İngilizce Öğrenmek İsteyenlere Genel Tavsiyeler

Karaelmas Sosyal Bilimler Dergisi, 2024

Language learning is the most important means of ensuring intercultural communication and following scientific developments. According to language teaching theories, it is emphasised that all languages have common structural features and the importance of social interaction and cultural tools. In an effective language teaching process, learners’ existing grammar, vocabulary and communication skills are important in foreign language teaching. It is thought that grammar, vocabulary, linguistic structures and literacy skills acquired in the mother tongue facilitate second language learning. The achievements and skills of the students of the Department of Turkish Language and Literature are expected to be effective in foreign language learning. However, it can also be said that attachment to the mother tongue, cultural background and cultural differences may create prejudice in language learning. It is assumed that Turkish Language and Literature Department students mostly have a negative attitude towards foreign language learning. This study aims to examine the attitudes of first and second year students of Zonguldak Bülent Ecevit University Department of Turkish Language and Literature towards learning English. The unique aspect of the study is to examine the attitudes of the students of Zonguldak Bülent Ecevit University Department of Turkish Language and Literature towards foreign language learning. Questionnaire technique from quantitative research design was used in the study. The study sample consists of first and second year students of the Department of Turkish Language and Literature at Zonguldak Bülent Ecevit University. According to the findings of the study, it was concluded that the attitudes of the students of Zonguldak Bülent Ecevit University Department of Turkish Language and Literature towards foreign language learning were more positive than expected and that they were willing to learn foreign languages

Pegem Akademi, 2017

Bireyin öğrenme sürecinde hayatta kalabilmesi için öğrenmeyi öğrenmesi şarttır. Dolayısıyla, öğrenmeyi öğretme eğitimin temel görevi olmalıdır. Bu görevi yerine getirmede öğrenme stratejileri büyük bir öneme sahiptir. Farklı konu alanlarında olduğu gibi İngilizce öğrenme sürecinde de kendi öğrenme sorumluluğunu alan ve bağımsız bir şekilde öğrenen öğrenciler yetiştirmek için bu stratejilerin ne olduğunun ve nasıl kullanıldığının öğretilmesi gereklidir. Bu düşünceden hareketle ortaya çıkan kitabın temel amacı, özellikle dil öğrenme stratejileri ve öğretimine yönelik teorik ve uygulamaya dönük bilgiler vermektir. Kitap dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, öğrenme stratejilerinin öğrenme açısından kuramsal temellerine, tanımlarına ve sınıflamalarına yönelik genel bilgiler verilmiştir. İkinci bölüm, İngilizce öğrenmeye özgü dil öğrenme stratejilerine yoğunlaşmaktadır. Bu kapsamda ayrıca, İngilizce kelime öğrenme stratejilerine yönelik açıklamalar da yapılmıştır. Üçüncü bölümde, öğrenme stratejilerinin öğretilmesinde ve değerlendirilmesinde kullanılan yaklaşım, yöntem ve tekniklere değinilmiştir. Dördüncü ve son bölümde ise İngilizce kelime öğrenme stratejilerinin kullanımına yönelik bilgi ve öneriler içeren bir rehbere yer verilmiştir. Kitap içerik olarak genel öğrenme stratejilerinden bir yabancı dil olarak İngilizce öğrenmek için kullanılabilecek stratejilere doğru uzanan bir sıra izlemektedir. İngilizce öğrenme alanına yoğunlaşsa da burada açıklanan stratejiler farklı konu alanları ve dillerin öğrenilmesinde de uyarlanarak kullanılabilir. Bu yönüyle kitabın öğrenme stratejilerine yönelik öğrencilere, öğretmenlere, program geliştirme uzmanlarına ve araştırmacılara katkı sağlayabileceği düşünülmektedir.

Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi

Bu çalışmanın amacı, Ankara Üniversitesi Türkçe ve Yabancı Dil Uygulama ve Araştırma Merkezi TÖMER'de Türkçe öğrenen yabancı uyruklu öğrenicilerin dil öğrenme stratejilerini kullanma/tercih etme düzeylerinin belirlenmesi ve bu düzeylerin çeşitli değişkenler açısından incelenmesidir. Veri toplamak için Oxford tarafından geliştirilen, Cesur ve Fer tarafından Türkçeye uyarlanan Dil Öğrenme Stratejileri Envanteri kullanılmıştır. İlişkisel tarama desenindeki bu çalışma sonucunda, Türkçe öğrenen yabancı öğrenicilerin dil öğrenme stratejilerini kullanma düzeylerinin yüksek olduğu, en fazla kullanılan stratejilerin sosyal stratejiler, en az kullanılan stratejilerin ise duyuşsal stratejiler olduğu belirlenmiştir. Yabancı kursiyerlerin dil öğrenme stratejilerini kullanmalarında cinsiyet ve eğitim düzeyleri açısından fark olmadığı, ancak dil düzeyi ve uyruk açısından anlamlı farklılık olduğu saptanmıştır.

Türkçede ulaçlar yantümce ile anatümce arasında neden, koşul, amaç, zamansal öncelik ve sonralık gibi anlam ilişkileri belirtmek için kullanılan dilbilgisel yapılardır. Birçok dilbilgisel bağlamda benzer işlevlerde görünen ulaçların Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde kullanılan ders malzemelerinde, bu yapıların kullanımsal ayrımlarının verilmesi de önem taşımaktadır. Bu çerçevede, alanyazında tarz, sıralılık bağlantısı ve yol açma gibi anlamsal ilişkileri sağladığı belirtilen –(y)ArAk ve –(y)Ip ulaçlarının; yine zamansal sıralılıkta “öncelik” anlamsal ilişkisini oluşturan –DIktAn sonra ulacının, yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrenicilere öğretiminde sorunların çıkması olasıdır. Bu sorunlar da, sözü edilen bu yapıların bazı dilbilgisel bağlamlarda aynı/benzer işlevleri üstlenmelerinden kaynaklanmaktadır. Çalışmamızda, bu ulaçların farklı işlevlerinin örtük ve açık olarak sunulmasıyla elde edilen yazılı çalışmalardaki hatalar incelenmiştir. Sonuçta, 200 yazılı çalışmada çoğunlukla, bu ulaçların görüldüğü karmaşık tümcelerdeki eylemlerin anlamsal bütünlüğü, sıralılık bağlantısı ve tarz anlamsal ilişkilerinin kullanımında hatalar gözlemlenmiştir. Bu hataların giderilmesine yönelik açık dilbilgisel girdi sağlayan ne tür ders malzemeleri hazırlanabilir sorusuna yanıt aranacak ve bu ders malzemelerinin uygulanmasıyla çıkan verilerle önceki veriler karşılaştırılarak bir sonuca varılmaya çalışılacaktır. Kaynakça: Adalı, O. (2004). Türkiye Türkçesinde Biçimbirimler. İstanbul: Papatya Çetintaş Yıldırım, F. (2004). The Syntactic and Semantic Analysis of Turkish Temporal Converbs. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mersin: Mersin Üniversitesi Çetintaş Yıldırım, F. (2005a). Türkçede Zaman Anlatan Ulaçların Görünüş Özellikleri. Mersin Üniversitesi Dil ve Edebiyat Dergisi, 2(1), 51-62. Çetintaş Yıldırım, F. (2005b) Türkçede Zaman Anlatan Ulaç Yan Tümceleri Arasındaki Anlam Örtüşmeleri. İçinde, Ergenç, İ. ve diğerleri (Ed.). Dilbilim İncelemeleri (s. 340-350). Ankara: Doğan yayıncılık. Çetintaş Yıldırım, F. (2010). Türkçede Belirteç Tümcecikleri: Sözbilimsel Yapı Çözümlemesi Çerçevesinde Bir Sınıflandırma Örneği. Ankara Üniversitesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi: Ankara. Erguvanlı Taylan, E. (1993). Türkçede –Dık Ekinin Yantümcelerdeki İşlevi Üzerine. İçinde, Dilbilim Araştırmaları, 1993, 161-171. Erguvanlı Taylan, E. (2001). On the Relation between Temporal/Aspectual Adverbs and the Verb Form in Turkish. İçinde, Erguvanlı Taylan, E. (Ed.). The Verb in Turkish (s. 97-128). Amsterdam: John Benjamins Erkman-Akerson, F. (1993). Türkçede Eş İşlevli Dilbilgisel Yapıların Kullanım Değerleri-Ortaçlı ve Koşullu Yapılar. İçinde, İmer, K. ve Uzun, N. E. (Ed.). VII. Dilbilim Kurultayı Bildirileri (s. 95-103). Ankara: Ankara Üniversitesi. Erkman-Akerson, F. (2000). “-ErEk” Niteleme Yan Tümcesi Yönetebilir mi? İçinde, Özsoy, S. ve Erguvanlı Taylan, E. (Ed.). XIII. Dilbilim Kurultay Bildirileri (s. 47-54). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi Gencan, T. N. (2001). Dilbilgisi. Ankara: Ayraç. Göksel, A. ve Kerslake, C. (2005). Turkish: A Comprehensive Grammar. New York: Routledge 9. Günay, V. D., Uzdu Yıldız, F. ve Yıldız, İ. (2014). Biçimbirimler: Türetim ve İşletim Ardıllarının Sözlü Dildeki Kullanım Sıklığı. Papatya Yayıncılık: İstanbul. Hengirmen, M. (1998). Türkçe Dilbilgisi. Ankara: Engin. Kornfilt, J. (1997). Turkish. London: Routledge Lewis, G. L. (1967). Turkish Grammar. Oxford: Oxford University Press.

2021

Yuzunci Yil Universitesi Egitim Fakultesi Dergisi

Güz/Fall 2020 IBAD Sosyal Bilimler Dergisi IBAD, 2020

Bu araştırmanın amacı İngilizce hazırlık programına devam eden üniversite öğrencilerinin İngilizce özyeterlik inanç düzeylerini ve bazı kişisel özelliklerin İngilizce özyeterlik inancında etkili olup olmadığını belirlemektir. Araştırma, nicel araştırma desenlerinden betimsel tarama desenine göre tasarlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul’da bir özel üniversitenin ve bir devlet üniversitesinin hazırlık bölümünde öğrenim gören 410 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri Hancı-Yanar ve Bümen (2012) tarafından geliştirilen “İngilizce ile İlgili Özyeterlik İnancı Ölçeği” kullanılarak toplanmıştır. Veri analizinde öğrencilerin kişisel özellikleri ve İngilizce özyeterlik inancını belirlemede betimsel istatistiklerden, bazı kişisel özelliklerine göre özyeterlik düzeyleri arasında fark olup olmadığının belirlenmesinde ise t-testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin İngilizce özyeterlik inancının orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin İngilizce özyeterlik inanç düzeyleri en yüksek okuma becerisinde ortaya çıkarken bunu sırasıyla dinleme, konuşma ve yazma becerileri takip etmiştir. Kişisel özellikler açısından öğrencilerin cinsiyeti, herhangi bir işte çalışma durumu, kaldığı ortam ve aylık harcaması İngilizce özyeterlik inancı üzerinde etkili bulunmazken; okul türü, akademik başarı, dil seviyesi ve yaşadığı yer değişkenlerinin İngilizce özyeterlik inancında etkili olduğu tespit edilmiştir.

2014

"12-13 Kasım 2012 tarihlerinde Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi İngiliz Dili Eğitimi Anabilim Dalı tarafından düzenlenen, Türkiye’de Yabancı Dil Eğitiminde Eğilim Ne Olmalı? konulu 1. Yabancı Dil Eğitimi Çalıştayı’nın başarıyla gerçekleştirilmesi ve Türkiye’de yabancı dil eğitimi üzerine en yetkin uzmanların görüş ve önerilerini bu bildiri kitabı ile sizlerle paylaşmanın gururunu yaşıyoruz. Öncelikle bu gururu sizlerle paylaşmamızı sağlayan düzenleme komitesinde görevli koordinatörler, sekretarya görevini üstlenen değerli çalışma arkadaşlarımız ve organizasyona emek veren sevgili öğrencilerimize teşekkür etmek istiyoruz. Umuyoruz ki, onların çabası ve emeği Türkiye’de yabancı dil eğitimi üzerine, çalıştay esnasında ortaya atılan ve bu bildiri kitabı ile bir kez daha sizlere ulaştırma gayretinde olduğumuz görüş ve önerilerin geleceğe taşınması ve ülkemizde yabancı dil eğitimini ileriye taşıması açısından önemli bir oynayacaktır. Ülkemizde yabancı dil eğitiminin istenilen düzeyde gerçekleşmediği görüşü genel bir sorun olarak hem akademisyenler, öğretmenler ve bürokratlar hem de öğrenciler ve veliler tarafından kabul görmektedir. Bu sorunun çözümü üzerine yürütülen, değerli bilim insanlarının öncülük ettiği çalışmaların dahi sorunu ortadan kaldırmadığı yazılı ve görsel-işitsel medya tarafından gündeme getirilen konular arasındadır. Bunun sonucu olarak da, “Neden öğretemiyoruz ve/veya öğrenemiyoruz?” sorusu yılardır güncelliğini korumaktadır. ‘Türkiye’de Yabancı Dil Eğitiminde Eğilim Ne Olmalı?’ konulu çalıştayımızda “Yabancı Dil Eğitimi Nereye Gidiyor?” ve “Yabancı Dil Eğitimi Nereye Gitmeli?” soruları temelinde çözüm odaklı tartışmalar yürütülmüş ve bir kitap halinde bir araya getirilmiş tespitlerin ve çözüm önerilerinin siz değerli katılımcılarla paylaşılması hedeflenmiştir. Açılış konuşmalarının ardından Prof. Dr. Sinan Bayraktaroğlu’nun “Yabancı Dil Eğitimi Gerçeği, Yabancı Dille Eğitim Yanılgısı” ve “Neden Yabancı Dil Eğitiminde Başarılı Olamıyoruz?” başlıklı konuşmaları bildiri kitabımızda bir giriş niteliği taşımaktadır. Ardından Prof. Dr. Cem Alptekin’in “Yabancı Dil Eğitiminde Öğretmen Yetiştiren Akademisyenlerin Nitelikleri” başlıklı konuşmasının metni çalıştayın çerçevesini zenginleştirmek üzere siz değerli katılımcılara sunulmuştur. Türkiye’de yabancı dil eğitimine yön veren saygıdeğer iki hocamızın konuşmalarının ardından çalıştayımız oturumlarının içeriklerine metinler halinde yer verilmiştir. Çalıştay oturumları 7 ana başlıkla ele alınmış ve değerli bilim insanları konu üzerine farklı bakış açıları sunarak Türkiye’de yabancı dil eğitimi sorunsalına yönelik görüş ve önerilerini paylaşmışlardır. Bildiri kitabında da oturum başlıkları, konuşmalara üst başlık niteliğinde siz değerli katılımcı ve okuyuculara sunulmuştur. Çalıştay oturumlarının başlıkları şu şekildedir: • Yöntem Sorunları, • Öğretmen Yetiştirme Programları ve Sorunları, • Materyal Değerlendirme ve Geliştirme Süreci, • Ölçme ve Değerlendirme Süreçleri, • Yabancı Dil Eğitiminde Yeni Uygulanacak Eğitim Programı: 4 + 4 + 4 (+ 1 Hazırlık), • Programların Tüm Süreçlerinin Denetimi - Bireysel Yönlendirme ve • Teknoloji ve Dil Öğretimi. Siz değerli katılımcı ve okuyucuların 1. Yabancı Dil Eğitimi Çalıştayı ve çalıştayın yansımalarından oluşan bu bildiri kitabı ile Türkiye’de yabancı dil eğitimi sorunları üzerine bir kez daha düşünmenizi, bu sorunlara yönelik çözüm önerilerini değerli bilim insanlarının kaleminden okumanızı ve çalıştayımızın alana yapacağı olası katkıları bir kez daha gözden geçirmenizi sağlamayı ümit ediyoruz. Ülkemizdeki bu sorunun gün aşırı çözümlerle halledilemeyecek ölçüde önemli ve değerli akademisyenlerin çözüm odaklı tartışmalardan ortaya çıkacak olan katkıların birbirine eklenmesi yoluyla çözüme yakın olunduğu bilinciyle bir sonraki çalıştaya kadar sizleri bu bildirilerle baş başa bırakıyor ve bu bildiri kitabından edineceğiniz görüş ve önerileri tartışmak, fikir paylaşmak ve çözüm üretmek üzere sizlerle tekrar görüşmeyi Türkiye’de yabancı dil eğitiminin gelişimi açısından kaçınılmaz buluyoruz. Bu nedenle sorunların nihai çözümüne ulaşana dek düzenlenecek olan çalıştaylara katılımınızı sizlerden rica ediyoruz. Saygılarımızla. Doç. Dr. Arif Sarıçoban Yrd. Doç Dr. Hüseyin Öz"

Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, 2007

Günümüz bilgi çağı olarak anılmaktadır. İçinde bulunduğumuz bilgi toplumunda, eğitim, sanayi ve iletişim teknolojilerinde çok hızlı gelişmeler olmakta ve bilgi hızla yayılmaktadır. Bilginin kendine has doğurgan bir kimliği vardır, eğer transferi yapılmaz yada formüle edilmezse toplumların gelişmesine engel olur. Bu sebepten dolayı, bilgi alışverişi bu yüzyılda büyük önem kazanmıştır. Toplumumuz hızla değişen dirik bir yapıdadır. Ayrıca bilginin bu denli hızlı artması, bireylerin yaşam boyu öğrenme, kendi kendine öğrenme gibi becerilere sahip olması ihtiyacını zorunlu kılmaktadır ve elbette yabancı dilde bu zorunluluklardan biridir. Çağdaş eğitim sistemlerinin en önemli amacı düşünen, kendi kendine öğrenebilen, öğrendiğini uygulayabilen, bilgiyi transfer edebilen, eleştirel düşünen, problem çözebilen ve yaratıcı bireyler yetiştirmektir. Bağımsız ülkelerde eğitim devlet diliyle verilir. Türkiye'de ise İmparatorluk ve Cumhuriyet dönemlerinin ayrı özellikler göstermesi nedeniyle yabancı dil öğretiminin tarihsel gelişimi de Cumhuriyetten önce ve sonra olmak üzere iki ayrı zaman kesitine ayrılmıştır. Cumhuriyetten önce 1830'lara kadar medreselerde, Enderunlarda öğretim Arapça ve Farsça yapılmış, ancak ondan sonra, bir yandan Türkçe öte yandan batı dillerinde eğitim veren yerli ve yabancı kurumlar açılmıştır. Birinci Dünya savaşına kadar yabancı bir dilde eğitim Türk diliyle öğretimin önünde gitmiş gibidir. Bugün ise yabancı dil öğretimi örgün eğitim kurumlarında zorunlu olarak yapılmaktadır. Ülkemiz gibi tarihte her ülkeyi ilgilendiren yabancı dil, öğretim yöntemleri olarak da tarih boyunca gelişim göstermiştir. Bu çalışmada Devlet Okulları İlköğretim 4. sınıflarda en uygun İngilizce Öğretme yönteminin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın evreni Sivas ili, örneklemi ise Sivas ilinde bulunan dört Devlet İlköğretim okuludur (toplamda 100 öğrenci). Bunların 49'u erkek ve 51'ide kızdır. Araştırmada anket ve açık uçlu sorulara yer verilmiştir. Araştırmanın geçerliliği ve güvenilirliği, kendi alanında uzman, beş eğitim bilimleri akademisyeni tarafından kontrol edilmiş ve onaylanmıştır.