospolitego ruszenia. Niewątpliwie w renesansie kontynuowano tradycyjny, wypracowany w średniowieczu, model edukacji elit, odbywającej się co do zasady na dworach monarszych czy też magnackich lub szlacheckich 1. System dworskiego wychowania rycerskiego, 1 M. Ossowska, Ethos rycerski i jego odmiany, Warszawa 1973, s. 113. Artykuły obejmującego siedem cnót, tj. jeździectwo, władanie kopią, szermierkę, myślistwo, pływanie, grę w szachy, układanie i śpiewanie pieśni, przez Marka Plewczyńskiego został nawet przyrównany do swoistych "akademii rycerskich": "Zwyczaj wysyłania dzieci szlacheckich na dwory krewnych, sąsiadów, magnatów, dwór królewski, a nawet w sprzyjających warunkach na dwory zagraniczne, był w XVI w. szeroko rozpowszechniony. Poza ogładą, wyrobieniem zdobywali oni tam ogólne rozeznanie w sprawach publicznych, wojskowych, a nierzadko poznawali nowe metody gospodarowania. Niektórzy dostojnicy utrzymywali szkoły dworskie, a pobyt na dworach bywał wstępem w służbie patrona do dalszej kariery" 2. Służbę dworską rozpoczynali chłopcy-pacholęta (pueri adolescentes, odpowiadający średniowiecznym paziom) w wieku 7-14 lat. W tym okresie kładziono nacisk na nabycie sprawności fizycznej, obycia towarzyskiego, a także wiedzy ogólnej 3. O ile nie dysponujemy pełnymi danymi dla dworu Zygmunta I, o tyle wiadomo, że przez dwór Zygmunta Augusta przewinęło się 103 paziów, zwykle nie więcej niż kilkunastu jednorazowo 4 , podczas gdy na dworach jego żon odnotowano łącznie nieco ponad 30 chłopców 5. Około 14. roku życia, często jako pokojowcy 6 , podrostkowie mogli dostąpić zaszczytu osobistej służby u boku pana (króla, księcia bądź wysoko urodzonego szlachcica), troski o jego garderobę, a także towarzyszenia patronowi podczas wypraw wojennych, które dawały okazję do wykazania się zdolnościami. Szczególnie prestiżowe było włączenie do hufca pacholąt królewskich, co umożliwiało naukę i wychowanie u boku samego następcy tronu, a zatem również pod okiem najbardziej doświadczonej kadry dowódczej państwa. Zwieńczeniem procesu edukacji, co następowało ok. 21. roku życia, mogło być i często było wpisanie w poczet curiensorum (dworzan konnych)-kluczowej grupy w najbliższym otoczeniu mecenasa dworu, traktowane jako odpowiednik średniowiecznego pasowania rycerskiego 7. W czasach Zygmunta I stosunkowo rzadko spotykamy indywidualne przypadki pasowania na rycerza, dlatego można przypuszczać, że samo wpisanie w rejestr

Zeszyty Prawnicze, 2021

Skala fenomenu nieszczepienia dzieci w naszym kraju stale rośnie. Coraz więcej rodziców decyduje się rezygnować z poddawania swojego małoletniego dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym. Współcześnie dosyć popularne stały się także tzw. „ospa/świnka party”, które oparte są na kontakcie zdrowego dziecka z dzieckiem zakażonym chorobą zakaźną w celu jego uodpornienia. Takie praktyki niewątpliwie stanowią poważne zagrożenie dla życia i zdrowia małoletnich dzieci. W związku z tym pojawia się pytanie, czy w obecnej sytuacji epidemiologicznej takie zachowania mogą prowadzić do odpowiedzialności karnej rodziców na podstawie art. 160 §2 kk.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 2019

1. Harmonizacja i estetyzacja zła -2. Ontologiczna depotencjacja zła -3. Umoralizowanie zła -4. Pedagogizacja zła -5. A zło fizyczne?

2021

* Maria Czerepaniak-Walczak-profesor nauk humanistycznych w dyscyplinie pedagogika; zainteresowania naukowe: pedagogika ogólna, pedagogika czasu wolnego, pedagogika krytyczna i emancypacyjna.

2016

Agresja mlodych ludzi zarowno jako zjawisko spoleczne, jak i problem psychologiczny jest przedmiotem wielu analiz teoretycznych i badan naukowych. Zazwyczaj ich celem jest określenie konsekwencji zachowan agresywnych, zwlaszcza w postaci rozwoju zachowan przestepczych. Wciąz brakuje jednak opracowan empirycznych dotyczących związku zachowan agresywnych polskiej mlodziezy z czynnikami intrapersonalnymi. Glownym celem prezentowanych badan bylo określenie związku miedzy przywiązaniem, temperamentem, agresywnością a zachowaniami agresywnymi mlodych ludzi. W badaniach przyjeto wielowymiarowy model agresji Andersona i Bushmana. Do pomiaru wykorzystano Skale do badania agresywności Bussa-Perry’ego, Inwentarz przywiązania do rodzicow i rowieśnikow Armsdena i Greenberga, Skale temperamentu Bussa i Plomina oraz Kwestionariusz Mini DIA Osterman i Bjorkqvista. Grupe badaną stanowilo 120 osob w wieku 16–19 lat. Na podstawie badan mozna stwierdzic, ze dominującą cechą temperamentu u osob z wysoki...