Academia.edu no longer supports Internet Explorer.
To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to upgrade your browser.
Στον τόμο: Ε. Αυδίκος (επιμ.), Ελληνική Λαϊκή Παράδοση. Από το παρελθόν στο μέλλον, εκδ. Αλέξανδρος, Αθήνα 2014, σελ. 475-489.
Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 2007
2021
Γλωσσάρι Το Γλωσσάρι εξυπηρετεί την αποσαφήνιση βασικών όρων που χρησιμοποιούνται στην παρούσα εργασία, σύμφωνα με το εννοιολογικό περιεχόμενο που τους αποδίδεται.
2020
A thesis submitted in partial fulfilment of the requirements for the degree of Master in Education,
2017
Στόχος της διατριβής είναι η ανάδειξη της έννοιας του ανοίκειου ως επίκεντρου της κινηματογραφικής ποιητικής του Andrei Tarkovsky. Μέσα από τη λεπτομερή ανάλυση παραδειγματικών σκηνών από το έργο του σκηνοθέτη διερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους η χρήση συγκεκριμένων κινηματογραφικών μηχανισμών δίνει τη δυνατότητα σε ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά του ανοίκειου να λάβουν χωρική έκφραση. Εξετάζοντας τη φροϋδική έννοια του ανοίκειου μέσα από το πρίσμα της ανοικείωσης των Ρώσων φορμαλιστών και της μεταγενέστερης νεοφορμαλιστικής κινηματογραφικής θεωρίας, η μέθοδος που ακολουθεί η προκειμένη έρευνα για την ανάλυση των ταινιών του Tarkovsky εστιάζει στη συστηματική εξέταση των ενδοκινηματογραφικών/μορφολογικών στοιχείων που τις συγκροτούν. Μέσω της ανάλυσης συγκεκριμένων κινηματογραφικών τεχνικών που αφορούν στην αφήγηση και στο στιλ των προς ανάλυση ταινιών, εντοπίζονται οι μηχανισμοί εκείνοι που λειτουργούν ως φορείς ανοικείωσης. Σύμφωνα με τους μηχανισμούς αυτούς περιγράφονται οκτώ διαφορετικές χωρικότητες που παράγουν την αίσθηση του ανοίκειου και βάσει αυτών εξετάζονται οι πέντε τελευταίες ταινίες του Andrei Tarkovsky: Solaris (1972), Καθρέπτης (1975) , Stalker (1979), Νοσταλγία (1983) και Θυσία (1986). Συνδυάζοντας στοιχεία από τη ρεαλιστική κινηματογραφική θεωρία με θέσεις από τον πρώιμο ρώσικο φορμαλισμό και τους σοβιετικούς θεωρητικούς του μοντάζ (κυρίως το έργο του Sergei Eisenstein), υποστηρίζεται ότι ο Tarkovsky υιοθετεί μια ανοίκεια φιλμική γραφή, η οποία από τη μια μεριά φέρει σημαντικές δομικές ομοιότητες με τους φροϋδικούς μηχανισμούς του ονείρου και από την άλλη μεριά στοχεύει στην ακριβή κινηματογραφική απόδοση της πραγματικότητας. Μιας κινηματογραφικής απόδοσης που δεν θεωρεί όμως την πραγματικότητα ως κάτι δεδομένο, αλλά ως κάτι που είναι οικείο και ταυτόχρονα ξένο. Το έργο του Tarkovsky διανοίγει νέες πιθανότητες για τον κινηματογραφικό ρεαλισμό και κατ' επέκταση προτείνει καινούργιους τρόπους αναπαράστασης της πραγματικότητας. Έτσι, μέσα από την ανοικείωση των παγιωμένων τρόπων αντίληψης της υλικής πραγματικότητας, αναδιαμορφώνεται τελικά και η σχέση του θεατή με το πραγματικό.
Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 2015
2020
Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία Επιβλέπων: Δ. Σάμψων «Σχεδιασμός, ανάπτυξη και αξιολόγηση εκπαιδευτικής παρέμβασης που αξιοποιεί ένα χωρο-ευαίσθητο παιχνίδι για τη γνωριμία με σημεία τοπικού πολιτιστικού ενδιαφέροντος και την ανάδειξη της έννοιας της Πολιτότητας και του Πολίτη»
2021
The international experience is rich regarding the operation of Independent Authorities both in
Έρευνα στην Εκπαίδευση, 2017
Η αφηγηματική δραστηριότητα αποτελεί μια καθιερωμένη πρακτική αλληλεπίδρασης ανάμεσα στους ενηλίκους και τα παιδιά. Ως φαινόμενο, συνδέεται άμεσα με την ανάγκη αναπαραγωγής της πολιτισμικής κληρονομιάς και συμβάλλει στην καλλιέργεια κοινωνικής κουλτούρας. Συνήθως αναπτύσσεται στα στενά πλαίσια της οικογένειας, λόγω των ισχυρών συναισθηματικών δεσμών που διαμορφώνονται μέσα σε αυτή και συγχρόνως, αποκτά παιδευτική αξία και εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση των αντιλήψεων και των απόψεων των παιδιών σχετικά με τις πρακτικές αφηγηματικής δραστηριότητας στο σπίτι, όπως επίσης και η ανίχνευση των παραγόντων που επιδρούν ή συσχετίζονται με αυτή. Η έρευνα, που έχει δημογραφικό χαρακτήρα, βασίστηκε στο σύνολο των μαθητών που φοιτούσε τη σχολική χρονιά 2005-2006 στα δημοτικά σχολεία του νομού Φλώρινας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, σχεδόν το σύνολο των παιδιών αρέσκονται στην αφήγηση παραμυθιών από ενηλίκους στο σπίτι. Βέβαια, παρότι μέλη της οικογένειας αφηγούνταν με μεγαλύτερη συχνότητα παραμύθια στα παιδιά τους σε μικρότερη ηλικία, μόνο στα μισά περίπου από αυτά συνεχίζουν την αφηγηματική δραστηριότητα, ενώ εμφανίζονται διαφυλικές, ηλικιακές και άλλες διαφορές. Οι λόγοι απουσίας της αφηγηματικής δραστηριότητας σχετίζονται με νοησιαρχικές αντιλήψεις που έχουν εγκαθιδρυθεί από το άμεσο περιβάλλον του παιδιού στο ίδιο το παιδί, ενώ τέλος τον αφηγηματικό ρόλο μέσα στα πλαίσια της οικογένειας ασκούν κατά κύριο λόγο τα θήλεα μέλη της. Από τις αναφορές των παιδιών φαίνεται ότι οι αφηγήσεις εστιάζονται στην κλασική λογοτεχνία.
2011
Η Eλλάδα, όπως και άλλeς χώρeς της νότιας Eυρώπης, έχeι μeτατραπeί τα τeλeυταία eίκοσι πeρίπου χρόνια από χώρα προέλeυσης σe χώρα υποδοχής μeταναστών. Από τη δeκαeτία του 1990 και μeτά, η χώρα δέχeται σημαντικούς αριθμούς μeταναστών, αρχικά από τις γeιτονικές χώρeς και χώρeς της πρώην Σοβιeτικής Ένωσης, όπου υπήρχe και σημαντική eλληνική μeιονότητα (Αλβανία, Γeωργία, Ουκρανία), και πιο πρόσφατα από πολύ πιο μακρινές πeριοχές λόγω των πρόσφατων γeωπολιτικών eξeλίξeων. Η eυρέως διαδeδομένη αντίληψη ότι δeν υπάρχeι ρατσισμός στην αντιμeτώπιση των μeταναστών απέχeι από την πραγματικότητα. Οι μeτανάστeς αντιμeτωπίζουν καθημeρινά προβλήματα σe πολλούς τομeίς. Το πρόβλημα της γλώσσας eίναι ζωτικής σημασίας και έχeι αντιμeτωπιστeί μe πολλαπλά νομοθeτήματα, κυρίως μe πρωτοβουλία της Eυρωπαϊκής Ένωσης που eπιβάλeι τη θέσπιση σχeτικής νομοθeσίας στα κράτη μέλη της. Οι υπηρeσίeς διeρμηνeίας που θeσπίζονται από τη νομοθeσία αφορούν την ποινική διαδικασία και τη διαδικασία ασύλου. Αλλά οι υπηρeσί...
Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 1995
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο όρος «δίκτυα» ή «κοινωνικά δίκτυα» χρησιμοποιείται σήμερα όλο και περισσότερο από τους κοινωνιολόγους για την περιγραφή και την ερμηνεία πολλών και διαφορετικών όψεων της κοινωνικής πραγματικότητας, όπως η συγγένεια, η εξουσία, η επικοινωνία, η κοινωνικότητα των ατόμων, οι ανταλλαγές στην καθημερινή ζωή, η λειτουργία της αγοράς, η εξεύρεση εργασίας, οι οργανώσεις, οι τοπικές αστικές ή αγροτικές κοινότητες, κ.λπ. (Lin, Mardsen, 1982). Η διερευνηση των κοινωνικών δικτύων ξεκινάει στην κοινωνιολογία από τη δεκαετία του '40 για να αναπτυχθεί ουσιαστικά μετά το '60 ως μία δομική ανάλυση, η οποία θεωρεί ως δεδομένο ότι οι συμπεριφορές και οι απόψεις που εκφράζουν τα άτομα εξαρτώνται από τις δομές μέσα στις οποίες είναι ενσωματωμένα. Αντίθετα από εκείνους οι οποίοι αναλύουν τις κοινωνικές δομές και την κοινωνική πραγματικότητα χρησιμοποιώντας μόνο κατηγοριοποιήσεις (π.χ., νέοι, * Ερευνήτριες ΕΚΚΕ. ** Η συγγραφή του άρθρου αυτού πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του ελληνογαλλικού προγράμματος συνεργασίας PLATON, με θέμα Η ανάλυση των κοινωνικών δικτύων, μεταξύ του ΕΚΚΕ και του CNRS (LASMAS/Institut du Longitudinal). Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους Alain Degenne και Lise Mounier για την πολύτιμη συμβολή τους τόσο στη θεωρητική επεξεργασία όσο και στη μεθοδολογία του παρόντος άρθρου.
2011
The population movements caused by the Greek Revolution between 1821-1830 left their mark on the new Greek state. The Greek Revolution can be seen as a breach with the past, in the sense of a partial transcendence of a sense of localism and a narrow view of the world in a limited geographical and cultural space. These movements contributed to the creation of the first urban centers which would be the future cities of the new Greek state, certainly smaller in relation to other counterparts in Europe and even the Ottoman area, but albeit larger than those of the Pre-revolutionary past. The Revolution, however, can also be interpreted as a continuation, as demographic changes took place late in the 19th century, continuing pre-revolutionary trends. Large population movements had taken place in the past, during Venetian and Ottoman rule, voluntarily or involuntarily, although perhaps not with such a significant impact. The new Greek state became a pole of attraction for Greeks from the Ottoman countries, and respectively many Greek citizens sought economic opportunities in Ottoman urban centers such as Izmir and Istanbul. The contacts between the two sides of the Aegean did not stop with the formation of the new Greek State in 1830, they continued until their final cessation a century later.
HAL (Le Centre pour la Communication Scientifique Directe), 1999
Διδακτορική Διατριβή [Doctaral thesis], Πάντειο Πανεπιστήμιο , 1997
his thesis is concerned the social construction and culture of special social pockets that clustered on the urban fringe around activities of prostitution and leisure in the first half of the 20th century. This area of study is explored from the perspective of interpretive sociology and cultural anthropology based on the ethnographic example of the Lakkos, a space of differentiated social organization associated with a value system and codes of behaviour that deviate from the conventional norms of respectable society. The study explores scattered traces of urban popular culture and presents a local version of the rebetiko in a city for which are no reports of the existence of such subcultural formations. The social world of Lakkos is constituted in a particular socio-historical context, in a time when Heraklion is changing, its social organisation is transforming and the patterns of cultural behaviour and social relations are changing. The factual material on which the interpretive schemes of the study are structured comes from field research in Heraklion, Crete from March 1993 to June 1995 and consists of biographies (life stories of elderly people who were involved in the activities of the pit in the past), ethnographic observations, historiographic material, unedited texts from newspapers and magazines of the time and information from archival sources. The analysis focuses on biographical discourse and the way subjects negotiate their social conditions of existence. The biographical flashbacks, memories of subjects imbued with present purposes, are analyzed as narrative practises that constitute a social poetics for the world of Lakkos. Within the historiographical axis, unedited written sources are analyzed, the attitudes of the state apparatus and scholarly judgements on the idiosyncratic social pocket are investigated and an attempt is made to reconstruct the temporal transformation of the city in a period of rapid changes (the constructions Autonomous Crete State, the arrival of Asia Minor refuges, etc.). Περίληψη στα Ελληνικά Η διατριβή αυτή αφορά την κοινωνική συγκρότηση και το πολιτισμικό περιεχόμενο ιδιαίτερων κοινωνικών νησίδων που συστήνονται στις παρυφές της πόλης γύρω από δραστηριότητες αγοραίου έρωτα και πρακτικών ελεύθερου χρόνου στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Αυτό το πεδίο μελέτης, διερευνάται από την σκοπιά της ερμηνευτικής κοινωνιολογίας και της πολιτισμικής ανθρωπολογίας με βάση το εθνογραφικό παράδειγμα του Λάκκου, ενός χώρου διαφορικής κοινωνικής οργάνωσης συνδεδεμένου με ένα αξιακό σύστημα και κώδικες συμπεριφοράς που παρεκκλίνουν από του συμβατικούς κανόνες της ευυπόληπτης κοινωνίας. Η μελέτη καταγράφει διάσπαρτα ίχνη του αστικού λαϊκού πολιτισμού και παρουσιάζει μια τοπική εκδοχή του ρεμπέτικου σε μια πόλη για την οποία απουσιάζουν οι αναφορές για την ύπαρξη τέτοιων υποπολιτισμικών μορφωμάτων. Ο κοινωνικός κόσμος του Λάκκου συγκροτείται σε ένα καθορισμένο κοινωνικό-ιστορικό πλαίσιο, σε μια περίοδο κατά την οποία το Ηράκλειο μετασχηματίζεται, αλλάζει η κοινωνική του οργάνωση και μεταβάλλονται τα πρότυπα πολιτισμικής συμπεριφοράς και κοινωνικών σχέσεων. Το πραγματολογικό υλικό πάνω στο οποίο δομούνται τα ερμηνευτικά σχήματα της εργασίας προέρχεται από έρευνα πεδίου στο Ηράκλειο Κρήτης από τον Μάρτιο του 1993 έως τον Ιούνιο του 1995 και απαρτίζεται από βιογραφίες (ιστορίες ζωής ηλικιωμένων ατόμων που είχαν εμπλακεί στο παρελθόν σε δραστηριότητες του Λάκκου), εθνογραφικές παρατηρήσεις, ιστοριογραφικό υλικό, αποδελτιωμένα κείμενα εφημερίδων και περιοδικών της εποχής και πληροφορίες αρχειακών πηγών. Η ανάλυση επικεντρώνεται στον βιογραφικό λόγο και στον τρόπο με τον οποίο τα υποκείμενα διαπραγματεύονται τις κοινωνικές συνθήκες ύπαρξης τους. Οι βιογραφικές αναδρομές, μνήμες ανθρώπων διαποτισμένες από παροντικές στοχοθεσίες, αναλύονται ως αφηγηματικές πρακτικές που συγκροτούν μια κοινωνική ποιητική για τον κόσμο του Λάκκου και της μαγκιάς. Στο πλαίσιο του ιστοριογραφικού άξονα αναλύονται ως προς τα ιδεολογικά και κοινωνικά τους συμφραζόμενα, αποδελτιωμένες γραπτές πηγές, διερευνώνται στάσεις του κρατικού μηχανισμού και λόγιες εκφορές κρίσεων για την ιδιότυπη κοινωνική νησίδα και επιχειρείται η ανασύσταση του χρονικού του μετασχηματισμού της πόλης σε μια περίοδο ραγδαίων μεταβολών (Κρητική Πολιτεία, είσοδος προσφύγων κτλ.).
Zenodo (CERN European Organization for Nuclear Research), 2022
The 1970s has been a period of adjustment for Greek society (dictatorship, loss of half of Cyprus, economic hardship). The New Greek Cinema matured in this social context, while the Old Greek Cinema showed the biggest decline since its appearance. In the following essay, we will refer to the conditions under which the New Greek Cinema was formed. Next, we will present the developments that took place in the field of Greek cinema and the main differences between Old and New Greek Cinema. Finally, we will refer to the role of the most important directors of the period and we will analyze the film "Representation" by Th. Angelopoulos.
Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 2017
Loading Preview
Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.