Wstęp. Dlaczego „płeć awangardy”?

2017

Recenzja książki Aleksandra Wójtowicza: “Nowa Sztuka. Początki (i końce).” Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2017, ss. 28

Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN, 2014

Oddajemy do rąk Czytelników pierwszy numer półrocznika "Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN". Parezję 1 rozumiemy za Michelem Foucaultem jako wolną, otwartą, szczerą i jasną wypowiedź stanowiącą formę obywatelskiego obowiązku mówienia prawdy, wynikającego z przekonania mówcy o takiej konieczności, nawet w sytuacji, gdy jest ona dla słuchaczy niewygodna. Pismo pojawia się w momencie, gdy przez Polskę "przetacza się" dyskusja dotycząca kondycji uniwersytetu, a szczególnie sytuacji humanistyki. Ukazuje ona szerokie spektrum problemów odnoszących się do funkcjonowania nauki, jej podziałów, jakości i organizacji kształcenia, sytuacji naukowo-zawodowej pracowników uniwersytetów i szkół wyższych. Większość polskich uniwersytetów boryka się z problemami fi nansowymi, które wymuszają podejmowanie szeregu kroków pozornie uzdrawiających tę trudną sytuację, na przykład zmniejszenie liczby etatów, zwiększenie puli wymagań wobec pracowników naukowo-dydaktycznych, wprowadzanie systemu kontroli. Uniwersytety zaczynają funkcjonować jak korporacje nastawione na zysk (choć obecnie dla wielu tym zyskiem jest przetrwanie w przestrzeni społecznej, niedopuszczenie do likwidacji), stają się coraz mniej atrakcyjnym miejscem pracy dla ludzi kreatywnych, niezależnych. Wokół (w życiu politycznym, gospodarczym, relacjach międzyludzkich) znaleźć można coraz więcej dowodów na to, że wartości humanistyczne wypierane są przez rywalizację, cynizm i pozór. W tej niełatwej rzeczywistości (problemy zostały jedynie zasygnalizowane) pragniemy stać się przestrzenią upominania się o "niemodne wartości", takie jak: otwarty dialog,

DOAJ (DOAJ: Directory of Open Access Journals), 2014

zamiast wstępu. literatura polska po 1989 roku w świetle teorii Pierre'a Bourdieu Niniejszy numer Praktyki Teoretycznej w głównej mierze poświęcony został złożonej relacji między polityką a literaturą. Teksty z tytułowej części numeru są efektem współpracy Praktyki Teoretycznej z Korporacją Ha!art, i częściowo są pokłosiem konferencji "Writing Literature, Reading Society. Power, Politics and Economy in Contemporary Literary Production." zorganizowanej przez Ha!art w październiku ubiegłego roku w Krakowie. Numeru nie sposób odizolować od jego polskiego kontekstu, nie tylko dlatego, że większość spośród autorów artykułów afiliowanych jest przy polskich uniwersytetach, lecz również i przede wszystkim dlatego, że opublikowane teksty stanowią dowód tego, jak w ciągu ostatnich lat zmieniał się akademicki dyskurs o literaturze i polityce. Oprócz nich, w dziale Varia publikujemy dwa artykuły kontynuujące dyskusję z numeru "Po kapitalizmie" oraz wracamy do myśli Michela Foucaulta. Zamiast tradycyjnego wstępu przedstawiamy wstęp i wnioski przygotowanego przez zespół Ha!art raportu, "Literatura polska po 1989 roku w świetle teorii Pierre'a Bourdieu", będącego dobrym wprowadzeniem do numeru. Życzymy przyjemnej lektury! Praktyka Teoretyczna } praktyka 1(11)/2014 t e o r e t y c z n a 9 Zamiast wstępu. Literatura polska... 1 Znaczący jest już sam tytuł jednej z nielicznych polskich książek dotyczących tej tematyki -Szkice z "ziemi niczyjej", czyli z socjologii literatury autorstwa Lucyny Stetkiewicz (2009). 2 W trakcie szkoleń i spotkań zespołu badawczego słownik Pierre'a Bourdieu był zamiast wstępu. literatura polska...

2000

Wieki Stare i Nowe

Studia Paedagogica Ignatiana, 2021

Dynamika globalizacji, którą szczególnie obserwujemy w ostatnich dwóch dekadach, wymusza daleko idące zmiany w procesie edukacji, a przede wszystkim edukacji akademickiej. Cenną inspiracją do podjęcia tego typu kwestii są założenia społecznej teorii wypracowanej przez jednego z najbardziej wszechstronnych myślicieli XX wieku – José Ortegę y Gasseta. W artykule zastosowano metodę analityczno-syntetyczną literatury przedmiotu. Na wstępie przeanalizowano wartość kształcenia obywateli w aspekcie osobistym i społecznym, co – zdaniem Ortegi y Gasseta – przyczynia się w istotny sposób do budowy społeczeństwa demokratycznego. Następnie, w świetle politycznego liberalizmu autora, zostały poddane analizie między innymi idee dotyczące wolności jako kluczowe wyzwania dla edukacji obywateli.

Tarnowskie Studia Teologiczne, 2014

Pojęcie „rasy” wprowadził do słownictwa naukowego w połowie XVIII wieku francuski filozofa i matematyk Georges-Louis Leclerc, Comte de Buffon. W antropologii koncepcja ta zadomowiła się głównie dzięki pracom niemieckiego naukowca Johanna Friedricha Blumenbacha. Od początku koncepcja „rasy” wzbudzała kontrowersje wśród badaczy. Nawet sam Karol Darwin wyrażał sceptycyzm wobec używania pojęcia rasy w odniesieniu do ludzi. Wątpliwości co do naukowych podstaw typologii rasowej wyraził na początku XX wieku amerykański antropolog Franz Boas. W 1940 roku podobne wątpliwości przedstawił amerykańsko-brytyjski antropolog Ashley Montagu. W 1960 roku amerykański antropolog i genetyk Frank Livingstone na podstawie badań genetycznych poddał krytyce koncepcję ras ludzkich. Takie samo stanowisko wyrażał wybitny amerykański genetyk Teodozjusz Dobzhansky. Dobzhansky twierdził, że nie ma ras, które byłyby “odrębnymi jednostkami”. W 1970 roku, amerykański genetyk Richard Lewontin na podstawie własnych b...

Teksty Drugie, 2019

Rocznik Andragogiczny, 2015

Uniwersytet Zielonogórski O "gettoizacji" aktywności kulturalnej seniorów On "ghettoization" of cultural activity of seniors Streszczenie. Artykuł porusza problem tzw. gettoizacji aktywności kulturalnej seniorów. Polega ono na tym, że instytucje kultury, tworząc ofertę, kierują ją wyłącznie do konkretnych grup wiekowych, czyli np. tylko do dzieci lub seniorów. Uczestnicy podlegają zatem separacji i tworzy się w ten sposób "getta wiekowe". Autorka na wstępnie charakteryzuje aktywność kulturalną starszych osób w Polsce, odwołując się do badań, a następnie koncentruje się na uwarunkowaniach "gettoizacji" aktywności kulturalnej seniorów. W zakończeniu wskazuje na ryzyko, jakie niesie ze sobą separowanie grup wiekowych, a także na potrzebę zrównoważenia ofert "wygrodzonych", "na wyłączność" dla seniorów przez oferty międzypokoleniowe. Słowa kluczowe: osoby starsze, aktywność kulturalna, "gettoizacja" aktywności kulturalnej. Summary. The article discusses the problem of the so-called "ghettoization" of senior's cultural activity. It consists in the fact that cultural institutions while creating an offer direct it exclusively to some specific age groups like children or seniors. Participants are therefore separated and this creates "age ghetto." In the first part of the article the author, by referring to researches, characterizes cultural activities of older people in Poland and then focuses on the determinants of "ghettoization" of cultural activity of seniors. Finally, the author indicates the risk connected with separating various age groups and the need to balance "fenced" offers which are designed "exclusively" for seniors through more intergenerational offers.

Teksty Drugie

Grzegorz Niziołek-prof. dr hab., pracuje na Wydziale Polonistyki UJ i PWST w Krakowie. Redaktor naczelny czasopisma "Didaskalia". Ostatnio opublikował Polski teatr Zagłady (2013).