19. Yüzyılda Taşucu İskelesi

2003

Aksaray, XVI. yuzyil boyunca Karaman Eyâletinin degismeyen sancaklariicerisinde yer almaktadir. Bu donemde sancakta vazife yapan ehl-i orf taifesi hakkindadikkat cekici bilgiler bulunmaktadir. Sancakbeylerinin menseleri hakkinda herhangi birbilgi bulunamazken, alaybeyi, miralem ve serasker gibi unvanlari tasiyan kisilerinAksaray’in koklu, siyasi ve dini bakimdan nufuzlu ailelerine mensup olduklarigorulmektedir. Bunlar cogunlukla Imam Gazâli neslinden ve Karaman umerâsindangelenler, Mogol bakiyesi Tatarân-i Şeyullah kabilesine mensup olanlar ile Şeyh Turasanve Şeyh Durmus gibi dini karekteri on planda bulunan kisilerin cocuklaridir.

Bu çalışmada, Osmanlı Maârif Nezâreti’nin 25 Mart 1316 (m.1898) tarih ve 13 numaralı yazısı ile bu yazıyı Yabanâbâd Rüşdiyesine gönderen Ankara Maârif Müdürlüğü’nün 8 Nisan 1316 tarihli üs yazısının yer aldığı tarihi bir belgenin tahlili yapılmıştır.** 1898 yılına ait bu belgenin birinci bölümünde Maarif Nezareti’nce tüm taşra rüşdiyelerinde görev yapan bazı öğretmenlerde tespit edilen eksikler sıralanarak dile getirilmiş ve bu eksiklerin giderilmesi için gerekli uyarılar yapılmıştır. Belgenin ikinci bölümünde ise, Ankara Maarif Müdürlüğü’nün, Maarif Nezareti yazısında belirtilen hususlara uyulmasını istediği direktifler yer almaktadır. Çalışmada Osmanlı rüşdiyeleri hakkında bilgi verildikten sonra, araştırmamıza konu olan belgedeki bilgilerden hareketle o dönem rüşdiyelerindeki bazı sorunlara değinilerek günümüz ile ilgili ilişkilendirmelerde bulunulmuştur.

ARIŞ, 2024

The crystal glass plate that is the subject of the study was obtained from the minaret of Kahramanmaraş Ulu Mosque, which collapsed in the earthquakes centered in Kahramanmaraş on February 6, 2023. On February 6, 2023, two major earthquakes occurred in a wide area in the Southeastern Anatolia region (Kahramanmaraş, Hatay, Adıyaman, Şanlıurfa, Gaziantep, Adana, Osmaniye, Kilis, Diyarbakır, Malatya), which occurred one after the other and caused great destruction. In these earthquakes centered in Kahramanmaraş, Kahramanmaraş Ulu Mosque was severely damaged and its minaret was destroyed. A crystal glass plate and accompanying “Willow Patterned” ceramic plates, used as decorations in the bacini techniques on the minaret of the mosque, were detected among the collapsed rubble along with the bound cut stones during the “Earthquake Debris Excavation Works”, which were stopped by the Ministry of Culture and Tourism after the earthquake. These plates are not generally studied by researchers, but they are very important artifacts. The work in question, in which we see the use of glass plates for the first time among the products with bacini distribution in Anatolia, has not been taken into consideration and researched at all. The aim of the study is to record, document, date and summarize in detail this plate, which fell off the minaret that collapsed during the earthquakes in the center of Kahramanmaraş on February 6, 2023 and became available for examination. Revealing the developments in which glass has become widespread through crystal glass plates and providing ideas in various fields by examining social tastes. In addition, it aims to elucidate the origin of this plate, its place of production and application techniques, as well as commercial activities in the Ottoman Empire and throughout Europe.

Seyyahların İzinde Türkistan , 2019

Osmanlı Tarihi Semineri ödevim

Çanakkale Tarihi, C. II, Ed. Mustafa Demir, Değişim Yayınları, İstanbul 2008, s. 1067-1085.

Faks: 0 (212) 514 42 31 [email protected] www.degisimyayinlari.net Bu kitabın tüm yayın hakları DEĞİŞİM YAYINLARI'na aittir. Yayınevinden yazılı izin alın maksızın kısmen veya tamamen alıntı yapılamaz, kopyalanamaz ve çoğaltılamaz.

Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, 2023

Neolitik Dönem buluntularından biri olan "Sayı taşları", oldukça uzun bir zamandır arkeoloji literatüründe gerek işlev gerekse tanımı açısından tartışmalı bir buluntu grubu olarak dikkat çekmektedir. Söz konusu buluntular yaklaşık olarak Neolitik Dönem'de MÖ 10 binlerden Asur Devleti'nde MÖ. 1. binyıla kadar oldukça uzun bir süre boyunca kullanım görmüş ve ilk olarak Bereketli Hilal bölgesi olmak üzere, çok sayıda yerleşimde tespit edilmiştir. Kilden yapılmış bu küçük boyutlu nesneler, birçok farklı biçimde, bezemeli / bezemesiz hazırlanmıştır. Sayı taşları bu denli sık görülmesine rağmen literatürde sınırlı sayıda yayın ve öneri mevcuttur. Yakındoğu, Anadolu ve Balkanlara kadar uzanan geniş bir coğrafi alanda tespit edilmiştir. Batı Anadolu coğrafyasında da farklı yönlerden değerlendirilebilecek Neolitik Dönem'e ait kil "sayı taşları" ortaya çıkarılmıştır. Tarih Öncesi Dönemde Sayı Taşları başlıklı bu makalede, söz konusu buluntu grubunun işlevlerine dair arkeolojik veriler sunulacaktır. Buna ek olarak tipoloji ve yayılım alanlarına değinilecektir ve halihazırda literatürde üzerine birçok tartışmanın mevcut olduğu buluntu grubu güncel veriler ve güncel yöntemler üzerinden tekrar değerlendirilecektir. Neolitik Dönem'den itibaren sıkça görülen bu buluntuların tanımı ve işlevine yönelik literatürde yer alan öneriler ve var olan problemler üzerinde durulacaktır.

Osmanlı'nın 19. yüzyılı hemen her araştırma konusunda karşımıza çıktığı gibi, gelişmeye ve değişmeye en sık rastlanılan dönemlerdendir. Batılılaşmanın her konuda görüldüğü, Osmanlıların kendi kültürleriyle farklı etnik yapıların en çok birbiri içine geçtiği zamandır. İstanbul boğazının da yapılaşmaya tam manasıyla açıldığı, yazlık olarak kullanılan bölgelerde de artık daimi yaşamların olduğu bu yıllarda, ulaşım da gelişme göstermiştir. İstanbul'da yaşayan Osmanlı Türk halkı için, bölgeye gelen seyyahların hemfikir olduğu konulardan biri mesire yerleri ve Osmanlı'nın eğlence hayatıdır. Mesire kültürü, özellikle dönemin evden çıkamayan kadınları için yegane eğlence fırsatı olmuştur. Dönem dönem gelen yasaklar, bir sonraki hükümdar tarafından farklı çözümlerle sonuçlansa da kadınlar 19. Yüzyılda mesire yerlerini bazı kurallar çerçevesinden çıkmadıkça rahatça kullanabiliyorlardı. Bu kurallara da ilerleyen bölümlerde değinilecektir.