Slow science en haar erfgenamen

AGORA Magazine, 2014

Slow science won het voorbije jaar momentum in de Belgische academische wereld. De beweging is een tegenreactie op de publicatie 'rat race' en vraagt dat wetenschappers (weer) tijd nemen én krijgen om te onderzoeken en na te denken. Slow science ziet de publicatiedruk als een symptoom van de vermarkting van de universiteiten, en wil een moment van debat over de plaats van wetenschap in de maatschappij. AGORA wilde weten waar de slow science beweging in België nu staat. We nodigden twee onderzoekers uit om hier hun licht op te laten schijnen. Ben Derudder en Nick Schuermans discussieerden enkele jaren geleden in het tijdschrift 'Area' over de dominantie van het Web of Science in het wetenschapsbedrijf. We vroegen hen of slow science iets op gang bracht dat een nieuw licht doet schijnen op die discussie. Huidige protestbewegingen Schuermans: "Laat mij duidelijk zijn. Ik wil niet voorkomen als de kleinzoon, laat staan één van de vaders van slow science. Eerder raakte ik na mijn doctoraat -toen het mij duidelijk werd dat ik verder wilde gaan in de academische wereld -zoals velen een beetje gewrongen tussen enerzijds wat ik moet doen in functie van mijn academische carrière en anderzijds wat ik graag zou willen doen als wetenschapper om bij te dragen aan de samenleving. Van daaruit voelde ik een zekere verbondenheid met de slow science beweging. Deze zet hieromtrent een aantal principes uit, die voor mij grotendeels weerspiegelen wat wetenschap zou moeten betekenen in de maatschappij. Dus heb ik het manifest ondertekend, en met plezier deelgenomen aan de debatten die hier verder op ingingen. Maar de laatste tijd heb ik het gevoel dat slow science wat is afgekabbeld. De principes zijn neergelegd, maar verder gebeurt er vanuit de beweging zelf niet veel meer. Tegelijk zijn de ideeën van slow science nu ook meer mainstream geworden. Er is bijvoorbeeld Rik Torfs [rector KU Leuven] die naar de beweging verwees aan het begin van het huidig academiejaar. Het debat is dus nu minder vrijblijvend; er moeten concrete eisen op tafel komen. Daar verwacht ik veel van de Actiegroep Hoger Onderwijs." Derudder: "De Actiegroep Hoger Onderwijs is inderdaad een stuk concreter. Waar ik bij slow science wel ergens de verzuchtingen begreep, kon ik mij eerder moeilijk vinden in de principes die van daaruit werden uitgezet. Bij de Actiegroep Hoger Onderwijs ligt dat anders. Die ademt misschien nog wel de geest van slow science uit, maar vermijdt een fundamentele discussie over de rol van wetenschap in de maatschappij. Een debat over deze rol is misschien wel wenselijk, maar ik vrees dat dit weinig zaken zal opleveren waar iedereen het over eens kan zijn. De Actiegroep Hoger Onderwijs focust voornamelijk op hoe het personeelsbeleid wordt gevoerd. De druk op onderzoekers is enorm hoog, zowel in functie van de individuele carrièremogelijkheden, als door de eisen vanuit de faculteiten. Zij kaarten dit aan en vertalen het in concrete eisen. Dat slaat aan. Iedere academicus ondervindt dit in de

2010

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voorzover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikel 16B Auteurswet 1912 j° het Besluit van 20 juni 1974, Stb. 351, zoals gewijzigd bij het Besluit van 23 augustus 1985, Stb. 471 en artikel 17 Auteurswet 1912, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoedingen te voldoen aan de Stichting Reprorecht (Postbus 3051, 2130 KB Hoofddorp). Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16 Auteurswet 1912) dient men zich tot de uitgever te wenden.

2009

lange periode van de kindertijd is niet alleen een tijd van breekbare onvolwassenheid en kwetsbaarheid en niet alleen een fase van ontwikkeling die doorlopen moet worden voordat het echte schouwspel der mensheid ten tonele verschijnt. Het is de tijd waarin het menselijk brein zich kan zetten aan het werken aan taal, smaak, poëzie en muziek, met centra tot zijn beschikking die later in het leven wellicht niet meer beschikbaar zijn. Als we geen kindertijd zouden hebben en we op de een of andere manier als een kat van het zuigelingenschap naar de volwassenheid konden springen, betwijfel ik sterk of we uiteindelijk menselijk zouden zijn. Lewis Thomas, The Fragile Species 'Ik kan niet wachten tot ik groot ben! Ik ben het zat dat me altijd verteld wordt wat ik wel en niet kan doen!' Aldus Britt, een voorlijke 11-jarige, die blijkbaar genoeg had van de lange tocht naar volwassenheid en onafhankelijkheid. Zulke protesten komen vaak voor onder kinderen en adolescenten en de meeste ouders kunnen zich in hen verplaatsen aangezien zij ook ooit jong zijn geweest. Maar ouders realiseren zich, net zoals dit kind dat zal doen in de komende jaren (of zich misschien nu al realiseert), dat 11 jaar veel te jong is om aan je lot overgelaten te worden. Het duurt langer om volwassenheid te bereiken en dit heeft niet alleen te maken met de moderne samenleving. Het is een kenmerk van onze soort in het algemeen, dat buitengewoon veel heeft bijgedragen aan wie wij zijn als menselijke wezens. Wij mensen doen er vele jaren over om geslachtsrijpheid te bereiken. Primaten ontwikkelen zich over het algemeen langzaam, waarbij mensen het langzaamst zijn, aangezien we een groter deel van ons leven in de kindertijd doorbrengen dan enig ander zoogdier. Hoe kleiner de afstand van de gemeenschappelijke voorouder tot de Homo sapiens, des te langer de periode van onvolwassenheid: bij maki's ongeveer 2 jaar, bij makaken ongeveer 4, bij chimpansees ongeveer 8 en bij mensen ongeveer 15 jaar. En 15 jaar is na-

Documenta

WT. Tijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging

KWALON, 2017

Alvorens op de repliek in te gaan, moet het mij van het hart dat Beuving en De Vries (2017) hun eigen werk tekortdoen. Ze hadden kunnen stilstaan bij de positieve dingen die ik over hun boek heb gemeld, zoals de toegankelijkheid, de mooie verbindingen tussen methodologie en sociale theorie, de waardevolle hoofdstukken over interviewen, teksten, afbeeldingen en dingen, of de suggesties dat het boek waardevol kan zijn voor methodologieonderwijs.

Agora, 1988

Vechten tegen een dreigende degradatie Kennis, de nieuwe der Lage Landen grondstof In de jaren zeventig was het kerngebied van Europa in het noord-westen van het continent"gesitueerd. Dit Westeuropese kerngebied is aan veranderingen onderhevig. Het laat zich aanzien dat het gebied 'uiteengetrokken' wordt in twee afzonderlijke kerngebieden, van verschillende signatuur. We noemen ze respectievelijk de 'High Lands' en de 'Low Lands'. De algemene opvatting is dat binnen Europa een verschuiving van economische activiteiten naar het zuiden plaatsvindt. Landschappelijke en klimatologische kwaliteiten van het woonmilieu liggen mede ten grondslag aan de economische groei van de High Lands In het Alpengebled.

De Uil van Minerva

Cranium, 2013

2002

Onder de term 'wetenschappelijke communicatie' (in het Engels soms ook scholarly communiiition genoemd), verstaat men het geheel van de processen waarmee de onderzoeksresultaten van universiteiten en "ndËre instellingen meegedeeld, verspreid en gearchiveerd worden tor nut van zowel Ëuidige afs toekomstige onderzoekers. (De mondelinge mededelingen, bv6. op seminaries en congressen,.laren we hierbii-buiten beschouwing).'W'anneer we deze communicatieprocessen