Tepecik ve Yukarı Fırat Havzası MÖ 3. Binyıl Yerleşmeleri

Ege Arkeoloji Dergisi, 2022

Bu makalede Anadolu kökenli, MÖ 3. binyıla tarihlenen yayını yapılmış 22 adet minyatür araba teknik özellikleri, koşum hayvanları ve işlevlerine bağlı olarak değerlendirilmiştir. Söz konusu arabalar MÖ 3. binyıla tarihlendirilmesine rağmen arkeolojik kazılarda Kalkolitik Dönem'e tarihli buluntular da ele geçmiştir. Ayrıca henüz yayını yapılmamış ya da sadece tekerlekleri bulunmuş MÖ 3. binyılın minyatür araba örnekleri de mevcut olup onlar bu makaleye dâhil edilmemiştir. Anadolu'da ele geçen minyatür arabalar ağırlıklı olarak Güneydoğu Anadolu bölgesinden gelmektedir. Anadolu kökenli bazı arabaların ise geliş yeri belirsizdir. Pişmiş toprak ve metalden (bakır ya da tunç) yapılmış olan bu arabalar siperlikli, siperliksiz ya da üstü kapalı formda kasalı, çoğunluğu dört tekerlekli ve bir çift koşum hayvanına sahiptirler. İki tekerlekli örnekler az sayıdadır. Minyatür arabaların koşum hayvanı genellikle bir çift boğadır. Ancak, nadir de olsa at da görülmektedir. Metal arabaların yapım tekniğinde iki farklı yöntem bulunmaktadır. İlk yöntem döküm, ikinci yöntem ise araba parçalarının her birinin tek tek yapıldıktan sonra birleştirilmesidir. Bu makalede MÖ 3. binyıla ait Anadolu kökenli minyatür boyutta arabalar toplu bir şekilde değerlendirilerek bu konuda gelecekte yapılacak çalışmalara katkıda bulunmak amaçlanmıştır.

Adalya, XVI, 31-48 (2013), 2013

nun yetifltirmifl oldu¤u -kendi deyimiyle-"üçüncü nesil"i içinde yer almak kuflkusuz benim için büyük bir flanst›r. Bu flans, bilime olan nesnel yak-lafl›m› ve hiç tükenmeyen keflfetme heyecan› ile daima bize örnek olacak olan Altan Hoca'n›n arkeoloji ö¤retisine zamansal olarak yetiflmektir… Hocam, tüm emekleriniz için size sonsuz teflekkürlerimi sunar ve arma¤an kitab›n›za bir makale ile kat›lman›n benim için onur oldu¤unu belirtmek isterim… Girifl Bat› Anadolu'da yer alan Yukar› Menderes Havzas›'n›n büyük bir k›sm› bugün Denizli ili Çivril ilçesi s›n›rlar› içinde kalmaktad›r (Bkz ). Havza, da¤larla ve platolarla çevrili olmas›n›n yan› s›ra içerisinde genifl Çivril ve Baklan ovalar›n› bar›nd›rmaktad›r. Bu anlamda izole bir co¤rafya olan 1 bölgenin, en önemli su kayna¤› Büyük Menderes Nehri ve Ifl›kl› Gölü'dür. Oldukça genifl bir alan› sulayan Büyük Menderes nehri ve kollar›, bölgenin verimli bir yaflam alan› olmas›n› sa¤lamaktad›r. Ay-n› zamanda, bölgenin do¤usunda, güneyinde ve bat›s›nda yer alan do¤al geçitler, bölgeyi ‹ç Anadolu, Akdeniz ve Bat› Anadolu aras›ndaki ulafl›m yollar›n›n kesiflti¤i önemli bir kavflak haline getirmektedir. 2 Bütün bu do¤al ve stratejik unsurlar Yukar› Menderes Havzas›'n›n Neolitik Dönemden itibaren sürekli iskân alan› olarak tercih edilmesine ve buna ba¤l› olarak da önemli bir kültür bölgesi haline gelmesine sebep olmufltur. M.Ö. 2. Biny›lda, Yukar› Menderes Havzas›'n›n dâhil oldu¤u Bat› Anadolu'daki siyasi ve sosyo-ekonomik yap›lanmaya iliflkin ilk yaz›l› verileri Hitit metinleri sunmaktad›r. 1 Araflt›rma alan› kuzeyde, Akda¤ (2444 m), kuzeybat›da Bulgaz Da¤›, do¤uda Bozda¤ ve Deliktafl tepesi, ve bat›s›nda Banaz kanyonunun yer ald›¤› plato (900-1000 m) ile çevrelenmifltir. 2 Bölgenin, kuzeydo¤usunda Sand›kl›-Afyon eski kervan yolu, kuzeyinde Uflak'a ve dolay›s›yla Smryna'ya uzanan yol, do¤uda göller yöresine aç›lan yol yer almaktad›r. Sözü edilen yollar, güneyde Denizli ve Ayd›n üzerinden k›y› bölgelere uzanmaktad›r. 3 Arzawa ad›na ilk kez 1902 y›l›nda, M›s›r'da gerçeklefltirilen kaz›lar sonucunda tespit edilmifl olan El-Amarna Mek-

Erzincan Tarihi, 2020

Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi, 2014

Bu çalışmada, tahrir defterleri kaynak olarak kullanılmak suretiyle XVI. yüzyılda Hama Sancağı'nın nahiye ve köyleri ile buralarda oturan kırsal nüfus tespit edilmeye çalışılmıştır.

2019

Göndereceğiniz bildiri metinlerinin aşağıda belirtilen kurallara uygun olarak gönderilmesi, kitabın zamanında basımı ve kaliteli bir yayın hazırlanması açısından önem taşımaktadır. Bildirilerin yazımında kitaptaki sayfa dü zeni esas alınarak; * Yazıların A4 kağıda, ü stten 5.5 cm. alttan 5 cm. soldan 4.5 cm. sağdan 3 cm. lik bir boşluk bırakılarak, 10 punto ile, bir satır aralığı olacak şekilde, Times New Roman fontu ile en fazla 10 sayfa yazılmalı, * Başlık 14 punto, bü yü k harf ve bold olacak şekilde yazılmalı, * Bildiri sahiplerinin isimleri başlığın altında, sağ ü stte yer almalı, alt alta sıralanmalı ve unvan kullanılmamalı, * Metinde ana başlıklar bü yü k harflerle ve italik, alt başlıklar, baş harfleri bü yü k ve italik olarak yazılmalı, * Metin içinde geçen yabancı sözcü k ve terimler, örneğin "in-situ" italik olarak yazılmalı, * Metin içinde Milattan Önce gibi çok alışılagelmiş kısaltmalar dışında kısaltma kullanılmamalı, Milattan Önce ve sonra kısaltması: M.Ö., M.S. Erken Tunç Çağı: ETÇ olarak kullanılmalıdır. * Bölge adlarının ilk harfleri, aynı şekilde yer, coğrafya ve kurum adlarının ilk harfleri bü yü k yazılmalıdır. Örneğin: Doğu Anadolu, Yakın Doğu, Avrupa, Akdeniz Bölgesi, Dicle Nehri, Ankara Üniversitesi, Tü rk Tarih Kurumu gibi. * Ölçü ve ağırlıklar m. cm. mm. lt. gr. şeklinde yazılmalı, * Dipnotlar metnin altında ve metin içinde numaraları belirtilerek, 8 puntoda yazılmalı, * Dipnot ve kaynakçada (bibliyografya) kitap ve dergi isimleri italik yazılmalı, * Harita, çizim ve resimler 15 adetten fazla olmamalı, fotoğraflar JPG veya TlFF olarak gönderilmeli, gönderilen resimlerin çözü nü rlü ğü nü n en az 300 pixel/ınch olmalı, * Çizimlere (Çizim: 1), resimlere (Resim: 1), haritalara (Harita: 1) olarak alt yazı yazılmalı ve kesinlikle levha sistemi kullanılmamalı, * Yayım için telif anlaşması gerektiren Googleearth gibi görseller kullanılmamalı, * Bildirilere, ilk sayfanın altında, dipnotlardan önce bü tü n yazarların mutlaka isim, unvan, e-mail ve yazışma adresi yazılmalıdır. Yayınlanacak bildiri sayışının artması, kitapların zamanında basımını gü çleştirdiğinden, bildirilerinizin sempozyum sırasında teslim edilmesi ya da en geç 1 Ağustos tarihine kadar,

2018

Neolithic period consists of a cultural pack that human civilization transformed in many ways. In literature, researches about Neolithic were mainly on agriculture. This much important period in human civilization must be studied by other disciplines as sociology, anthropology, art history, architecture, and others. For an architectural research, Neolithic must be divided into chapters as “agriculture”, “ceramic”, and as the focus “architecture”. Agriculture emerged independently in several centers of the planet. Near East, where includes Anatolia, is the oldest and most systemically researched center also with the largest cultural impact area. Ceramic, or pottery in other word, evaluated in literature as not a simple invention but a symbolic tool for agricultural production. Therefore, Near East Neolithic is researched on two chapters as “Pre-Pottery Neolithic” and “Pottery Neolithic”. And for architecture, there are two types in Neolithic; residences and public structures. Residences evolved from circular plantype to rectangular through the Neolithic. Public structures, on the other hand, were large in volume, constructed with special material and technique, and decorated with lots of symbolic features. Anatolian Neolithic is divided into two sub-zones as “Southeast Anatolia” and “Central Anatolia” in literature. Southeast Anatolia have common features with the traditional Fertile Crescent sub-zone of Near East, but Central Anatolia is almost unique in many ways and especially in architecture. Prominent Neolithic findspots in Anatolia are Göbeklitepe and Çayönü from Southeast Anatolia and Aşıklıhöyük and Çayönü from Central Anatolia. Göbeklitepe comes front with being the oldest known ceremonial architecture sample and displaying unexpected features for Neolithic culture, Çayönü with exhibiting all stages of plantype transformation in different layers, Aşıklıhöyük with being the oldest known sample for unique “honeycomb” architecture of Central Anatolia in both form and interlayer structural continuity, and Çatalhöyük with being a proto-city with all features rather than a simple agricultural village. Restitutions are remarkable within the researches about these prominent Neolithic Anatolian findspots. Restitution is, in short words, displaying a historical condition of structures via architectural expression techniques as drawings, models, or computer models with the help of scientific data from the researches. Much of the current restitutions prepared for these Anatolian findspots seem unparallel with the researches. They must be based heavily on personal predictions. Therefore, these restitutions must be criticized according to scientific data from these researches. In addition, restitutions more accurate with these researched must be prepared. For this purpose, in the first chapter literature summary, and the aim and hypothesis of the thesis were given. In second chapter, Neolithic period was analysed through agriculture, ceramic, and architecture. In third chapter, prominent Neolithic findspots in Anatolia were studied on architectural ground. In fourth chapter, existing restitutions of those findspots were criticized according to scientific data in hand as excavation reports. In fifth and final chapter, most accurate restitutions for those findspots matching with the scientific data were drawn.

Arkeoloji ve Sanat, 2024

Arkeoloji Sanat Yay. Tur. San. Tic. Ltd. Şti. adına Sahi bi ve ya yın yö net me ni M. Ne zih Başge len So rum lu ya zı iş le ri mü dü rü M. Ne zih Başge len İda ri yöne tim Se ma Baş gelen Baş editör M. Ne zih Başge len Editör Özgür Yılmaz İngilizce ve Almanca redaksiyon Nilgün Cön Fransızca redaksiyon Eric Luc Jean Uygulama Ser dar Kıran

Journal of Turkish Studies, 2017

Mâniler; Anadolu insanını duygularını, değer yargılarını, beklentilerini geleneğini, serzenişlerini en sade biçimiyle anlattığı türlerden biridir. Bu araştırmada Kütahya mânileri üzerine yapılan çalışmalardan hareketle, yerleşim yeri adları üzerine bir inceleme yapılmıştır. Araştırmada toplam 99 mâni, şekil, içerik, ağız özellikleri açısından incelenmiştir. Mâni konusunda yapılmış olan akademik çalışmalardan da faydalanılarak aynı kalıp üzerine söylenen maniler üzerine de durulmuştur. Mâni söyleyicisi yaşadığı bölgenin özelliklerini, tarihi unsurlarını, sosyal hayatını, kültürel değerlerini ve yaşadığı yerin adını metinde yansıtır. İcra ortamının yakınlığı sebebiyle ortak kalıplar şeklinde oluşan mânilerin birbirlerine yakın yerleşim yerlerinde aynen tekrarlandığı söylenebilir. Halk Edebiyatı metinlerinin en önemli özelliklerinden birisinin çeşitlenme özelliği olduğu göz önüne alınacak olursa bu benzerliğin doğal olduğu söylenebilir. Anonim Halk Edebiyatı türleri içerisinde en eski türlerden olan mâniler söyleyişi kolay olduğu için her ortamda ve konuda söylenebilir. Kütahya yöresi manilerinde değişik yerleşim adlarının isimleri geçmektedir.

ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2021

Tumuli, one of the grave monuments of antiquity, are important archaeological artifacts that enable us to understand the architecture and socio-economic structure of the period and civilization in which it was built, together with the architecture of the tomb chamber and the gifts presented to the tomb owner. It is very difficult to seize these structures, which have become favorite places of treasure hunters since the time they were built, due to the valuable gifts, presented to the grave owner It is not possible to excavate all of the tumuli detected in the survey Many of them can only be intervened after they are robbed. Tepecik Tumulus, which is the subject of the study, is one of them. Although it has been robbed, it has been able to preserve largely managed to maintain its architectural form. Considering that there are many tumuli in Samsun and its surroundings, the number of tumuli that can be excavated does not exceed the fingers of one hand. In this context, Tepecik Tumulus provides important information about the burial customs and technology of the region with both the architectural form of the burial chamber and the finding Hellenistic tumuli; it consists of two parts, a tomb chamber and an anterior chamber, and these rooms are entered by a dromo The grave chambers are made of cutting stone and covered with a barrel vault cover. Dromos entrances are generally east oriented. The ceramics found in the tumulus consist of flattened rimmed deep bowls, short necked jars, monochrome and polychrome painted amorph Fine-walled, high technical and artistic workmanship, the characteristic pieces that we can call "Fine Ware" are pink, cream, light cream, off-white and light, pinkish brown paste, lined in the color of the paste and well burnished. Some of these pottery are decorated and some are undecorated. Considering the pottery and the architecture as a whole, it is thought that the tomb structure was built in the 2nd century BC.