Zorgeloos plezier

Stel, 2021

Tijdschrift over cultuur & criminaliteit, 2017

Tsg - Tijdschrift Voor Gezondheidswetenschappen, 2007

is monsterlijk. Monster is inderdaad een gepast woord. Het monstrum duidt op een buitengewoon feit dat men kan begrijpen als een waarschuwing van de goden, als onheilspellend teken van goddelijk ongenoegen, 1 en meer algemeen als alles wat buiten de natuur valt, dit wil zeggen, afwijkt van het normale. Zo bijvoorbeeld zijn dubbele bloemen monsters. 2 Aldus Cicero, komt het woord monstrum van het werkwoord monstro (tonen), terwijl het volgens Varro Reatinus van moneo komt, wat waarschuwen betekent. 3 Voor Seneca tenslotte is monstrum, zoals tragedie, een visuele en afschuwelijke revelatie van de waarheid. 4 Enjoy Poverty wijkt af, toont, waarschuwt en reveleert. De film is ook monsterlijk omwille van een andere reden. Na het bekijken van de film wilde ik de film als een soort David bestrijden, en schreef de filmmaker-Renzo Martens-kritische mails waarop hij telkens tot mijn verbazing antwoordde dat ik gelijk had. Hieraan voegde hij smalend toe dat de kritiek die ik op de film geef, de kritiek van de film zelf is! En zo bleek dat filmisch monster er een te zijn met grijparmen die alle kritiek recupereert. Als een logos die alle tegenstand integreert, zichzelf beschermend tegen elke verassende convocatie. Wat maakt dat die film zo'n krachtige tentakels heeft, is dat het een meta-film is die per definitie zelf-reflexief is. Ondertussen zijn Renzo Martens en ik bevriend geraakt, en heb ik nogal wat mensen ontmoet die zoals ik, hun afkeer en zelfs walging voor de film hebben ingeruild voor appreciatie. Maar ik heb altijd iets blijven verdedigen, iets dat volgens mij door de film nooit gerecupereerd kan worden. En dat is precies het probleem van zelfreflexiviteit in cinema en haar ethische implicaties. Alvorens ik hierop terugkom, laten we eerst de film schetsen… De website van het feest van de filosofie gaf een heldere synopsis van de film: In de documentaire Episode III (Enjoy Poverty) (2008) trekt kunstenaar Renzo Martens door de Democratische Republiek Congo om er te helpen met de exploitatie van

Aziatische Kunst, 2011

Jan van Campen EEN KOM VOL GELUK Museummensen breken zich over twee zaken dikwijls het hoofd: hoe kunnen zij de bezoeker met aandacht naar hun museumschatten laten kijken en hoe kunnen zij iets van de cultuurhistorische context van die voorwerpen aan de bezoekers overdragen. Precies deze twee zaken hebben Harriet Impey en Katie Pickwoad voor elkaar gekregen in het kinderboek Een Kom vol Geluk.

2018

Het Sociaal en Cultureel Planbureau is een interdepartementaal, wetenschappelijk instituut, dat-gevraagd en ongevraagd-sociaal-wetenschappelijk onderzoek verricht. Het scp rapporteert aan de regering, de Eerste en Tweede Kamer, de ministeries en maatschappelijke en overheidsorganisaties. Het scp valt formeel onder de verantwoordelijkheid van de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Het scp is opgericht bij Koninklijk Besluit op 30 maart 1973. Het Koninklijk Besluit is per 1 april 2012 vervangen door de 'Regeling van de minister-president, Minister van Algemene Zaken, houdende de vaststelling van de Aanwijzingen voor de Planbureaus'.

TSG, 2008

Aziatische Kunst

Sociologie, 2013

2017

De survey Sociaal-culturele verschuivingen in Vlaanderen (SCV-survey) is sinds 1996 een jaarlijkse survey bij een toevallige steekproef van Nederlandstalige inwoners in het Vlaamse en het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest. De survey peilt naar waarden, opvattingen, overtuigingen en gedragingen van Vlamingen met betrekking tot maatschappelijke en beleidsrelevante thema's. In dit deel nemen we u mee in de ontstaansgeschiedenis van de survey, de veranderingen waaraan de survey onderhevig was en de valorisatie van de resultaten.