"'΄Οταν οι μεταφραστές δεν είχαν όνομα "

2021

Η ανά χείρας διδακτορική διατριβή, συνιστά μια απόπειρα διερεύνησης της σχέσης μεταξύ δύο θεμελιακών εννοιών, της εκκοσμίκευσης και της εβραϊκής ταυτότητας στην Ελλάδα. Πιο αναλυτικά, η δ.δ. μέσα από την εκπόνηση μιας επιτόπιας εμπειρικής έρευνας επιδιώκει να μελετήσει, αφενός τον τρόπο με τον οποίο τα υποκείμενα της έρευνας αυτο-προσδιορίζονται όσον αφορά τη θρησκευτική τους ταυτότητα, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, και αφετέρου, επιχειρεί να διαφωτίσει τις ταυτοτικές διακλαδώσεις της μοντέρνας εβραϊκής ταυτότητας, σε σχέση με την ευρύτερη ελληνική κοινωνία.Στην παρούσα διατριβή, οι σύγχρονες κοσμικές όψεις της ελληνο-εβραϊκής ταυτότητας διερευνώνται στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο και πιο ειδικά, στο πλαίσιο της εκκοσμικευμένης, τοπικής ελληνικής κοινωνίας. Η έρευνα εστιάζει συγκριτικά στις πόλεις: Των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας και του Βόλου, εφόσον, η αντίληψη μιας ενιαίας εθνο-ιουδαϊκής ταυτότητας και εν προκειμένω της σεφαραδίτικης, δηλαδή της ισπανο-εβραϊκής είναι...

2013

Μετονομασίες οικισμών στην περιοχή της Φλώρινας στις αρχές του 20 ού αιώνα: ιστορικές αναγνώσεις Περίληψη Στην «αρχαιολογία της γνώσης» ο Foucault, επιχείρησε μια στρωματογραφική προσέγγιση του ιστορικού νοήματος και ανέδειξε την ιστορικότητα, την αναδρομικότητα, την επιλεκτικότητα και τη σχετικότητα των εννοιολογικών κατασκευών, των κοσμοθεωρήσεων και των περιγραφικών αποφάνσεων αίροντας την ψευδεπίγραφη αναφορικότητα (Foucault, 1987 στο Κόκκινος, 2003:240-241). Στο πεδίο αυτό η ιστορική μνήμηκαι η χρήση της γλώσσας αποδίδουν εμπειρίες και βιώματα απλών ανθρώπων, την καθημερινότητα και την συνάρτησή τους με την ιστορία: έτσι η μνήμη μέσω ανάκτησης της βιωμένης εμπειρίας μετασχηματίζεται σε νέα μορφή συνείδησης (Λιάκος, 2011: 360-367). Για τους παραπάνω λόγους επιλέχθηκε πέρα από την παραδοσιακή, αρχειακή, ιστορική έρευνα, η προφορική ιστορία και η συλλογή συνεντεύξεων. Η ευρύτερη ιστορική έρευνα που εκπονήσαμε αφορά στη διαδικασία μετονομασίας των τοπωνυμίων στην ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας κυρίως την περίοδο 1926-1928: για την επίτευξη της μετονομασίας στρατεύτηκε ο κρατικός μηχανισμός, από την κορυφή της διοικητικής ιεραρχίας μέχρι τον απλό χωροφύλακα ή το δάσκαλο. Αντίθετα απ' ό,τι ισχυρίζεται η κυρίαρχη ιστοριογραφία, η περίοδος της μεταξικής δικτατορίας δεν αποτέλεσε τη μοναδική εποχή δίωξης του «τρισκατάρατου ξενικού ιδιώματος», αλλά την κορύφωση μιας πολιτικής που κράτησε δεκαετίες (Κωστόπουλος, 2008). Βασική αρχειακή πηγή για την καταγραφή των τοπωνυμίων, αλλά και για τις αποφάσεις των μετονομασιών, αποτέλεσε το έγγραφο του Υπουργείου των Εσωτερικών και 1 Υποψήφια διδάκτωρ στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας 2 Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας 214 της Τοπικής Αυτοδιοίκησης «Στοιχεία Συστάσεως και Εξελίξεως των Δήμων και Κοινοτήτων», Αθήνα: 1961. Τα παραπάνω στοιχεία διασταυρώθηκαν με τον δεύτερο τόμο της μελέτης «Γεωγραφική και Διοικητική Εξέλιξις της Ελλάδος, 1821-1971» του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, με κατάσταση της Νομαρχίας Φλωρίνης που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Έλεγχος» στις 5/4/1929, αλλά και από την ηλεκτρονική βάση δεδομένων του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, «Μετονομασίες των οικισμών της Ελλάδας». Σκοπός της μελέτης είναι η επικαιροποίηση του ιστορικού ζητήματος της μετονομασίας μέσω της προφορικής ιστορίας με επιτόπια έρευνα. Μέθοδοι: χρησιμοποιήθησαν ανοικτές συνεντεύξεις/ προφορικές μαρτυρίες από μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες κατοίκων της περιοχής για την συλλογή του υλικού και διαγλωσσική-σημειωτική ανάλυση, που εφαρμόζουμε στα τοπωνύμια.

2017

Στόχος της διατριβής είναι η ανάδειξη της έννοιας του ανοίκειου ως επίκεντρου της κινηματογραφικής ποιητικής του Andrei Tarkovsky. Μέσα από τη λεπτομερή ανάλυση παραδειγματικών σκηνών από το έργο του σκηνοθέτη διερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους η χρήση συγκεκριμένων κινηματογραφικών μηχανισμών δίνει τη δυνατότητα σε ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά του ανοίκειου να λάβουν χωρική έκφραση. Εξετάζοντας τη φροϋδική έννοια του ανοίκειου μέσα από το πρίσμα της ανοικείωσης των Ρώσων φορμαλιστών και της μεταγενέστερης νεοφορμαλιστικής κινηματογραφικής θεωρίας, η μέθοδος που ακολουθεί η προκειμένη έρευνα για την ανάλυση των ταινιών του Tarkovsky εστιάζει στη συστηματική εξέταση των ενδοκινηματογραφικών/μορφολογικών στοιχείων που τις συγκροτούν. Μέσω της ανάλυσης συγκεκριμένων κινηματογραφικών τεχνικών που αφορούν στην αφήγηση και στο στιλ των προς ανάλυση ταινιών, εντοπίζονται οι μηχανισμοί εκείνοι που λειτουργούν ως φορείς ανοικείωσης. Σύμφωνα με τους μηχανισμούς αυτούς περιγράφονται οκτώ διαφορετικές χωρικότητες που παράγουν την αίσθηση του ανοίκειου και βάσει αυτών εξετάζονται οι πέντε τελευταίες ταινίες του Andrei Tarkovsky: Solaris (1972), Καθρέπτης (1975) , Stalker (1979), Νοσταλγία (1983) και Θυσία (1986). Συνδυάζοντας στοιχεία από τη ρεαλιστική κινηματογραφική θεωρία με θέσεις από τον πρώιμο ρώσικο φορμαλισμό και τους σοβιετικούς θεωρητικούς του μοντάζ (κυρίως το έργο του Sergei Eisenstein), υποστηρίζεται ότι ο Tarkovsky υιοθετεί μια ανοίκεια φιλμική γραφή, η οποία από τη μια μεριά φέρει σημαντικές δομικές ομοιότητες με τους φροϋδικούς μηχανισμούς του ονείρου και από την άλλη μεριά στοχεύει στην ακριβή κινηματογραφική απόδοση της πραγματικότητας. Μιας κινηματογραφικής απόδοσης που δεν θεωρεί όμως την πραγματικότητα ως κάτι δεδομένο, αλλά ως κάτι που είναι οικείο και ταυτόχρονα ξένο. Το έργο του Tarkovsky διανοίγει νέες πιθανότητες για τον κινηματογραφικό ρεαλισμό και κατ' επέκταση προτείνει καινούργιους τρόπους αναπαράστασης της πραγματικότητας. Έτσι, μέσα από την ανοικείωση των παγιωμένων τρόπων αντίληψης της υλικής πραγματικότητας, αναδιαμορφώνεται τελικά και η σχέση του θεατή με το πραγματικό.

Μακεδονικά, 1992

2020

2011

Η Eλλάδα, όπως και άλλeς χώρeς της νότιας Eυρώπης, έχeι μeτατραπeί τα τeλeυταία eίκοσι πeρίπου χρόνια από χώρα προέλeυσης σe χώρα υποδοχής μeταναστών. Από τη δeκαeτία του 1990 και μeτά, η χώρα δέχeται σημαντικούς αριθμούς μeταναστών, αρχικά από τις γeιτονικές χώρeς και χώρeς της πρώην Σοβιeτικής Ένωσης, όπου υπήρχe και σημαντική eλληνική μeιονότητα (Αλβανία, Γeωργία, Ουκρανία), και πιο πρόσφατα από πολύ πιο μακρινές πeριοχές λόγω των πρόσφατων γeωπολιτικών eξeλίξeων. Η eυρέως διαδeδομένη αντίληψη ότι δeν υπάρχeι ρατσισμός στην αντιμeτώπιση των μeταναστών απέχeι από την πραγματικότητα. Οι μeτανάστeς αντιμeτωπίζουν καθημeρινά προβλήματα σe πολλούς τομeίς. Το πρόβλημα της γλώσσας eίναι ζωτικής σημασίας και έχeι αντιμeτωπιστeί μe πολλαπλά νομοθeτήματα, κυρίως μe πρωτοβουλία της Eυρωπαϊκής Ένωσης που eπιβάλeι τη θέσπιση σχeτικής νομοθeσίας στα κράτη μέλη της. Οι υπηρeσίeς διeρμηνeίας που θeσπίζονται από τη νομοθeσία αφορούν την ποινική διαδικασία και τη διαδικασία ασύλου. Αλλά οι υπηρeσί...

2017

Οι ευρωπαϊκές εξερευνήσεις σηματοδοτούν μια νέα εποχή παγκόσμιων γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων και αλληλεπιδράσεων. Η ευρωπαϊκή επέκταση συνοδεύτηκε από ένα μεγάλο όγκο ταξιδιωτικών αφηγήσεων που λειτούργησαν σαν πηγές πληροφόρησης, τροφοδοτώντας τη λόγια γραμματεία ή/και τη ρητορική της εποχής. Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στα πρώιμα στάδια της αγγλικής επέκτασης και τον τρόπο που ένας πρωτοπόρος, ο Captain John Smith, την αποτυπώνει στις ταξιδιωτικές του αφηγήσεις. Βασικός στόχος είναι μέσα από τα κείμενα αυτά να διερευνηθεί το πώς λειτούργησε το παράδειγμα της Ισπανίας για την αγγλική επέκταση και ο πολλαπλός ρόλος της ταξιδιωτικής αφήγησης.

HAL (Le Centre pour la Communication Scientifique Directe), 1999

2021

The present paper aims to study stereotypes and prejudice in a multicultural society from the perspective of educationalists towards the Muslim minority of Thrace. Furthermore, it makes reference to sensitive social issues that have to do with national conscience and beliefs of preschool educators as far as minority population is concerned. A basic aim is the diminishing of inequality and prejudice as well as the acceptance of a multicultural context. The survey was carried out using qualitative methods and data were analyzed using thematic analysis. The sample exclusively contains women preschool teachers in the area of Alexandroupolis, who were asked through semi-structured interviews to answer questions regarding the Muslim minority of Thrace. Answers are based on their own experiences and their ideologies. Research is connected with the educational procedure, due to the specific sample used, as well as with the plan of the interview that incorporates questions that regard the educational as well as the social context.

Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 2017

Στόχος του άρθρου αυτού είναι η ανάλυση της κατασκευής της έννοιας της «νέας πολιτικής ταυτότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης». Ως παραδειγματικό πλαίσιο συγκρότησης της έννοιας αυτής εξετάζεται η ειδησεογραφική κάλυψη του κινήματος της «αντιπαγκοσμιοποίησης» και, πιο συγκεκριμένα, οι διαδηλώσεις που έγιναν γνωστές ως «Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά του Καπιταλισμού» και οι οποίες απασχολούν τα MME από το τέλος της δεκαετίας του 1990 έως σήμερα. Με αφετηρία τη θεωρία του καθοριστικού ρόλου των MME στην κοινωνική κατασκευή της πραγματικότητας και με βάση τον θεωρητικό στοχασμό γύρω από τα νέα κοινωνικά κινήματα, τις συλλογικές ταυτότητες και την πολιτική δράση στη μετανεωτερικότητα, αναζητούνται το σημασιοδοτικό σύστημα και οι αφηγηματικές δομές του ειδησεογραφικοΰ λόγου του αθηναϊκού Τύπου που, μέσω των αναπαραστατικών του πρακτικών, συντελεί στην κατασκευή της έννοιας «της νέας πολιτικής ταυτότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης».

2005

2019

Στην εποχή της Οικουμενικής Κινήσεως, το ζητούμενο της ενότητας του πολύ-διηρημένου χριστιανικού κόσμου συσχετίζεται με το φιλόδοξο εγχείρημα της αναδόμησης της Εκκλησίας. Στο πλαίσιο αυτό, εκ μέρους των Ορθόδοξων θεολόγων που συμμετέχουν στην εν λόγω Κίνηση, συχνά διατυπώνεται η θεώρηση ότι δεν υπάρχει ακριβής ορισμός του όρου «Εκκλησία» και ότι ουδείς γνωρίζει που βρίσκονται οντολογικώς τα όρια της Εκκλησίας. Η σύγχρονη αυτή εκκλησιολογική θεώρηση βρίσκει σαφώς αντίθετο τον άγιο Νεκτάριο, Επίσκοπο Πενταπόλεως, αφού σύμφωνα με τον ίδιο ο όρος «Εκκλησία» δεν είναι κάτι που δεν ορίζεται ή δεν μπορεί να κατανοηθεί και να οριοθετηθεί, ούτε είναι κάτι αόρατο με φαντασιακές προεκτάσεις και εκτιμήσεις, που αναμένουν οι Χριστιανοί να οικοδομηθεί εις τρόπον ώστε να γίνει ορατό στο μέλλον. Ειδικότερα, κατά τον άγιο Νεκτάριο, η Εκκλησία είναι ορατό θείον θρησκευτικό σύστημα, το οποίο ιδρύθηκε από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και εγκαινιάστηκε διά της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος κατά την η...

2011

The population movements caused by the Greek Revolution between 1821-1830 left their mark on the new Greek state. The Greek Revolution can be seen as a breach with the past, in the sense of a partial transcendence of a sense of localism and a narrow view of the world in a limited geographical and cultural space. These movements contributed to the creation of the first urban centers which would be the future cities of the new Greek state, certainly smaller in relation to other counterparts in Europe and even the Ottoman area, but albeit larger than those of the Pre-revolutionary past. The Revolution, however, can also be interpreted as a continuation, as demographic changes took place late in the 19th century, continuing pre-revolutionary trends. Large population movements had taken place in the past, during Venetian and Ottoman rule, voluntarily or involuntarily, although perhaps not with such a significant impact. The new Greek state became a pole of attraction for Greeks from the Ottoman countries, and respectively many Greek citizens sought economic opportunities in Ottoman urban centers such as Izmir and Istanbul. The contacts between the two sides of the Aegean did not stop with the formation of the new Greek State in 1830, they continued until their final cessation a century later.

Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, 1988

Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Φιλοσοφική. Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, 2015

Όπως αποδείχθηκε από την εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων, η Σασανιδική αυτοκρατορία λειτούργησε ανά τους αιώνες ως ασπίδα προστασίας για τη Δύση από τις εισβολές βαρβάρων και αυτό φαίνεται πως είχαν συνειδητοποιήσει σχεδόν όλοι οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες, μετά τον Ιουλιανό. Στο τέλος του έκτου αιώνα γίνεται φανερό πως μια καινούργια εποχή ξεκινούσε για τις σχέσεις των δύο μεγάλων δυνάμεων του τότε κόσμου. Ο πόλεμος που ξεκίνησε ο Χοσρόης Β΄, με πρόσχημα τη δολοφονία του αυτοκράτορα Μαυρικίου και της οικογενείας του, "λυτήριος γέγονε τῆς Ρωμαίων τε καὶ Περσῶν εὐπραγἰας". Μετά το θάνατο του Χοσρόη Β΄ όμως και το τέλος του μεγάλου βυζαντινοπερσικού πολέμου, είναι φανερή η ικανοποίηση των Βυζαντινών, όχι τόσο για τη νίκη, όσο για το γεγονός ότι επανήλθε η προτέρα μεταξύ των δύο δυνάμεων ισορροπία. Αυτή η ικανοποίηση εμφανίζεται στην επιστολή του υιού του Χοσρόη Β΄, Σειρόη, προς τον αυτοκράτορα Ηράκλειο, η οποία ασφαλώς εκφράζει τις κοινές απόψεις για την παγκόσμια πολιτική τάξη και κυριαρχία της οικουμένης: «…ἵνα μεθ’ὑμῶν τοῦ βασιλέως Ρωμαίων καὶ ἀδελφοῦ ἡμῶν καὶ τῶν λοιπῶν ἐθνῶν καὶ ἑτέρων βασιλίσκων τῶν κύκλῳ ὄντων τῆς ἡμετέρας πολιτείας ἐν εἰρήνῃ καὶ ἀγάπῃ διάγωμεν». Ο κόσμος μοιράζεται και πάλι μεταξύ των δύο αυτών μεγάλων δυνάμεων (πολιτειῶν),όλοι δε οι υπόλοιποι ηγεμόνες (βασιλίσκοι) και τα κράτη, οφείλουν να περιβάλλουν ως δορυφόροι τη δική τους παγκόσμια τάξη και ηγεμονία. Δυστυχώς για το Βυζάντιο η παγκόσμια αυτή τάξη έμελλε σύντομα να καταρρεύσει.