Nowe centrum i nowe peryferia połowy XXI wieku

2012

Teren przy placu Kościuszki w Bytomiu został ostatecznie uformowany pod koniec XIX w., jako klasyczny kwartał urbanistyczny, typowy dla rozwiązań urbanistycznych dużych miast na Śląsku. Zwarta pierzeja wyznaczała jego granice, w których na poszczególnych działkach zrealizowano zabudowę obrzeżną, z okazałymi kamienicami przy pierzei i gęsto rozmieszczonymi oficynami w głębi działek. Podział na działki wewnątrz kwartału ułatwił zagospodarowywanie go etapami, stosownie do potrzeb poszczególnych właścicieli, inwestorów. Możliwość ta była skrzętnie przez nich wykorzystywana, o czym świadczy wymiana zabudowy, która nastąpiła między latami 80.-90. XIX w. a latami 30. XX w. Miejsce powstania placu i zabudowy wokół niego nie jest przypadkowe, na mapach z roku 1888 wyraźnie widać intensywne zagospodarowanie tego obszaru, jako swego rodzaju zwornika urbanistycznego między dwoma dworcami, wybudowanymi w trzeciej ćwierci XIX w. na dwóch różnych liniach kolejowych, łączących Bytom ze światem poprzez podzielone części Śląska. Najistotniejsza stała się pierzeja północna placu, stanowiąca fragment kwartału, obecnie pomiędzy ulicami Piekarską, Jainty, Dzieci Lwowskich i placem Kościuszki. Najważniejsza jest jednak w tym rejonie miasta ulica biegnąca od placu w kierunku południowym, do dworca linii kolejowej do Katowic, dzisiaj nosząca nazwę Dworcowej. Do dzisiaj jest ona najważniejszą ulicą miasta. Plac Kościuszki, zwany przed I wojną światową Boulevard, uznawany był za najładniejszą część miasta (ryc. 1, 2). Zabudowany był bogato zdobionymi, czteropiętrowymi kamienicami, w których znajdowały się hotele, ekskluzywne sklepy i restauracje. Po II wojnie światowej niewiele zmieniło się na tym obszarze. Istniejące obiekty zostały zaadaptowane do nowych warunków i nowych funkcji. Funkcja mieszkaniowa pozostała bez zmian, w lokalach handlowych i usługowych pojawili się nowi użytkownicy: Składnica Harcerska, Moda Nastolatka i Salon Handlowy Junior.

2009

Omówiono główne kierunki prac badawczych w dziedzinie kompatybilności elektromagnetycznej, prowadzonych w Oddziale Instytutu Łączności we Wrocławiu od momentu jego powstania. Podkreślono ich pionierski, a jednocześnie użyteczny charakter i szeroki zakres, obejmujący również prace normalizacyjne i konstrukcyjne oraz współpracę międzynarodową. historia Oddziału IŁ we Wrocławiu, kompatybilność elektromagnetyczna, pomiary zakłóceń, normalizacja, anteny, planowanie sieci radiowo-telewizyjnych Powstanie i działalność Oddziału Instytutu Łączności we Wrocławiu wiążą się z procesem odbudowy kraju. Zdziesiątkowana kadra inżynierska, która przetrwała okres wojny lub ukończyła naukę po wojnie, była zdana w znacznej mierze na własne siły i inicjatywy lokalne. Na Dolnym Śląsku inicjatywę taką w dziedzinie radia podjęli Tadeusz Tomankiewicz (prof. Politechniki Wrocławskiej) oraz Wilhelm Rotkiewicz (prof. Politechniki Wrocławskiej i Politechniki Warszawskiej). Wilhelm Rotkiewicz od końca 1945 r. zajmował się organizacją Państwowej Fabryki Odbiorników Radiowych w Dzierżoniowie (późniejsza Diora), w której do 1947 r. pełnił funkcję dyrektora naczelnego. Wtedy właśnie stanął na czele Centralnego Laboratorium Konstrukcyjnego. Jako dyrektor Państwowej Fabryki Odbiorników Radiowych uruchomił pierwszą po wojnie produkcję odbiorników radiowych. Były to odbiorniki typu AGA na szwedzkiej licencji. Natomiast w Centralnym Laboratorium Konstrukcyjnym zajął się konstruowaniem pierwszego polskiego powojennego odbiornika Pionier. Odbiornik ten, produkowany masowo, odegrał wielką rolę w bezprzewodowej radiofonizacji kraju ze względu na prostotę konstrukcji i przystępną cenę. W 1953 r. Tadeusz Tomankiewicz, dyrektor Zespołu Stacji Nadawczych we Wrocławiu, podjął się adaptacji nie zniszczonej w czasie wojny anteny jedynego lokalnego nadajnika radiofonicznego na falach średnich we Wrocławiu, zlokalizowanego w Żórawinie. Antena ta wymagała dostosowania do pracy na innej częstotliwości niż ta, dla której była zbudowana. Zaprosił swoich czterech studentówdyplomantów (L. Frydrycha, R. Frydrycha, W. Moronia oraz R. Strużaka) i utworzył Ośrodek Badawczo-Doświadczalny Centralnego Zarządu Radiostacji we Wrocławiu. Ten skromny zespół pod jego kierownictwem wykonał niezbędne pomiary i obliczenia, zaprojektował oryginalne elementy kształtujące właściwy rozkład prądu w antenie oraz uruchomił system antyzanikowy. Adaptację anteny pomyślnie zrealizowano, co dało znaczne polepszenie słyszalności stacji Wrocław, bez dodatkowych kosztów. Uznano to wówczas za duży sukces.

Schulz Forum, 2018

Zacznijmy od B. Od Waltera Benjamina jako twórcy Paryskich pasaży. Niezbyt to dzisiaj oryginalne. Przykro mi, ale czytany przeze mnie od lat Georg Simmel (dalej S.)-który jako myśliciel w niczym nie ustępuje młodszemu o jedną generację B., więc należy go studiować (a zwłaszcza cytować w doktoratach!) równie intensywnie-tym razem na otwarcie się nie nadaje, bo pytań o sposób istnienia nowożytnego miasta nie postawił tak mocno jak autor nieukończonego dzieła o Paryżu XIX wieku, choć przecież napisał odkrywczy esej Mentalność mieszkańców wielkich miast, a kontestując swoim pisarstwem filozoficzne dyskursy akademickie epoki, torował B. drogę do otwartej formy pasażu. Skupmy się jednak na Schulzu (dalej Sch.) i na miejscu jego życia. Dlaczego Drohobycz miałby być stolicą XX wieku, jak wiek wcześniej był nią-według B.-Paryż? Kłopotliwe pytanie. Działania B. i Sch. mają przeciwne wektory. Nieukończone (nie-do-ukończenia) dzieło B. mit Paryża demontowało i rozbrajało, gdy tymczasem Drohobycz, miejsce narodzin Sch., nie miał jeszcze własnego oblicza, dopóki on sam swoim pisarstwem nie rozpoczął pracy odnawiania znaczeń-"mityzacji rzeczywistości", a w końcu też "urzeczywistnienia mitu". Nigdy dość powtarzania (zwłaszcza niektórym filozofom zbyt łatwo tworzącym efektowne uogólnienia), że nie żyjemy "w ogóle", lecz zawsze gdzieś i kiedyś. Każde istnienie dokonuje się w ściśle określonym horyzoncie sic et nunc, a więc jednostkowy punkt widzenia świata jest nie tylko ucieleśniony (i u-zmysłowiony-jak w Socjologii zmysłów precyzuje S.), lecz również zlokalizowany w jakimś czasie i jakiejś przestrzeni. Wynikają stąd trudne do przewidzenia skutki. Raz takie, raz inne. Urodzić się w Jeziorach? Albo w Małoszycach? Jakie to może mieć znaczenie? Dla Witkacego i Gombrowicza-żadnego. A co z Drohobyczem Sch.? Pisarz miał (nie)szczęście urodzić się i żyć właśnie tam. To średniej wielkości miasto w Galicji końca XIX wieku, satelitarne wobec stołecznego Lwowa, stało się podszewką jego biografii. Nie sposób dzisiaj myśleć o Sch. poza Drohobyczem. W innych miastach, w których się pojawia: w Wiedniu, w Marienbadzie, Kudowie czy Zakopanem, w Warszawie i Paryżu, jest uchodźcą, kuracjuszem, gościem lub turystą-więc zawsze kimś obcym. I czuje się obco. Tak też postrzegają go współcześni. Po części winien jest temu sam Sch. Byłoby może inaczej, gdyby tak często w listach (ale też pewnie w bezpośrednich kontaktach) nie deklarował, że nie potrafi żyć i tworzyć poza swoim rodzinnym miastem. Ale oświadczenia samego pisarza mogły jedynie ośmielać innych do tworzenia stereotypu "skromnego nauczyciela z małego miasteczka", piewcy prowincjonalności, którego proza

Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie, 2018

Artykuł przedstawia dwa pokolenia chińskich architektów (architekci tzw. Pierwszej i Drugiej Fali), działających w okresie post-Mao, czyli od czasu wprowadzenia reform Deng Xiaopinga. Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie prac architektów Drugiej Fali i próba ich charakterystyki. Przykłady ilustrujące artykuł to realizacje takich biur jak: META-Project (Wang Shuo), TAOA (Tao Lei), ZAO/standardarchitecture (Zhang Ke), Zhao Yang Architects oraz DnA_Design and Architecture (Xu Tian an). Wybrane realizacje są z pewnością inspirującym przykładem eksperymentalnej chińskiej architektury ostatnich lat -architektury krytycznej, która w reakcji na błędy poprzednich lat, związane z ekstensywną modernizacją miast, starała się odbudować relację z utraconą tradycją, kierować swoją uwagę na człowieka, świadomego swojego miejsca we współczesnym świecie, jak również swojego dziedzictwa. Artykuł został opracowany na podstawie materiałów źródłowych pozyskanych bezpośrednio z biur architektonicznych w ramach pracy autora nad wystawą Współczesna Architektura Chin. Modernizm udomowiony, której autor był pomysłodawcą i, wraz z prof.

2014

Streszczenie Postindustrialna przestrzeń społeczna to w swojej istocie cyberprzestrzeń-obszar dyktatu mediów (ikonosfera). Burzliwy rozwój techniki doprowadził do wykształcenia się specyficznego rodzaju człowieka-człowieka technicznego. Człowiek techniczny spowodował powstanie nowego rodzaju społeczeństwa określanego, jako społeczeństwo industrialne. Jego szczytową forma jest technopoltotalitarna technokracja będąca zarówno rodzajem kultury jak i stanem umysłu. Ukształtowana zarówno przez kulturę technopolu jak i przez technostrukturę przestrzeń społeczna zmienia dotychczasową formę. Pojawiają się w niej silne prądy zmierzające między innymi do: utraty civitas, deterytorializacji przestrzeni i zmysłów, zaniku sacrum, laicyzacji ludzkiego domostwa, wizualizacji ulicy, trywializacji miasta, etc.

2002

Historyka, 2024

The Italian issues, especially in relation to the modern era in the context of historical research, poses an extremely interdisciplinary character. Therefore, the outline of these issues must include research related not only to the political or military history of the countries located on the Apennine Peninsula but also to the concerns of the history of culture and science as well as the history of legal and political doctrines or historiographic reflection. These examinations should be also conducted in the areas of history of culture, legal and political history, and the history of the Church, and to a much lesser extent in the area of socio-economic history and the history of wars. In the research carried out in all these fields, one also finds issues concerning Italy and Poland's relations with the Italian states with particular emphasis put on the Holy See and the Republic of Venice. Józef Andrzej Gierowski was the author of the only Polish synthesis of Italian history. This scholar and his academic output discussing the Italian issues (including the issue of an "early Enlightenment") held a high position in the traditions of the research on the general history of the Apennine Peninsula in the modern era. The conclusions presented in his writings indicate research perspectives which still remain valid.

Roczniki Teologiczne, 2016

KS. JAROSŁAW CZERKAWSKI "NOWE NOWE MEDIA" A KATECHEZA KOŚCIOŁA "NEW NEW MEDIA" AND THE CATECHESIS OF THE CHURCH A b s t r a c t. Contemporary world uses mass media at an unprecedented scale. Every culture and every society is pervaded by a media reality. In many people the media form a picture of the world that is different from the real one. Loosening the communal ties between people is a serious threat posed by the media. A man rooted in the virtual world does not have a sense of community as well as of life for and in a community. Building the sense of community is one of the important tasks that the Church is facing. Talking about the media the Church does not point to their negative image, but it recommends that the people managing the media should use moral criteria referring to another man, for his good. Undoubtedly the Church's catechesis is facing a serious task, that is building a sense of community in a man who, using the media, makes his presence in the community less obvious. The media world, especially the world of the electronic media, constitutes a great space for evangelization and catechization that can be used by the Church.

Archaeologia Historica Polona

Wleń jako miejsce centralne Wleń as a central place Zarys treści. Artykuł zawiera próbę odtworzenia krajobrazu kulturowego wokół zamku Wleń na Przedgórzu Sudeckim. Wytypowany do badań teren daje możliwości opisania zjawisk typowych dla innych, podobnych terytoriów administracyjnych i gospodarczych, wytworzonych w podobnych warunkach geograficznych i ustrojowych. Opierając się na wynikach badań wykopaliskowych, analizie przekazów pisanych i kartograficznych, Airborne Laser Scanning (ALS), Geographical Information Systems (GIS) i prospekcji geomagnetometrycznej zrekonstruowano kolejność powstawania oraz formę poszczególnych elementów struktury osadniczej i gospodarczej. Składają się na nią: gród wczesnośredniowieczny, zamek książęcy z pełnego i późnego średniowiecza, miasto, wiejskie zaplecze osadnicze, ślady górnictwa metali nieżelaznych i kamienia budowlanego, granice podziałów własnościowych, sieć dróg i materialne relikty egzekucji prawa. Mikroregion ten stanowił od X wieku zwartą jednostkę administracyjną: okręg grodowy, dystrykt, weichbild, kreis, powiat. Obecna struktura powiatu jest odzwierciedleniem rozwoju historycznego.

2014